Ερώτηση προς masters/mistresses

Προβληματισμένος από το νήμα του Flowform,

θέλω να θέσω ερωτήματα προς Masters/Mistresses, αν και είναι ευπρόσδεκτες απαντήσεις και από άλλα status..

α. Θεωρείτε οτι είναι όντως αυτονόητο κάτι τέτοιο; Μπορεί να λειτουργήσει TPE χωρίς την ανάληψη οικονομικής ευθύνης του άλλου; Τι φόρμουλες υπάρχουν;

β. Θα αναλαμβάνατε/έχετε αναλάβει οικονομικά σκλάβο/σκλάβα;

γ. Σε σχέση με Mistresses ισχύει το ίδιο ή έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά (ήτοι η σκλαβίτσα θα πρέπει να απολαμβάνει την οικονική φροντίδα του Κυρίου της, αλλά ο σκλάβος με την αρμύρα);

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας προκαταβολικά.

 

Απάντηση: Ερώτηση προς masters/mistresses

Νομιζω οτι υπαρχουν δυο σχολες "νοοτροπιας"...
Γενικα μιλωντας, ο/η sub σου ανηκει κλειδωμενος/η στο σπιτι να στο κανει λαμπικο...

Ομως υπαρχει και η νοοτροπια που προερχεται απο τους "παραδοσιακους" ρολους... Ο αντρας ηταν παραδοσιακα ο "κουβαλητης" και ο sub αντρας δουλευει να τα φερνει στην Domme του. Η γυναικα ηταν παντα στο σπιτι... κι εκει μενει η sub...


Παντως, αν εφτανε ενας μισθος, θα ηθελα τη sub/Domme μου στο σπιτι... εκτος αν εβγαζε περισσοτερα λεφτα!!!  

 

Απάντηση: Ερώτηση προς masters/mistresses

Καλά έκανες και άνοιξες νέο νήμα γι αυτό.
Λόγω τεμπελιάς δεν έψαξα σε παλιότερα νήματα να δω τι έχει γραφτεί για το TPE, αν και θέλω να το κάνω κάποια στιγμή, γιατί μ ενδιαφέρει και προσωπικά.

Έτσι όπως ξεκινάμε, θα λεγα ότι είναι απαράιτητο να συμφωνήσουμε στα χοντρά για το τι θεωρούμε TPE. Αυτό θα καθορίσει τη συνέχεια.

Θα βάλω θηλυκό το υπο και αρσενικό το Κ, χωρίς βέβαια να θεωρώ ότι μόνο έτσι στέκει!

Να πούμε ότι ΤΡΕ (=Total Power Exchange=Πλήρης Παράδοση Ελέγχου) είναι μια σχέση όπου η υπο έχει παραδώσει την ελευθερία της στον Κ, και δεν έχει πλέον έλεγχο της ζωής της, παρά μόνο στα απαραίτητα που είναι όμως κι αυτά καθορισμένα; Να πούμε ότι τα όρια της κυριαρχίας έχουν οριστεί από πριν μ ένα συμβόλαιο; (συνήθως).

Εάν είναι έτσι, τότε οτιδήποτε δεν έχει προβλεφθεί ως εξαίρεση στο συμβόλαιο, είναι στη δικαιοδοσία του Κ να το ορίσει, και η υ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗΣ.

Συμφωνούμε σ αυτό σα βάση;
Αν ναι, τότε οι κάθε λογής απόψεις και διαθέσεις που θα εκφραστούν, ας είναι εντός θέματος. Ότι δε μιλάμε πώς θα αισθανόσουν εσύ όμορφα αν είσαι υπο για παράδειγμα σε μια σχέση στο θέμα του να σε φροντίζουν οικονομικά, αλλά τι τρέχει σε μια σχέση όπου δεν τίθεται θέμα άνεσής σου, αλλά πλήρους υποταγής.

 

Re: Απάντηση: Ερώτηση προς masters/mistresses

Οπότε, βάσει της γνώμης σου, είτε έτσι το δεις, είτε αλλιώς, ο άντρας, είτε κυρίαρχος, είτε σκλάβος, (πρέπει να; ) δουλεύει για τη σύντροφό του;

@Flowform

Δεν προσπαθώ να ορίσω το ΤΡΕ ή την πλήρη υποταγή μέσα από τα ερωτήματά μου, αν και ίσως να βοηθάει μια κοινή σημασιολογική βάση.

(μιλάω για M/s πάντοτε)

Με απλά ελληνικά, τόσο περίεργο είναι μια σχέση ΤΡΕ που η σκλάβα να έχει συμφωνηθεί να εργάζεται για να καλύπτει τα προσωπικά της έξοδα ή/και να συνεισφέρει;

Οι σκλάβες δεν αντλούν ευχαρίστηση από το να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους; Πρέπει να έχουν και μισθό για αυτό;

Από την άλλη πλευρά, τόσο περίεργο είναι να υπάρχει ένας αλητάμπουρας κυρίαρχος, που να του τα ακουμπάει η σκλάβα του;

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ερώτηση προς masters/mistresses

Χμ... μάλλον θα το έθετα ότι θα προτιμούσα να έχουμε ως ζευγάρι την πολυτέλεια η γυναίκα μου ν' ασχολείται περισσότερο με το να είναι η sub/Domme μου, παρά με το μεροκάματο...  

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ερώτηση προς masters/mistresses

Όταν λες με απλά ελληνικά, και περίεργο, να τα συνδυάσω;

Ίσως λοιπόν, στην Ελλάδα, να ακούγεται ακραίο και να ξεσηκώνει όλους τους υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της εργατικής νομοθεσίας.
Με τρόπο αντίστοιχο, όπως η αναφορά σε εκπαίδευση και σωματική τιμωρία, και χρήση της σκλάβας, να ξεσηκώσει τους σεξουαλικά πουριτανούς.

Πάντως, υπάρχουν συμβόλαια όπου όχι μόνο συμφωνεί η σκλάβα να εργάζεται χωρίς αμοιβή (άλλωστε, TPE γι αυτούς σημαίνει ότι ΟΛΟΣ ο χρόνος της σκλάβας είναι προς διαχείρηση απ τον αφέντη), αλλά ακόμη και παράδοση των περιουσιακών στοιχείων της σκλάβας στον αφέντη.

 

Αγαπητέ thanasis, θίγεις ταυτόχρονα πολλά θέματα και θα ήθελα να τα διακρίνω ούτως ώστε να μην υπάρχουν περερμηνείες, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στη δική μου απάντηση.

Πρώτον το να συντηρεί κανείς οικονομικά κάποιον είναι μία μορφή D/s την οποία φρονώ πως δεν χρειάζεται να αναζητήσει στο BDSM. Υπάρχουν πάρα πολλοι άνθρωποι που θα φορτώνονταν ευχαρίστως σε κάποιον για να τους εξασφαλίσει τα προς το ζην ως αντάλλαγμα για μία εξυπηρετικά υποτακτική συμπεριφορά. Πιθανολογώ ότι στο σενάριο χωρούν επίσης λίγο topping from the bottom (βλ. προβολή ίδιων επιθυμιών στον έτερο), μερικά ποσοστά "προμηθειών" (βλ. εικονική υπερδιόγκωση τιμών σε θεμελιώδεις προμήθειες προκειμένου για την κάλυψη πρόσθετων προσωπικών εξόδων όπως υπηρεσίες αισθητικού) και άφθονο drama queening (βλ. επίκληση στον οίκτο του έτερου για τις αδικίες που οικοθελώς υφίσταται το θύμα - επένδυση). Αισιοδοξώ ότι προοδευτικά μειώνονται οι γυναίκες που γαλουχούνται από τις μητέρες τους με τέτοιες αξίες, παραμένουν ωστόσο αρκετές οι "παραδοσιακές" κυρίες. Και επειδή η πρόσφυση στην παράδοση δέον είναι όπως έγκειται μόνο στο ότι οι κύριοι πληρώνουν και όχι στις προφεμινιστικές συνήθειες, ακολουθούνται οι προαναφερθείσες μέθοδοι βελτίωσης του μοντέλου συμβίωσης παραδοσιακού άνδρα (aka μέγας χορηγός) και της σύγχρονης γυναίκας (aka κρυπτοαπαιτητικό pet). Και επειδή οι εποχές αλλάζουν, πιθανολογώ πως θα υπάρχουν και αρκετοί άνδρες που θα αποδέχονταν μία D/s σχέση με κάποια κυρία με αξιομνημόνευτη περιουσία.

Δεύτερον σε ό,τι αφορά στο πώς εμφιλοχωρεί το χρήμα και οι τρόποι με τους οποίους αυτό ενισχύει την αίσθηση υποταγής, οι γνώμες διίστανται ανάλογα με το αν η κυρία που κάνει τη διατύπωση δηλώνει υποτακτική ή κυριαρχική. Στη μεν πρώτη περίπτωση κυρίαρχος χωρίς κοινωνική ισχύ (τουτέστιν χρήμα, στη λογική του καπιτασλιμού) δεν νοείται ως κυρίαρχος αλλά ως συμπλεγματικός κακομοίρης που εκτονώνει τα συμπλέγματα της φτώχιας και της επαγγελματικοκοινωνικής του αποτυχίας στο κρεβάτι του. Στη δε δεύτερη περίπτωση ο σκλάβος είναι σχεδόν κοινωνικό status και ως εκ τούτου εννοείται ότι η κυρία πρέπει ολημερίς να απλώνει τα Θεϊκά Της Πόδια σε κάποιο ανάκλιντρο διαβάζοντας την ιστορία της Ο, ενώ ο ταπεινός δούλος θα εργάζεται, θα πρέπει να κερδίζει αρκετά χρήματα ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει σε πολυτελή αντικείμενα, όπως αρμόζουν στη φύση της Θεϊκής Κυρίας και τα απογεύματα να κάνει τις δουλειές του ανακτόρου.

Τρίτον, η οικονομική διαχείριση κάποιου δεν συνεπάγεται ούτε ζημίες (υποχρέωση να παρέχεται οικονομική συντήρηση), ούτε κέρδη (δυνατότητα οικειοποίησης χρημάτων). Αν σε μία ώριμη M/s σχέση ο Μ διαχειρίζεται τους πόρους του s, αυτό δεν συνεπάγεται, κατά τη δική μου τουλάχιστον εκτίμηση τίποτα θετικό ή αρνητικό. Συνεπάγεται μεγάλο έλεγχο και μεγάλη ευθύνη, και οπωσδήποτε μία τεράστια εμπλοκή του Μ στη ζωή του s.

Τέλος σε απάντηση των ερωτημάτων που θέτεις, θα ήθελα να συμπληρώσω ότι προσωπικά δεν αποκομίζω καμία ευχαρίστηση από την ανάληψη οικονομικής ευθύνης αλλά και ότι άνευ οικονομικής εμπλοκής των δύο μερών έχω δει M/s σχέσεις να βαίνουν πάρα πολύ καλώς επί μακρόν.

 

Κατάλαβα...δηλώνεις την προτίμησή σου για κάτι τέτοιο. Αν ο μισθός δεν αρκεί και η σύντροφός σου αρνείται να δουλέψει, όμως;

--------------------------

Σε μια τέτοια περίπτωση, πώς (φαντάζεσαι οτι) εργάζεται; Με εσένα ως εργοδότη; Αυτοαπασχολούμενη; Ως υπάλληλος κάπου αλλού και να εισπράττεις εσύ τον μισθό;

-----------------

Αγαπητή Syrah,

πρώτα από όλα, σε ευχαριστώ για την απάντηση, φοβόμουν οτι στο συγκεκριμένο θέμα θα εισέπραττα σιωπή από τις γυναίκες του forum. Με διαψεύδεις ευχάριστα.

Αισιοδοξώ επίσης. Και έχω αρκετές εμπειρίες γυναικών που (καίπερ υποτακτικές), δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για οικονομική εξάρτηση από κάποιον άλλον. Δυστυχώς, έχω και για το αντίθετο. Δυστυχώς, έχω την εντύπωση οτι οι άνδρες δεν έχουν ραγίσει αντίστοιχα το δικό τους καλούπι και πρέπει να προβάλλουν την οικονομική τους κατάσταση, για να αντισταθμίσουν την περίπτωση να φανούν οι συμπλεγματικοί κακομοίρηδες που περιγράφεις. Συνοψίζοντας, (θεωρώ οτι) οι γυναίκες αμφισβητούν λίγο τον παραδοσιακό ρόλο του απαιτητικού pet, αλλά οι άνδρες όχι και τόσο τον ρόλο του χορηγού.

Στην τρίτη σου τοποθέτηση, αναφέρεις μια ιδανική κατάσταση. (Είναι κάτι τέτοιο αυτό που έχει ο Flowform υπόψην, άραγε  Μπορώ να φανταστώ το θετικό της άσκησης ελέγχου σε αυτήν την κατάσταση, αλλά και άπειρους τρόπους για να πάει αυτό στραβά. Η λέξη κλειδί είναι το "ώριμη", νομίζω.

 

 

Αλήθεια, ο λόγος που οδηγεί κάποιους άνδρες στο να συμπεριφέρονται ως μεγάλοι χορηγοί, προβάλλοντας υπέρμετρα την όποια οικονομική τους κατάσταση είναι όντως το ότι φοβούνται μήπως φανούν σαν συμπλεγματικοί κακομοίρηδες; Μήπως ο πραγματικός λόγος που το κάνουν είναι το γεγονός πως έχουν κακή εικόνα εαυτού και θεωρούν πως δεν είναι σε θέση να προσφέρουν τίποτα άλλο στη σύντροφό τους πέρα από κάποια οικονομική άνεση; Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως το φαινόμενο αυτό συναντάται πιο έντονα σε άνδρες προχωρημένης ηλικίας, με μέτριο παρουσιαστικό και, συνήθως, χαμηλό πνευματικό επίπεδο.

 

Durcet, ειδικότερα για τις μεγαλύτερες ηλικίες, στις οποίες αναφέρθηκες, φρονώ πως οι λόγοι αφορούν περισσότερο στο κοινωνικό πρότυπο ανδρός της νεότητάς τους. Όπως έχω πιθανώς ξαναγράψει στο παρελθόν στις παλαιότερες γενιές οι άνδρες δεν ήταν εξ ορισμού περισσότερο γενναιόδωροι, απλώς "αγόραζαν" -ας μου συγχωρεθεί ο αδόκιμος όρος- μεγαλύτερο μέρος των γυναικείων παροχών. Ήταν δηλαδή το χρήμα μία αντιπαροχή για αγαθά που σήμερα συνήθως δεν απολαμβάνουν, όπως λ.χ. την ηθικώς και κοινωνικώς επιβεβλημένη αφοσίωση και μονογαμικότητα. Επί της ουσίας, η αποδοχή της πεποίθησης πως ο άνδρας είναι εν μέρει δικαιολογημένο να κάνει τις "αταξίες" του "γιατί είναι άνδρας" είναι άρρηκτα συνδεδεμένη (με σχέση εξάρτησης) από την αντιπαροχή, από τη δική του πλευρά, ενός θεμελιώδους βιοτικού επιπέδου (δεν θίγω την ποιότητα ζωής μιας και άπτεται των αξιών κάθε γυναίκας το αν θεωρεί ποιότητα ζωής την πολυτέλεια του να μην εργάζεται ως αντιστάθμισμα μίας άνισης σχέσης).

Θα υπερθεματίσω συμπληρώνοντας πως ακόμη και αν δεν πρόκειται για παροχές που συνήθως επισημαίνονται ως ενδεικτικές αναξιοπρέπειας ή ταπεινότητας (όπως λόγου χάρη την αποδοχή της έλλειψης συζυγικής αφιοσίωσης ή της βίας ή της κακής εν γένει μεταχείρισης), ακόμη και οι από καθόλα ευγενή ελατήρια κινούμενοι κύριοι δεν κατορθώνουν να παραιτηθούν από -σχεδόν αντανακλαστικές- αξιώσεις τους, όχι ως σαφές αντάλλαγμα των χρημάτων που διαθέτουν, αλλά ως ελάχιστη ανταπόδοση της αγάπης τους (που εκφράζεται μέσω της παραχώρησης δεδουλευμένου χρήματος - τρόπο έκφρασης που σε καμία περίπτωση δεν καταδικάζω, αλλά τουναντίον εν πολλοίς υιοθετώ). Ο πατέρας μου είναι ένα κραυγαλέο παράδειγμα "Μεγάλου (Ευγενούς) Χορηγού", που παρά τις εξαιρετικές προθέσεις του, δεν κατορθώνει (ακόμη και όταν το επιθυμεί) να μην δημιουργεί σε όσους ευεργετεί αίσθημα εξάρτησης.

Σε ό,τι αφορά στο ενδεχόμενο κανείς να έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση, την οποία προσπαθεί να καλύψει με γενναίες χορηγίες, έχω την πεποίθηση (που προκύπτει από το δικό μου περιβάλλον αλλά εικάζω ότι θα μπορούσε να γενικευθεί ως ένα βαθμό) ότι οι άνθρωποι, κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας, που είναι αυτοδημιούργητοι, και δη με θεμιτούς τρόπους, δεν έχουν σοβαρούς λόγους να είναι συμπλεγματικοί. Προσωπικά αν ήμουν άνδρας - ιδιοσυγκρασιακά ίσως είμαι μάλιστα - θα ένιωθα εξαιρετικά καλά με τον εαυτό μου αν ξεκινώντας το '50 από αποχειροβίωτος μαθητής κατέληγα σήμερα ισχυρός επιχειρηματίας, ενώ θα ένιωθα ιδιαιτέρως μειονεκτικά αν ήμουν ένας σύγχρονος 30άρης που δεν έχει καν αποσβέσει τις δαπάνες των γονιών του σε εκπαίδευση.

Από την πλευρά της γυναίκας δε, μπορώ με βεβαιότητα να πω πως συνήθως όσες κυρίες είχαν την τύχη στην παιδική ηλικία να "κορεστούν" τρόπο τινά ως προς το οικονομικό σκέλος από κάποιον άνδρα - πρότυπο (π.χ. τον πατέρα τους), γίνεται σε κάποια φάση ωρίμανσής τους σαφές πως αυτό που είναι πραγματικά ελκυστικό σε έναν οικονομικά εύρωστο άνδρα είναι όχι το χρήμα καθεαυτό, αλλά τα ιδιοσυγκρασιακά στοιχεία ή οι σωματικές και πνευματικές δεξιότητές του που τον οδήγησαν στην απόκτηση του πλούτου. Υπογραμμίζω ότι αναφέρομαι σε κορεσμένες οικονομικά γυναίκες γιατί ό,τι στερούμαστε στην παιδική ηλικία σπανίως το ξεπερνάμε ποτέ και εν προκειμένω είμαι σχεδόν βέβαιη ότι απαιτείται σχετική ψυχραιμία (και ώριμη στάση απέναντι στο χρήμα) προκειμένου να καταλήξει μία γυναίκα στο ότι ένας πλούσιος άνδρας που κέρδισε χρήματα στο ΞΥΣΤΟ ή τα κληρονόμησε από τον πατέρα του, δεν είναι εξίσου θελκτικός με έναν αυτοδημιούργητο, ή με κάποιον σε φάση ανάπτυξης ή με ισχυρό potential.

Με όλα τα παραπάνω θέλω να πω ότι αν εξαιρέσουμε την τύχη ο πλούτος όχι μόνο δεν είναι ενδεικτικός σοβαρών μειονεκτημάτων (=> συμπλεγμάτων), αλλά τουναντίον μαρτυρά την ύπαρξη ισχυρών προτερημάτων και ευφυούς εκμετάλλευσής τους.

 

Απάντηση: Ερώτηση προς masters/mistresses

Νομίζω ότι θα άλλαζε η εικόνα, αν μπορούσε κανείς να φανταστεί ένα M/s ζευγάρι που να είναι δεμένο στη ζωή με κοινό ταμείο και περιουσία. Τότε δεν θα τίθενται τέτοια ερωτήματα, γιατί ο οποιοσδήποτε συνδυασμός θα απέβλεπε στο καλύτερο δυνατόν κοινό όφελος. δεν θα υπήρχε διαχείριση των οικονομικών του υ αλλά διαχείριση των κοινών οικονομικών.

Τα ερωτήματα του νηματοθέτη τα θεωρώ εύλογα, όταν στην M/s σχέση τα μέρη παριστάνουν και όχι βιώνουν βαθιά συναισθήματα και δυνατό δέσιμο...

 

Ναι μεν, αλλά...

Τα λίγα με κόπο και τα πολλά με κόλπο.