Ερωτήματα

Ένας μικρόκοσμος πλασμένος από ένστικτα και προσπάθεια για ικανοποίηση.
Σημασιά έχει να αναλωθούμε στην ερμηνεία τους ή απλά να τα κατανοήσουμε,όσο χρειάζεται, και να πορευτούμε ,στο βαθμό που επιθυμούμε,μ΄αυτά;
Επιβάλλεται να αισθανόμαστε ασφάλεια και πληρότητα μέσα από τον απόλυτο σεβασμό η/υμών ή πρέπει να ασχολούμαστε με ετερόκλιτες κρυφοανασφάλειες;
Υπάρχει λόγος να αποδεικνύουμε διαρκώς το οτιδήποτε ή απλά να αδιαφορούμε σε ότι μας προκαλεί να ασχολούμαστε μαζί του;

 

Αν και είμαι άτομο που αναλώνω αρκετή ενέργεια στο να κατανοήσω το γιατί το πως...σου λέω Incomplete ότι το πιο όμορφο, το πιο τελικά κοντινό στην φύση μας (όποια και αν είναι αυτή) είναι απλώς ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΜΕ.

Αν αγγίζουμε και νιώθουμε, δεν πάει να λέει ο άλλος το μάκρυ του και το κοντό του...εμείς νιώθουμε και αυτή είναι η μοναδική μας αλήθεια.

Αυτό το ξεχνάμε πολλές φορές και γινόμαστε σκληροί και ξυνοί με τους δίπλα μας. Κρυπτοανασφάλειες που λες και εσύ. Αν αυτό που νιώθω είναι αλήθεια γιατί δεν το αισθάνεται και ο άλλος; Γιατί εγώ είμαι εγώ και εσύ είσαι εσύ.

Αστάρτη

 

Ίσως να το κατανοείς και ίσως να το κατανοούμε και να το κατανοείτε.Το αποδεχόμαστε και το αποδέχεστε όμως;Στο ερώτημα η πιθανή χρήση του ρήματος συμμερίζομαι θα ήταν εξ αρχής εσφαλμένη..

Μου άρεσε πολύ η απάντηση σου.Ειλικρινά στο λέω.

Υπάρχουν ,όμως, περιθώρια αντίφασης;Και για μας και για σας..

Η χρήση πρώτου και δεύτερου πληθυντικού προσώπου,δεν έχει να κάνει με το προφανές εντός-εκτός..

 

RE: RE: Ερωτήματα

Φυσικά! Πιστεύω πως ο διάλογος εμπεριέχει τους εν αντιθέσει λόγους. Αλίμονο αν συνέβαινε μόνο η συμφωνία. Θα ήταν όλα τόσο βαρετά. Και δυστυχώς γρήγορα βαριέμαι 

Αστάρτη

 

Δεν μιλάω για αντίθεση,αλλά για αντίφαση...

 

RE: RE: Ερωτήματα

Για εξήγησε το περισσότερο να σε πιάσω 

 

Do it λιανά..

Μου έδωσες μια πολύ όμορφη απάντηση(post 2)...
Τη βρίσκω όμως πολύ ιδανική και ακόμα περισσότερο ρομαντική..

Υπάρχει αντίφαση λοιπόν σε αυτό που γράφεις έναντι του τρόπου που λειτουργείς τουλάχιστον εδώ μέσα;

Έτυχε να ανταποκριθείς εσύ ,γι αυτό και σε ρωτάω.Δεν υπάρχει κάτι προσωπικό με σένα.Εξάλλου θέλω να πιστεύω δεν εμπεδώνουμε μόνο όσα διαβάζουμε,αλλά και όσα γράφουμε.Το(τα) ερώτημα(τα) δεν είναι για σένα μόνο λοιπόν,αλλά και για μένα και για όλους μ(σ)ας..

 

RE: RE: Ερωτήματα

Είμαι ρομαντική έτσι κι αλλιώς.
Αυτό που γράφω είναι αυτό που αισθάνομαι εκείνη την στιγμή. Είναι η αντίδραση μου στο ερέθισμα που δέχθηκα. Πότε παρορμητικά και πότε κατόπιν ώριμου σκέψεως αντιδρώ.
Αντιδρώ σε ερεθίσματα που προέρχονται από διαφορετικούς ανθρώπους. Αυτό δεν με κάνει αντιφατική. Με κάνει πιότερο "φυσική", αληθινή. Είναι φυσικό να αντιδρούμε διαφορετικά σε κάθε άνθρωπο ακόμα και αν ακούμε (διαβάζουμε) για το ίδιο πράγμα. Ο κάθε ανθρώπος έχει την δική του μελωδία.
Άλλο να ακούς την ίδια μουσική από πιάνο και άλλο από μπουζούκι. Πόσο διαφορετικό μάλιστα όταν το όργανο που την βγάζει είναι και ξεκούρδιστο 

Ελπίζω να σε κάλυψα αγαπητέ μου.

Αστάρτη

 

ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΜΕ είπες πιο πάνω.Κρατάω αυτό .

Σίγουρα γινόμαστε ανάλογοι δέκτες του πομπού που έχουμε απέναντι μας.

Θα σε ρωτούσα κάτι άλλο ,αλλά πάει αλλού και μακριά η βαλίτσα.Σε ευχαριστώ για την ανταπόκρισή σου.Θα συμφωνήσω στο μέρος αυτό της απάντησης σου,που περιέγραψα πιο πάνω..

Θα χαρώ να μου πείς πως στο "Αν αγγίζουμε και νιώθουμε, δεν πάει να λέει ο άλλος το μάκρυ του και το κοντό του..." που έγραψες πιο πάνω συμπεριλαμβάνεις και τον εαυτό σου μέσα.Έμμεσα και όχι άμεσα...Και το λέω αυτό βάζοντας στο πρόσωπο σου,όσους και όσες έχουν σχεδόν( ίσως άθελα τους)υποβιβάσει ανοιχτά κάποιες τάσεις ή προτιμήσεις ..

 

Μπορώ μόνο να μιλήσω για το πως λειτουργώ εγώ.

Η ανάγκη μου να κατανοήσω είναι απύθμενη. Αντιλαμβάνομαι πολλές φορές πως θα ήταν πολύ πιο απλά τα πάντα αν απλά αφηνόμουν να νιώσω και να μην βασανιζόμουν από ερωτήματα, γιατί έτσι, μήπως επειδή, κι αν αυτό, κι αν εκείνο?
Το ένα όμως δεν εμποδίζει το άλλο έτσι δεν είναι?
Μπορείς να αφεθείς να νιώσεις, χωρίς προβληματισμούς και κάποια άλλη στιγμή να αναλύσεις, να εμβαθύνεις...

Κάποτε κάποιος φίλος μου είπε, πάψε να "σκάβεις" πια...έχει τόσο κόσμο που δεν "σκάβει" και είναι ευτυχισμένος. Η μοναδική μου αυθόρμητη απόκριση ήταν..."Ίσως δεν σκάβουν γιατί δεν έχουν χέρια? Ίσως όταν σου έχουν δοθεί χέρια δεν μπορείς παρά να σκάβεις?"

Απ΄ την άλλη 'εχω την τάση να σπρώχνω τις αναλύσεις μου στα άκρα, πιστεύοντας πως τα άκρα είναι ένας τρόπος να δεις καλύτερα την μεγαλύτερη εικόνα και αυτό πολλές φορές σε συνδιασμό με την δημιουργία εικόνων, μπορεί να αλλιώσει τα συμπεράσματα μου, έτσι που να χρειάζεται διόρθωση κατεύθυνσης από Τον Κύριο μου. Και πολλές φορές στο μονοπάτι μου σαν σκλάβα, χρειάστηκε να "πετάξω" ή να διαμορφώσω και να διαφοροποιήσω τα συμπεράσματα, ή και να παραιτηθώ από την ίδια την σκέψη και ανάλυση, μια και η λογική ερχόταν σε σύγκουση με το ένστικτο και το ένστικτο ήταν αυτό που μπορούσε να με καθοδηγήσει στο δρόμο που επέλεξα.

Όσο για το αν χρειάζεται να νιώθουμε ασφάλεια και να απολαμβάνουμε τον αλληλοσεβασμό με τα άτομα που είναι κοντά μας, είναι σίγουρα για μένα σημαντικό. Μια σκλάβα έχει την ανάγκη να νιώθει αποδεκτή η οποία σιγά σιγά κατευθύνεται και επικεντρώνεται μόνο στον Κύριο της. Όσο περισσότερο παίρνει αυτή την αποδοχή, τόσο λιγότερη σημασία έχουν πια οι εξωτερικοί επηρεασμοί.

Μερικές φορές όμως όταν αυτό που αγαπάς και πρεσβεύεις δέχεται επιθέσεις κάθε είδους, από άμεσες, όπου σε αποκαλούν άρρωστο κ.ο.κ. ή και έμμεσες καλυμμένες πίσω από κακίες και προσβολές, οι οποίες σκοπό έχουν να ακυρώσουν αυτό που εσύ λές, ασπάζεσαι ή πρεσβεύεις για να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες προβολής και να νιώσουν "ανώτεροι" βρωμίζοντας ότι δεν υποκλίνεται στην κοσμοθεωρία τους, φυσικό είναι κατά τη γνώμη μου να αγανακτείς.

Πολλές φορές αναρωτήθηκα..αξίζει να ασχολούμαι με τέτοια άτομα? Προσπάθησα να ανεβάσω τοίχους ώστε να μην με αγγίζουν οι μπηχτές, οι κακεντρέχειες, οι "εξυπνάδες", οι "συμβουλές" και να μην με πληγώνουν, πάνω απ΄ όλα γιατί κάνει κακό σε μένα και επιπλέον γιατί έτσι τους κάνω τη χάρη να πληγώνομαι, κάτι που ουσιαστικά τους δίνει την νίκη στο πιάτο.
Έτσι απλά αποφάσισα πως πάυω πια να ανέχομαι σιωπηλά την κάθε μικρή αιχμή και προσβολή, από άτομα που δεν έχουν για μένα ούτε το δικαίωμα, ούτε την εξυπνάδα, ούτε επίπεδο, να αντιδρώ άμεσα στο κάθε τι που με ενοχλεί, και να μην τα αφήνω να στιβάζονται και να ξεσπώ πλέον όταν ξεχειλήσει το ποτήρι ανεξέλεκτα και εξ όψεως υπερβολικά.

Ελαττώματα και ανασφάλειες και συμπλέγματα, όλοι έχουμε. Πιστεύω είναι σημαντικό να υπάρχει ανοχή και κατανόηση, αλλά όταν ξεπερνιούνται και παραβιάζονται τα όρια δεν μπορείς παρά να τα υπερασπιστείς.

Όλα αυτά βέβαια αφορούν τις επιθέσεις κ.ο.κ.

Όσον αφορά απλά διαφορετικότητα απόψεων οι οποίες εκφράζονται χωρίς ειρωνίες, ψευδοφιλοσοφίες, "συστάσεις" και "συμβουλές", τότε απλά αποδέχομαι το δικαίωμα της διαφορετικότητας των απόψεων και δεν με αγγίζει με κανένα τρόπο, πέρα από την ευχαρίστηση που μου προσφέρει η δυνατότητα, για την δημιουργία και εξέλιξη ενός υγιούς διαλόγου.

 

Να αποφευχθεί μια σύγχυση: η αντίφαση είναι λογική και η αντίθεση "υλική" ασυμβατότητα ή σύγκρουση. Αντίφαση είναι να ισχυρίζεσαι ότι η Αστάρτη είναι και ταυτοχρόνως δεν είναι η Αστάρτη. Αντίθεση είναι να διαφωνεί η Αστάρτη με τις απόψεις οποιουδήποτε και να τις αντιμάχεται, παλεύοντας εναντίον του στο πλαίσιο μιας πραγματικής κατάστασης.
Επίκειται και το Master! Να ακριβολογούμε!

 

RE: RE: Ερωτήματα

Χαίρομαι που σε αυτό το νήμα μου δίνεις την ευκαιρία να πω κάποια πράγματα.

Είναι πολύ σωστό αυτό που είπες για τον πομπό. Αναλόγως με τι σου εκπέμπει ο πομπός αντιδράς.
Μπορώ να πω με σιγουριά ότι είμαι ένα άτομο που μπορεί να νιώσει τον άλλον σε μεγάλο βαθμό ανάλογως με το τι μου δίνει να καταλάβω. Προσπαθώ να κατανοήσω ακόμα και αυτά που "δεν χωράνε" στο μυαλό μου. Δυστυχώς όμως δεν μπορώ να κάνω όλη την δουλειά μόνη μου. Αμφισβητώ κάτι για να δώσω ένευσμα στον άλλον να επιχειρηματολογήσει, να μου δώσει να καταλάβω.
Όταν όμως ο άλλος από την εκφρασμένη αμφιβολία ή απορία νιώθει πως πρέπει να αμυνθεί με επίθεση και προσβολή, αντί να κάτσει κάτω και να μου δείξει που σφάλλω, ε, συγνώμη αλλά τότε με κάνει να ψιλιάζομαι ότι κάτι από αυτό που λέει δεν κατέχει ή και ακόμα πως ο ίδιος δεν αισθάνεται καλά σε αυτό (έχει τύψεις, ενοχές κτλ.)
Και ξαναγυρίζουμε σε αυτό που έχουμε πει ήδη...Αν αυτό αγγίζεις, βιώνεις, το νιώθεις τότε είναι η μόνη σου αλήθεια και δεν σε αγγίζει όποια αμφιβολία της όποιας Αστάρτης.

Incomplete σε ευχαριστώ για το όμορφο θέμα.

Αστάρτη