Επίκληση θανάτου

Έχω μια ένσταση εδώ nora... O Master πρέπει να έχει πολύ καλό λόγο για να αποφασίσει να κάνει release την σκλάβα.
Αν το M/s δεν παρέχει την απαραίτητη συναισθηματική ασφάλεια και υποστήριξη τότε δεν μιλάμε για M/s. Σε αντίθεση με όλες τις άλλες σχέσεις εδώ δεν μπαίνουμε και βγαίνουμε αβασάνιστα και όποτε μας καπνίσει.

Τώρα, όσο για τον πόνο σου... κοπέλα μου δεν είσαι η μόνη που είπες "δεν τον αντέχω τόσο πόνο, μακάρι να σταματούσε η καρδιά μου τώρα"
Και όμως τον αντέχεις, και θα αντέξεις και άλλα πολλά. Τα βράδυα που είναι τα χειρότερα μην μένεις μόνη και την μέρα θες δεν θες συνέχισε την ζωή σου. Κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα θα μαλακώσει.
Κρίνοντας από τα λεγόμενα Σ/σας η σχέση έχει τελειώσει. Αν είναι έτσι nora καιρός να αναλάβεις και πάλι την ζωή σου. Δύσκολο ξεδύσκολο μπορείς γλυκιά μου.

 

Δεν έχει τελειώσει η σχέση μας
Το γράμμα γράφτηκε βασισμένο σε εμπειρία από προηγούμενο χωρισμό με τον αφέντη μου. Κατέγραψα αυτά που τότε αισθάνθηκα. Και η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν είχα καν υποψιαστεί ότι ήμουν ουσιαστικά η σκλάβα του. Αυτό έγινε όταν ο αφέντης μου με ξανακάλεσε κοντά του. Χωρίς υπόδειξη καμια, ανυποψίαστοι και οι δυο φτάσαμε εδώ που είμαστε τώρα. Είμαι πολύ ευτυχισμένη γι αυτό

 

Κατ' αρχήν συγχαρητήρια που εμφανίστηκες, και δικαιολόγησες την θέση σου, ενώ θα μπορούσες να σιωπήσεις. Καταλαβαίνω ότι το κίνητρο σου δεν είναι να τον εκβιάσεις, αλλά να εκφράσεις ένα δυνατό συναίσθημα, εμποτισμένο όμως με ανασφάλεια. Συμφωνώ με τους υπολοίπους, ότι δεν είσαι η μόνη. Ολα αυτά είναι ανθρώπινα συναισθήματα που όλοι μας στο παρελθόν έχουμε βιώσει και θα τα βιώσουμε ξανά και ξανά στο μέλλον.

Οταν αγαπάς κάποιον υπερβολικά, αυτός είναι μοναδικός γιά σένα, επομένως μόνο και η ιδέα ότι μπορεί να τον χάσεις είναι ικανή να σου κόψει τα πόδια. Οφείλω ωστόσο να σου πω, ότι είναι μέγα λάθος να μεταφέρεις στον σύντροφο σου τις ανασφάλειες σου, γιατί τον αγχώνεις, τους μεταδίδεις ένα ανεπιθύμητο συναίσθημα ευθύνης απέναντι σου, και εν τέλει γίνεσαι η ίδια αυτόχειρας της πολύτιμης για σένα σχέσης, δηλητηριάζοντας την.

Πάντως εγώ πιστεύω ότι μόνο η απώλεια του θανάτου είναι αξεπέραστη. Αφού όμως μπορούμε ακόμα και αυτή και την βάζουμε κάπου στην άκρη και συνεχίζουμε, να είσαι σίγουρη ότι αν γινόταν κάτι τέτοιο, θα το ξεπερνούσες αργά ή γρήγορα...

 

RE: RE: Επίκληση θανάτου

Σε μία πλήρη D/s και ακόμα περισσότερο σε μία M/s σχέση ο Κυρίαρχος έχει τον πλήρη έλεγχο της υποτακτικής, με τρόπο μακράν και πέραν του αδιανόητου σε vanilla σχέση.

Για να μπορεί να ασκήσει αυτό τον έλεγχο ο Κυρίαρχος επιθυμεί και πρέπει να γνωρίζει τα συναισθήματα της υποτακτικής Του ή της σκλάβας Του επειδή μόνο έτσι μπορεί να την φροντίσει και μόνο έτσι μπορεί αυτή η σχέση να αποδόσει και για τους Δ/δύο.

Άρα είναι μέγα σωστό και όχι μέγα λάθος να γνωρίζει ο Κυρίαρχος για τις ανασφάλειες της υποτακτικής Του.

Απ ότι γνωρίζω, ο Κυρίαρχος έχει ευθύνη για την υποτακτική και λογικό είναι να έχει και συναίθημα ευθύνης, για ποιό λόγο να Του είναι ανεπιθύμητο το συναίσθημα ευθύνης; Και γιατί επέλεξε να είναι Κυρίαρχος αν του είναι ανεπιθύμητο το συναίσθημα ευθύνης; Αυτός ο συλλογισμός στέκει για vanilla ζευγάρια και όχι για D/s.

Αμφιβάλλω για το αν είναι δυνατό να ανταποκριθεί μία υποτακτική στις απαιτήσεις μίας D/s σχέσης αν βασανίζεται από διάφορες ανασφάλειες. Είτε μόνη της πρέπει να έχει λύσει αυτά τα προβλήματα είτε με τη βοήθεια του Κυρίαρχου. Το πώς θα χειριστεί ο Κυρίαρχος τις ανασφάλειες της υποτακτικής είναι ένα άλλο θέμα. Πάντως σίγουρα δεν αφήνει την υποτακτική να βασανίζεται με ανασφάλειες και να τις χειριστεί μόνη της.

Στην απλούστερη περίπτωση, ο Κυρίαρχος δινει κάποια κατεύθυνση εξόδου από τις ανασφάλειες. Στην πιό πολύπλοκη, το release, δηλαδή η σταδιακή επιστροφή του ελέγχου που Του έχει εκχωρήσει η υποτακτική, έχει και αυτό τις διαδικασίες του.

potty65, έχεις εξετάσει καθόλου την πιθανότητα το D/s να μην είναι απλά vanilla + κάποια kinks αλλά κάτι πολύ αλλιώτικο και βαθύτερο; Αν το έβλεπες σε αυτή τη λογική, ίσως να έδινες αλλιώτικες συμβουλές  

 

tender lilly μην ξεχνάς ότι το thread ξεκίνησε από κάποιον Master ο οποίος αιστάνθηκε πίεση και άγχος από την εξομολόγηση της υποτακτικής του. Δεν μου αρέσει να είμαι δογματικός, αλλά εμμένω στην θέση μου. Πιστεύω ότι ο διαχωρισμός των σχέσεων σε βανίλα και D/s είναι άκρως αποπροσαναλιστικός, διότι και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε για ανθρώπινες ερωτικές σχέσεις, γεμάτες συναισθήματα, πάθη, και εξαρτήσεις.

Οπως σε όλες τις σχέσεις, έτσι και σε μία τέτοια ιδιόμορφη σχέση, ο σκοπός είναι να προστατεύουμε αυτόν που αγαπάμε, όχι να τον "φορτώνουμε" και να του πασάρουμε με τρόπο ένα πρόβλημα που εμείς πρέπει να λύσουμε. Συγχώρεσε με που δεν μπορώ να μπω στην λογική σου, βλέπω ότι έχεις επιχειρήματα, αλλά δεν μπορώ να συμφωνήσω με τίποτα. Αν ήμουν Master θα εκνευριζόμουν στο άκουσμα μιάς τέτοιας δήλωσης, ενώ αν ήμουν slave δεν θα το έλεγα ποτέ...

 

στο αυτοκινητο πριν λιγο, ακουσα αυτο το τραγουδι απο την Πρωτοψάλτη..

αυτοματα μου ρθε στο μυαλο αυτο το ποστ.. Σας το αφιερωνω λοιπον..




*Τωρα εχω ενα ενα σπίτι που ποτέ δεν εχεις δει

Τωρα εχω ενα αμαξι που ποτέ δεν εχεις μπει

και μια λύπη, αχ μια λύπη που δεν εχεις φανταστει

κι ολα προχωρουν χωρίς Εσένα κι αυτο λεγεται ΖΩΗ....*






p.s. είμαι *δεσμια* των συνειρμων..πως να το κρυψωμεν αλλωστε..... 

 

Θα συμφωνήσω κυρίως με τον potty65 αλλά και με τους περισσότερους και θα πω ότι αυτόν τον πόνο που ένιωσε η nora τον έχουμε βιώσει όλοι. Δεν θα διαχωρίσω D/s με vanilla σχέση εδώ γιατί μιλάμε για συναισθήματα ανθρώπινα που δεν τυγχάνουν κατηγοριοποίησης. Αν η nora ήταν σε vanilla σχέση πάλι τα ίδια θα ένιωθε και ο πόνος δεν θα ήταν λιγότερος ή περισσότερος. Είναι θέμα χαρακτήρα και θέμα σχέσης γενικά. Και σε vanilla σχέση αν πάρεις απόφαση να χωρίσεις δεν θα το κάνεις εν μία νυκτί, θα συζητήσεις, θα παραθέσεις τους λόγους, θα ενδιαφερθείς για τα συναισθήματα του άλλου ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω. Τα πικρά συναισθήματα που θα σου μείνουν είναι γεγονός. Δεν σε σώζει ούτε το D/s ούτε τίποτα. Καταλαβαίνω αυτά που νιώθει η nora αλλά εμμένω στο να θεωρώ ότι είναι συναισθηματικός εκβιασμός και θα συμφωνήσω και με την zinnia και το ωραίο τραγούδι της Πρωτοψάλτη ότι "όλα προχωρούν χωρίς εσένα κι αυτό λέγεται ζωή". Τίποτα δεν είναι εύκολο αλλά μαζεύεις τα κομμάτια σου και συνεχίζεις και προχωράς.

 

Αγαπητή nora. Επέτρεψέ μου να σου πω δύο λόγια τα οποία βγαίνουν μέσα από την καρδιά μου.

Η λέξη θάνατος είναι μία λέξει η οποία αν και είναι απόλυτα φυσική-όλοι μας θα πεθάνουμε μια μέρα-είναι ταυτόχρονα και μια λέξη που κανείς μας δεν θέλει να σκέφτεται.

Αν η σκέψη του θανάτου υπάρχει πράγματι στην σκέψη σου ή όχι-αυτό το ξέρεις ΜΟΝΟ εσύ- σε παρακαλώ πολύ να την ΒΓΑΛΕΙΣ ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΕΙΣ ΠΟΤΕ. Ο θάνατος ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΠΙΛΟΓΗ.

Τώρα αν μπορώ να σου δώσω μία συμβουλή θα σου έλεγα το εξής.

Πιστεύω ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις με τον Αφέντη σου είναι τόσο μοναδικό όσο είστε και εσείς οι δύο. Άρα δεν νομίζω ότι κάποιος από Ε/εμας όσο καλή διάθεση και να έχει μπορεί να σου πει τι να κάνεις. Απλός ίσως μπορούμε να σου πούμε κάποια πράγματα που πιθανός να μην σκέφτηκες.
Αυτό που θα σου έλεγα είναι ότι πρέπει να καθίσετε με τον Αφέντη σου και να ξαναθυμηθείτε τι ήταν αυτό το οποίο σας ώθησε εξαρχής να κάνετε αυτή την σχέση. Τι ήταν αυτό που σας ένωσε και σας κράτησε μαζί το διάστημα που έχετε την σχέση σας. Και αν αυτό το αίτιο εξακολουθεί να υπάρχει ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ τότε να βρείτε τα στοιχεία που σας ενώνουν και να συνεχίσετε την σχέση σας.
Αν αυτό το στοιχείο λείπει τότε θα πρέπει ο καθένας να συνεχίσει τον δρόμο του και την ζωή του και να χαράξει καινούργιους δρόμους σε αυτήν. Δρόμους που θα βγαίνουν από μέσα του και θα αποτελούν αυτό το οποίο επιθυμεί στην ζωή του.

Και μην ξεχνάς ότι ένας χωρισμός όσο επώδυνος και να είναι δεν παύει ταυτόχρονα να είναι και μία αρχή. Μια αρχή σε κάτι καινούργιο το οποίο κανείς μας δεν το ξέρει και δεν μπορεί να το προεξοφλήσει. Μπορεί όμως να το ανακαλύψει και να το ζήσει. Αρκεί βέβαια να είναι παρών.

Υ.Γ Φίλε Dimitris με συγχωρείς που απαντάω στην nora και όχι σε εσένα που έχεις βάλει αυτό το tread αλλά θεωρώ ότι αυτό είναι ποιο σημαντικό αυτή την στιγμή. Απλά θα σου πω ότι δεν πιστεύω ότι η nora σου κάνει κάποιον εκβιασμό αλλά πιστεύω ότι νιώθει κάποια βαθιά συναισθήματα τα οποία τα εκφράζει και τα βγάζει προς εσένα με μία μεγάλη δόση υπερβολής. Άλλωστε μην ξεχνάς ότι το BDSM είναι ένας χώρος με πολύ έντονα και βαθιά συναισθήματα και με πολύ δυνατές σχέσεις, σχέσεις που δένουν τα ζευγάρια πολύ βαθιά και πολύ έντονα.

 

RE: RE: Επίκληση θανάτου

Με ολο το σεβασμο στου καθενος τις κρισεις και τις επικρισεις.. Υποτιθεται πως μαθαινουμε να τα λεμε ΟΛΑ στους Κυριους μας, απο τα πιο απλα και καθημερινα, μεχρι τις πιο βαθειες μας σκεψεις...

Μεσα απο αυτη τη λογικη, τι περιεργο η ακομψο εκανε η νορα? Η πρεπει να λεμε μονο ο,τι χαιδευει τ αυτια?

 

Λοιπόν zinnia, με αναγκάζεις να γίνω λίγο τεχνοκράτης και συγχώρεσε με γιαυτό, είναι όμως ο μόνος τρόπος για να εξηγήσω την θέση μου. Η νόρα εξέπεμψε ένα σήμα με αποδέκτη τον Δημήτρη. Αυτό το μήνυμα αποσκοπούσε σε κάτι, αλλοιώς δεν θα είχε νόημα υπάρξεως, εκτός βεβαίως από την διακήρυξη αγάπης και αφοσίωσης προς τον σύντροφο της, που όλοι μας δεχτήκαμε.

Τι σκοπό μπορεί να είχε λοιπόν η νόρα?
1. Ως καλή υποτακτική να τα πει όλα στον Κύριο της. Μα κυρίως όταν αγαπάμε δεν τα λέμε ποτέ όλα. Εσείς οι υποτακτικές ξεχάστε ότι έχετε απέναντι σας θεούς, δεν υπάρχουν θεοί, όλοι μας άνθρωποι είμαστε με τις αγωνίες μας, του φόβους μας και τις ανασφάλειες μας. Ο Κυρίαρχος όπως λέτε και σεις διαφέρει απλώς στον τρόπο που διαχειρίζεται όλες αυτές τις ανθώπινες αδυναμίες. Εαν επομένως το κίνητρο είναι η αγάπη, αυτή ακριβώς η αγάπη της επιβάλλει να προστατέψει τον σύντροφο της.

2. Να τον κρατήσει πάσει θυσία. Το αν θα τον κρατήσει με αυτήν την τακτική είναι σφόδρα συζητήσιμο. Αλλά ακόμα και αν τον κρατήσει, έχει νόημα? Θα τον έχει πράγματι δικό της, ή θα είναι ένα τρόπαιο φυλακισμένο και περιορισμένο? Είμαι σίγουρος νόρα αυτό είναι το τελευταίο που θες, οπότε απορρίπτεται κι αυτό.

3. Οσο βαθύτερη επικοινωνία έχεις με τον άλλο, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχεις για να είσαι ειλικρινής. Σε αυτό πάω πάσο. Αλλά και εδώ έχω τις ενστάσεις μου. Κατά την γνώμη μου πρέπει να επικρατήσει η θεωρία του 'υπέρτερου αγαθού'. Υπέρτερο αγαθό είναι στην περίπτωση μας, η επιλογή του συντρόφου σου να είναι μαζί σου, έτσι απλά επειδή το θέλει, χωρίς έξωθεν πιέσεις έστω και έμμεσες. Δεν συμφωνούμε όλοι σ' αυτό?

 

Μ/s σχέση:

Βάση μιας τέτοιας σχέσης είναι η εμπιστοσύνη.
Ο Κυρίαρχος αναλαμβάνει όλοκληρη την ζωή της σκλάβας συνεπώς πριν το κάνει είναι 100% σίγουρος πως θέλει και είναι σε θέση να το κάνει.
η σκλάβα αφήνει τον έλεγχο της ζωής της στον Κυρίαρχο οπότε και εκείνη πριν προχωρήσει πρέπει να είναι 100% σίγουρη για την επιλογή της.
Για να είναι σε θέση Ο Κυρίαρχος να ελέγχει και να οδηγεί την σκλάβα πρέπει να είναι σε θέση να γνωρίζει και την πιο μικρή της σκέψη σε σχέση με Εκείνον και τον εαυτό της. Η νοοτροπία του κρύβω για να μην τον πληγώσω ή τον χάσω δεν παίζουν εδώ. Όποιος έχει τα γένια έχει και τα χτένια και όποιος δεν σηκώνει αλήθειες το κουβαδάκι του και σ'αλλη παραλία.
Για να μπορέσει η σκλάβα να αφεθεί/υποταχθεί χρειάζεται ο Κυρίαρχος να προσφέρει συναισθηματική ασφάλεια και σταθερότητα.
Η σκλάβα οφειλει υπακοή, αφοσίωση, πίστη με όλη την σημασία της λέξης. Δεν υπάρχει τίποτα δικό της από την στιγμή που δίνεται. Η χαρά της, ο πόνος της, η ανάγκη της, το σώμα της, η ψυχή της, τα υπάρχοντα της ανηκουν όλα σε Εκείνον.
Το Μ/s δεν είναι μόνο ερωτικό παιχνίδι με δόσεις SM. Δεν είναι μόνο εγκεφαλικό παιχνίδι. Δεν είναι μια ρόζ σαπουνόφουσκα. Είναι κοινή αφοσίωση σε ένα συνειδητά επιλεγμένο τρόπο ζωής χωρίς ημίμετρα.

Αν αποφασιστεί να τελειώσει μια τέτοια σχέση ο Κυρίαρχος οφείλει να έχει φροντίσει την ομαλή μετάβαση ενός ανθρωπου που μέχρι εκείνη την στιγμή μάθαινε να εξαρτάται πλήρως από Τον Κυρίαρχο.

 

Δεν θα πω πως δεν ένιωσα ποτέ πως θα πεθάνω αν ποτέ με Διώξει Ο Κύριος μου, ή πως δεν το εξέφρασα όταν με είχε διώξει κάποια φορά. Έτσι ένιωθα..νεκρή…και το είπα.

Αλλά η πείρα μου, μου λέει πως εγώ θα ζήσω ότι κι αν συμβεί και θα προχωρήσω ακόμη κι αν μέσα μου όλα είναι νεκρά.

Και μπορεί να είπα πως θα πεθάνω, μέσα από την ένταση των συναισθημάτων μου, αλλά όταν συζητάγαμε ήρεμα γι΄ αυτό είπα ειλικρινά πως θα επιζήσω και ίσως και κάποια στιγμή να προχωρήσω, γιατί έτσι είναι η ζωή. Απλά δεν επιθυμούσα να συμβεί κάτι τέτοιο.

Υπάρχουν πολλά που θα μπορούσε να κάνει μια σκλάβα για να μην Επιθυμεί Ο Κύριος της να την διώξει, και η ειλικρινής έκφραση των συναισθημάτων της είναι σίγουρα επιτρεπτή συνήθως. Εκ πείρας όμως κάτι τέτοιο δεν βοηθά και πολύ. Περισσότερο βοηθάνε άλλα πράγματα που μάλλον δεν είναι επί του θέματος εδώ.

Το να χρησιμοποιεί μια γυναίκα και πόσο μάλλον μια σκλάβα οτιδήποτε σαν εκβιαστικό μοχλό στην προσπάθεια της να καθορίσει την πορεία της σχέσης είναι κατά την ταπεινή μου άποψη ανεπίτρεπτο.

Γιατί το να χρησιμοποιήσω αυτά που νιώθω και να πω «μην με αφήσετε Κύριε γιατί αν το Κάνετε θα πεθάνω» μπορώ να το κατανοήσω σαν ξέσπασμα φορτισμένης συναισθηματικά στιγμής, αλλά το να γίνεται η χρήση του σαν προσπάθεια να «κρατήσω» Τον Κύριο μου για μένα θα έμοιαζε με εκβιασμό και άμεσο έλεγχο στη σχέση, πράγμα που δεν συνάδει με την έννοια της σκλάβας.