Η έννοια της ευθύνης μέσα σε μια Κ/υ σχέση

Θα προσέθετα και το δικαίωμα στην αποχώρηση. Δηλαδή αυτό το "...για όσο το κάνει...". Για αυτό για μένα η λέξη release δεν είχε και ποτέ ιδιαίτερο νόημα. Εννοώ αν φτάσω να ζητήσω να βγω από μια Κ/υ σχέση (εννοώ να το θέλω σοβαρά, όχι να κάνω πεισματάκια και αν και εντελώς ξεροκέφαλο κατασκεύασμα, ποτέ δεν έκανα πεισματάκια σε κάτι τόσο σοβαρό ), τότε το "ζητάω - αιτούμαι", δεν έχει τελικά κανένα απολύτως νόημα, αποφάσισΑ, εγώ δηλαδή, μόνη μου, να... να ο,τιδήποτε. Το κρίσιμο σημείο έγκειται κατ' εμέ στο ότι εγώ αποφάσισα. Και κάτι τέτοιο σημαίνει ανάληψη ευθύνης από μέρους μου πέραν αυτής που θα έπρεπε για μια τέτοια σχέση.

Να προσθέσω ότι (όλα τα αιρετικά μου σήμερα θα τα βγάλω  ) επίσης δεν ορίζεται για μένα αυτό το "συμφωνήσαμε στην αρχή ποιους τομείς της ζωής μου θα αφήσουμε έξω από τον έλεγχο του Κυριάρχου". Δεν συμφωνήσαμε. Ποτέ δεν συμφωνήσαμε κάτι τέτοιο, με κανέναν Κ από όσους βρέθηκα κάποια στιγμή μαζί τους. Αυτό που έγινε ήταν ότι μου δόθηκε (από τον εκάστοτε Κ) το περιθώριο ή καλύτερα η εντολή "εδώ θα λαμβάνεις πρωτοβουλίες και θα δρας ενεργά με γνώμονα το να πετύχεις αυτό ή το άλλο...". Αλλά τελικά και αυτό εντολή ήταν και φυσικά ποτέ η αυτενέργεια δεν έφυγε από κάποια πλαίσια και τελικά κι εκεί έλεγχος υπήρχε (απλά το επίπεδο διέφερε). Κανένας τομέας ποτέ δεν έμεινε όμως τελικά έξω από τον έλεγχο. Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Και αν δεν μου άρεσε το "περιθώριο" κι ένιωθα πολύ "αυτόνομη" απλώς καταλάβαινα ότι δεν μου κάνει η σχέση.  
Τίποτε απολύτως δεν μένει απ' έξω, ούτε καν η εργασία μου, οι παρέες μου ή το παιδάκι μου.

Αν μπορούσα να περιγράψω με άλλες λέξεις την ευθύνη, θα ήταν ίσως "τροποποιώ το σχέδιο της ζωής μου ώστε να Σ/σε περιλαμβάνει. Ένα παράδειγμα από τη δική μου εμπειρία: κάποια στιγμή εμφανίστηκε η προοπτική να πάω για δουλειά στις Βρυξέλλες. Η αλήθεια είναι πως ούτε καν το ξανασκέφτηκα. Έχω επιλέξει μια σχέση με Κάποιον ο οποίος είναι εδώ κι εδώ είναι η ζωή Του άρα και η δική μου. Έτσι, το δικό μου σχέδιο "να δουλέψω κάποια στιγμή και να ζήσω -έστω ένα διάστημα- στο εξωτερικό" τροποποιήθηκε. Για να περιλαμβάνει τον Άνθρωπο που στο κάτω-κάτω εγώ επέλεξα. Ο Ίδιος βεβαίως δεν μου είπε ποτέ "μην πας", μου έχει πει όμως ότι οι σχέσεις βιώνονται από κοντά και όχι απο 5000χλμ μακρυά. Τουλάχιστον όχι οι ερωτικές. Κι εγώ δεν ήθελα/θέλω μέντορινγκ, θέλω ερωτική σχέση   Και το να τροποποιήσω το σχέδιο της ζωής μου για αυτή είναι δική μου ευθύνη  

 

Δεν είμαι διόλου βέβαιη ότι υπάρχει αρχή και τέλος και ότι μπορεί να οριοθετηθεί η έννοια της ευθύνης σε μια ασύμμετρη σχέση η οποία έχει βέβαια το χαρακτηριστικό ότι είναι ασύμμετρη αλλά όλα της τα χαρακτηριστικά είναι μη συμβατικά και ελευθέριου χαρακτήρα, αποβλέπουν δε στην αύξηση της λαγνείας και στην με την ευρεία έννοια αυξημένη απόλαυση. Κάτι που συζητάμε σπάνια σε αυτό το συζητητήριο, δείτε όμως πώς αναδύεται πίσω από τις γραμμές στο "αδελφό" θέμα https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Πώς-μπορεί-να-διαχειριστεί-ο-υ-την-αδυναμία-του-Κ.60454/

Την ευθύνη της υποταγής μου, την ευθύνη της επικοινωνίας με το Κ, τις ευθύνες που είχα πάντα απέναντι στον εαυτό μου, την ευθύνη να τηρώ τον ηθικό κώδικα που μου έχει δοθεί / επιβληθεί από το Κ.

Να δίνει καβλωτικά task και να καταπιέζει όμορφα το υ χωρίς να το χαντακώνει και να το στεναχωρεί. Εντάξει;  

 

και πώς θα εκπληρώνεται έτσι ο σαδισμός (εάν υπάρχει) του Κ;

 

Καλή ερώτηση   Ο σαδισμός έχει άπειρους τρόπους να εκπληρώνεται τους οποίους δεν είναι διόλου βέβαιο ότι μπορώ να ιχνηλατήσω ή να αντιληφθώ, εγώ έκανα απλά μια πρόταση   Συμβαίνει να γνωρίζω ότι το χαντάκωμα και η στεναχώρια του υ δεν εκπληρώνουν τον σαδισμό ακόμα και βαρύτατα σαδιστή Κ, μόνον τον monk sadist θα ικανοοιούσαν, αντίθετα η καλλιέργια της επιθυμίας του υ μπορεί να δώσει πάρα πολλά στην εκπλήρωση αυτή.

 

και όμως, θεωρώ, ευθύνη του Κ να έχει ισορροπία το υ του, αλλά δεν μπορεί να αποτελεί ευθύνη το τυχόν μέλημα του να μην στεναχωρεθεί το υ είτε να είναι καυλωτικά για το υ τα task του. Καυλωτικά για το ίδιο το Κ πρέπει να είναι.
Επίσης το να υποφέρει και να πιέζεται και να στεναχωριέται το υ, είναι επιθυμητό, δεν είναι;

 

Ο όρος "ευθύνη" εμπεριέχει την έννοια της αντικειμενικής οριοθέτησης των πραγμάτων και της αποδοχής αυτής της αντικειμενικής οριοθέτησης από περισσότερους των δύο, δηλαδή είναι κάτι που πρέπει να μπορεί να γενικεύεται.

Δεν βλέπω πώς μπορεί ένας άνθρωπος να έχει ευθύνη για τις ισορροπίες ενός άλλου ανθρώπου, θα καταλάβαινα να έχει ευθύνη ώστε με τις πράξεις του να μη χαλάσει ισορροπίες με τρόπο που να μην αποκαθίστανται ξανά αλλά ως εκεί.

Τα υπόλοιπα που λες θα τα δεχτώ και πιθανότατα έχεις δίκιο πλην κράτα στα υπόψη ότι δεν είναι δεδομένα σε όλες τις D/s σχέσεις η ψυχοδιανοητική βαβούρα και ο φόβος του υ  

 

Θεωρώ ότι ο όρος ευθύνη πρέπει να αντικατασταθεί στο νήμα με την φράση αισθάνομαι υπεύθυνος - η για τον Κ ή την Υ, δηλαδή το τί αισθάνομαι ώστε να αποφύγουμε παρανοήσεις και άστοχες σκέψεις.

 

να υποφέρει και να πιέζεται είναι, να στενοχωριέται δεν είναι (επιθυμητό)

 

Τώρα που το καλοσκέφτομαι και για το ''υποφέρει'' έχω ενστάσεις και επιχειρήματα...

 

η ερώτηση ως προς το επιθυμητό δεν αφορούσε τα υ, αν είναι επιθυμητό από τα υ, αλλά από τα Κ.

 

ένας άνθρωπος οπως το Κ που έχει ΔΙΚΟ του έναν άλλο άνθρωπο το Υ, έχει την ευθύνη για τα πάντα σε ότι αφορά το υ του. Η ισορροπία του είναι ένα από αυτό, είτε ως υπαρκτή, δηλαδή το υ να έχει ισορροπία είτε ως μη υπαρκτή, δηλαδή το υ να έχει ανισσοροπία και η ζυγαριά να γέρνει προς τα εκεί που ορίζει το Κ.

 

Oταν σε βαράνε υποφέρεις, άλλο αν σ' αρέσει , μ αυτή την έννοια το εννόησα εγώ, αλλά αν στην λέξη δώσουμε άλλη ερμηνεία ναι, νομίζω καταλαβαίνω που το πας.