Ετοιμάστε κυρίαρχους

Ο ολοκληρωμένος κυρίαρχος ετοιμάζει ηγέτες. Δεν ξέρει να φτιάξει κάτι άλλο. Αρκεί να υπάρχει η διάθεση και η μαγιά.
Ο Νίτσε έλεγε στον Ζαρατούστρα: «Ξεκορμίστε από μένα για να αποδείξετε πως ήσασταν καλοί μαθητές μου»

Κατανοώ ότι τα άτομα υποτακτικής ψυχολογίας μπορεί για διάφορους δικούς τους λόγους να μην θέλουν ή να μην έχουν την ικανότητα να πάνε παραπέρα. Αλλά τι γίνεται με την ιδιοσυγκρασία ενός πραγματικού κυρίαρχου;

Ένας πραγματικός κυρίαρχος δεν φοβάται την σύγκριση, δεν φοβάται να διαδώσει την γνώση του, δεν φοβάται να δείξει τα μονοπάτια που περπάτησε για να φτάσει εδώ. Θα έλεγα πως το μόνο που φοβάται (ή θα έπρεπε να φοβάται) είναι η πνευματική στασιμότητα στον υποτακτικό σύντροφο του. Στασιμότητα που μακροπρόθεσμα τελικώς επιτυγχάνεται από την έλλειψη πρωτοβουλιών.
Ο πραγματικός κυρίαρχος εμπνέει τον σύντροφο του να ανοίξει τα φτερά του, έχοντας τον ίδιο ως παράδειγμα Εμπνέει την άνοδο, φτιάχνει την σκάλα για να τον φτάσουν και αν μπορούν να τον ξεπεράσουν κιόλας. Αυτή είναι η χαρά του και η αυτοεπιβεβαίωση του.

Η αξία του κυρίαρχου αποδεικνύεται με το τι αφήνει πίσω του όταν φεύγει.
Αν αφήνει έναν άνθρωπο καταρρακωμένο, ανίκανο να πάρει την ζωή στα χέρια του, συχνά στα πρόθυρα κατάθλιψης ή και αυτοκτονίας τότε όλη η εκπαίδευση, όλη η σχέση ήταν μια απάτη.
Αντιθέτως αν αφήσει πίσω του άνθρωπο συγκροτημένο, αισιόδοξο, άφοβο στις προκλήσεις, αυτουποκινούμενο, μη ευθυνόφοβο τότε μιλάμε για πραγματική κυριαρχία.

Αστάρτη


Υ.Γ. Η προτροπή μου δεν θα δουλέψει σε αυτούς που διαβάζοντας το ξεδίπλωμα της ψυχής του αγαπημένου μου δεν αναδιπλώθηκαν. https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?p=76604#post76604

 

Όμορφο πράγμα να καμαρώνεις για ανθρώπους που αγαπάς.
Κάθε ηγέτης, ματάκια μου σε όποιον χώρο και να ασκεί εξουσία «κάνει παιχνίδι» με τους ικανούς και τους αετούς. Είναι κανόνας απαράβατος αυτός. Είναι όμορφο πράγμα να καμαρώνεις τον αετό σου .

Σε ένα ευημερών βέβαια λάιφστάιλ , το κυρίαρχο σύστημα δεν είναι πρόθυμο να έρθει -όχι σε σύγκρουση- αλλά σε συνεννόηση με εκείνους που πάνω από το ομολογουμένως υπέροχο παιχνίδι του D/s βάζουν όφελος του ηγέτη που αφήνει πίσω του αετούς .

Αρνούμαι το ψευτοδίλημμα που βάζουμε μόνοι μας βανίλα ή ντιες και πάω να καμαρώσω τον δικό μου αετό και να τον ανακηρύξω ηγέτη και αρχηγό μου.

 

Ωραίο θέμα και πολύ καλή τοποθέτηση πλην όμως έχω μερικές παρατηρήσεις.

Θα συμφωνήσω με την αμφισβήτηση της κυριαρχικότητας όταν σκοπός της είναι η καταρράκωση του άλλου προκειμένου να επικρατήσει. Θα’λεγα πως αυτού του τύπου οι κυρίαρχοι είναι κακομαθημένα παιδάκια (ανεξαρτήτως ηλικίας), σαν τον άλλο που ζητούσε άπορη κι αμόρφωτη.

Δε βλέπω όμως γενική αλήθεια στη φράση «Ο ολοκληρωμένος κυρίαρχος ετοιμάζει ηγέτες. Δεν ξέρει να φτιάξει κάτι άλλο». Βασίζεται στη λογική πως η εξέλιζη ακολουθεί την πορεία από την υποταγή προς στην κυριαρχία, Πως η υποταγή είναι η πλέον προβληματική κατάσταση αυτοσυνείδησης και πως η κυριαρχία η πλέον ολοκληρωμένη. Θα διαφωνήσω.

Νομίζω πως ο ολοκληρωμένος κυρίαρχος βοηθάει στην εξέλιξη του άλλου, όποια κι αν είναι.

Θεωρώ πως η εξέλιξή μας βρίσκεται στην αυξανόμενη λογική και συναισθηματική αποδοχή του εαυτού μας και στην ώριμη τοποθέτηση του εαυτού μας στο κοινωνικό σύνολο. Υπ’ αυτή την έννοια η εξέλιξη μιας πραγματικά υποτακτικής φύσης είναι η αποδοχή αυτής της φύσης και η πραγμάτωσή της – όχι η καταναγκαστική και κατευθυνόμενη μετάλλαξη της φύσης αυτής προς την κυριαρχικότητα.

Δε είναι λίγες οι φορές που οι υποτακτικές είναι πιο ώριμες από τους κυριάρχους και με το δικό τους τρόπο τους στηρίζουν την εξέλιξή τους, δηλαδή την ωρίμανση της κυριαρχικής τους φύσης.

 

Astarty έχω παρατηρήσει ότι πρόσφατα έχεις γίνει πάρα πολύ BDSM και δε νομίζω να το έχεις καταλάβει <χαμόγελο>

Η παράγραφος που κρατώ από το ενδιαφέρον εναρκτήριο ποστ σου είναι σχεδόν Gorean, για περίπτωση που δεν το γνωρίζεις.
Υπαινίσσεται ουσιαστικά ότι Ένας αναλαμβάνει μία white silk που δεν έχει κανένα χαρακτηριστικό πέρα από αυτά που ο Ίδιος θα της εμφυσήσει και παραδίδει μία σκλάβα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και προδιαγραφές πλέον.

Αυτό στο λέω απλά για να το ξέρεις, δεν είναι η ουσία της παρέμβασής μου. Το δέχεσαι ότι μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο; Εγώ πάλι όχι.

Γι αυτόν τον λόγο θεωρώ ότι ουσιαστικά αναφέρεσαι στο θέμα της εξάρτησης της υποτακτικής από τον Κυρίαρχο και της εσωτερικής της δύναμης. Πριν και κατά τη διάρκεια και μετά.

Ή έτσι μου φαίνεται εμένα, επειδή έχω ασχοληθεί με αυτό το θέμα.

Δεσμεύομαι κάποια στιγμή να ανοίξω σχετικό νήμα.

Όταν θα έχω χρόνο και αφού θα έχεις ανοίξει εκείνο για τα μασάζ που Μ/μας έχεις τάξει <χαμόγελο>

ΥΓ. Δεν μπορώ να σκεφτώ έναν λόγο αναδίπλωσης λόγω της τοποθέτησης του Κυρίου φον Κλαιστ λινκ της οποίας παρέθεσες. Ίσως σε ένα φόρουμ περί ηθικής παιδείας; Ενδεχομένως αλλά όχι εδώ.

 

Από πότε το BDSM έγινε ανήθικο ; Από πότε η ελευθεριότητα και ο σεβασμός στην ιδιαιτερότητα έγιναν ανήθικα ; Από πότε η αγωνία για το καλύτερο βαπτίζετε ηθικισμός .

Το μόνο που με παρηγορεί είναι πως είναι ταλέντο να 'σαι ο σατανάς ο ίδιος και να το παίζεις αγγελούδι, τέρας ηθικής. Πρέπει να 'σαι κωλοπετσωμένος, παχύδερμος και να διαθέτεις ταλέντο υποκριτικής.

 

Απάντηση: Re: Ετοιμάστε κυρίαρχους

Υποκλίνομαι.Όταν μιλάω για την υποκειμενικότητα του ήθους και ότι συνεπάγεται απ΄αυτό,όλοι με λένε αμπελοφιλόσοφο...

 

Τελικά έχει δίκιο η carissa[L-T], με το αναμάσημα των ίδιων και των ίδιων θεμάτων, απλά σε διαφορετικά νήματα.
Το θέμα αυτό το έχουμε ξανασυζητήσει σε πέραν του ενός Thread, αλλά μια και όπως Λέει συχνά Ο MasterJp η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης, ας τα ξαναπούμε.  

Το τι είναι ένας ολοκληρωμένος ή πραγματικός Κυρίαρχος δεν θεωρώ πως είμαι η πλέον ειδήμονας για να το ορίσω, με τρόπο που να ομοιάζει με μανιφέστο ή απαράβατο νόμο.
Διάβασα με κάποια έκπληξη λοιπόν, το πιο πάνω μανιφέστο-διατριβή, από την βανιλλα-Ασταρτυ σχετικά με το τι είναι ένας πραγματικός και ολοκληρωμένος Κυρίαρχος!!!  
Ας το ξανασυζητήσουμε λοιπόν, δηλώνοντας απλά πως απορρίπτω το ύφος και θα ασχοληθώ απλά με τα γραφόμενα, εκλαμβάνοντας τα ως απλά μια ενδιαφέρουσα άποψη από κάποιον εκτός του χώρου που κάνει μια υποθετική συζήτηση για το πώς φαντάζεται πως πρέπει να είναι ένας Κυρίαρχος, καλή ώρα όπως όλες φανταζόμασταν διάφορα πριν βουτήξουμε στον ωκεανό του bdsm.
Σ΄ ένα λοιπόν από τα Thread, to “Για ποιόν λόγο μία γυναίκα γίνεται slave;” (https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?p=76658#post76658)
Είχαμε πει:

Ο Αφέντης σίγουρα δεν μπορεί να φοβάται ούτε να μεταδώσει τη γνώση, ούτε να σπρώξει τη σκλάβα ν ανοίξει τα φτερά της κ.ο.κ.
Σημαίνει αυτό πως την ετοιμάζει για ηγέτη?
Τι καταπιεστικό ακούγεται στ΄ αυτιά μου αυτό! Να με ετοιμάζουν να προσπαθούν να με κάνουν κάτι που ούτε είμαι, ούτε θέλω να γίνω, γιατί αλλιώς δεν μπορεί να είναι Εκείνος ολοκληρωμένος ή πραγματικός?

Ο KyriosG Έχει δίκιο και συμφωνώ με τα γραφόμενα Του....
Εξελίσσομαι βάση αυτού που ήδη είμαι, εννοώντας πως ανάλογα με το υλικό από το οποίο αποτελούμαι θα είναι και το αποτέλεσμα. Δεν μπορείς να φτιάξεις γλυκό καρύδι από βερίκοκκα, και έτσι δεν θα γίνω ηγέτης, αλλά ότι καλύτερο μπορώ να γίνω βάση της πραγματικής μου ουσίας και δυνατοτήτων.
Αυτός είναι και ο λόγος που θεωρώ πως η όλη «διατριβή», αν και ενδιαφέρουσα, σαν θεωρητική συζήτηση, ακολουθεί με συνέπεια τα αχνάρια της εξίσωσης στο άλλο Thread, είναι δηλαδή αυθαίρετη και εκτός bdsm πραγματικότητας.

 

Απάντηση: Ετοιμάστε κυρίαρχους

δεν ξερω αν ειναι μονο Ελληνικο φαινομενο να εχει ο καθενας διαφορετικη αποψη για το ιδιο θεμα .. Θα το χαρακτηριζα σαν : "Οταν η λογικη αντιφασκει με την Ουσια" .... παντως ειμαι πολυ περισσοτερο μπερδεμενος με οσα διαβαζω , απο τοτε που μπηκα ... ισως να ειναι για καλο ...
Πως μπορειτε να βαθμολογητε το BDSM και τους ρολους του ? .... "ειναι καλος κυριαρχος" , "ειναι εκπαιδευμενη σκλαβα" ... ειναι σαν να θες να βαθμολογησεις τον εραστη ... τοτε δεν θα ειναι σεξ , αλλα αγωνας δρομου .
Αυτο που προσωπικα ονομαζω εμπειρια ειναι να ξερεις ποτε προκαλεις ζημια στον αλλο , πως χρησιμοποιεις το καθε τι και μεχρι που ...
Το να εισαι μεγας μαγειρας και να φτιαξεις μια απιθανη τουρτα ειναι τεχνη και σιγουρα βαθμολογηται ... αν ομως την φαει ενα ζευγαρι σε ρομαντικο δειπνο ή καποιοι μπομπιρες την πεταξουν ο ενας στον αλλο σε καποιο παιδικο παρτυ .. η ευχαριστηση απο την χρηση της τουρτας θα ειναι αντικειμενικη ......και αβαθμη ....

 

Παραφράζω σχεδόν, αλλά ας είναι:
κυρίαρχος είναι όποιος επικρατεί, ως συγκεκριμένη βούληση, στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης και διεξάγει νικηφόρο πόλεμο εναντίον των εχθρών του - οιονεί λοιπόν κάθε εμβίου όντος - μέχρι την τελική συντριβή ή εξόντωση τους.
Ο Πόλεμος, ως φυσική κατάσταση της Ανθρωπότητας, είναι η σφαίρα της Ύπαρξης όπου αποφασίζεται οτιδήποτε έχει νόημα να αποφασισθεί.
Δύο παρατηρήσεις:
1.Ο θεσμικώς κυρίαρχος, σε συνθήκες ομαλότητος και ειρήνης είναι κατά κανόνα ένα φάντασμα κυριαρχίας (πχ Κοινοβούλια, Λαός κλπ). Το σκιάχτρο της Αυταπάτης, ο καραγκιόζ μπερντές των "Δικαιωμάτων".
2. Η ανωτέρω θέση αφορά, κατ' αναλογίαν και τις διαπροσωπικές σχέσεις, όσες άλλο δεν είναι παρά διαρκείς μάχες, με διακυμάνσεις έντασης, στις κλίνες, τα γραφεία, τις τραπεζαρίες. Κυρίαρχος εδώ είναι όποιος κρατά στιβαρά τα ηνία, όταν η αιμοφόρος κρίση πυκνώνει και ξεσπά.
Υπό την έποψη αυτή το (bd)sm αποτελεί απλό παίγνιο ιδιωτών, άνευ της παραμικρής βαρύτητας, σαν τα στρατιωτάκια που παίζαμε μικροί.
Τούτος είναι ο λόγος που προκαλεί τη διολίσθηση του από τη σφαίρα της αυθεντικής Κυριαρχίας σε εκείνη της ιδιόρρυθμης ερωτοπραξίας, διαλύοντας την ενόρμηση επιθετικότητας στο ζουμί μιας άρυθμης και μαζί απονευρωμένης λίμπιντο.
Όλοι μπορούν να διατάξουν το σκύλο τους.
Πόσοι μπορούν να προστάξουν ανθρώπους να αφιερώσουν ενθουσιωδώς την αποκοπείσα κεφαλή των για ένα σκοπό που ούτε γνωρίζουν, ούτε καν τους θέλγει;
Μόνον αυτοί είνα Κυρίαρχοι. Οι υπόλοιποι είναι δεκανείς και λοχίες στο στράτευμα του Brancaleone.
Εκτός κι αν εντίμως αποσυρθούν από τα Ύπατα του Βίου, διαλέγοντας την αφυδατωμένη θαλπωρή του Εγώ, όση μπορεί εκάστοτε να τους προσφέρει η επ' αντιμισθία, χρηματική ή σε είδος, οικιακή βοηθός τους.
Αναφέρομαι αποκλειστικώς στους άνδρες, καθόσον οι γυναίκες διείσδυσαν στους υψηλούς αναβαθμούς της εξουσίας παραμορφώνοντας και υπονομεύοντας τις παραπάνω "αλήθειες", προκειμένου να τις προσαρμόσουν στην ψυχοπνευματική ισχνότητα της ιδιοσυστασίας τους.
Το έχουν μάλλον καταφέρει. Διαπράττοντας ένα μοιραίο, ιστορικώς, λάθος:
Εξέλαβαν την εξουσία ως Ισχύ. Θα κληθούν να αποπληρώσουν τις δόσεις όταν πάψει η δανειοδότηση τους από τις κερδοφόρες Τράπεζες και τα Πιστωτικά Ιδρύματα των εμφόβων ανδραρίων.

Υ.Γ1. Μια υπενθύμιση: ο Κυρίαρχος δεν είναι παιδαγωγός, δεν διαπλάθει, δεν "αγαπά" το έμψυχο υλικό της δύναμης του. Το συντρίβει, αν του αντισταθεί.
Επιτρέπει στον εαυτό του την επιείκεια, μόνον: όταν τον υποχρεώνουν οι συσχετισμοί δύναμης, όταν η εξαπάτηση του θηράματος αποφέρει μεγαλύτερη ηδονή ή διέρχεται ο ίδιος περίοδο οκνηρίας.
Ο Κυρίαρχος διαπραγματεύεται αλλά ουδέποτε συνομιλεί.
Κάθε απόπειρα "ισότιμου" διαλόγου είναι σφαίρα στο δοξαπατρή του. Εκτός κι αν αφορά τη μεταπώληση του ποδηλάτου του.

Υ.Γ.2 Αστάρτη, όποιος Κυρίαρχος προετοιμάζει τους διαδόχους του, είναι ήδη σφαγμένος. Αντιθέτως, οφείλει να καρυδώνει εγκαίρως τους διεκδικητες του Θώκου. Χείρα βοηθείας δίδεται μόνο στους εξ ορισμού ή από υπέρτατη και πάγια ανάγκη υποτελείς.
Γνωρίζεις πόσο προσφιλής μου είναι (έγινε) ο αγαπημένος σου.
Αλλά είναι καλόψυχος.
Εγώ δεν επιθυμώ να είμαι ούτε καλόψυχος ούτε κακόψυχος. Δεν αξιολογώ, αφού δεν παίρνω τοις μετρητοίς καμιάν Υπερβατική Αξία.
Με ενδιαφέρει, όταν καταδύομαι στις θεωρίες και τις περιγραφές, να μελετώ τους ανθρώπους, του εαυτού μου συμπεριλαμβανομένου, ως άψυχος φυσιοδίφης που εξετάζει έντομα στη γυάλα.

[Διευκρινίζω: δεν συγκαταλλέγω τον εαυτό μου στους Κυρίαρχους, αλλά στους παρατηρητές της Κυριαρχίας, όπως διαμορφώνεται από την Ιστορία]

 

Ενίσταμαι ως προς το:

Ορθόν το: «Η υποταγή είναι η πλέον εύπλαστη και διαθέσιμη κατάσταση αυτοσυνείδησης που κάτω από ώριμη κυριαρχική εκπαίδευση οδηγεί στην ολοκλήρωση, η οποία διαπιστωτικά δεν ταυτίζεται με την υποταγή μετά το πέρας αυτής».

Κάνω πολύ παρέα με σας γλυκιά μου. Εξάλλου έχω χαρακτηριστεί ως το πλέον προσαρμοστικό άτομο. Και ας μην είναι πάντα διακριτό <χαμογελάει>

Δεν έχω διαβάσει τίποτε από Νόρμαν. Το πλησιέστερο αυτού ένα βιβλίο του Philip Jose Farmer (Οι πύλες της δημιουργίας, σε όσους αρέσει η φανταστική λογοτεχνία). Με ενδιαφέρον λοιπόν διάβασα πως αγγίζω την Gorean θεωρία.

Δεν υπαινίσσομαι όμως έναν άνθρωπο χωρίς χαρακτηριστικά αλλά κάποιον που έχει ακατέργαστα ακόμα χαρακτηριστικά. Ας τον φανταστούμε ως ακατέργαστο διαμάντι. Για να φανεί η λαμπρότητα του θα χρειαστεί να το λαξεύσεις, να το γυαλίσεις. Αυτό το κάνει κάποιος έμπειρος κόφτης. Ο κόφτης δεν προσδίδει τίποτε. Και αν προσδώσει χρώμα να ξέρετε πως μειώνεται η αξία του διαμαντιού. Μετά το πέρας των εργασιών μπορεί να έχουμε ένα διαμάντι 0,5 carat, 4 carats κτλ.
Αυτό μπορώ να το δεχθώ. Το προηγούμενο όπως και εσύ lilly μου το αρνούμαι.

Απαντώντας στην lara και στον KyrioG και όποιον άλλο θα έλεγα πως μπορεί όλοι να μην καταφέρνουν να γίνονται ηγέτες αλλά σίγουρα αν φτάσουν στο καλύτερο δυνατό γι’ αυτούς δεν θα θυμίζουν τίποτε σε υποτακτικό. Υπάρχει ουσιώδης λόγος πέρα από μια εξαρτημένη προσκόλληση στο προηγούμενο καθεστώς κυρίαρχου-υποτακτικού;

Αστάρτη

Υ.Γ.(1)

Έχω αρχίσει να το γράφω αλλά δυστυχώς τέσσερα γραφεία διαφόρων χώρων από εμένα προσμένουν. Με καταλαβαίνεις. Πνίγομαι το τελευταίο διάστημα.

Υ.Γ.(2)
Dolmance, να σε καρυδώσω να ανεβώ στο παρατηρητήριο;

 

Δεν μου πέφτει λόγος, αλλά θα το πω: ο Χάϊνριχ αγαπά όπως κάθε ερωτευμένος real άνδρας και όταν φιλεί την καλή του γράφει την Κυριαρχία εις τα παλαιά του υποδήματα.
Τότε, ακόμα και ένας γεροκυνικός φίλε μου καλέ χαίρεται, κατανοεί, επικροτεί. Ακόμα και εσύ Βούδα, έτσι θα το υποδεχόσουν.
Κι ας είμαστε, οι δυο μας, ανάμεσα στους θεωρητικους ή πρακτικούς σκληροπυρηνικούς.