Ερώτιση προς Κυρίαρχους

Αρχικα να πω οτι η παρακατω αποψη χαρακτηριζει περισσοτερο M/s σχεσεις, αλλα ο γενικος κανονας ετσι και αλλιως παραμενει ο ιδιος ανεξαρτητα αν προκειται για M/s, D/s ή Vanilla σχεσεις. Επομενως οποια σχολια σας επιθυμητα.

Κατα την διαρκεια μιας τιμωριας ο Κυριαρχος ΔΕΝ ρωτα. Κατα το χρονικο αυτο διαστημα ομως μπορει να συμβουλευσει, αν θελει, σχετικα με το θεμα που επεβαλλε την τιμωρια. Ή κρινοντας αναλογα, να κανει κατι αλλο που θα εχει σαν σκοπο την βελτιωση της υποτακτικης. Τιποτα παραπανω!
Μην εκλειφθει ως "απολυτο" το παραπανω γιατι δεν ειναι. Και αυτο λογω της σημαντικης προυποθεσης οτι ο Κυριαρχος γνωριζει ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ τα ορια της υποτακτικης για την συγκεκριμενη τιμωρια που επιβαλλει. Και επειδη αυτο δεν γινεται απο την μια μερα στην αλλη, εδω καλουμαστε να επιστρατευουμε την εμπειρια μας και την σοφια μας ωστε να μην δημιουργηθει το παραμικρο προβλημα στην πολυτιμη περιουσια μας. Π.χ. επιλεγοντας ειδος και μεγεθος τιμωριας συμφωνα με τα σιγουρα δεδομενα που εχουμε μεχρι εκεινη την στιγμη γι' αυτην.

Οσο για το δευτερο σκελος της ερωτησης, κατα την διαρκεια ενος session, ο Κυριαρχος ειναι παντα σιγουρος για ο,τι κανει (πραγμα που ισχυει και γενικοτερα, αλλα εδω υπαρχει ενας λογος παραπανω). Αυτο σημαινει οτι ΔΕΝ πρεπει να υπαρχει ο παραμικρος δισταγμος για μια ερωτηση αλλα να γινει ΟΤΑΝ αυτο χρειαστει. Απαιτειται ξανα επιστρατευση της εμπειριας και της σοφιας του Κυριαρχου, οχι για το ΑΝ (δεν δισταζει, ειναι δεδομενο) αλλα για το ΠΟΤΕ θα χρειαστει να ρωτησει την υποτακτικη. Και για ενδεχομενη ερωτηση νεων στο χωρο...οχι, ο Κυριαρχος σε καμμια περιπτωση δεν ξεφευγει απο τον χαρακτηρα του εαν ρωτησει, οποτε κανενας δισταγμος σε αυτο το θεμα.

Με την εξελιξη της σχεσης, ως φυσικη συνεπεια, αυτου του ειδους οι προβληματισμοι περιοριζονται και αυτο κανει ακομα πιο ευχαριστημενους και τους δυο, τον καθενα για τους δικους Του/της λογους (που και τους καθοριζουν αλλωστε ως Κυριαρχος και υποτακτικη).


Striker

 

Όταν μία δυσχερή προς τον υποτακτικό κατάσταση είναι διαπραγματεύσιμη, ρώτώ τον υποτακτικό πώς νιώθει, γνωρίζοντας ότι θα θελήσει μέσω της απάντησής του να διαχειριστεί την πορεία της κατάστασης. Αν του επιβάλλω δοκιμαστικά επί ένα μήνα να πίνει καθημερινά ένα ποτήρι γάλα, ενώ ποτέ δεν έπινε και τον ρωτώ πώς νιώθει, είτε θα μου παρουσιάσει διογκωμένη τη δυσαρέσκειά του έτσι ώστε να διακόψω τη δοκιμή, είτε θα μου πει πώς είναι λίγο ενοχλημένος αλλά τα καταφέρνει χωρίς εξαιρετική δυσκολία, και κάποια στιγμή μπορεί να κάνει εμετό. Μόνο ένας πολύ πειθαρχημένος και εκπαιδευμένος σκλάβος, θα μπορέσει να μου δώσει το σωστό στίγμα, και να ξεχωρίσει το συζητήσιμο του πράγματος από την προσπάθεια για έμμεση διαπραγμάτευση.

Όταν μία τιμωρία επιβάλλεται στον υποτακτικό, ενώ δεν υπάρχει η δυνατότητα άρσης της και ενώ έχει εξ αρχής αποσαφηνιστεί πως όσο άσχημα και αν νιώθει, η τιμωρία θα επαναλαμβάνεται ακριβώς ως έχει, όποτε κριθεί απαραίτητη, τα πράγματα αλλάζουν. Δεν υπάρχει κίνητρο απόκρυψης της αλήθειας, και ο υποτακτικός γνωρίζει πως το κακό είναι μη αποφευκτέο και πως ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να τον βοηθήσει ψυχολογικά ή και πρακτικά είμαι εγώ. Και μου μιλάει απαλλαγμένος από τις προσπάθειες μεταβολής της τιμωρίας, και είναι ειλικρινής μιας και καταλαβαίνει ότι δεν είμαι από τους ανθρώπους που λυπούνται εύκολα ή μετανιώνουν εύκολα.

Το πόσο συχνά ρωτάω, διαφέρει κατά περίπτωση. Αν το παράδειγμα με το γάλα ήταν μία μη αποφευκτέα τιμωρία, θα τον ρωτούσα πως νιώθει δις ημερησίως και συγκεκριμένα τη στιγμή της κατάποσης, και 12 ώρες μετά την κατάποσή του, όταν θα έχει απομακρυνθεί αρκετά χρονικά από την κατάποση προηγούμενη, και δεν θα έχει πλησιάσει αρκετά την επόμενη. Οπότε θα έχω μία αρκετά καλή εικόνα της μεταβολής της διάθεσής του. Ανάλογα με την ένταση της δυσαρέσκειας που υπολογίζω ότι θα του προκαλέσω, μπορώ να ρωτώ πολύ συχνότερα, έως και κάθε 5 λεπτά.

 

Όχι, γι αυτό διαχώρισα τις περιπτώσεις στην πρώτη και στη δεύτερη παράγραφο.
Παρ. 1: Όταν ζητώ από τον υποτακτικό feedback, το οποίο θα χρησιμοποιήσω για να λάβω μία απόφαση αναφορικά με τη συνέχιση ή τη διακοπή μίας κατάστασης.
Παρ. 2: Όταν ζητώ feedback είτε απλώς ενημερωτικά, είτε για να τον βοηθήσω να την αντέξει (όχι όμως αίροντας την κατάσταση αυτή).

 

Αναζητούσα, ανεπιτυχώς, αρκετή ώρα ένα ρήμα που να υποδηλώνει τις έννοιες που είχα κατά νου, και έτσι προτίμησα να χρησιμοποιήσω μόνο το τελευταίο που θα έγραφα αν ήμουν πιο αναλυτική: "Τον βοηθάω να καταλάβει την αιτία της τιμωρίας, να την αναλύσει σε αντιδιαστολή με το σφάλμα του, να την αποδεχτεί ως δίκαιη και ως έπιβεβλημένη από εμένα, να καταλάβει πώς πρέπει να την εκτελέσει, που χρειάζεται να κάνει περισσότερη προσπάθεια και πώς να διαχειριστεί τον πόνο στη μονάδα του χρόνου, και τελικά να την αντέξει."

Η σύνθεση είναι εξαιρετικά πιο δύσκολη από την ανάλυση. Χρησιμοποιώ συχνά αυτό το τέχνασμα (αποδίδω μόνο την τελευταία έννοια, ως περιληπτική των εννοιών που προηγούντια αυτής) και στον προφορικό λόγο. Είναι αποτελεσματικό με τους ανθρώπους που αφήνονται να κάνουν ασυνείδητα το συνειρμό που επιθυμώ, αλλά χωλαίνει όταν ο δέκτης είναι πολύ αναλυτικός, γιατί κάνει μεν αντανακλαστικά το συνειρμό, συνειδητοποιεί όμως ότι η συνεπαγωγή δεν προκύπτει λογικά από τα γραφόμενά μου και έτσι αναγκάζεται να ζητά διευκρινίσεις. Αν μου απαντήσεις θα με βοηθήσεις πολύ: Είναι αντιληπτό το σφάλμα από την πρώτη ανάγνωση; Στον προφορικό λόγο θα το αντιλαμβανόσουν, αν στη συνέχεια λάμβανες και άλλες πληροφορίες προς επεξεργασία και δεν είχες χρόνο να το σκεφτείς διεξοδικά;

 

Κατά την διάρκεια μίας σαδομαζοχιστικής έκφρασης, το κυριότερο ζητούμενο μου είναι να «ακούω» τον άλλο.

 

Μεγάλη αλήθεια, πλην όμως προτιμώ το feedback να μην γίνεται μέσω ερωταπαντήσεων αλλά κάπως έτσι:

Αξίζει περισσότερο να έχεις προσπελάσει την εικόνα που παρουσιάζει η υπό και να μπορείς να "διαβάσεις" τις πραγματικές αντιδράσεις της από μια ερώτηση. Κάτι τέτοιο δείχνει ικανότητα διαχείρησής της και αποδεικνύει ότι ο Κυρίαρχος έχει ασχοληθεί με το ποια είναι, πέραν του ποια δείχνει ότι είναι.

 

Δεν πιστευω σε διαλόγους και ερωτήσεις. Γενικά δεν πιστευω στην λεκτική μορφή της επικοινωνίας...Το όλο ζήτημα για μένα ειναι η επικοινωνία χωρίς λέξεις, το "διάβασμα" της υποτακτικής...Η γλωσσα του σώματος,η έκφραση του προσωπου,το βλέμμα,η κίνηση...Αυτά είναι που μετράνε και μέσα απο αυτα αναπτύσεται μια πιο βαθιά,πιο ουσιαστική και πιο αυθεντική κατανόηση της κατάστασης και των αναγκών μιας υποτακτικής...

 

Απάντηση: Ερώτιση προς Κυρίαρχους

9 στις 10 φορές. Είναι "υποχρέωση" τού Κυρίαρχου να ξέρει πως νοιώθει ο υποταχτικός του. Ειδικά τις πρώτες φορές, που βιώνει κάτι καινούργιο. Δεν ρωτώ μόνο σε πράγματα που έχουν επαναληφθεί και πια είμαι σίγουρος για αυτό που νοιώθει (είτε είναι "θετικό", είτε "αρνητικό" αυτό που νοιώθει).

 

θεε μου-τοσο ο ντομ οσο και ο σαμπ ζουν ενα δραμα σε αυτα τα σεσιονς. καλα ο σαμπ πες καλα ειναι που ειναι ντραμα κουιν αλλα και ο ντομ θα πρεπει να λυσει ολοκληρη τριτοβαθμια διαφορικη για να ριξει μπουφλα. Ιν α γουει το κανετε να ακουγεται λιγοτερο φαν αλλα αναγνωριζω την αναγκαιοτητα της ασφαλους σεξοδηγησης. ευελπιστω μεχρι τα 80 να εχω παρει και ενα πι ειτς ντι σε ψυχολογια μπας και μπορεσω να κανω και εγω κανενα σεσιον να ξελαμπικαρω