Εξαρτώμενη διαταραχή προσωπικότητας

Αναδημοσίευση από:
http://www.analyst.gr/2014/11/20/h-eksartomeni-prosopikotita/


Στην ψυχολογία αναφερόμαστε σε ανεξαρτησία, όταν η σχέση ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα
«χαρακτηριστικά γνωρίσματα» εξαφανίζεται, παύει να υπάρχει.
Στα πλαίσια αυτά, η ανεξαρτησία είναι δεδομένη όταν:

– Οι δικές μας ανάγκες δεν τοποθετούνται κάτω από τις ανάγκες των άλλων
– Εμείς οι ίδιοι λαμβάνουμε τις σημαντικές αποφάσεις που μας αφορούν
– Εμείς οι ίδιοι παίρνουμε τις ευθύνες μας, καθώς επίσης
– Όταν έχουμε τη δυνατότητα να επικρατούμε, να επιβάλουμε δηλαδή τη θέληση μας [1].

Μέχρι μια ορισμένη ηλικία, τα καθήκοντα αυτά αναλαμβάνονται από τους γονείς.
Κατά τη διάρκεια της εφηβείας όμως συμβαίνει μια αναπτυξιακή, εξελικτική διαδικασία,
τόσο σε συναισθηματική, όσο και σε «γνωσιακή», καθώς επίσης σε «συμπεριφορική» βάση.

Οι έφηβοι αρχίζουν να αγωνίζονται, να μάχονται συχνά για την αυτονομία τους, παραμένοντας
όμως εξίσου συνδεδεμένοι με την οικογένειά τους. Από την άλλη πλευρά, οι γονείς «χαλαρώνουν»
μεν τον έλεγχο τους σε αυτήν την ηλικία, παραμένουν όμως στον ίδιο βαθμό συνδεδεμένοι με το παιδί τους.

Η ισορροπία μεταξύ των δύο πλευρών δεν είναι πάντοτε εύκολη – συνήθως δε συμβαίνουν ανάλογες συγκρούσεις.
Ιδανικά, αυτή η διαδικασία ανάπτυξης ολοκληρώνεται, ως επί το πλείστον, στο τέλος της εφηβείας.
Το αποτέλεσμα της διαδικασίας αυτής είναι ένας αυτόνομος, νέος ενήλικας [2].

Η οποιαδήποτε διαταραχή της προσωπικότητας χαρακτηρίζεται από τα εξής [3]:

(α) Άκαμπτες και μη προσαρμοσμένες συμπεριφορές, οι οποίες έχουν υψηλή χρονική σταθερότητα,
συμβαίνουν σε πολλές διαφορετικές καταστάσεις και οδηγούν σε προσωπική δυσφορία ή σε μειωμένη «κοινωνική λειτουργία».
(β) Υπάρχει μια βαθιά ριζωμένη, επίμονου τύπου συμπεριφορά, με άκαμπτες αντιδράσεις σε διάφορες πλευρές
της προσωπικής και κοινωνικής ζωής. Αυτό επηρεάζει την αντίληψη, τη σκέψη, το συναίσθημα,
καθώς επίσης τις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους.
(γ) Η διαταραχή ξεκινάει στην παιδική ηλικία ή από την εφηβεία, ενώ συνεχίζει στην ενήλικη ζωή.


Σε ασθενείς με "εξαρτώμενη διαταραχή προσωπικότητας" υπάρχει μια εξαρτώμενη, υποτακτική συμπεριφορά,
καθώς επίσης μία αδυναμία στη λήψη αποφάσεων, σε βαθμό απόγνωσης.

Περαιτέρω, είναι επιρρεπείς στο άγχος του αποχωρισμού, στην παθητικότητα ή στην αυτουποτίμηση – ενώ,
τυχόν απώλεια των κοντινών τους ανθρώπων, μπορεί να τους οδηγήσει σε αυτοκτονικές πράξεις.

Βλέπουν τους εαυτούς τους ως απόλυτα εξαρτημένους από τους άλλους ή αισθάνονται αβοήθητοι και μόνοι,
όταν δεν υπάρχει ένας άνθρωπος που να τους εξουσιάζει στο πλάι τους. Τα «πρότυπα των σχέσεων» αυτών των ασθενών
κυριαρχούνται από μια ακραία ανοχή απέναντι στους άλλους, ενώ το ίδιο το άτομο ορίζεται μόνο από τις ανάγκες
που έχουν τα σημαντικά του πρόσωπα, στο πλάι του. Η έναρξη της διαταραχής λαμβάνει χώρα στην πρώιμη ενήλικη ζωή.


Τουλάχιστον 5 από τα εξής 8 κριτήρια πρέπει να πληρούνται:
(1) Η προσωπική πρωτοβουλία και οι ατομικές δραστηριότητες είναι δύσκολες.
(2) Υπάρχει αδυναμία λήψης των καθημερινών αποφάσεων, ενώ αναζητούνται συνεχώς οι συμβουλές και η έγκριση των άλλων.
(3) Το άτομο απαιτεί από τους άλλους να αναλαμβάνουν την ευθύνη, για τους βασικούς τομείς της ζωής του.
(4) Όταν οι σχέσεις διακόπτονται, «ανασυγκροτείται» η προσωπικότητα.
(5) Υπάρχει «εθισμός» στη φροντίδα και στην υποστήριξη των άλλων, με την ταυτόχρονη απώθηση των προσωπικών συμφερόντων.
(6) Το άτομο αισθάνεται άβολα ή ανήμπορο όταν είναι μόνο, οπότε αποφεύγει τη μοναξιά όσο το δυνατόν περισσότερο.
(7) Διαπιστώνονται ισχυροί φόβοι απώλειας άλλων ανθρώπων.
(8) Παρατηρούνται δυσκολίες κατά την εκτέλεση ανεξάρτητων πράξεων, λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης στις ίδιες (δικές του) αποφάσεις [4].

Βιβλιογραφία

[1] Schneider, R. (2012). Heilpraktiker für Psychotherapie: Persönlichkeits- und Verhaltensstörungen. 1 Auflage, Elsevier GmbH München. 55 ff.
[2] Doering, C., Drechsel, N. (2010). Seminar: Entwicklung im Jugendalter, Autonomieentwiklung im Jugendalter. Friedrich-Schillder-Universität Jena.
[3] Allroggen, M. (2011). Basiswissen Kinder- und Jugendpsychiatrie und Entwicklungspsychopathologie: Persönlichkeitsstörungen. Universitätsklinikum Ulm.
[4] Döschner, C. (2008). Beziehungen zwischen Behandlungserfolg und spezifischer Beurteilung der Therapieformen in der stationären Psychotherapie von Persönlichkeitsstörungen des Clusters C. Universitätsklinik und Poliklinik für Psychiatrie und Psychotherapie des Fachbereichs Medizin der Martin-Luther-Universität Halle-Wittenberg.

 

Το νήμα είναι απλώς ενημερωτικό ή το καταθέτεις ως διάγνωση για συγκεκριμένο στάτους;

 

“foodforthought” που λέει και η γιαγιά μου. Απλά κουβέντα να γίνεται.

Αλίμονο μας εάν από απλά αθρακιά στο Internet στηρίξουμε την γνώση μας και την αυτό-διάγνωσή μας.

Το να παίρνεις πληροφορίες από το Ίντερνετ είναι σαν να πίνεις νερό από πυροσβεστικό κρουνό. Που λέει και ο Mitchell Kapor.

 

Απόλυτα κατανοητά τα παραπάνω...

Αλλά το ερώτημα που προκύπτει είναι πως σχετίζονται με το bdsm το D/s ή το M/s ;

Ή απλά τα παραθέσατε για εγκυκλοπαιδικούς και μόνο λόγους αγαπητέ;

 

Το όλο άρθρο έχει να κάνει με την ρίζα, τις βαθύτερες αιτίες μιας εξαρτημένης-υποτακτικής συμπεριφοράς.
Το εάν βρεθεί η τελική αφορμή ώστε ένα τέτοιο άτομο να ασχοληθεί με το BDSMείναι κάτι τελείως διαφορετικό.

Τέτοια άτομα όμως, βιώνουν το BDSMστην ζωής τους, αλλά στην πλειονότητα των περιπτώσεων,
δεν γνωρίζουν τον τίτλο αυτό καθαυτό.

 

Τωρα σοβαρα δεν βλεπετε πως αυτο σχετίζεται?
Για μένα προσωπικά είναι δεδομένο πως τεράστιο ποσοστό των υ πασχουν απ αυτο το συνδρομο.
Και την αποψη μου την βασιζω στις παρατηρήσεις μου, τις γνωσεις επί του θέματος που ξεπερνούν ένα άρθρο στο διαδίκτυο και στην προσωπική εμπειρία.

 

Δηλαδή προσπαθείτε να δώσετε το "στίγμα" της υποταγής αν κατανόησα σωστά... να οριοθέτησετε με "επιστημονικό" τρόπο ένα "κουσούρι"....

Το οποίο τι; πιστεύετε πως χρήζει θεραπείας;

Αναρωτιέμαι επειδή προσπαθώ να κατανοήσω τα κίνητρα σας....

 

ας μεταφερθεί στο bdsm discussion να μην μπερδευομαστε

 

Το παραπάνω, δίνει την επιστημονική εξήγηση από ψυχολογικής σκοπιάς.
Την ερμηνεία μερικών συμπεριφορών. Δεν έχει να κάνει με τίποτα το ποιοτικό,
εάν είναι καλό ή κακό ή εάν χρήζει θεραπείας. Αυτό είναι ένα τεράστιο και διαφορετικό κομμάτι.

Όπως με την βαρύτητα εξηγούμε το πως το φεγγάρι κινείται και μπορούμε να ξέρουμε πότε θα έχουμε πανσέληνο κτλ.
Τώρα το εάν είναι καλό ή κακό το φεγγάρι και τι επιδράσεις έχεις στην ζωή μας, αυτό είναι κάτι άλλο.

 

Μα το φεγγαράκι έχει τάση φυγής και θα κάνει την Γαία να σταματήσει;

 

Ευχαριστώ για τις διευκρινήσεις....

Υγεία πάνω απ όλα .....

 

ΚΑΛΟΟΟΟ!!!!!!!!!!! Πετυχημένο!!!!