Η παρουσία

Η λέξη "παρουσια" απέκτησε μια ξεχωριστή θέση στο λεξιλόγιο μου από τότε που μπήκα σε σχέση D/s. Στα δύσκολα και στα ευκολα, στα πιο μεγάλα κατορθώματα και στις πιο σκοτεινές γωνίες, η παρουσία Του στέκει ως αίτιο μιας πληθώρας συναισθημάτων, αλλαγών και συνειδητοποιησεων και ως ένα συνεχές βίωμα.
Από την αλλη μερια, τόσο συμπυκνωμένη, γεμάτη και μεστη, η λέξη παρουσία χώρα χίλια μύρια νοηματα και βιωματα.
Εξού και το θεματάκι με τις υποερωτησεις του:
- υποτακτικες/υποτακτικοι, πως βιώνετε την παρουσία του/της Κ στην ζωή σας;
- Κυριαρχοι/Κυριαρχικες, πως αντιλαμβανεστε εσείς την εννοια της παρουσίας; Θεωρείτε πως είναι κάτι που έρχεται με τον καιρό και ανεξάρτητα από την όποια δράση σας ή το καλλιεργείτε κιολας;    
Δροσερό φιλί σε όλους  

 

Και ανταποδίδουμε το φιλί   Αν και δεν ειμαι σε θέση προσωπικά, να νιώσω συναισθήματα -παρουσίας- όταν υπάρχει απουσία, δεν αμφιβάλλω ότι αυτό μπορεί να γίνει το χω δει και εγώ.Επί του θέματος, όταν υπάρχει φυσική παρουσία στον ίδιο χώρο, φροντίζω να το καταλαβαίνει... και ως πρός την ιδιαιτερότητα που συμφώνησε.. και να μην το ξεχάσει ούτε για δευτερόλεπτα..

Ξέρω κόλπα  

Τωρα εν τη απουσια είναι δυσκολα τα πράματα. Αναθέτω δουλίτσες και εχω δηλώσει ότι ανα πασα ωρα και στιγμή μπορεί να γίνει..... έφοδος  

Ποντάρησα στην Τρομοκρατία  

 

Άργησα να απαντησω, η ζέστη φταίει    
Έχεις πιάσει επακριβώς τις δύο υποκατηγορίες του θεματος:
1. Κατά πόσο η φυσική παρουσία συνεπάγεται δε και καλά την αντίληψη παρουσίας του συγκεκριμένου ανθρώπου ως Κ (Το φαντασιακό το άτιμο εισχωρεί παντού και ενίοτε χρειάζεται όντως να ξέρεις κόλπα για να το καταπολεμήσεις   
2. Η διατήρηση της παρουσίας χωρίς φυσική εγγύτητα.
Αναρωτιέμαι δε αν η παρουσία Του Κ είναι απλώς συναίσθημα.. εμένα μου μοιάζει με κατάσταση   και θεωρώ πως η κατάσταση αυτή είναι μια βασική συνιστώσα του D/s    

 

@MasterJp, οι ερωτήσεις σας είναι από αυτές που νιώθεις ξαφνικά να δονουνται κάπου βαθιά μέσα στην σάρκα. Ευχαριστώ  
2. Μέσα στο μυαλό μου έχω δύο εννοιες- το συναίσθημα και την κατάσταση, που σχετίζονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο με το υποκείμενο- την ίδια μου την ύπαρξη. Το συναίσθημα προκαλείται από ένα κάρο πράγματα και κινεί την ύπαρξη μου σε διάφορες κατευθύνσεις. Η κατάσταση από την άλλη δεν ενέχει πρωτογενώς καμία κίνηση απολύτως. Έρχεται και περικλείει μέσα της τα πάντα - ότι νιωθω, σκεπτομαι και επιθυμώ. Κατ'αυτην την αναλογια, υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που μπορούν και με κάνουν να νιώθω λυπη, χαρά, φοβο, καυλα και ότι άλλο, είμαι όμως απολύτως βέβαιη πως ο Κ σε σχέση D/s δεν προκαλει μόνο αυτό, αλλά και κάτι παραπάνω. Η αντίληψη της παρουσίας του Κ στην ζωή της υ δημιουργεί πάνω από το κεφάλι της έναν ιδιόμορφο προσωπικό καταγάλανο ουρανό που μένει εκεί σε ότι καταιγίδες και εάν βρεθεί και ταυτόχρονα επιδρα σε όλη της την ύπαρξη. Λιγότερα ποιητικά, θεωρώ πως η παρουσία του Κ στην ζωη της υ παραγει το τρανς της υποτακτικής, κάτω από τον ουρανό του οποίου αρχίζουν και δουλεύουν τα επιμέρους πραγματακια, εξίσου σημαντικά βεβαίως      
1. Νομίζω πως αυτό εξαρτάται από την ψυχοσύνθεση της υποτακτικής. Η φυσική εγγύτητα δεν συνεπάγεται αυτομάτως την οικειότητα, μπορεί δε να προκαλεί και ένα τεράστιο αίσθημα απόστασης. Η φυσική παρουσία όμως οξύνει τα πάντα και, εάν η υ δεν το αντέχει, μπορεί να γλιστρήσει το ίδιο εύκολο στο φαντασιακό όπως και έχοντας απόσταση χιλιομέτρων από τον Κ της. Η ταχύτητα δε με την οποία πρέπει να "γλιστρήσει" για να πετυχει την φυγη, δυσκολεύει τα πράγματα αρκετά. Υπάρχουν λοιπόν περιπτώσεις που η υ χρειάζεται το "κλουβι" που θα την περιορίζει στο εδώ και τώρα...να που ξαναβρίσκω την έννοια της "κατάστασης" που εκτός από τον καταγάλανο ουρανο, μπορεί και γίνεται κλουβί, αν χρειαστεί και το φροντίσει ο Κ     επώδυνο...αλλα αποτελεσματικό!!

 

Το φαντασιακό δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του/της υ - υποθέτω -. Μπορεί κάλλιστα να υπήρχε και στο μυαλό ενός/μιας Κ.
Βασισμένο ίσως σ' άλλους παράγοντες αλλά που θα είχε πάνω κάτω παρεμφερές αποτέλεσμα. Δηλαδή το να ζει το υ ή το Κ ( ή και οι δυο ταυτοχρόνως ), ο/η καθένας τους στην παράλληλη πραγματικότητα του, που θα είχε σαν κοινό σημείο την παρουσία/απουσία του άλλου μέλους.

Η παρουσία εξαρτάται κατά πολύ απ' την φυσική εγγύτητα, όχι εντελώς. Του λόγου τ' αληθές θα μπορούσε κάποιος/α ( για χάρη της συζητήσεως ας τους ονομάσουμε Κ και υ ) να βρισκόταν ακόμη και σ' απόσταση αναπνοής και απλά να είναι απών. Ή η παρουσία του να μην μας γινόταν αισθητή, κάτι σαν το θρόϊσμα των φύλλων σε μια νύχτα που ο άνεμος λυσσομανάει. Η παρουσία κατά πολύ επαφίεται στο "χτίσιμο", αλλά σ' αρκετά μεγάλο βαθμό έχει να κάνει και με κείνον που θα ήθελε, να την αντιληφθεί.
Σίγουρα, δεν εμφανίζεται ως δια μαγείας δίχως να έχει βάλει κάποιος/α ( πείτε τον/την Κ ή υ, αναλόγως της ροπής σας στον έναν ή στον άλλο πόλο του ελέγχου ) το χεράκι του.
Για μένα η παρουσία δεν έχει να κάνει με την επιβολή, δεν έχει να κάνει με τεχνάσματα, δεν έχει να κάνει με υποχρεώσεις. Είναι σαν την ροή του ποταμού ( ή της θάλασσας ).
Αν τα δυο μέρη ταιριάζουν ( κυρίως, συμπίπτουν τα θέλω τους ), η παρουσία μετριέται κυρίως ποιοτικά και όχι ποσοτικά.

Παρουσία είναι και η σκέψη του άλλου βάσει αληθινών δεδομένων ( δλδ. όχι ακολουθώντας νοερά μια εξιδανικευμένη και ίσως ανύπαρκτη εκδοχή του ), ακόμη και όταν θα ήταν σωματικά απών. Παρουσία θα ήταν, ακόμη και η αντιμετώπιση προσώπων/καταστάσεων χρησιμοποιώντας σαν μικρότερο ή μεγαλύτερο "μπούσουλα" τον τρόπο, που εκείνος/η θ' αντιμετώπιζε πρόσωπα ή καταστάσεις.

Ο καιρός σε κάποιες περιπτώσεις βοηθάει για να γίνει πιο "στιβαρή" η παρουσία. Όπως και ωθεί, στο να γίνει συνήθεια η απουσία.

* Αν βγήκα εκτός θέματος ( πολύ ή λίγο ), σου ζητώ συγνώμη. Έχω το κουσουράκι, να χάνομαι συχνά πυκνά στις σκέψεις μου και να χτυπάω το δικό μου "ντέφι".
Όποια κι αν ήταν η "μουσική", που ήδη θα έπαιζε στο "βάθος".