Εικόνες στην Πορτογαλία

ή Πώς ένας τίτλος ξέθαψε αναμνήσεις!

Αναφέρομαι στο ομοφυλοφιλία και Πορτογαλία, το οποίο μου θύμισε ένα ταξίδι προ 15ετίας στην Κοΐμπρα, πόλη στην οποία βρίσκεται ένα από τα παλιότερα Πανεπιστήμια της Ευρώπης.

Τότε, στην πόλη αυτή ήταν πολύ συνηθισμένο να έρχεται κανείς αντιμέτωπος με εικόνες βδσμ και συγκεκριμένα δημόσιου εξευτελισμού, ταπείνωσης. (τώρα δεν ξέρω τι γίνεται)

Θυμάμαι χαρακτηριστικά, την είσοδο της βιβλιοθήκης του πανεπιστημίου, η οποία "φυλάσσονταν" από ανθρώπους-σκυλιά: αριστερά και δεξιά της εισόδου κάθονταν γονατιστοί δυο φοιτητές, με κολάρο και αλυσίδα ο καθένας, την οποία κρατούσε ο αφέντης τους. Κατά διαστήματα γαύγιζαν ή έγλυφαν τις μπότες των αφεντικών τους.

Παρόμοιες σκηνές με φοιτητές να περπατάνε στα τέσσερα, ή να κουβαλάνε στην πλάτη κάποιον ήταν πολύ συνηθισμένες σε οποιοδήποτε σημείο της πόλης και όχι μονο τριγύρω από το Πανεπιστήμιο. Την πρώτη φορά που αντίκρυσα μια τέτοια σκηνή μου τράβηξε το βλέμμα για μερικά δευτερόλεπτα, μάλλον μέχρι να συνειδητοποιήσει το μυαλό ότι αυτό που έβλεπα ήταν αληθινό, στη συνέχεια προσπερνούσα αδιάφορα, αφού οι εικόνες αυτές αποτελούσαν μέρος της εκεί καθημερινότητας.

Από πού προέρχονταν όλα αυτά; Από μια παράδοση του Πανεπιστημίου στην οποία ο κάθε φοιτητής δήλωνε με την εγγραφή του στο Πανεπιστήμιο αν θέλει να συμμετάσχει στο έθιμο. Σε περίπτωση συμμετοχής λοιπόν, τον αναλάμβανε ένας παλιότερος φοιτητής που ήταν ας πούμε το αφεντικό του. Υπήρχε επίσης ειδική ενδυμασία, την οποία όταν ο νεώτερος φοιτητής τη φορούσε, σήμαινε ότι τη συγκεκριμένη μέρα αποδέχεται καψόνια γενικότερα, δηλαδή και από άλλους παλαιότερους, οι οποίοι φορούσαν κι εκείνη την τυπική ενδυμασία.

Με πληροφόρησαν επίσης ότι στο παρελθόν είχαν συμβεί ατυχήματα μέχρι και αυτοκτονίες απο σκληρά καψόνια και ότι είχαν μπει κάποια όρια και κανόνες σε αυτά.

 

Εξαιρετικά ενδιαφέρον!!!!!!!!!!

 

...
Καταλαβαίνω πως πρέπει να περάσεις των παθών τον τάραχο για να πάρεις ένα πτυχίο,
αλλά αυτό πάει πολύ.

 

Conversio virium για πχιοτικες σπουδες  

 

Ε καλα τώρα...εδω στην Ελλάδα το κάνουμε χρόνια αυτό...απλά ο μεγαλύτερος αφέντης είναι ο καθηγητής...εκεί να δεις γλυψιμο και σκύψιμο κεφαλιού κάποιοι φοιτητές.

Δεύτεροι στην ιεραρχία οι αρχαιότεροι "βοηθοί" στην έδρα του καθηγητή...

 

Τέτοιες λαμακίες γινόντουσαν και στην Λιέγη, στο Βέλγιο. Εκεί, το ονόμαζαν "Βάπτισμα". Είχε πεθάνει φοιτητής κτηνιατρικής γιατί τον έραψαν μέσα σε πτώμα αγελάδος. Όλη μέρα ήταν λιώμα όλοι οι συμμετέχοντες (τουλάχιστον από αλκοόλ) κι όλη η πόλη έζεχνε έμετο και άλλα. Κρατούσε ένα μήνα, αρχές κάθε έτους.

 

Μου ήρθαν εικόνες από στρατό ....

 

Τραγικό γεγονός και απάνθρωπο.
Δε θα το έκανα ποτέ για έθιμο ή πλάκα.

 

δεν έχω ιδέα για τα δρώμενα στην πορτογαλία, αλλά αν μπορούσα μαγικά να εξαφανίσω παντός είδους ατυχήματα...θα μου άρεσε να κρατήσω ένα θεατράλε γοητευτικό κομμάτι μιας μοντέρνας τελετής διάβασης για τους φοιτητές... κ έναν αποδεκτό κοινωνικά τρόπο συμβολισμού ένταξης στην παν. κοινότητα
το πιο ήπιο, αλλά χρόνιο κ σιχαμερό "κουβάλα τον προτζέκτορα μπας κ σε κάνω λέκτορα" που στηρίζει τη διαφθορά και υπονομεύει σταθερά τα αξιακά θεμέλια της κοινωνίας μας...σε κάθε σχεδόν χώρο...δεν ξέρω τι να το κάνω

 

Οι δα. Στην Πορτογαλία κοιμήθηκε ο Θεός, έγινε το απόλυτο ατύχημα. Ντου γιου ριμέμπερ ;




Παιδιά, με το συμπάθειο, αλλα ας κρατήσουμε ενα ελάχιστο επίπεδο.
Αμα δεν γνωρίζουμε την ιστορία μας , δεν πάμε πουθενά ...
Δεν ζητησε κανείς να μάθεις απ' εξω τους 300 του Λεωνίδα, αυτά τα βασικά ...
Είπαμε