Εναλλαγες συναισθηματων submissive

Μια τακτικη που παρατηρω οτι εκτιμα ιδιαιτερα η υποτακτικη μου, ειναι η εναλλαγη συναισθηματων κατα το session πχ να την εξευτελιζω και την ιδια στιγμη να τονιζω ποςο τυχερος ειναι ο κυριος της που ειναι στη διαθεση του, να την χαστουκιζω και να την φιλαω αμεσως στο ιδιο σημειο, να την τιμωρω στερωντας της το ευχαριςτο συναιςθημα και την ιδια ωρα να την επιβραβευω για τη θετικη συμπεριφορα της με καποιο προνομιο κτλ. Λιγα εχουν αναφερθει οσον αφορα τετοιες εναλλαγες και προσωπικα θα ηθελα να ακουσω σχετικες εμπειριες και τεχνικες που σας εχουν κανει εντυπωση

 

Προσοχή στα μπερδέματα, θα έλεγα.

 

Εγώ όντας απίθανα κυκλοθυμικός σαν άνθρωπος, έχω την εναλλαγή διάθεσης ( δεν λέω συναισθημάτων ) σαν ένα απ' τα βασικά χαρακτηριστικά μου.
Σίγουρα δεν θα μπορούσα να το κάνω σαν τακτική/πρακτική. Τόσο κατά την διάρκεια session, όσο και καθ' όλη την διάρκεια της όποιας περιπτύξεως με την όποια υ μου.
Τα θέλω της και λυπάμαι που το γράφω ( τρόπος του λέγειν, δεν λυπάμαι καθόλου ), έρχονται σε δεύτερη αν όχι πολύ πια "χαμηλή" μοίρα.
Τουναντίον και επειδή είμαι και ψιλοσαδιστάκος, είναι πολύ πιο πιθανό μόνο γιατί θα ήξερα ότι κάτι θα της άρεσε ιδιαιτέρως.
Για κείνο τον λόγο να μην της το προσέφερα ή στην καλύτερη, να της το χάριζα με το σταγονόμετρο. Πόσο μάλλον αν σε μένα θα έδινε από ελάχιστα έως τίποτε.
Το μπαστούνι και το καρότο για να έχουν αποτέλεσμα, πρέπει να είναι πηγαία και όχι επιτηδευμένα.
Τουτέστιν, όταν δεν μπαίνουν σε λειτουργία από πλευράς Κ, μόνο επειδή θ' άρεσαν στο υποτακτικό μέρος της εξίσωσης.

Άποψη.  

Y.Γ. Αν βγήκα εκτός θέματος, ζητώ συγνώμη στον νηματοθέτη. Από δική μου εμπειρία επί του θέματος. Το σκωτσέζικο ντους το γούσταραν πολλές, όσο κι αν αρκετές φορές ήταν, τραβάτε με κι ας κλαίω.
Μέχρι που συνειδητοποιούσαν, ότι δεν το έκανα επίτηδες, σαν στρατηγική. Αλλά επειδή σε μεγάλο βαθμό μου το ξύπναγε η συμπεριφορά τους.
Και τότε η όποια καύλα τους προκαλούσαν οι έως τότε απρόσμενες ( για κείνες όχι για μένα ) εναλλαγές στην διάθεση μου
( με ότι αυτές συνεπαγόταν και που ποτέ δεν είχαν το "θετικό/ευχάριστο" στην ίδια ποσότητα με το "αρνητικό/δυσάρεστο" ), τους πέρναγε πολύ γρήγορα.
Εγώ τουλάχιστον δεν το "έχω" να ψέγω ( ή να "τιμωρώ" ) για κάτι και στα καπάκια να επιβραβεύω για κάτι άλλο, ούτε καν σαν παιχνίδι.
Όπως όλα, είναι θέμα γούστου και ψυχοσύνθεσης.

 

Προσωπικα δεν θα μπορουσα να προχωρήσω με κατι διαφορετικο απ αυτο που περιγράφεις, όχι όμως ως τακτική αλλα ως εκφραση ειλικρινων συναισθηματων.

Για μένα δεν υπαρχει τιποτα πιο κυριαρχικο απο ένα Κ που μπορει να νιώθει και να εκφραζει ευγενικα συναισθηματα. Ποσο μαλλον τη στιγμη της πραξης.

Η εμψυχωση, η αξια και η εκτιμηση που λαμβανει το υ εκεινη τη στιγμη το κάνει να είναι έτοιμο να δεχτει περισσοτερα στην επομενη φάση.

 

...Δηλαδή ο/η Κ δεν τα εννοεί όταν τα λέει,
είναι απλα μέσο για να περάσει στην επόμενη σκηνή?

 

το κομματι που εκανες κουοτ μιλαει για το πως το λαβμανει το υ.

αλλα οπως ειπα στην αρχη του ποστ, προσωπικα θα προτημουσα να μην ειναι απλα μια τακτικη.

 

Τεχνική ίσως σημαίνει στρατηγικώς επιλεγμένα τεχνάσματα..
Δεν σε ερμηνεύω, ούτε θέλω να σε παρερμηνεύσω, απλώς πως το αντιλαμβάνομαι..

Ναι το κάνω, αλλά αυθορμήτως και κατά την έμπνευση της στιγμής..

Έχει σκαλώσει και μου έχει πει το εξής:
«Αυτό που περνάς από το κορούλα μου στο βρώμα, πουτανάκι
και από το βρώμα, τσουλάκι στο μωρό μου, μού καίει το μυαλό..»

 

οι εναλλαγες συναισθηματων οχι για μενα. ο αιφνιδιασμος ομως ειναι σιγουρα κεφαλαιο στο βιβλιο του βδσμ.

 

Eσυ αποκλείεται να είσαι ο @lizard_ . Eίμαι σίγουρος πως σου χακάρανε το λογαριασμό ή γράφει ο άλλος σου εαυτός  

 

Καλή είναι η εναλλαγή συναισθημάτων και γενικά το παιχνίδι με τις αντιφάσεις, εισάγει το αναπάντεχο και το απρόβλεπτο στη ατμόσφαιρα. Αρκεί:
1) Να μη γίνεται μανιέρα, γιατί ακυρώνει την έννοια του απρόβλεπτου
2) Να μην ολισθαίνει στο επίπεδο του κυκλοθυμικού ψυχάκια  

Συχνά ταυτίζουμε τη σκληρότητα με τη βία και την τρυφερότητα με τα χάδια. Δεν υπάρχει τίποτα πιό σκληρό και πιό τρυφερό από το βλέμμα. Το παιχνίδι της εαναλλαγής συναισθημάτων βασίζεται στο διπλό μήνυμα, στη λεπτή ισορροπία ανάμεσα σε σκληρότητα και τρυφερότητα. Διαφορετικά καταλήγει να θυμίζει ανάκριση υπόπτου από τον καλό και τον κακό μπάτσο...

Η σκηνή όπου ο κυρίαρχος εκφράζει τρυφερότητα και αγάπη με το βλέμμα του και την ίδια στιγμή υποβάλλει την υποτακτική του σε σωματικές δοκιμασίες, χωρίς να υποκύπτει στις εκφράσεις πόνου που δέχεται από εκείνη, είναι αυτή που έχω στο μυαλό μου. Δεν είναι τόσο "εναλλαγή συναισθημάτων", όσο είναι "συναισθηματική αντίφαση", που τη θεωρώ πιό εκλεπτυσμένη και πιό καυλωτική  

 

Εγώ τουλάχιστον είμαι ή κυκλοθυμικός ή ψυχάκιας, ποτέ και τα δυο μαζί...
Πάλι καλά χαχα...
Η συναισθηματική αντίφαση που τόσο ωραία υπέδειξες, είναι κάτι που σίγουρα δεν μπορεί να "υποδυθεί"...
Ίσως είναι κάτι το πηγαίο...
Και απ' την δική μου τουλάχιστον μικρή πείρα ζωής είδα, ότι "βραχυκυκλώνει" αρκετά γρήγορα...
Αφού σπάει το "σταθερό μοτίβο"...
Κάποιος/α να "εναλλάσσει" διάθεση με συγκεκριμένο βηματισμό, είναι ίσως πιο εύκολο προς κατανόηση για τον δέκτη...
Όταν ο πομπός θ' ακολουθούσε κάποια απ' τις πεπατημένες...
Π.χ σε χτυπάω, σ' αποκαλώ τσουλάκι κλπ. και στα καπάκια γλυκόλογα ή κομπλιμέντα, σε κάποιες περιπτώσεις και μηχανικά.
Ή επειδή θα ήταν ένα "σενάριο" που θα είχαμε ήδη κατά νου...