Ερωτική λογοτεχνία

Ο τίτλος μπορεί να είναι κοινότυπος,όσο έψαξα όμως δεν βρήκα ένα νήμα που να συγκεντρώνει απλά τα βιβλία που μπορούν να ερεθίσουν.Μια διαφορετικού είδους λογοτεχνία,που αρκετοί την προτιμούν.Βρήκα σχόλια για ερωτική ποίηση,για τα βιβλία του De Sade κλπ.Πέραν από αυτά όμως,υπάρχει πληθώρα βιβλίων του είδους.Μπορείτε να τα παραθέσετε.
 

 

Η αυτοκράτειρα
Το χρονικό της νέας γής
Δούκας Καπάνταης

http://www.iefimerida.gr/news/86095...13-κάνει-το-«50-αποχρώσεις-του-γκρι»-να-φαντά

http://www.bookpress.gr/diabasame/elliniki-pezografia/aftokrateira

 

Διαβάζω αυτή την περίοδο "Η Κόλαση του Γκαμπριέλ". Είναι τριλογία. Θα έλεγα οτι η γραφή του είναι μέτρια... και πιο πολύ γυναικείο βιβλίο...
Είναι καλό για τις διακοπές... Το εξωφιλό του βιβλίου, έχει το ίδιο στύλ και τα ίδια χρώματα με τις 50 αποχρώσεις... Έχω τσεκάρει οτι είναι απο διαφορετικό συγγραφέα και απο διαφορετικό εκδοτικό οίκο... προφανώς η ομοιότητα οφειλετε "στις πωλήσεις" που ήθελαν να στοχεύσουν...

http://www.psichogios.gr/site/Books/show/1001845/skoteinos-aggelos-1-h-kolash-toy-gkampriel

Πολύ ωραίο το νήμα σου  

Queen.

 

Μαρκισιος ντε σαντ μόνο! !! Ζυστιν τα βάσανα της αρετής!

 

Κακό δεν το λες...

 

Το διάβαζα κρυφά μέσα σε ένα βιβλιοπωλείο περίπου το 1990 και το τελείωσα το 1992! Shock? Εγκεφαλικό? Θυμάμαι είχα πάει στη φιλόλογο τότε και της το έπαιζα φιλαναγνωστης... Κάλεσε τους γονείς μου στο γραφείο του διευθυντή... Αυτά!

 

2.000 περίπου σελίδες σε 2 χρόνια ως ημιλαθραναγνώστης από τα 13 έως τα 15 σε μια μη καθομιλουμένη γώσσα...
Δυο χρόνια απούλητο το έργο...
Ενδιαφέρον..!

 

Ότι θυμάμαι γράφω. Αν κάτι έχω θυμηθεί λάθος σερίφη ζητώ συγνώμη αν σε αναστάτωσα. Έτσι τα θυμόμουν. Θυμάμαι να τα παίρνω κρυφά και να τα διαβάζω σε άλλους διαδρόμους. Αν το τελείωσα ή όχι δεν το ξέρω... Απλά γιατί το διάβαζα σε... δόσεις.. Επίσης γεγονός όσα λες για τη γλώσσα αλλά τα explicit τα καταλάβαινα μια χαρά!

 

not bad... Μερικές στιγμές "ενδιαφέρουσες"...

 

 

"..Ήταν θαύμα ιδέσθαι με το ψιλό λεπτό κορμί, που ‘χε σοκολατένια σάρκα. Καθόμουν σε μια γωνιά του κρεβατιού σταυροπόδι και ζαρωμένη, μισοτρέμοντας, μύριζα ένα μεγάλο γαρίφαλο που πήρα απ’ το ανθογυάλι. Ψιθύρισα «αν χόρευες έτσι». Είχε κέφι. Έκανε με κάτι λαφρά κινήματα έναν ισπανο-αιγυπτιο-ανατολικό χορό της έμπνευσης της. Κάθε τόσο έγερνε τα γυμνά της στήθια. Εγώ πρόφταινα αρπαχτά να τη φιλήσω μα ξεγλίστραγε. Σωστή Σαλώμη. Ύστερα, πέφτοντας στο κρεβάτι, έβγαλε την πετσέτα και παραδοθήκαμε σ’ αληθινά όργια. Όλη η νύχτα ήταν μια ατελείωτη μουσική από λυσσώδικα φιλιά. Για μια στιγμή τράβηξε την κουβέρτα να σκεπαστεί λιγάκι, κει κατά τα ξημερώματα. Θα την έπαιρνε ο ύπνος. Εγώ άρχισα να θλίβομαι, αλλ’ υποχώρησα σεβόμενη την κούραση της.
Δυο-τρεις φορές σηκώθηκα και άναψα σπίρτα φέρνοντάς τα πλάι στο πρόσωπο της. Ήθελα να τη δω λίγο. Το πυκνό σκοτάδι μ’ έπνιγε.
Την άλλη μέρα μ’ ερώτησε αν ζητούσα να την κάψω…"

Ντόρα Ρωζέττη: Η ερωμένη της (Μεταίχμιο)

~~~

"..Τη Λολίτα, δηλαδή τη Λίζα του βιβλίου, την γνώρισα στο Πανεπιστήμιο. Ήταν συμφοιτήτριά μου. Εργαζόταν όμως και στην τράπεζα και μετά παράτησε τις σπουδές της. Την φώναζαν και Λόλα. Ήταν από καλή αθηναϊκή οικογένεια. Αρχίσαμε το 1925. Έκανε κρύο και είχαμε πέσει να κοιμηθούμε μαζί. Εκείνη πήρε το χέρι μου και το έβαλε στο στήθος της, ενώ άρχισε να με χαϊδεύει κάτω. Ήταν τρία χρόνια μεγαλύτερη και ήξερε από αυτά. Μετά μου είπε ότι το έκανε από μικρή με άλλα κορίτσια. Το έκανε για ποικιλία γιατί ήθελε και τους άντρες. Είχε τον φίλο της και κανέναν εξτρά πού και πού. Ο μόνιμος φίλος της ήταν αθλητής, τον γνώριζα, μαζί γυμναζόμασταν. Τον ζήλευα και τον μισούσα. Μίσος φοβερό.

Μου έκανε τσαλίμια, έφευγε κι έκανε μήνες να φανεί. Με βασάνιζε.
«Δεν θέλω να σε δω. Να μη περνάς από τη γειτονιά μου, να μη μου τηλεφωνείς, να μη σε ξαναδώ στα μάτια μου». Αλλά μου έδινε και μερικές γλυκές στιγμές, κι εγώ περίμενα με λαχτάρα για να μου ξαναδώσει μια τέτοια στιγμή. Παθιαζόμουν, έλεγα ας έρθει να την αγκαλιάσω και ας πουλήσω και τον εαυτό μου..Με είχε κάνει δουλάκι της. Έρμαιο. Ήταν πολύ θερμή γυναίκα. Ερχόταν σε μένα και ύστερα πήγαινε στον φίλο της. Ή πήγαινε στον φίλο της και μετά ερχόταν και σε μένα, μου έλεγε ψέματα ότι ερχόταν από το σπίτι της και μετά διαπίστωνα ότι ερχόταν από το ραντεβού μαζί του.

Αλλά κι εγώ από πείσμα πήγαινα και με άλλες. Τελικά ο έρωτας αυτός ήταν κάτι το εξιδανικευμένο, γιατί το αντικείμενό μου δεν άξιζε αυτόν τον έρωτα.
Ήταν φαντασία. Ζούσα στα σύννεφα, υπερβατούσα.
…"

Οδός Πανός, απόσπασμα