Εκπαιδευτικά ταξίδια.

Τα εκπαιδευτικά ταξίδια είναι μια διαδεδομένη πρακτική στα πανεπιστήμια και αλλού για να συμπληρώσουν οι εκπαιδευόμενοι την εκπαίδευση τους, βλέποντας άλλα εκπαιδευτικά συστήματα, γνωρίζοντας άλλα πρόσωπα και άλλους τόπους.

Νομίζω ότι, για μια σειρά λόγους, αυτή η πρακτική μπορεί να είναι εξαιρετικά ωφέλιμη και στην εκπαίδευση ενός υ, είτε προκειμένου να μάθει να υπηρετεί και άλλους ανθρώπους (και να μην εφησυχάζει στην ασφάλεια που προσφέρει η γνώση των χουγιών του Κ του),να δουλέψει κάποια ελλείμματα στην υποταγή του που μπορεί να παρουσιάζει, να ανοιχτεί σεξουαλικά σε εμπειρίες που το Κ δεν μπορεί να προσφέρει (πχ λόγω περιορισμών του φύλου του), να ανανεώσει ενδεχομένως το οπλοστάσιο με το οποίο ευχαριστεί το Κ του, και, ίσως το κυριότερο, να μάθει ότι δεν πρέπει να υπακούει επειδή είναι ερωτευμένο με το Κ του, αλλά λόγω του στάτους του.

Ποιά είναι η γνώμη σας για τα ταξίδια αυτά; Θα στέλνατε το υ σας σε ένα τέτοιο; Αν το υ ήταν διστακτικό χρειάζεται πιστεύετε η συναίνεση του; Θα τιμωρούσατε το δισταγμό του ή θα προσπαθούσατε να τον (παρά)κάμψετε;

 

Μαθήματα υποταγής;

 

Εγώ προσωπικά αν είχα αποστολή στο εξωτερικό, θα πήγαινα ανυπερθέτως, ούτε δεύτερη φορά δεν θα το σκεφτόμουν. 
Τώρα που το ξανασκέφτομαι και στο εσωτερικό δεν θα έφερνα καμία αντίρρηση. 
Θεωρώ ότι η εκπαίδευση πρέπει να είναι δια βίου και ότι ο Κυρίαρχος έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο της ενσωμάτωσης διαφόρων εμπειριών από το υ του, ειδικά μέσα σε μακροχρόνιες σχέσεις.
Αν κρίνει λοιπόν ότι πρέπει να υπάρξει εκπαίδευση αυτού του τύπου, αναλογιζόμενος το υ με το οποίο σχετίζεται και θεωρεί ότι πρέπει να διευρύνει τους ορίζοντές του, διαγνώσει κάποια δυνατότητα εξέλιξης μέσα από αυτήν την διαδικασία, ή απλά καυλώνει με κάτι τέτοιο, τότε θα πρέπει να το διερευνήσει, αναλογιζόμενος πάντα ποιο υ έχει στα χέρια του, ποια θα είναι η εξέλιξη μίας τέτοιας εκπαίδευσης και πως θα επιφέρει αυτή οφέλη στην μεταξύ τους σχέση.

Πριν πεταχτούν οι διάφοροι αγαπούληδες και πουν ''τι είναι αυτά που λέτε?'' ''εγώ αυτό δεν θα το κανα ποτέ'' ''πως είναι δυνατόν να σκέφτεστε τοιουτοτρόπως'' να τονίσω σ΄αυτό το σημείο, ότι για μένα αν υπάρχει συναίνεση, έστω και με ερωτηματικά από την πλευρά του υ, τότε πραγματικά δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, είναι μία απενοχοποίηση που εστιάζει ακριβώς στην αποσύνδεση της πραγματικής και εν τω βάθει κυριαρχίας από την σεξουαλική πράξη αυτή καθεαυτή και την μετατοπίζει στο πλαίσιο του ελέγχου της σεξουαλικής συμπεριφοράς.
Όλοι καταλαβαίνουν το αποτέλεσμα που θα έχει αν υπάρξει προσπάθεια να επιβληθεί κάτι τέτοιο σε έναν άνθρωπο που δεν το έχει καθόλου, ούτε και μπορεί να βρει τρόπους να το διεκπεραιώσει ή να το διαχειριστεί.

Εν κατακλείδι, είναι μία καθόλα θεμιτή κατεύθυνση, αρκεί τα εγνωσμένα χαρακτηριστικά ή οι προοπτικές εξέλιξεις του υ να το επιτρέπουν.
Κι αυτό δεν έχει να κάνει με την συναίνεση μόνο, αλλά με την ευθυκρισία του Κ ως προς τα όρια και τις δυνατότητες του υ του.
Αν δεν υπάρχει στο προσυμφωνημένο πλαίσιο, έχει δικαίωμα να το ζητήσει, δεν έχει δικαίωμα να το επιβάλλει.
Αν υπάρχει, δεν τίθεται ζήτημα.
Αν θέλει να το προσθέσει εκ των υστέρων, πρέπει να το διαπραγματευθεί, ειδικά αν άπτεται των ορίων του υ.
Αν του έχει εκχωρηθεί ο απόλυτος έλεγχος, τότε και πάλι δεν έχουμε σκοπό να συζητάμε, ανήκει στα αυτονόητα.

 

Ωραίες σκεψεις.

Είμαι υπέρ των εκπαιδευτικων ταξιδιων. Σε αλλαζουν...

 

Αντιλαμβάνομαι απόλυτα τι λέει το κείμενο... Συμφωνώ πως η εκπαίδευση μπορεί να έχει πολλά πρόσωπα... με ξενίζει το γεγονός ότι δεν είναι αυτονόητη η συναίνεση του υ... και μάλιστα με θυμώνει το ότι μπαίνει ως επιλογή η τιμωρία του υ αν δεν συναινέσει...
Όχι δεν μου αρέσει η παράκαμψη... προτιμώ να συζητήσω, να αντιληφθώ και να δεχτώ ή όχι.
Μόνο έτσι θα καταφέρω να λειτουργήσω ορθά.

Άλλωστε το που θέλει να φτάσει ο καθένας την εκπαίδευσή του είναι προσωπική υπόθεση...

 

Ω ναι... και κάτι συμπληρωματικό... τι εννοείς με το "θα στέλνατε;" ο-η Κυρίαρχος δεν θα ήταν παρών-παρούσα;

 

@Soraya κι εμένα με ξενίζει πραγματικά το γεγονός ότι κάποια υ μπορεί να μη συναινούνε σε ό,τιδήποτε, αλλά τί να κάνουμε, παλιόκοσμος  
Δεν εννοούσα πάντως να το τιμωρήσουμε επειδή δε συναινεί, αλλά επειδή διστάζει. Είναι κι αυτή μια αντιμετώπιση του προβλήματος, υπάρχουν κι άλλες βέβαια, όπως η κάμψη του δισταγμού, ή η παράκαμψη του.

Ναι, αναφέρομαι σε περιπτώσεις που το Κ δεν θα είναι εκεί.

 

Προσωπικά δεν θα τιμωρούσα κανέναν επειδή διστάζει...
Σίγουρα δεν θα μου άρεσε εμένα να τιμωρηθώ επειδή διστάζω...
Προτιμώ την κατανόηση, τον σεβασμό και την συζήτηση ώστε να λυθεί η όποια παρεξήγηση επί του θέματος ώστε να εξαλειφθεί ο δισταγμός.
Ναι... ίσως ο δικός μου τρόπος να είναι πιο κουραστικός...

Όσο για την απουσία του-της Κ από το οτιδήποτε αφορά το υ του-της θα το κατανοούσα έπειτα από συνειδητοποιημένη συναίνεση του υ... που με βάση τα παραπάνω που ειπώθηκαν... δυστυχώς διατηρώ αμφιβολίες...

 

Αγαπημένε νηματοθέτη  

Αυτή η πρακτική είναι όντως εξαιρετικά ωφέλιμη για όλους τους λόγους που ανέφερες. Θα τονίσω ως σημαντικότερο (για εμένα) τον λόγο της υπακοής ανεξάρτητα με τα συναισθήματα που μπορεί να τρέφει το υ για το Κ. Αυτό (πάλι κατά την ταπεινή μου γνώμη) είναι ένα πολύ βασικό στοιχείο της δυναμικής. Δεν πρέπει το υ να υπακούει υπό προυποθέσεις. Ή υπακούει ή όχι, με τις προεκτάσεις που έχει και η μία περίπτωση και η άλλη.

Στα περί συναίνεσης και αναφορικά με το σχόλιο της @Soraya θα ήθελα να πω το εξής.

Το υ συναινεί άπαξ. Συναινεί να ανήκει σε έναν Κ. Τέλος. (Το αν έχουν μπει ή όχι όρια ή αν έχουν γίνει διαπραγματεύσεις ή ατέλειωτες συζητήσεις το θεωρώ λίγο αυτονόητο οπότε μιλάμε για μετά από αυτή τη φάση πάντα).

Δεν μπορεί και δεν γίνεται να ερωτάται κάθε μέρα ή ώρα το υ αν συναινεί στο ένα ή στο άλλο. Υποτίθεται ότι αυτό έχει γίνει και θεωρείται λήξαν.

Τώρα στα περί δισταγμού. Ίσως εξαρτάται λίγο από το πόσο διστάζει και γιατί.
Αυτό που μπορώ να σκεφτώ σε πρώτο χρόνο είναι ότι το καλύτερο θα ήταν το υ να εξηγήσει τους δισταγμούς του αναλυτικά χωρίς φόβο και χωρίς πάθος και μετά πάλι είναι στο χέρι του Κ να αποφασίσει ποια είναι η κατάλληλη γραμμή πλεύσης.
Σίγουρα η πρώτη μου αντίδραση ήταν να πω "συζήτηση" αλλά όπως σε όλες τις εκπαιδευτικές διαδικασίες υπάρχει ένα σημείο που απλά πρέπει να τελειώσει η συζήτηση και να γράψεις πχ τους στίχους από το Άγια Νύχτα 200 φορές.

 

Το μόνο που θα μ ενδιέφερε και με αφορά είναι το κάνει ο υποτακτικός μου μαζί μου. Τίποτε άλλο!! Αν ο ίδιος ή η ίδια ενδιαφέρεται να πάει στο Τόκιο για ανθοδετική ή στη Βαρκελώνη για μαθήματα γαστρονομίας είναι δικός του λογαριασμός και μεταφορικά και κυριολεκτικά. (πλάκα κάνετε κ. Νηματοθέτα, ναι 

 

μισό λεπτό καλή μου Μωβ...
Μου λες δλδ ότι θα έρθει μια ηλιόλουστη μέρα ο Κ που ανήκω και θα μου πει...
Ε κοπελιά... φεύγεις εκπαιδευτικό ταξίδι γιατί έτσι το αποφάσισα;
Η
Θα έρθουν σήμερα 10 φίλοι μου να σε σκίσουν πατόκορφα γιατί έτσι το αποφάσισα;
Ή
Θα κάνεις το κωλόχαρτο σήμερα γιατί έτσι το αποφάσισα;

Μικρές καθημερινές απορίες...

 

εκτός κι αν το υ που λέτε εσείς είναι το σ το δικό μου...
δεν ξέρω...
τώρα τελευταία μου τα λένε κάπως αλλιώτικα και λέω πάει πάλιωσα εγώ   πρέπει να μάθω την νέα μόδα...
αν μιλάμε λοιπόν για υ, το υ διαπραγματεύεται τα πάντα... οτιδήποτε αλλαγή
το σ από την άλλη έχει πλήρη αποδοχή σε όλα....

ισχύουν ακόμα αυτά;;;;