Η αποδέσμευση.

Ακόμη μια νύχτα με εφιάλτες και δίκαια όνειρα
σε έναν φτηνό κόσμο αδικίας.
Ο χορός της θέλησης σε εγκλώβισε
σε αυτόν τον χρόνο
παρέα με έναν καμμένο επεξεργαστή
που κατεβάζει αναμήσεις.

Τόσα χρόνια το ίδιο δρομολόγιο
στην πόλη του μίσους.
Κοιτάζεις πίσω
προσπαθώντας να βρεις το κουράγιο
να βαδίσεις μπροστά.

Κάποιος σε ακολουθεί
σβήνοντας τις ελπίδες
για να μην τις βλέπει κανείς.

Στο διάβα του ξεκλειδώνει
πόνο και οργή,
προσπαθώντας
να κρύψει το κουράγιο
από τα μάτια σου.

Τα όνειρά σου έχουν γεμίσει
απο Αυτόν που λείπει.
Μαζεύεις τα κομμάτια της ψυχής σου
που περιπλανώνται
εκεί που τα πέταξαν.

ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.

Η δυστυχία της ευτυχίας
ξέρει σε ποιους να φανερωθεί.

Ξέρει πως θα σε βρεί μέσα
σε ένα μικρό δωμάτιο,
συντροφιά με θλιβερές μελωδίες
γράφοντας οργισμένους στίχους,
ρίχνοντας την νύχτα πάνω στους νεκρούς,
σε μια απελπισμένη προσπάθεια
να συνδιαλλαγείς με το σκοτάδι.

Ζωγραφίζοντας μια πόρτα στο πουθενά,
ένας διάδρομος που δεν υπήρχε πριν
στρίβει και χάνεται.
Στο βάθος η τρομαχτική ώρα
της σιωπής, έχει σημάνει.

Ο ήχος της νοσταλγίας
καρτερεί τον ερχομό Του.
Στην αρχή μιας στροφής
μια καινούργια θυσία γεννιέται.

Βρήκες τον τρόπο να ξεφύγεις
απο αυτή την κυκλική κοσμική
επαναλαμβανόμενη χορογραφία.

​

 

Απάντηση: Η αποδέσμευση.

Ευχαριστώ πολύ για το rep,
ιδιαίτερα για την ευχή.
Ήταν απλά κατάθεση ψυχής.
Αν ο πόνος μπορεί να μετατρέψει
κάποιον σε ποιητή, ομολογώ πως
΄΄έχω δρόμο΄΄ και ελπίζω να μην
χρειαστεί να τον περπατήσω.
Καλημέρα σας.



Υ.Γ
Είναι ένα μελαγχολικό νήμα,
αν θέλετε μοιραστείτε τις σκέψεις
ή τα βιώματα σας.