Η αγάπη Του Μάστερ

Απάντηση: Η αγάπη Του Μάστερ

Μερικες φορες τα λογια ειναι περιτα... ειδικα οταν ''μιλουν'' οι πραξεις που περιγραψατε παραπανω!

 

Μάλλον σιωπένουμε λόγω της συμφωνίας μας με το κείμενο...

 

Αφού όμως θέλετε μια απάντηση...

Το αγαπημένο μου κείμενο, το οποίο μιλάει καθαρά για την αγάπη ενός Κυρίαρχου προς έναν υποτακτικό.

 

carissa[L_T] συγχαρητήρια για την τόσο γλυκιά προσέγγιση  

 

Προσωπικά θα προτιμούσα να διαβάσω, και με ειλικρίνεια, για το μίσος του Μάστερ - π.χ. για το γυναικείο φύλο (και όχι μόνο) που εκφράζεται, συγκρατημένα ή όχι, την ώρα που τις ρίχνει, την κρεμάει, της στερεί την αναπνοή, της σφίγγει καλά-καλά το λαιμάκο, την κόβει κλπ., άσχετα αν η συγκεκριμένη που τις τρώει κλπ. συγκατατίθεται, τη βρίσκει ή όχι. Η χαρά της καταστροφής, η διέγερση μέσω της καταστροφής του άλλου έστω και μερικής, σωματικής ή / και ψυχικής ανθρώπων δεν έχει βάση το μίσος;

("Σ' αγαπάω μωρό μου, γι' αυτό φαντασιώνομαι να σε μαστιγώνω μέχρι να τρέχει τόσο αίμα που να σπαραταράς πεθαίνοντας, ή να σε βλέπω να πνίγεσαι ανάμεσα στις παλάμες μου ή στο σκοινί που σφίγγω μέχρι τέλους και αγαπάω τον τρόμο της τελευταίας σου πνοής, τόσο πολύ σ' αγαπάω, μέχρι να μείνεις ένα απόλυτο αντικείμενο χωρίς καμία ζωή, σκέτη ύλη, ακίνητη, είμαι θεός, σου παίρνω τη ζωή, πτώμα.")

Τι θα έκανε κάποιος που αγαπάει τον Dolcett και το snuff, π.χ., αν δεν υπήρχαν καθόλου τα όρια που θέτουν οι αναστολές του, τα όρια του / της υπό και η τιμωρία της κοινωνίας και των νόμων για το φόνο, ακόμα και συναινετικό; Από... αγάπη...



​

 

καλή μου female,

με συγχωρείς που παρεμβαίνω αλλά αυτό το θέμα της αγάπης του Μαστερ είναι εκπληκτικό για όσες ασχολούνται και έχει καταθέσεις ψυχής εδώ αυτό το νήμα.

Ακόμα κι εγώ που δεν είμαι φειδωλή στα λόγια μου, έχω αποφύγει να μιλήσω, ακόμα και αν έχω κάτι να προσφέρω κι ας μην είμαι Μαστερ <χ> από έναν κάποιο σεβασμό για όσες ξυπνούν το πρωϊ και λένε "μ αγαπάει Αυτός; πώς μ αγαπάει;"

Ζούνε κάτι κι έχει σημασία για όσες το ζούνε.

Το θέμα που βάζεις, αν κατάλαβα καλά, αν ο σαδισμός έχει σχέση με το προσωπικό μίσος, και που ίσως στηρίζεται στην κλασσική φροϋδική κακοδιαβασμένη αντίληψη ότι οι σαδομαζοχιστές είναι άνθρωποι που δεν έχουν αισθήματα, ίσως να έμπαινε σε άλλο νήμα;

Με συγχωρείς και πάλι, αλλά κρίμα είναι...

 

Αγαπητή μου female εστιάζεις στο μέσο και δεν αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό δεν επέχει τη θέση του αυτοσκοπού.Νομίζω ότι είναι ένας συνειρμός πολύ συνηθισμένος και δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να σου δώσω να καταλάβεις την ουσιαστική του θέση σε αυτό που ονομάζεται M/s σχέση.Θα προσπαθήσω πάντως αν και δε θεωρώ τον εαυτό μου Master.

Τείνω να είμαι γενικά πολύ φειδωλός στην έκφραση των συναισθημάτων μου , όχι γιατί φοβάμαι μήπως η έκφρασή αυτών υποσκάψει το κύρος μου αλλά γιατί διαισθανόμενος τη βαριά ευθύνη που πέφτει πάνω μου , αποφεύγω οτιδήποτε θα μπορούσε να με αποπροσανατολίσει από τις γενικές κατευθυντήριες γραμμές που έχω επιλέξει.

Δε νομίζω ότι είμαι σε θέση να σας εξηγήσω με λογικούς συνειρμούς το πως αυτή μου η αγάπη συνδιάζεται με τα παραπάνω.
Αλλά για να αποφύγω τους αυτόματους συνειρμούς με σωματικές τιμωρίες , νομίζω πως το καλύτερο είναι να σας δώσω ένα παράδειγμα "αγάπης" , που εκ πρώτης όψεος θα φαινόταν άσχετο με το bdsm αλλά που για μένα εμπεριέχει την ουσία όλων των σχέσεων που κινούνται στα πλαίσια καθοδηγητή-καθοδηγούμενου.

Ίσως το μεγαλύτερο Domιλίκι το έχω βγάλει σε ένα από τα πρόσωπα που αγαπώ πιο πολύ στη ζωή μου (αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε να μην ίσχυε κάτι τέτοιο?).Πρόκειται για τον ίδιο μου τον αδερφό.Δε θα αναφερθώ σε τί συνίσταται αυτό και θα είναι άτοπο από τη μεριά σας να κάνετε τον οποιονδήποτε συνειρμό περί αιμομικικών , ομοφυλικών και οποιονδήποτε παρεμφερών διαθέσεων μια και η μεταξύ μας επαφή δεν είχε ούτε έχει κανένα σεξουαλικό έρισμα.
Είναι ένα άτομο που το καθοδήγησα για πολύ καιρό και επισταμένα.
Σε όλο το χρονικό διάστημα που κρατούσε αυτή η καθοδήγηση ήμουν ένας βράχος.Κι όταν λέω βράχος το εννοώ στο επίπεδο της επιλογής μιας πορείας ,όπου όλες οι σκέψεις όλες οι πρακτικές , όλα τα σήματα που εξέπεμπα συνειγορούσαν και ήταν επικεντρωμένα σε αυτή με τρόπο που να μην αφήνει κανένα στοιχείο υπαναχώρησης.
Τίποτα δε με ικανοποιούσε και όλη μου η ύπαρξη σε όρους σκέψεων πράξεων συναισθημάτων κινούταν κάτω από το πέλπο μιας ουτοπικής αν θέλετε μελλοντικής κατάστασης στην οποία θεωρούσα χρέος μου να τον φέρω.
Πάντα έβλεπα στο προσωπό του την αγωνία να με ευχαριστήσει.Πάντα έβλεπα την αγωνιώδη προσπάθειά του να ευθυγραμιστεί με τα όσα του έλεγα.Και πάντα έβλεπα την έκφραση της απελπισίας όταν καταλάβαινε πως ότι πετύχαινε , δεν ήταν το τέλος αλλά μια στάση, ένα σημείο αναφοράς από το οποίο ήταν υποχρεωμένος να προχωρήσει προς τον επόμενο στόχο που θα καθόριζα.
Όταν αποτύγχανε σε κάτι (και ήταν το πιο συχνό φαινόμενο) που του είχα ορίσει ως στόχο η τιμωρία ήταν πολύ βαριά,Μπορεί η τιμωρία να μην ήταν σωματική και να μην είχε κανένα σεξουαλικό έρισμα αλλά όπως γνωρίζετε η ψυχολογική τιμωρία είναι πολύ πιο δυσβάσταχτη.Και ο λόγος που η τιμωρία αυτή ήταν δυσβάσταχτη απέρεε όχι από το γεγονός τόσο ότι την είχα ορίσει εγώ , αλλά ότι είχε επιλέξει αυτός από ένα σημείο και μετά να την αισθάνεται έτσι(αν καταλαβαίνετε τι εννοώ).Αλλά μη νομίζετε ότι εγώ δεν αισθανόμουν άσχημα όταν τον τιμωρούσα.Επί της ουσίας υπέφερα κατάφορα και ίσως πολύ περισσότερο από τον ίδιο γιατί αντιλαμβανόμουν ότι σε κάθε στραβοπάτημα του και σε κάθε τιμωρία που του επέβαλλα ήμουν υποχρεωμένος να πάρω δύναμη από μένα τον ίδιο για να ανταπεξέλθω σε αυτά και για να μην τα παρατήσω (όπως πολλές φορές μου πέρασε από το μυαλό).Αλλά και κάποιες φορές που κατάφερνε να εναρμονιστεί με τις επιταγές μου , η αντίδρασή μου σε όρους συναισθημάτων και εκδήλωσης αυτών ήταν πολύ ισχνή , κάτι που του δημιουργούσε μεγάλη απελπισία.
Μετά από 5 χρόνια καθοδήγησης και ενώ ήταν σε μια αρκετά κακή εσωτερική ψυχολογική κατάσταση , συνέβει το εξής.
Κάποιο βράδυ την ώρα που είχε ξαπλώσει και ετοιμαζόταν να κοιμηθεί ,βλέποντας το άσχημο της κατάστασής του , πήγα πάνω από το κεφάλι του και του είπα τα εξής.

-Κοίταξε να δεις.Πέρα από το γεγονός ότι δε συμφωνώ με ότι κάνεις και ποτέ δεν δείχνω να είμαι ευχαριστημένος από σένα και και και..θέλω να ξέρεις ότι είμαι περήφανος για σένα.

Τόσο το έκπληκτο βλέμμα του όσο και η απάντηση που ψέλισε εκείνη τη στιγμή μου έχουν μείνει χαραγμένα στο μυαλό.

Συγκεκριμένα ,μου απάντησε ψιλοτρέμοντας και έχοντας ιδρώσει..
-Πε..περή..φανος.?
Και σχεδόν κατέρευσε.

Τότε μόλις κατάλαβα ότι είχαμε δημιουργήσει μια D/s σχέση...

Δεν ξέρω κατά πόσο θεωρείτε το άνωθεν παράδειγμα άτοπο ή άσχετο.Αποφάσισα να το χρησιμοποιήσω για να αποφύγω όλες τις σκέψεις που δημιουργούνται από τα μέσα που χρησιμοποιούνται από την πλευρά του κυρίαρχου αλλά και για να διαχωρήσω τη θέση μου από αυτόματους σεξουαλικούς συνειρμούς που αποπροσανατολίζουν κατ' εμέ από την ουσία του ζητήματος.

Επειδή όμως πολύ μας τη λέτε τώρα τελευταία οι υποτακτικές και νομίζω ότι το κάνετε χωρίς να σκέφτεστε κάποια πράγματα , θα ήθελα να σας πω τα εξής:

Μου είναι πολύ εύκολο να εκφράσω λόγια αγάπης και αισθήματα τρυφερότητας προς όλες εσάς και να κάτσω να το παίξω ποιητής,αισθηματίας και οτιδήποτε άλλο.
Η αλήθεια είναι όμως πως ότι και να σας πω θα απέχει από την αλήθεια , μιας και την αγάπη μου θα μπορέσει να την κατανοήσει και να την αισθανθεί μόνο αυτή στην οποία προσφέρεται και το άτομο αυτό θα εκλάβει την αγάπη μου αυτή με ένα τρόπο που ποτέ δεν πρόκειται να νοιώσετε εσείς γιατί ακριβώς αυτή είναι ο μόνος αποδέκτης.Πρόκειται για ένα πολύ κλειστό σύστημα όπου οι απέξω δε μετέχουν και άρα δε μπορούν να συναισθανθούν τι ακριβώς γίνεται.

Πώς μπορώ να σας δώσω να καταλάβετε το πόσο απελπισμένος νοιώθω με κάθε τιμωρία που επιβάλλω.Πόσο δεμένος αισθάνομαι με την πορεία του ατόμου που έχω επιλέξει να προσφέρω την αγάπη μου.Πόσες φορές μου έρχεται να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο.Πόσες φορές αισθάνομαι ότι δεν αξίζω αυτήν την αγάπη που μου δείχνει.
Αλλά το πιο ουσιώδες για μένα , πόσες φορές απελπίζομαι από το γεγονός ότι καταλαβαίνω ότι επειδή ακριβώς τα πλαίσια που έχω ορίσει είναι ουτοπικά , και ότι η διαδικασία είναι αέναη , ότι είμαι υποχρεωμένος να δεχτώ ότι ποτέ δε θα βρω την ευτυχία , αλλά θα πρέπει να αρκεστώ σε κάποιες μεμονομένες στιγμές από τις οποίες θα πρέπει να καταβάλω όλη μου τη δύναμη να αποδεσμευτώ για να προχωρήσω στο στόχο μου , ο οποίος μου διαφεύγει συνεχώς.
Ειλικρινά δε νομίζω ότι θα μπορούσατε να συναισθανθείτε , και από την άλλη νομίζω ότι αυτό είναι και το φυσιολογικό μια και αν συνέβαινε κάτι τέτοιο τότε θα σήμαινε ότι είστε αποδέκτες της αγάπης μου.Πράγμα που δε συμβαίνει οπότε όλα τα παραπάνω λειτουργούν μόνο στο επίπεδο της αυτοψυχανάλυσης για τον καθένα μας.

Πάντως είναι μεγάλη πουστιά να μη μπορώ να μιλήσω πουθενά γι΄αυτή μου την αγάπη.Είναι μεγάλη μοναξιά και πολλές φορές λυγίζω κάτω από το βάρος της.Τώρα γιατί την έχω επιλέξει..μάλλον γιατί δε μπορώ να κάνω αλλιώς , κι από αυτή την άποψη είμαι sub του ίδιου μου του εαυτού.

 

μόλις μας το είπες αγαπητέ Sudden!!
και δεν ξέρω αν θα μπορούσε με λόγια να περιγραφεί καλύτερα η αγάπη του Μάστερ!!

Να σαι καλα!!!!

με συγκίνησες...


ΥΓ δεν θελαμε λόγια τρυφεροτητας για μας, αλλα για εκείνη που τα χει κερδίσει απο Σένα!! 

 

Εξαίρετο ψυχογράφημα Sudden.
Μπορεί να μην σε κατάλαβα αλλά σε ένιωσα.

 

Κύρε Sudden Σας ευχαριστώ  

 

Ωραίο αν και σύντομο τω όντι!!
Ευχαριστίες θερμότατες @DreamMaster