Ερώτιση προς Κυρίαρχους

Απάντηση: Re: Ερώτιση προς Κυρίαρχους

δεν καταλαβαίνω το λόγο της ειρωνίας

 

δεν ειρωνευομαι καθολου. απλα μου φαινεται πολυ κομπλικειτετ για να δινει οποιαδηποτε μορφη ηδονης το ολο σκηνικο. Σαν να ειναι ενα ατερμονο συστημα Γραμμικης Β με τον κακομοιρη τον ντομ να εχει αποστηθισει το συντακτικο και τον σαμπ να βρισκεται στον καναπε του ψυχολογου-παθολογου μαζι "πως νιωθεις? εχεις κανεναν σφαχτη? να σου παρω την πιεση?" τς τς...touchy touchy...

 

χεχεχε, Μ'αρεσε αυτό το "εχεις κανέναν σφάχτη?".... αν το σκεφτεί κανείς λίγο μπορεί να καταλάβει γιατί σου φαίνεται έτσι αλλά trust me δεν είναι τόσο κομπλικέ. Στην εφαρμογή, και πέρα των ατελείωτων θεωριών που μπορεί να αναλυθούν και συζητηθούν, τα πάγματα είναι πιο απλά.

Όταν φέρνω στο μυαλό μου π.χ. τις στιγμές που αναρωτιέμαι "πόσο θα αντέξω ακόμα?" και μετά το "αν δεν αντέξω θα Τον απογοητεύσω"... (γιατί πέραν των στιγμών ηδονής υπάρχουν κ αυτές)... δεν υπάρχει τίποτα fragile  

H ηδονή είναι διάχυτη στο σύνολο της σχέσης, ακόμα και όταν οι συγκεκριμένες στιγμές στερούνται αυτής .

Είναι ένα παιχνίδι ορίων.. καμιά φορά σκληρών ορίων και παίζοντας με αυτά τα όρια ειδικά στο αρχικό στάδιο εισαγωγής μας στο "παιχνίδι" καλό είναι και να πηγαίνουμε ψιλαφιστά και να έχει κερδιθεί η εμπιστοσύνη μέσω της φροντίδας και του ενδιαφέροντος Του Κυρίαρχου. Μετά όλα βρίσκουν τον δρόμο τους. Ο Κυρίαρχος αφουγκράζεται, νοιώθει, ελέγχει.

 

Απάντηση: Re: Ερώτιση προς Κυρίαρχους

Νομίζω πως το χρειάζεσαι

 

ευσεβεις ποθοι αφεντη επιθυμιων και μαλλον δεν εννοω τους δικους μου

 

Τελικά το χρειάζεσαι ή όχι;

 

Μπα! Απλως ειναι το περιβαλλον τετοιο που οτι και να πη καποιος/α, η οκα τετρακοσια. Ειναι αδυνατο να μην διαβη καποιος Κυριαρχος εκεινα τα μονοπατια ενα ενα, που βγαζουν στο τελικο προορισμο.

Προσωπικα ειναι η κυριοτερη αρχη μου η ερωτησι του "πως νιωθης", πρωτον γιατι ανακαλυπτω το σωστο μονοπατι, και δευτερον γιατι μπορω να αυξησω το βαθμο εντασις του "τσουντ μποξ" που εχω μπροστα μου σε ενα σεσσιον. Μια αλλη σημαντικη ερωτησι και παραπλησια, ειναι "πως νομιζης οτι θα νιωσης" πριν απο κατι ακραιοτερο και ανεξερευνητο. Η απαντησι βεβαια ειναι παντα "δεν ξερω" αλλα κανοντας τη συγκεκριμενη ερωτησι γινεται καποια διεργασια κοινης αποδοχης και συμετοχης, η οποια με εχη ξελασπωση πολλες φορες.  

 

Θα συμφωνήσω μαζί σου λέγοντας και τα εξής:

Εφ όσον ο Master έχει ΄΄μάθει΄΄ (εγώ θα έλεγα διαπιστώσει σε όποιο βαθμό ανάλογα το χρόνο γνωριμίας ) την πνευματική, ψυχική, σωματική και ερωτική, κατάσταση και αντοχή του ατόμου που υποτάσσει, σε ότι έχει να κάνει με την τιμωρία - για την οποία πάντα υπάρχει αντικειμενικός σκοπός επιβολής της – γνωρίζει και το τι προκαλεί για να έχει το θεμιτό αποτέλεσμα.

 

Εξαρτάται από τον χρόνο τριβής ανάμεσα στους δυο...
Με κάποια/ο που γνωρίζεις ελάχιστα, κατ' εμέ θα ήταν αναγκαίο, να είσαι πιο προσεκτικός/η...
Και την αρκετά συχνή ερώτηση του πως θα ένιωθε - όχι κάθε λεπτό, θα ήταν υπερβολικό -, δεν θα την έβρισκα άσκοπη...

Με μια αρχάρια sub πριν καν ξεκινούσαμε την "σκηνή", θα συζητούσα κάποια πράγματα...
Θα της ζητούσα, να εκφράσει την παραμικρή της δυσφορία σε οποιαδήποτε στιγμή της "σκηνής" χωρίς κανένα φόβο...
Αν δεν μπορεί να μιλήσει, επειδή θα είχε "παραλύσει" για έναν οποιονδήποτε λόγο...
Θα χρησιμοποιούσε πάντα - και στην στιγμή - το μικρό safeword, η την εναλλακτική που θα της είχα ήδη δώσει...
Δηλαδή μια κίνηση με το χέρι η το πόδι ( σαν τον στρατό στο πεδίο βολής ένα πράγμα χαχαχα )
Και να μην "τραβηχτεί" στα όρια της αντοχής της...Μην και με "απογοητεύσει"...
Να με σταματήσει, αν δεν αντέχει, θα το έκανε και για δικό της, αλλά και για δικό μου καλό...

Με κάποια που θα γνώριζα αρκετά καλά...
Πάλι την ερώτηση του πως νιώθει, θα την έκανα αρκετά συχνά...
Γιατί ούτε όλες οι μέρες είναι ίδιες, ούτε ο ίδιος οργανισμός λειτουργεί πάντα με τον ίδιο τρόπο...
Αλλά θα είχα "έξτρα στοιχεία" αξιολόγησης...Θα γνώριζα κάποιες αντιδράσεις του σώματος της...
Θα ήξερα πριν καν μπούμε στην "σκηνή", ποια θα ήταν η διάθεση της...
Και θα έκρινα, αν θα ήταν "έξυπνο" να κάνουμε κάτι εκείνη την μέρα/στιγμή η όχι...

Σε κάθε περίπτωση με κάποια που θα ήμασταν στα πρώτα βήματα...
Όσο έμπειρη και να ήταν, θα πήγαινα αρκετά "σιγά"...
Εκείνη θα μπορούσε να μου πει...
Π.χ. ότι θ' άντεχε tot χτυπήματα...
Αν δεν βεβαιωθώ στην πράξη, δεν μπορώ να το γνωρίζω...

Γιατί να εμπιστεύεσαι είναι καλό, αλλά να μην εμπιστεύεσαι είναι ακόμη καλύτερο...
Και δεν μπορώ, ούτε θέλω, ν' αφήσω την "τύχη" μου στα χέρια κανενός/καμίας...
Προτιμώ την πρόληψη από την ίαση...
Γιατί κανείς δεν μου εγγυάται, ότι κάποιο πιθανό "πρόβλημα" θα ήταν πάντα ιάσιμο...
Και δεύτερον επειδή η βιασύνη είναι πάντα κάκιστος σύμβουλος...
Ένας ακόμη λόγος για τον οποίο δεν μου αρέσουν τα sessions, με γυναίκες που θα γνώριζα ελάχιστα...
Και που δεν μου αρέσουν καθόλου οι "σύντομα ενθουσιώδεις"/βιαστικές...

Ως προς το αν κάνω την ερώτηση του πως θα ένιωθε κατά την διάρκεια τιμωρίας...
Πέρα από το γεγονός ότι στις τιμωρίες - πόσο μάλλον τις σωματικές - δεν πιστεύω...
Αλλά για μένα θα ήταν απλά η ικανοποίηση της σαδιστικής μου ευχαρίστησης...
Και δεν θα τις αποκαλούσα καν τιμωρίες...
Πάλι την εν λόγω ερώτηση θα την έκανα ίσως όχι κάθε λεπτό...
Αλλά μόνο αν ήξερα ότι η σωματική καταπόνηση στην οποία θα επέβαλα το άλλο μέρος, θα ήταν αρκετά βαριά...
Και σίγουρα θα παρακολουθούσα προσεκτικά τις αναπνοές, τις αντιδράσεις του σώματος της...

Σε κάθε περίπτωση παίρνω τα λόγια, τους ήχους και τις αντιδράσεις της υ σαν αξίωμα...
Δεν κάθομαι να τις αναλύσω και σίγουρα δεν τις φιλτράρω βάσει της καύλας μου...
Αν πει, δεν αντέχω...Τέρμα...Σταματώ εκεί...
Αν δω ότι το σώμα της θα κινούνταν "περίεργα" ( αφού υποτίθεται, ότι θα την γνώριζα αρκετά καλά )...
Σταματώ εκεί....
Αν την δω "High" σε σημείο που ίσως και να μην καταλάβαινε, τι της γινόταν...
Η ελαττώνω ένταση, η σταματώ ακόμη και πριν την "ώρα" μου...

Και επαναλαμβάνω, δεν το κάνω από "καλοσύνη", αλλά για να προφυλαχθώ κυρίως εγώ...
Η ευθύνη για τον εαυτό μου είναι δική μου...
Και μέχρι ενός σημείου είναι δική μου και η ευθύνη της υ μου...
Μέχρι ενός σημείου...
Τώρα αν με τον "βασιλικό" εμένα, ποτίζεται και η "γλάστρα" εκείνη, τόσο το καλύτερο...
Προτιμώ να με πει κάποια ξενέρα η γιαλαντζί, πόσο μάλλον αν με έχει ζήσει ελάχιστα...
Παρά να έχω ντράβαλα...
Μετά ρωτώντας πας στην πόλη...
Ρωτώντας τον/την υ, τον/την μαθαίνεις...
Εκτός και κάποιος/α είναι μέντιουμ...η έχει τόσο υψηλό δείκτη ενσυναίσθησης που να τον/την κάνει αλάνθαστο/η...
Εκεί πάω πάσο...

Όποιος/α κάποτε είχε φτάσει στο σημείο, ν' ακουμπήσει κάποια όρια...
Και ευτυχώς να μην τα ξεπεράσει, ίσως και από καθαρή τύχη...
Πιθανώς και να καταλαβαίνει το γιατί της τόσης "επιφυλακτικότητας" μου...

Για μένα το να είσαι προσεκτικός/η...
Να προσπαθείς να κάνεις το "πλαίσιο", όσο γίνεται πιο ασφαλές...
Δίχως όμως να το "στραγγαλίζεις", η να του αφαιρείς κάθε αυθορμητισμό...
Δεν σε μειώνει σαν Κ...
Αλλά και να σε "μειώνει"...Δε γαμενέται...
Έχεις το κεφάλι σου ήσυχο? Περνάς καλά? Αυτό μετράει...
Ας μην περάσεις "αξέχαστα"...Αν μετά, ίσως και να σου μείνουν "αξέχαστα" άλλα θέματα...
Που μόνο ευχάριστα δεν θα ήταν για σένα, μπορεί και για τον/την συμπαίκτη/ρια...

Πάντα μπορεί να κάτσει μια "στραβή"...
Αλλά αν μπορώ να κάνω κάτι, για να ελαττώσω τις πιθανότητες της...
Το κάνω δίχως να βαρυγκομώ...
Και πάντα ανάλογα με τις συνθήκες και το ποια έχω "απέναντι" μου...

Αν για μένα είναι σωστό...
Το να ρωτάω την υ πως νιώθει κατά την διάρκεια του session...
Και κεινη την "χαλάει"...
Επειδή ίσως της κόβει τον "ρυθμό"...
Το γράφω στα καρύδια μου...
Αν δεν της αρέσει...Αλλάζει "παραλία"...
Η της το ζητάω ευγενικά εγώ...
Έτσι απλά... 

Γιατί κάτι για μένα πολύ σημαντικό...
Δηλαδή το θέμα της ασφάλειας...
Θα το βλέπαμε εντελώς διαφορετικά...

Περισσότερες οι ευθύνες μου σαν Κ, περισσότερα και τα δικαιώματα μου...
Και όπως δεν αποποιούμαι καμία από τις πρώτες, δεν κάνω εκπτώσεις και στα δεύτερα...

 

Ωραία ερώτηση.
Ίσως απαντά και στο ποια είναι ή "θα πρεπε" να είναι, κάποια απ' τα χαρακτηριστικά του Κυρίαρχου.

 

Αυτό το φαινομενικά εύκολο ερώτημα εκτιμώ ότι ενέχει αρκετό βάθος. Ως προς την σύλληψη και την τελική τοποθέτηση του υ.
Είναι δύο διαφορετικά πράγματα.
Σε ένα session δε με ενδιαφέρει να ενημερωθώ αν το απόλαυσε το υ. Με ενδιαφέρει όμως η ακεραιότητά του. Το πώς νιώθει λοιπόν έχει ως κίνητρό μου αυτό.
Σε μια τιμωρία... για μένα καλύτερα συνέπεια... τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα.
Το ερώτημά του πώς νιώθει το υ έχει να κάνει με υψηλή συνειδητοποίηση. Όχι απλά "νιώθω χάλια, κλαίω..."
Ως κίνητρο αυτής της ερώτησης έχω την αποφυγή επανάληψης του σφάλματος. Η συνέπεια θα πρέπει να μου εξασφαλίσει αυτήν την στοχοθεσία. Το φιλτράρισμα της συνέπειας σε συνάρτηση με το σφάλμα είναι πολύ σημαντικό και όχι η απλή μηχανιστική εκτέλεση της συνέπειας.
Ζητώ από το υ να καταγράψει στο Ημερολόγιο το συναίσθημά του σε τρία στάδια: λίγο πριν την συνέπεια, κατά την διάρκεια και κατόπιν αυτής.

 

δεν χρειάζεται να ρωτας , η γλώσσα του σώματος μαζι με τα μάτια, μια χαρα τα λενε ολα.