Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Η μύηση.

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Art and Literature' που ξεκίνησε από το μέλος dimfetishman, στις 24 Νοεμβρίου 2016.

  1. dimfetishman

    dimfetishman Ζεις μονάχα μια φορά. Ενίοτε και καμία. Contributor

    ΜΕΡΟΣ 1ο.

    Είχε χάσει ένα άτυπο φαινομενικά στοίχημα, άνευ ουσίας, όπως νόμιζε, ωστόσο τώρα όφειλε να "πληρώσει" κρατώντας το λόγο της. Όποιος έχανε, θα βρισκόταν στις υπηρεσίες του άλλου. Έτσι η Κατερίνα, μία όμορφη και αρκετά έμπειρη σεξουαλικά κοπέλα, θα άφηνε ολοκληρωτικά τον έλεγχο του παιχνιδιού στο Δημήτρη.

    Είχαν έναν ιδιαίτερο τρόπο επικοινωνίας, έπαιζαν με διάφορους τρόπους και το πείραγμα ήταν κάτι συνηθισμένο και αγαπημένο και για τους δύο, όμως τώρα όλα έδειχναν αρκετά διαφορετικά. Το βλέμμα του, η φωνή του δεν άφηναν το παραμικρό περιθώριο αντίρρησης.

    - Το βράδυ θα βγούμε.

    - Πού θα πάμε;

    - Αυτό είναι κάτι, που δεν πρέπει να σε απασχολεί. Εσύ φρόντισε μόνο 21.15 να είσαι έτοιμη. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Και φυσικά θα ακολουθήσεις τις οδηγίες μου σε ό,τι σου ζητήσω. Και μην επαναπαύεσαι, η ώρα περνάει, κατέληξε, πετώτας της μία τσάντα...

    1η φορά της μιλούσε έτσι. Και αυτό από τη μία την έκανε να αισθάνεται άβολα και αμήχανα αλλά από την άλλη για κάποιο λόγο της άρεζε. Κάτι της προκαλούσε. Και ήθελε να δει που θα οδηγούσε.

    Έσκυψε, τη φίλησε απαλά στα χείλη και έφυγε αφήνοντάς την να βυθιστεί στις πρώτες περίεργες σκέψεις. Η εντολή του για την τσάντα ήταν ρητή. Δεν θα την άνοιγε πριν φτάσει η ώρα να ετοιμαστεί. Της άφησε και μία κρεμάστρα, που όμως ήταν καλυμμένη.

    Περίεργες σκέψεις άρχισαν να την κυριεύουν και μαζί ένας γλυκός πόνος χαμηλά στην κοιλιά. Τι σήμαιναν όλα αυτά; Μήπως το χαμένο στοίχημα ήταν απλά η αφορμή για κάτι; Χωρίς να χάσει χρόνο πέταξε ό,τι φορούσε και έτρεξε στο μπάνιο. Η ώρα ήταν ήδη 18.00 και είχε αρκετή προετοιμασία να κάνει. Γέμισε τη μπανιέρα με το αγαπημένο της αφρόλουτρο και χάθηκε μέσα στις σαπουνάδες. Το κορμί ξεκουραζόταν αλλά κατά βάθος έδειχνε σφιγμένη.

    - Τι στο καλό γίνεται, αναρωτήθηκε. Ό,τι κι αν μου ετοιμάζει, θα το απολαύσω και θα το μοιραστώ μαζί του, συνέχισε να μονολογεί.

    Άλλωστε είχαν εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο. Έκλεισε λοιπόν τα μάτια απολαμβάνοντας την ατμόσφαιρα και τη χαλαρωτική δράση της σαπουνάδας πάνω της. Πάντα ήταν του νερού και της σχολαστικής καθαριότητας. Και πάντα πρόσεχε τον εαυτό της. Έτσι δεν της πήρε και πολλή ώρα να ετοιμαστεί. Η επιδερμίδα της ήταν απαλή σα βαμβάκι. Και το μουνάκι της είχε μία αίσθηση μεταξένια. Ήταν κάτι, που λάτρευε πάνω της ο Δημήτρης, και πάντα το φρόντιζε όσο καλύτερα μπορούσε χαρίζοντάς της απανωτούς οργασμούς.

    Η ώρα της ετοιμασίας και της τσάντας είχε φτάσει. Την άνοιξε με λαχτάρα, για να δει τι την περίμενε. Χωρίς κάτι από αυτά να είναι προσωπική της επιλογή. Έβγαλε από μέσα ένα ζευγάρι μαύρες διχτυωτές κάλτσες, οι οποίες έφταναν μέχρι τους μηρούς, και ζαρτιέρες σε ένα γλυκό κόκκινο χρώμα. Γόβες μαύρες με κόκκινο τακούνι και μία κόκκινη ζώνη με μεταλλικούς κρίκους. Η κρεμάστρα έκρυβε ένα όμορφο λιτό φόρεμα σε μαύρο χρώμα, που (θα) αναδείκνυε το όμορφο μπούστο της. Το φόρεμα έφτανε λίγο πάνω από το γόνατο και στην πλάτη ήταν σχετικά ανοιχτό. Τέλος μία κόκκινη τσάντα ολοκλήρωνε το ντύσιμό της. Ήταν ένα μάλλον όμορφο σύνολο, σε καμία περίπτωση "φθηνό" και πρόστυχο. Ένα μαύρο πλεχτό κολιέ με κόκκινα χαντράκια έδινε την τελευταία "πινελιά" σε όσα θα φορούσε για την περίσταση. Όμωςςς... όμως δεν υπήρχε πουθενά σουτιέν. Ούτε και εσώρουχο φυσικά.

    - Δεν είναι δυνατόν, σκέφτηκε. Από πάνω κυρία κι από κάτω τι... ωχχχ, Θεέ μου. Τι ντροπή, που θα πάω έτσι;

    Η ανησυχία της έδωσε τη θέση της στον πανικό, όταν μέσα στην τσάντα βρήκε κάτι μπαλίτσες, δεμένες μεταξύ τους με σχοινάκι, 4 στον αριθμό, όχι ιδιαίτερα μεγάλες, μα ούτε και μικροσκοπικές... μαζί και ένα σημείωμα:

    - Αυτές για το μουνάκι σου, μικρή μου. Και φρόντισε να τις σφηνώσεις καλά. 3 μέσα και 1 έξω, να κρέμεται.

    - Μα πώς... μονολόγησε... εγώ... όμως ούτε κάποια εναλλακτική είχε ούτε και τα χρονικά περιθώρια για πολλά-πολλά.

    Κάθισε λοιπόν γυμνή και άρχισε να τακτοποιεί τις μπαλίτσες. Ήταν το πρώτο πράγμα, που φορούσε για την αποψινή της έξοδο. Οι 2 πρώτες μπήκαν εύκολα, καθώς ήταν αρκετά υγρή από τις σκέψεις της και μόνο. Στην 3η λίγο δυσκολεύτηκε. Και έδειξε προς στιγμή να γεμίζει. Η 4η χτυπούσε στα μουνόχειλά της, που γυάλιζαν από την υγρασία. Έκανε να χαϊδευτεί αλλά γρήγορα κατάλαβε ότι μάλλον δεν είχε το δικαίωμα για κάτι τέτοιο. Συνέχισε λοιπόν να ντύνεται.

    Το αποτέλεσμα ήταν ιδιαίτερα κολακευτικό πάνω της. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και χαμογέλασε.

    - Μμμ, καλόγουστα και μου "πάνε", είπε. Σωστή κυρία. Κυρία αλλά χωρίς εσώρουχα και το χειρότερο έχοντας κάτι μέσα της να την πηδάει και να την ανοίγει σε κάθε της κίνηση. Έριξε λίγο από το αγαπημένο της άρωμα, πήρε την τσάντα της και κατέβηκε κάτω.

    Ήταν εκεί και την περίμενε. Κατέβηκε, της χαμογέλασε. Έσκυψε κοντά της και τη φίλησε στο λαιμό δαγκώνοντάς την απαλά. Της άνοιξε την πόρτα και τη βοήθησε να βολευτεί στη θέση της. Μπήκε κι εκείνος μέσα και ξεκίνησαν.

    - Όλα στη θέση τους, σε δυσκόλεψε κάτι;

    - Όχι, όλα καλά, απήντησε σχεδόν λιγωμένα. Μια χαρά.

    - Είσαι υπέροχη, μικρή μου, το ξέρεις; "Μικρή μου";... 1η φορά την αποκαλούσε έτσι και της άρεσε πολύ, ακουγόταν τόσο όμορφο, τόσο μοναδικό. Στην πραγματικότητα ήταν η 2η φορά, που την αποκαλούσε έτσι, την 1η ήταν τόσο ξαφνιασμένη, που το είχε προσπεράσει, όμως τώρα το πρόσεξε και της φαινόταν τόσο γλυκό και τρυφερό...

    Ένιωσε το ηθικό της να ανεβαίνει. Ακούμπησε αναπαυτικά στην πλάτη του καθίσματος και χαμογέλασε απλώνοντας το χέρι της στο δικό του, πάνω στο λεβιέ των ταχυτήτων. Εκείνος ανασήκωσε επιδεικτικά το χέρι του βάζοντας το δικό της από κάτω. Και οι 2 ανυπομονούσαν να βρεθούν κάπου ήσυχα. Η κίνηση στο δρόμο ήταν περιορισμένη, έτσι δεν άργησαν να φτάσουν σε ένα όμορφο και διακριτικό εστιατόριο, μακριά από το κέντρο της πόλης.
     
  2. dimfetishman

    dimfetishman Ζεις μονάχα μια φορά. Ενίοτε και καμία. Contributor

    ΜΕΡΟΣ 2ο.

    Η υπεύθυνη υποδοχής τους υποδέχτηκε με χαμόγελο και τους οδήγησε σε ένα απομονωμένο σχετικά τραπέζι. Την έβαλε να καθίσει και έκανε κι αυτός ακριβώς δίπλα της. Αμέσως πέρασε το χέρι του κάτω από το φόρεμά της αναζητώντας το εσωτερικό των μηρών της. Τινάχτηκε και τσιτώθηκε.

    - Χαλάρωσε, θέλω απλά να βεβαιωθώ ότι είναι όλα στη θέση τους.

    - Εκεί είναι, μην το κάνεις όμως εδώ, θα μας δουν.

    Η παρουσία του σερβιτόρου, που ήρθε για την παραγγελία, διέκοψε την "εξέταση".

    - Η παραγγελία ήταν εξ ολοκλήρου δική του. Ήξερε φυσικά καλά τις προτιμήσεις της, όμως τώρα δεν έκρινε σκόπιμο να της δώσει το λόγο και να έχει άποψη. Ασχέτως αν πήρε για λογαριασμό της ό,τι πιο εκλεκτό μπορούσε.

    Δεν πρόλαβαν να μείνουν μόνοι και έκανε ξανά την κίνηση. Έβαλε το χέρι του χαμηλά και έπιασε τις μπαλίτσες βυθίζοντας 2 δάχτυλα μέσα της.

    - Μμμμ, στάζεις και είναι καλά σφηνωμένες.

    Του άρεζε να τη βλέπει σε φάση ντροπής, πανικού αλλά και καύλας μαζί. Τράβηξε αργά 2 από τις 3 μπαλίτσες αφήνοντας 1 μόνο μέσα της.

    - Και τώρα σήκω σαν καλό τσουλάκι και πήγαινε στην τουαλέτα. Θα βγάλεις και την τελευταία και θα τις βάλεις ξανά μέσα σου. Αυτή τη φορά όλες όμως, και τις 4. Αν τυχόν σου πέσουν, ετοιμάσου να δεις όλο το μαγαζί να σε κοιτάει.

    Σηκώθηκε με όσο κουράγιο μπόρεσε να μαζέψει από μία γουλιά κρασί και κατευθύνθηκε προς την τουαλέτα. Μετά από λίγο γύρισε φανερά ανακουφισμένη, καθώς κατάφερε να μην της πέσουν και γίνει ρεζίλι σε τόσο κόσμο αλλά και να τις σφηνώσει καλά όπως της ζητήθηκε. Κάθισε παίρνοντας μια βαθιά ανάσα. Την πλησίασε και χαμήλωσε ξανά το χέρι του.

    - Πιο κοντά... θέλω να ελέγξω κάτι άλλο τώρα, τη σφήνα.

    Κάτι πήγε να πει αλλά τελικά πλησίασε κοντά του και χαμήλωσε ελαφρώς ανοίγοντας ταυτόχρονα τα πόδια της. "Τη σφήνα, ποια σφήνα"; Το βλέμμα του ξαφνικά άλλαξε. Σα να μην πίστευε πέρασε το μεσαίο του δάχτυλο πίσω της.

    - Να την πήρες όλη μέσα σου αποκλείεται. Να σου έπεσε πάλι... πες μου ότι δεν έβαλες τη σφήνα όπως σου ζήτησα!!!

    - Δεν μου είπες κάτι τέτοιο. Ούτε και στην τσάντα βρήκα κάτι. Εκτός κι αν...

    - Εκτός κι αν τιιι;;;

    - Δεν είδα κάτι. Μπορεί και να μην το πρόσεξα όμως, έσπευσε να δικαιολογηθεί.

    - Δεν είδες ή θέλησες να την αποφύγεις; Πρόσεξε τι θα μου πεις...

    - Δεν είδα ούτε τη σφήνα ούτε και κάτι άλλο. Δεν το έκανα επίτηδες όμως. Αν έφταιξα, τι να πω...

    - 2 πράγματα σου ζήτησα και δεν τα έκανες. Σκόπιμα ή μη σημασία έχει ότι δεν έδωσες τη δέουσα προσοχή στα λόγια μου. Και αυτό με θλίβει αλλά σημαίνει και κάτι ακόμη, συμπλήρωσε, βάζοντας το δάχτυλό του βαθιά μέσα της.

    Έσκυψε από ντροπή. Αναγνώριζε εμφανώς το λάθος της. Και ο ίδιος καταλάβαινε ότι δεν υπήρχε πρόθεση, όμως από την άλλη δεν μπορούσε να την αφήσει ατιμώρητη. Ούτε και το ήθελε φυσικά.

    Την κοίταξε με θυμό αλλά και απογοήτευση μαζί. Έσυρε τα δάχτυλά του στις μπαλίτσες και άρχισε μία-μία να τις τραβάει επιτείνοντας τη ντροπή αλλά και την ανησυχία της. Τις έριξε στο ποτήρι με το κρασί και έπιασε το δικό του στα χέρια.

    - Λοιπόν, στην υγειά μας, είπε με νόημα.

    Τσούγκρισαν τα ποτήρια υποχρεώνοντάς την να πιει.
    Ξεροκατάπιε αλλά δεν είχε άλλη επιλογή, σκέπασε με τα ακροδάχτυλά της το ποτήρι όσο μπορούσε και δειλά-δειλά το σήκωσε.

    - Στην υγειά μας, ψέλλισε.

    Είχε κοκκινίσει αλλά δεν είπε τίποτα περισσότερο. Μπορεί να ήταν αρκετά απομονωμένο το τραπέζι, όμως η σκέψη και μόνο ότι κάποιο μάτι μπορεί να την κοιτάζει την έκανε να ντρέπεται αφόρητα.

    Όταν μάλιστα ζήτησε από το σερβιτόρο να αντικαταστήσουν το ποτήρι της, γιατί... κάτι είχε μέσα, δεν ήξερε που να κοιτάξει. Χαμήλωσε τα μάτια και απέφυγε να πει και να κάνει το παραμικρό.

    Η ώρα κύλησε γρήγορα. Λίγο το φαγητό και το κρασί, λίγο η κατάστασή της, η συζήτηση αλλά και το όλο κλίμα έκαναν το χρόνο να περάσει ευχάριστα.

    Πλήρωσε το λογαριασμό και σηκώθηκαν να φύγουν. Εκείνη πιάστηκε από τον ώμο του... δεν ξέρω αν το έκανε νιώθοντας ασφάλεια και άνετα κοντά του ή απλά, για να τον καλοπιάσει και να μετριάσει τις συνέπειες.

    - Δεν τελειώνει εδώ η βραδιά μας, αντιθέτως τώρα ξεκινάει... της είπε "κοφτά" κοιτάζοντάς την από πάνω μέχρι κάτω.
     
    Last edited: 9 Δεκεμβρίου 2016
  3. dimfetishman

    dimfetishman Ζεις μονάχα μια φορά. Ενίοτε και καμία. Contributor

    ΜΕΡΟΣ 3ο

    Δεν πήραν ωστόσο το δρόμο της επιστροφής, όπως ίσως περίμενε. Για την ακρίβεια δεν κατευθύνθηκαν καν προς το αυτοκίνητο. Τους πλησίασε η υπεύθυνη υποδοχής και έδωσε ένα κλειδί στο Δημήτρη χαμογελώντας του με νόημα. Χωρίς να ειπωθεί κάτι άλλο πήραν το ασανσέρ και ανέβηκαν στο 2ο και τελευταίο όροφο. Δωμάτιο 200, το ένα και μοναδικό σε όλο τον όροφο..

    Μόλις η πόρτα έκλεισε, εκείνη τον πλησίασε και έσπευσε να τον φιλήσει παθιασμένα κολλώντας πάνω του. Όμως την έπιασε και τη συγκράτησε.

    - Ξεχνάς κάτι, σήμερα ή μάλλον από σήμερα τίποτα δε θα είναι όπως πριν, ειδικά μετά από το παράπτωμα, που έκανες.

    Την πλησίασε σε απόσταση αναπνοής χωρίς όμως να της δώσει το φιλί, που προσδοκούσε. Δεν την άγγιξε, της ψιθύρισε μόνο ότι θα ζούσε κάτι διαφορετικό. Της έπιασε το πρόσωπο και ακούμπησε τα ακροδάχτυλά του στα χείλη της. Ξεκίνησε να τα επεξεργάζεται σέρνοντας τα εξωτερικά, κυκλικά, αργά - αργά. Αμέσως άρχισε να αφήνεται και να απολαμβάνει τα χάδια του κλείνοντας τα μάτια της και χαμογελώντας. Την ίδια στιγμή όμως ένιωσε 1 του δάχτυλο να βυθίζεται στο στόμα της απαιτητικά.

    - Δεν είσαι εδώ για τη δική σου αλλά για τη δική μου ευχαρίστηση. Και όσο γρηγορότερα το καταλάβεις αυτό, τόσο καλύτερα για σένα… κατανοητό;

    Τινάχτηκε και κούνησε το κεφάλι της. Σχεδόν σαστισμένη κάτι πήγε να πει, όμως της «σφράγισε» το στόμα με τα χείλη του. Της έπιασε τα χέρια, τα σήκωσε ψηλά και την κόλλησε στον τοίχο. Χωρίς να πει κάτι άρχισε να τη φιλάει και να τη δαγκώνει. Τραβήχτηκε και της έδωσε ξανά το δάχτυλό του. Το πήρε παθιασμένα στο στόμα και άρχισε να το γλείφει και να το ρουφάει. Όμως 1 αναπάντεχο χαστούκι την επανέφερε.

    «Μάλλον ξεχνάς ότι δεν κάνεις εσύ κουμάντο», είπε και συνέχισε να εξερευνά το στόμα της, αυτή τη φορά με 2 δάχτυλα. Τα βύθισε σιγά-σιγά μέσα της και τα άφησε εκεί για λίγα δευτερόλεπτα κοιτώντας την στα μάτια. Άρχισε να πνίγεται και να δυσανασχετεί. Χαμογέλασε. Τα έβγαλε και τα ξαναβύθισε μέσα της. Όσο τη ζόριζε το παιχνίδι αυτό, άλλο τόσο την έκανε να το αποζητά, καθώς το κορμί της έτρεμε και η γλώσσα της προσπαθούσε να γευτεί κάθε επαφή μαζί του.

    Με αργές κινήσεις άρχισε να τη γδύνει εξετάζοντας το βλέμμα και τη συμπεριφορά της. Πολύ γλυκό πρόσωπο, πλούσιο στήθος, που δεν περνούσε ποτέ απαρατήρητο, πόδια και κώλος για πολλές αμαρτίες... Την έγδυσε αφήνοντάς την μόνο με τις κάλτσες να "αγκαλιάζουν" τους λαχταριστούς μηρούς της.

    - Έχασες το στοίχημα, όμως σου υπόσχομαι να κερδίσεις κάτι πολύ καλύτερο.

    Χωρίς άλλη κουβέντα έβγαλε άνοιξε ένα συρτάρι, ψαχούλεψε λιγάκι και έβγαλε ένα κολάρο με μία αλυσίδα. Σάστισε η μικρή... τι είναι αυτό, ρώτησε. Για απάντηση έλαβε την προσαρμογή του κολάρου στο λαιμού της. Ήταν σαν κόσμημα πάνω της.

    - Μμμμμ, σε κάνει πολύ όμορφο τσουλάκι, κακώς δεν σου το φορούσα τόσο καιρό, φρόντισε λοιπόν να με αποζημιώσεις.

    Την έπιασε και τη χαστούκισε στο πρόσωπο, ένα σε κάθε μάγουλο. Μααα... δεν πρόλαβε να πει το παραμικρό. Της έκλεισε το στόμα με τα χείλη του και άρχισε να φιλάει και να τη χουφτώνει. Πάντα του άρεζε ο κώλος της. Τον χούφτωνε ενώ το στόμα του λειτουργούσε σαν μονωτική ταινία στο δικό της. Δεν τη φιλούσε όσο κι αν το ήθελε και ο ίδιος. Της έκλεινε το στόμα και την έπαιζε με τα δάχτυλά του ακριβώς πίσω της.

    Την έπιασε από το μαλλί και την έριξε στο πάτωμα. Εδώ είναι η θέση σου, στα γόνατα σε θέλω, της είπε. Εκείνος κάθισε στο κρεβάτι έχοντας πάντα την αλυσίδα στα χέρια.

    - Βγάλε τώρα σιγά - σιγά τα ρούχα του Κυρίου σου.

    Πήγε να γελάσει, όμως άλλα 2 χαστούκια την έκαναν να το ξεχάσει για τα καλά. Σάστισε, πόνεσε, όμως αυτό ακριβώς ήθελε, να καταλάβει το ρόλο και τη θέση της. Άρχισε λοιπόν να τον ξεντύνει από κάτω προς τα πάνω. Φτάνοντας στο πουκάμισό του θέλησε να ανέβει στο κρεβάτι, όμως δεν την άφησε.

    - Θα πρέπει να το κερδίσεις αυτό, της είπε, βγάζοντας μόνος του το τελευταίο του ρούχο.

    Έσκυψε κοντά της. Το στόμα σου, είπε, θέλω να δω το στόμα σου. Χωρίς να χάσει χρόνο βύθισε τη γλώσσα του μέσα κόβοντας της την αναπνοή. Τη φιλούσε και της πηδούσε το στόμα ενώ τα χέρια του αναζητούσαν τις ρώγες της.

    - Δε γίνεται για τη δική σου ικανοποίηση αυτό αλλά για τη δική μου, είπε, και τραβήχτηκε ελαφρώς από κοντά της. Τα σάλια της έτρεχαν, τα μάζεψε γύρω από το πηγούνι της και της τα έδωσε να τα γευτεί. - Γεύσου τα, πουτανάκι μου, πάρτα στο στόμα σου να μαθαίνει, θέλω κάθε σημείο του κορμιού σου πρόθυμο, όπως και κάθε τρύπα σου.

    Με τα μουσκεμένα ακροδάχτυλα άρχισε να παίζει με τις ρώγες της. Να τις σαλιώνει, να τις πιέζει, να τις τρίβει... η ανάσα της σταδιακά "βάραινε". "Χμμμ, είμαι σε καλό δρόμο", σκέφτηκε. Δεν ήταν ιδιαίτερα έμπειρος είναι η αλήθεια, όμως η Κατερίνα του "έβγαζε" πράγματα, ήθελε λοιπόν να τη χρησιμοποιήσει, να την ταπεινώσει, στην πραγματικότητα να την κάνει να στάζει πριν ακόμη την αγγίξει ανάμεσα στα πόδια. Να την κάνει να ικετεύει... Όσο έπαιζε με το στήθος της, τόσο "διάβαζε" τις αντιδράσεις της και μάθαινε από αυτές, η καύλα της τον καθοδηγούσε εκ του ασφαλούς. Την έπιασε από τα μαλλιά και άρχισε να τη χαστουκίζει και πάλι. Αυτή τη φορά πιο μεθοδικά και πιο έντονα. Μμμμ, ωραία μαγουλάκια έχεις, μικρή μου, της έλεγε όσο τα "ζέσταινε" με τα χέρια του. Δεν ήταν δυνατά τα χτυπήματα, όμως ήταν αρκετά, το ένα πίσω από το άλλο. Και κυρίως ταπεινωτικά, καθώς εκείνη προσπαθούσε να κλείσει τα μάτια και να χαμηλώσει το βλέμμα της.

    - Στα μάτια, θέλω να με κοιτάς στα μάτια, της είπε, κρατώντας το πρόσωπό της σχεδόν στον "αέρα". Και ακίνητη.

    Μετά από κάθε χαστούκι της έδινε να του φιλήσει το χέρι, που της πρόσφερε χαρά και πόνο. Που την έκανε να τρέμει μη γνωρίζοντας τι θα επακολουθούσε...
    Όσο εκείνη φιλούσε το χέρι του, τόσο το ένιωθε να παίζει μαζί της. Με τα δάχτυλά του άρχισε πάλι να διαχειρίζεται το στόμα της. Έπαιζε με τα κατάλευκα και καλοσχηματισμένα δόντια της, Σα να ήθελε να τα ψηλαφίσει ένα προς ένα, πριν βυθίσει 2 από αυτά μέχρι τον ουρανίσκο της. Αργά - αργά, σχεδόν βασανιστικά. Ήθελε να νιώθει κάθε του κίνηση και ο ίδιος κάθε αντίδραση δική της. "Πνιγόταν" αλλά δε σταμάτησε στιγμή. Της πηδούσε το στόμα σα να ήταν η μοναδική τρύπα πάνω της, χαιρόταν να τη βλέπει να ζορίζεται, να μουγκρίζει, να δακρύζει στα πόδια του.

    - Αυτό θα σε βοηθήσει για τη συνέχεια, της είπε, μη μου πεις ότι δε μπορείς να πάρεις 2 δαχτυλάκια στο στόμα σου...

    Τράβηξε το χέρι του από το στόμα της και την κοίταξε στα μάτια. Έτρεμε ήδη σαν ψάρι. Το έφερε ανάμεσα στα πόδια της, στους μηρούς. Χαμογέλασε και ανέβηκε πιο πάνω. Χάιδεψε το μουνάκι της κολλώντας τα δάχτυλα ανάμεσα στα πόδια της.

    - Καις, της ψιθύρισε, καις, μικρή μου... και βύθισε 2 δάχτυλα μέσα της. Τα ρούφηξε με τη μία. Άρχισε να την πηδάει και να την ανοίγει. Ήταν ήδη μούσκεμα. Κάθε φορά την έφτανε στο σημείο αυτό με τη γλώσσα του, σήμερα το έκανε λίγο διαφορετικά.

    Την άφησε και έπιασε ξανά την αλυσίδα. Κάθισε αναπαυτικά στο κρεβάτι γέρνοντας ελαφρώς προς τα πίσω και ζητώντας της να κάνει αυτό, που τόσο καλά ήξερε. Πάντα έγλειφε καλά, ήξερε να χρησιμοποιεί τη γλώσσα της μαγικά στο καυλί και το σώμα του πάνω, για κείνον ήταν ό,τι καλύτερο είχε γευτεί ποτέ του. Ξεκίνα, της είπε, χωρίς χέρια.

    Χαμήλωσε και πήρε θέση ξεκινώντας από τα αρχίδια. Στα χέρια και το στόμα της έφταναν πάντα ζουμερά, σχεδόν πρησμένα. Τα πήρε στο στόμα της, λίγο νευρικά είναι η αλήθεια, τα έγλειψε λίγο και άρχισε να τα ρουφάει απαλά. Προχώρησε πιο πάνω. Φίλησε το καυλί κατά μήκος μέχρι το κεφαλάκι...... για να πιάσει τη βάλανο στο στόμα της και να αρχίσει να την παίζει με τη γλώσσα. Την έγλειφε, τη φιλούσε, πότε απαλά και πότε πιο έντονα, τη ρουφούσε κάνοντάς τον να απολαμβάνει τη φροντίδα της. Μέχρι που προχώρησε στο καυλί του. Το πήρε στα χέρια της και άρχισε να το χαϊδεύει, το έβλεπε να σκληραίνει και να ανταποκρίνεται στο παιχνίδι της. Τότε δοκίμασε να το πάρει στο στόμα, σκληρό και ζουμερό... ποτέ της δεν το είχε γευτεί στεγνό, είχε πάντα τον τρόπο της να το κάνει να μουσκεύει πριν καν το αγγίξει. Το πήρε και άρχισε να το γλείφει, πρώτα κυκλικά, μετά κατά μήκος. Είχε αφεθεί στα χέρια και το στόμα της, κάθε φορά τον έγλειφε και πιο ερεθιστικά, πιο βαθιά, πιο βασανιστικά.

    - Και τώρα όρθια, της είπε επιτακτικά, αρκετά σε "χάιδεψα"... Την έπιασε από την αλυσίδα και την οδήγησε στο διπλανό δωμάτιο. Μπαίνοντας αντίκρυσε έναν σταυρό στον τοίχο, ακριβώς απέναντι, σε "Χ". Γύρισε το κεφάλι της και κάτι πήγε να πει.

    - Έχασες το στοίχημα ή όχι;

    - Ναι, αλλά δεν ήξερα...

    - Όλοι δεν ξέρουμε, όμως μαθαίνουμε. Την έβαλε να πιαστεί από το σταυρό και να σκύψει μπροστά του κάνοντας επίκυψη.

    - Έτσι σε θέλω… εκτεθειμένη, της είπε, και πήρε θέση ακριβώς πίσω της. Μμμμ, έχεις όντως ωραίο κορμί, μικρή μου. Ως τώρα το φιλούσα και το χάιδευα πηδώντας το τρυφερά, τώρα θέλω να νιώσεις και πόνο εκτός από ηδονή. Θα καταλάβεις πόσο ηδονικά και όμορφα συνδυάζονται αυτά τα 2. Και φυσικά θα πηδηχτείς όπως ποτέ δεν είχες τη χαρά.

    Όση ώρα της μιλούσε, είχε κολλήσει πίσω της και τριβόταν στον κώλο της, ενώ με τα χέρια του έπιανε και έπαιζε το στήθος και τις ρώγες της. Πήρε μία τάπα μεσαίου μεγέθους και την πλησίασε χαϊδεύοντας τον κώλο της. Ήταν τόσο ωραία, τόσο προκλητικά στημένη η μικρή του με τα πόδια ανοιχτά... Άρχισε να παίζει εξεταστικά. με το μεσαίο το δάχτυλο έκανε κυκλικές κινήσεις ακριβώς στο σφικτήρα της. Χωρίς να το βάζει μέσα, τη χάιδευε και την πίεζε απαλά. Εκείνη έτρεμε, έτσι συνέχιζε να πιέζει γλυκά και βασανιστικά την είσοδο του κώλου της.

    - Σε θέλω, του είπε, γιατί μου το κάνεις αυτό; Θέλω να σε νιώσω, δεν αντέχω...

    Απάντηση καμία... Σάλιωσε το μεσαίο του δάχτυλο και το βύθισε χωρίς αναστολές στον κώλο της. Τινάχτηκε σα να τη χτύπησε ρεύμα. Το έβγαλε και το βύθισε ξανά μέσα της, όσο πιο βαθιά μπορούσε. Και έμεινε εκεί ακίνητος.

    - Νιώστο, μικρή μου, πάρτο να το συνηθίζεις στο στενό κωλαράκι σου, Καις, είσαι τόσο στενή αλλά και τόσο πρόθυμη να γαμηθείς.

    Τόσο καιρό δίσταζε να πάρει κάτι χορταστικό πίσω της. Έβγαλε το δάχτυλο και της το έδωσε να το πιπώσει. Πήρε τη σφήνα και άρχισε να τη στριφογυρίζει σιγά-σιγά.

    - Αυτή θα σε ανοίξει όσο χρειάζεται, δεν θέλω να σε σκίσει, αλλά να νιώθεις κάτι να σε κρατάει ανοιχτή. Θα σε βοηθήσει για τη συνέχεια...

    Με μία κίνηση μπήκε μέχρι τη μέση. Κοντοστάθηκε για να τη συνηθίσει λιγάκι και πίεσε κι άλλο, αγνοώντας τις φωνές της και την αντίδραση του σφικτήρα της. Ένα "κλατςςςς" ακούστηκε και η σφήνα χάθηκε στο υπέροχο και σχεδόν αγάμητο κωλαράκι της. Της "πήγαινε" τόσο πολύ!!! Την τράβηξε μέχρι έξω, για να τη βάλει ξανά στον κώλο της, μέχρι μέσα. Και ξανά έξω. Έβλεπε τις συσπάσεις τις και συνέχιζε να την πηδάει έτσι βασανιστικά, αργά αλλά και βαθιά, αποφασιστικά. Ήταν αρκετά χαλαρή και δεκτική στα παιχνίδια του, έδειχνε πρόθυμη και κυρίως καυλωμένη με όσα της έκανε. Κάθε φορά η σφήνα έμπαινε πιο μέσα, κάνοντάς την να στάζει και να φωνάζει.

    Όταν πια χάθηκε όλη στο κωλαράκι της, τη σήκωσε και την έδεσε στο σταυρό με την πλάτη, ήθελε να τη βλέπει αλλά και να έχει πρόσβαση και σε άλλα σημεία του κορμιού της. Πήρε ένα μαντήλι και της έδεσε τα μάτια. Αμέσως μετά την είδε να δαγκώνεται ασυναίσθητα καθώς ένα μανταλάκι άγγιζε την αριστερή της ρώγα και ένα άλλο τη δεξιά. Κόλλησε τα χείλη του στα δικά της. Τη φίλησε και της είπε με νόημα:

    - Όταν σου τα βγάλω να δεις πως θα νιώσεις... Γι'αυτό χαλάρωσε, πάρε μια βαθιά ανάσα και απόλαυσε… της είπε χαρίζοντάς της ένα βαθύ φιλί με νόημα.

    Πήρε ένα μαστίγιο και άρχισε να το σέρνει στο κορμί της. Στην αρχή σα χάδι, μέχρι να ζεσταθεί και να προετοιμαστεί για την αμέσως επόμενη στιγμή. Τα πρώτα χτυπήματα… Όσο εκείνη τιναζόταν, τόσο αυτός έκλεινε τα μάτια του, σα να πονούσε περισσότερο... Δεν ήταν έμπειρος, ήταν όμως αποφασισμένος να δώσει μία άλλη διάσταση στο παιχνίδι τους κάνοντάς την να ουρλιάζει και να στάζει ταυτόχρονα. Τα πρώτα χτυπήματα στόχευαν στο στήθος, δεν ήταν δυνατά, όμως αυτά ανάμεσα στους μηρούς της, στο λαχταριστό, βελούδινο μουνάκι της την έκαναν να τρέμει αλλά και να στάζει όλο και περισσότερο. Έλιωνε από πόνο και ηδονή μαζί και αυτό τον έκανε να συνεχίζει. Τα τινάγματα του κορμιού της και η υγρασία στους μηρούς της μαρτυρούσαν πόσο έντονα ζούσε το κάθε χτύπημα στο κορμί της. Φρόντισε να την πονάει όσο ακριβώς χρειαζόταν και άντεχε. Ήθελε να νιώθει κάθε χτύπημα στα όρια... ίσως και λίγο πιο πάνω από αυτά.

    Τράβηξε το μαντήλι και την κοίταξε. Έκλαιγε, τα μάτια της έσταζαν, το ίδιο και το μουνάκι της. Έσκυψε και άρχισε να τη φιλάει τρυφερά. Με τη γλώσσα του μάζεψε κάθε σταγόνα σκουπίζοντάς την απαλά αλλά κάπου αλλού την έκανε να στάζει όλο και πιο πολύ. Κόλλησε το στήθος του στο δικό της αναζητώντας τη γλώσσα της. Είχε "ξεχάσει" στις ρώγες της τα κλιπσάκια... και η επαφή αυτή την έκανε να φωνάξει.

    - Ουπςςς... αυτά τα ξεχάσαμε, μικρή μου. Γιατί δε μιλάς; Της είπε φανερά περιπαιχτικά.

    Έπιασε τη μία θηλή. Θα πονέσεις, την προειδοποίησε, κάνοντάς την να κλείσει προκαταβολικά τα μάτια. Την ίδια στιγμή χαμήλωσε το άλλο το χέρι βυθίζοντας 2 δάχτυλα στο διψασμένο μουνάκι της. Άρχισε να διεισδύει μέσα της. Να την πηδάει αχόρταγα. Όχι άγρια αλλά βαθιά. Σφήνα και δάχτυλα την άνοιγαν από παντού. Η καύλα της ήταν τόσο έντονη, που δεν κατάλαβε πότε ακριβώς απομακρύνθηκαν τα κλιπς από τα στήθη της. Ακούμπησε τα χείλη του πάνω τους και άρχισε να τα ρουφάει απαλά, προσεκτικά, θέλοντας να την ηρεμήσει και να της πάρει τον πόνο και την ένταση της στιγμής.

    Τα πόδια της μετά βίας την κρατούσαν. Ασυναίσθητα και σχεδόν εκλιπαρώντας άπλωσε τα χέρια της να πιαστεί από πάνω του. Να τον αγκαλιάσει. Την άφησε να στηριχτεί. Την πήρε αγκαλιά και τη ρώτησε αν αντέχει ή αν θέλει να σταματήσουν. Αντί για απάντηση εισέπραξε ένα μακρόσυρτο ρούφηγμα από το αυτί μέχρι το λαιμό. Κίνηση αντίδρασης αλλά και πρόκλησης μαζί…
     
  4. astarti

    astarti Love beyond Reason

    Speechless;-)
    Απολαυστικό! κι εκεί να το τελειώσεις, με καλυψες ;-)
     
  5. Firstime

    Firstime New Member

    Αγαπητε μου το ενιωσα....ειναι και δικη μου φαντασιωση οι μπαλιτσες.....τελεια περιγραφη...
     
  6. Firstime

    Firstime New Member

    Απολυτα καυλωτικο....υπεροχο..μπραβο
     
  7. Winter's Dew

    Winter's Dew Regular Member

    Υπέροχο ειναι! Μπράβο!
    πολύ όμορφη περιγραφή, ωραία διήγηση, ρέει και το έχεις φτιάξει ξεκούραστο στο μάτι αφήνοντας τα ενδιάμεσα κενα...
    Ανυπομονώ για τη συνέχεια, ομολογώ πολύ φτιαχτικό όλο!  
     
  8. ManMasterFirst

    ManMasterFirst Ποτέ μη λες ποτέ Μπορεί να εκπλαγείς...

    Καλό! Περιέχει τις συνηθέστερες τακτικές που εφαρμόζουμε...
     
  9. dimfetishman

    dimfetishman Ζεις μονάχα μια φορά. Ενίοτε και καμία. Contributor

    Σας ευχαριστώ πολύ, προσπάθησα να το φέρω εκεί, που έκρινα και μου άρεζε, ελπίζω να μπορέσω να το ολοκληρώσω... του χρόνου πια  
     
  10. D Q Juls

    D Q Juls Αρχή...Διαδρομή...Ηδονή...

    Περιμένουμε τη συνέχεια...  
     
  11. dimfetishman

    dimfetishman Ζεις μονάχα μια φορά. Ενίοτε και καμία. Contributor

    Ναι, το έχω κατά νου  
     
  12. dimfetishman

    dimfetishman Ζεις μονάχα μια φορά. Ενίοτε και καμία. Contributor

    ΜΕΡΟΣ 4ο

    Την έπιασε από το πηγούνι, την κοίταξε αυστηρά και της ζήτησε να γονατίσει και να μείνει ακίνητη. Άνοιξε ένα συρτάρι και άρχισε να ψάχνει. Την πλησίασε κρατώντας ένα φίμωτρο, μία αλυσίδα, που κατέληγε σε μία κόκκινη μπάλα. Το προσάρμοσε στο στόμα της και την κοίταξε εμφανώς περιφρονητικά. "Τώρα να σε δω, καριολάκι, τελικά τα θέλει ο κώλος σου, σωστά"; Σαν απάντηση πήρε το κούνημα του κεφαλιού της, δε μπορούσε να κάνει και κάτι άλλο, άλλωστε.

    Την έσπρωξε στο πάτωμα στα τέσσερα και της ζήτησε να αρχίσει να μετράει. 1,2,3,4,5..... κι άλλα τόσα στο άλλο κωλομέρι. Για την ακρίβεια μούγκριζε, δε μιλούσε, όμως αυτό ήταν ακόμη πιο ταπεινωτικό, ακόμη πιο ερεθιστικό. Μπουκωμένη στο πάτωμα μετρούσε τις ξυλιές, που έτρωγε, κοκκίνιζε και καύλωνε μαζί. Χωρίς να ξέρει τι άλλο την περίμενε. Μόλις ένιωσε και το κολάρο να "αγκαλιάζει" και να περιορίζει το λαιμό της, κατάλαβε ότι τα πράγματα σοβάρευναν γι'αυτήν.

    - Περπάτα τώρα σαν καλό και πρόθυμο τσουλάκι έτσι. Γύρω-γύρω, να σε βλέπω... κεφάλι κάτω, κώλο ψηλά, έτσι μπράβο. Η στάση της μικρής του έκανε το θέμα άκρως ερεθιστικό. Τραβώντας την από την αλυσίδα την οδήγησε σε ένα διπλανό δωμάτιο. Ήταν λιτό, όμορφα διακοσμημένο, με απαλά και γήινα χρώματα και σε μια γωνιά δέσποζε ένα κρεβάτι ιατρικό.

    Την έβαλε να ξαπλώσει, της άνοιξε τα πόδια και πήρε κι εκείνος θέση ακριβώς μπροστά της. Έσυρε κοντά του ένα τραπεζάκι και χαμογέλασε. Τώρα αρχίζουν τα καλύτερα, είπε, κάνοντας την να νιώσει μία γλυκιά ταραχή και αγωνία. Διάλεξε κάποια και τα ακούμπησε επιδεικτικά στο πάνω μέρος. Μία σφήνα, μπίλιες, λιπαντικό και δονητές, αυτά πρόλαβε τουλάχιστον να διακρίνει η μικρή.

    Σηκώθηκε και άρχιζε να τη χαϊδεύει, πρώτα στο εσωτερικό των μηρών της μέχρι τις κλειδώσεις πίσω από τα γόνατα, μετά στην επίπεδη κοιλιά της και τις ρώγες της, που παρέμεναν σκληρές και ερεθισμένες. Τις πίεσε με τα ακροδάχτυλά του κάνοντάς την να βγάλει έναν μακρόσυρτο αναστεναγμό. Καυλώνεις, βλέπω, είπε, βγάζοντας το φίμωτρο και δίνοντάς της δύο δάχτυλα στο στόμα. Τα πήρε και άρχισε να τα ρουφάει με μανία, τα δάγκωνε και τα πίπωνε αχόρταγα. Μέχρι που ένιωσε ένα χαστούκι. «Θέλω απλά να τα γλείφεις, τσουλάκι μου, και κυρίως να ακολουθείς και να δέχεσαι το δικό μου ρυθμό, χωρίς πρωτοβουλίες». Έκλεισε τα μάτια της κουνώντας καταφατικά το κεφάλι. Αμέσως έσκυψε και της έδωσε ένα βαθύ, παθιασμένο φιλί στο στόμα. Ένιωσε να της κόβεται η ανάσα. Τράβηξε τη γλώσσα της έξω και την κράτησε εκεί, την έγλειφε και τη φιλούσε κρατώντας της τα χέρια σφιχτά.

    «Θέλω να αντέξεις», της είπε και έσυρε τα ακροδάχτυλά του προς τα κάτω, μέχρι που έφτασε στα μουνόχειλά της. Έσταζε και γυάλιζαν. Τη χάιδεψε παίζοντας με την κλειτορίδα της και σέρνοντας το μεσαίο του δάχτυλο μέχρι την είσοδο του κώλου της. Απέφυγε να το βυθίσει μέσα της, την παίδευε κάνοντας απαλές, κυκλικές κινήσεις. Τη χάιδευε, την πίεζε και άκουγε την ανάσα της.

    Ξαφνικά (πόσο ξαφνικά άραγε  χτύπησε η πόρτα. Η μικρή σάστισε, όμως εκείνος την καθησύχασε. «Μισό λεπτόοοο», φώναξε. «Ξέρω, συνέχισε…» αλλά η κουβέντα του έμεινε εκεί. Πήρε ένα μαντήλι και της έδεσε τα μάτια. Έσκυψε, τη φίλησε στο λαιμό και τη δάγκωσε απαλά στο αυτί. «Μείνε ακίνητη, εσύ δεν πας πουθενά», είπε και απομακρύνθηκε. Ωραία με καθησύχασε… σκέφτηκε η μικρή.

    Η πόρτα άνοιξε και έκλεισε αμέσως. Ο χώρος γέμισε σκέψεις. Ποιος μπήκε, ποιος βγήκε… και κυρίως αυτό (ειδικά αυτό) δεν ήταν στο πρόγραμμα. Πριν προλάβει να ολοκληρώσει τις πρώτες της σκέψεις, άκουσε ένα «τσαφ» και το κορμί της να καίγεται, καθώς τα πρώτα απανωτά σταξίματα την έκαναν να τιναχτεί. Το κρεβάτι χαμήλωσε και το στόμα της ένιωσε να παραβιάζεται, καθώς ένα σκληρό, γεμάτο φλέβες καυλί εισχωρούσε μέσα της. Δεν ήξερε τι την έκαιγε και την άναβε πιο πολύ, το κερί ή ο πούτσος; Ο συνδυασμός την έκανε να φωνάζει, ή μάλλον να μουγκρίζει. Η αίσθηση ήταν πολύ ιδιαίτερη αλλά και πολύ ερεθιστική με το κερί να «κεντάει» πάνω της και το καυλί να πηδάει το στόμα της, που δε μπορούσε να το διαχειριστεί εύκολα. Προς στιγμή τραβήχτηκε από μέσα της, όχι για να την αφήσει να ανασάνει καλύτερα, αλλά για να σπρώξει στο στόμα της τα υγρά, που κυλούσαν έξω. Με τα δάχτυλά του τώρα της πηδούσε το στόμα και τη μπούκωνε. Και ξανά το καυλί μέσα. Όσο όμως «πνιγόταν», τόσο πιο πολύ την πίεζε και την προκαλούσε να δεχτεί το παιχνίδι αυτό. Το κερί γέμισε τις ρώγες της κυκλικά, κατέβηκε στην κοιλιά και σιγά – σιγά έφτασε στο εσωτερικό των μηρών της αλλά και λίγο πιο ψηλά. Χωρίς καμία προειδοποίηση ένιωσε το μουνί της να καίγεται, καιγόταν και έσταζε μαζί. Το λιωμένο κερί της χάριζε πρωτόγνωρη ηδονή. Το κάψιμο ήταν γλυκό, ευχάριστα αποδεκτό και άκρως καυλωτικό, καθώς ήταν στη σωστή θερμοκρασία και την έκανε να έχει απανωτές συσπάσεις.

    Από τη μία όλη η ένταση του παιχνιδιού και από την άλλη η σκέψη πόσοι και ποιοι είναι μαζί της την έκαναν να θέλει να εκραγεί. Τα υγρά της έτρεχαν ασταμάτητα, όμως δεν ήταν η ώρα να χύσει.

    Ήταν η στιγμή να αλλάξει λιγάκι το σκηνικό, καθώς αυτή τη φορά κάτι κρύο άγγιζε τη γλώσσα της. Το πρώτο παγάκι έπαιζε με τα χείλη της και μπαινοέβγαινε αργά – αργά στο στόμα της, μέχρι που το πήρε όλο μέσα. Το δεύτερο κατευθύνθηκε στις ρώγες της, τις «έγλειψε» και κατέβηκε πιο χαμηλά, για να πάρει θέση στο διψασμένο μουνάκι της. Το ρούφηξε αχόρταγα, το λαχταρούσε. Ήθελε απεγνωσμένα κάτι μέσα της, προφανώς όχι το παγάκι, όμως κι αυτή η διείσδυση την έκανε να λιγωθεί και να τιναχτεί. Ακολούθησε κι άλλο παγάκι…της ανασήκωσε τα πόδια και το έτριψε στην είσοδο του κώλου της. Οι κινήσεις ήταν αργές αλλά σταθερές, έτσι δεν άργησε να το πάρει γλυκά πίσω της. Όλο αυτό τη συνέφερε λιγάκι και κυρίως άρχισε να ελέγχει και να περιορίζει τον ερεθισμό της.

    Σειρά τώρα έπαιρνε ένας δονητής, ούτε μικρός αλλά όχι και πολύ μεγάλος. Με μία κίνηση χάθηκε κυριολεκτικά μέσα της, Τον πήρε πολύ εύκολα, την πηδούσε και την έκανε να θέλει κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο. Το ίδιο έκανε και στο σφιχτό αλλά τόσο προκλητικό κωλαράκι της. Έσκυψε και άρχισε να την προετοιμάζει. Χάιδευε και πίεζε το σφικτήρα της, μέχρι που πήρε το πρώτο δάχτυλο μέσα της. Με κυκλικές και βαθιές κινήσεις το συνήθισε γρήγορα, δεν ήθελε και πολύ άλλωστε, καθώς ήταν πολύ ερεθισμένη και αρκετά δεκτική σε ό,τι της έκανε. Χαμήλωσε το σώμα της, για να τον διευκολύνει. Εκείνος συνέχισε και με δεύτερο δάχτυλο. Όσο άνοιγε, τόσο πιο πολύ ήθελε να την παίζει και να την πηδάει. Πήρε τις μπίλιες και άρχισε να τις σπρώχνει μία – μία πίσω της. 3 στον αριθμό… σε κάθε «κλατς» και ένας αναστεναγμός έβγαινε από τα χείλη της.

    Το βασανιστήριό της δεν είχε τελειωμό. Μουνάκι και κώλος είχαν γεμίσει αλλά δεν αρκούσε αυτό σε κανέναν. Ένα καυλί ένιωσε να τρίβεται στα μουνόχειλά της και να σπρώχνει. Να τραβιέται και να ξαναμπαίνει μέχρι τη μέση και ξανά έξω. Προσπάθησε να σπρώξει τη λεκάνη της, για να το πάρει πιο βαθιά. Όμως τραβήχτηκε, έσκυψε, την έπιασε από τη μέση και καρφώθηκε μέσα της. Δονητής και πούτσος την πηδούσαν ταυτόχρονα χαρίζοντάς της διπλή ικανοποίηση, ή μάλλον τριπλή, καθώς οι μπίλιες την άνοιγαν και τη ζόριζαν ακόμη περισσότερο. Ο ρυθμός γινόταν όλο και πιο γρήγορος, πιο δυνατός, πιο παθιασμένος. Δεν την πηδούσε πια, την έσκιζε σπρώχνοντας κάθε φορά και πιο πολύ μέσα της. Δεν θα άντεχαν και πολύ, αυτό ήταν πια φανερό.

    Τραβήχτηκε αφήνοντας μέσα της το δονητή. Έβγαλε με προσοχή τις μπίλιες κάνοντας την να τινάζεται σε κάθε μία. Χωρίς να χάσει χρόνο τρίφτηκε πίσω της, της σήκωσε τα πόδια και έσπρωξε. Σα να τον περίμενε υποχώρησε γλυκά και τον δέχτηκε. Στενός, καυτός αλλά πρόθυμος να γαμηθεί, να γευτεί το καυλί του Κυρίου της. Κατάλαβε ότι είχε χαλαρώσει και ότι ήταν έτοιμη. Έσπρωξε μέχρι τη μέση, έμεινε λίγο ακίνητος, τραβήχτηκε ελαφρώς και έσπρωξε ξανά, αυτή τη φορά πιο βαθιά, πιο αποφασιστικά. Δεν άντεχε άλλο η μικρή. Τράβηξε το μαντήλι ουρλιάζοντας. Μόλις τον αντίκρυσε, άρχισε να κλαίει. «Σκίσε με, γάμησέ με αλύπητα, κάνε με δική σου». Γαντζώθηκε πάνω του ζητώντας να ανεβάσει ρυθμό. Όσο πιο άγρια την έπαιρνε, τόσο πιο γοερά έκλαιγε και τόσο τον παρότρυνε να μη σταματήσει. Ποτέ στο παρελθόν δεν την είχε πηδήξει έτσι, όμως τώρα το ήθελε, το ήθελαν και οι δύο και το απολάμβαναν έντονα. «Όργωνε» τον κώλο της και η ηδονή ήταν πρωτόγνωρη. Δεν πονούσε καθόλου, είχε χαλαρώσει και ένιωθε κύματα έντασης και ηδονής να την πλημμυρίζουν. Ήταν αδύνατο και για τους δύο να κρατηθούν άλλο…

    Αποκαμωμένοι πήγαν χέρι – χέρι στο κρεβάτι.

    - Αυτό με την πόρτα και το τρίτο άτομο με ξάφνιασε, ομολογώ. Άργησα να καταλάβω, όταν όμως βεβαιώθηκα ότι ήσουν εσύ, απλά αφέθηκα... Δεν θα άντεχα να με δώσεις αλλού.

    - Είσαι μεγάλη πουτάνα, γι’αυτό και μου αρέσεις… η δική μου πουτάνα.

    Αγκαλιάστηκαν σφιχτά μένοντας κολλημένοι μέχρι το ξημέρωμα. Τίποτα πια δεν ήταν ίδιο, καθώς η ζωή τους αποκτούσε μία νέα διάσταση.


    Τ Ε Λ Ο Σ.
     
    Last edited: 16 Μαϊου 2017