Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Η πτώση.

Συζήτηση στο φόρουμ 'Σεξ και Σχέσεις' που ξεκίνησε από το μέλος _voltage_, στις 26 Απριλίου 2017.

  1. Γερακι

    Γερακι Regular Member

    Απ τη γειτονια που γεννηθηκα, εφυγα στα 8.
    Οποτε ξαναπερναω, σπανια πια μια και ειναι στη Θεσσαλονικη, μου φαινεται πως ο δρομος μικρυνε,
    τα κτιρια ηρθαν πιο κοντα, τα μπαλκονια κι αυτα μαζεψαν.
    Λετε απ τη βροχη;
     
  2. margarita_nikolayevna

    margarita_nikolayevna Δ Contributor

         
     
  3. lotus

    lotus Silence

    Ο τρόπος που βλέπουμε τους άλλους αλλάζει γιατί γίνονται εσωτερικές δικές μας μεταβολές.
    Ο άνθρωπος όταν "δουλεύει" με τον εαυτό του μετουσιώνεται σε κάτι άλλο.
    Κι όταν δυο ή και περισσότεροι άνθρωποι που σχετίζονται εργάζονται με τον εαυτό τους τότε μπορείς να πεις ότι και ο ένας αλλάζει αλλά και ο τρόπος που βλέπει ο ένας τον άλλο επίσης αλλάζει.
    Είναι συνδυασμός δυο ή και περισσότερων δεδομένων.
    Είναι σαν δυο άνθρωποι να βλέπουν π.χ. το ίδιο θέμα από διαφορετική ή ίδια οπτική  
     
  4. dina

    dina Σκλαβα της Brt Contributor

    Ήταν πολύ συγκεκριμένο αυτό που είχα στο μυαλό μου τη στιγμή που το εγραψα.
    Κατά τ'άλλα,συμφωνώ μαζί σας.  
    Παίρνοντας παράδειγμα από εμένα,που έχω αλλάξει πάρα πολύ,γιατί όχι και οι άλλοι;
     
  5. brenda

    brenda FU very much

    Και με σένα συμφωνώ αγαπητή μου και με την @dina  

    ''Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε.''

    Ο πόνος σε αλλάζει. Αν ένας άνθρωπος σε πονέσει ψυχικά και το δεχτείς, αλλάζεις βαθιά και ουσιαστικά.

    Όταν ξεπεραστεί το στάδιο που αυτό το αντιλαμβανόμαστε ως ''τιμωρία'', τότε βλέπουμε το μεγάλο δώρο.
    Ποιο είναι αυτό? Πως ό,τι ζούμε και μαθαίνουμε, δεν χρειάζεται να το ξαναζήσουμε, μάς βοηθάει να συνειδητοποιήσουμε καλύτερα το ποιοι είμαστε και με ποιους ανθρώπους θέλουμε να σχετιζόμαστε πραγματικά εφεξής.

    Όταν η ''πτώση'' είναι αναπόφευκτη, τότε αναρωτιέσαι γιατί βλέπεις ετεροχρονισμένα πράγματα.
    Αλλά αν σταθούμε στο -για μένα- αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι πάντα ξέρουμε, απλά επιλέγουμε να μην βλέπουμε, κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε, γιατί η βαριοπούλα στο κεφάλι, αυτή του έρωτα, της μάγευσης, της ανόητης αντίληψης ''εγώ θα τον αλλάξω αυτόν τον άνθρωπο'' ή της γοητευτικής ''αύρας'' του, μάς εμποδίζει από το να σκεφτόμαστε καθαρά και να αξιολογούμε πραγματικά αυτά που εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια μας, επιλέγουμε να αγνοούμε τα ''καμπανάκια'' των συμπεριφορών που μάς αποστρέφουν, δεν αξιολογούμε την πληθώρα των δεδομένων που έχουμε και περιμένουμε συνήθως τις πένθιμες καμπάνες της απομάγευσης για να συνειδητοποιήσουμε ποιος είναι πραγματικά ο άλλος και να αποτιμήσουμε την συμπεριφορά του απέναντί μας.

    Είναι αυτό που λέμε, ότι εκτιμάς κάτι ή κάποιον όταν σου λείψει, ακριβώς το ίδιο από την ανάποδη.
    Αν δεν σου λείψει καθόλου, ή αν το μετά είναι εντελώς ανακουφιστικό, τότε απλά άργησες να συνειδητοποιήσεις ότι δεν σου έκανε, ότι δεν ήταν για σένα, ή ότι ήταν επιβλαβής ως επιρροή πάνω σου.

    Παρεμπτιπτόντως, δεν θα το έλεγα ''αποκαθήλωση'', θα το έλεγα ''αποκατάσταση της πραγματικής διάστασης των ανθρώπων''. Σαν την πρεσβυωπία είναι κι αυτό. Θέλει απομάκρυνση για να δεις καλά, ή να φορέσεις τα γυαλιά που τα ξεκαθαρίζουν όλα. Οι εμπειρίες που αποκτάμε, οι φρίκες μας, τα παθήματα και τα μαθήματα, είναι τα γυαλιά μας, στο κομμάτι των ανθρώπων και της αντικειμενικής αξιολόγησης της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς τους απέναντί μας.

    Εν κατακλείδι, καλά να είναι όλοι τους, δεν ξεχνώ να νιώθω ευγνωμοσύνη για τα δώρα της εμπειρίας, της διάκρισης και της αυτογνωσίας που μου έδωσαν, οι εκπεσόντες όμως, δυό σπιθαμές μακριά απ΄τον κώλο μου...
     
    Last edited: 29 Απριλίου 2017
  6. _voltage_

    _voltage_ Ιδιόκτητη. Contributor

    Μαρεσει αυτό! ^_^
     
  7. Maelstrom

    Maelstrom Premium Member

    Εχει πλάκα πάντως το ότι κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν αλλάξει, απλώς παρέμειναν το ίδιο βαρετοί όσο τους θυμόμουν ανέκαθεν.
    Λες και η αλλαγή αυτή καθεαυτή είναι ένα παράσημο που δεν το δικαιούνται όλοι.

    Στα σοβαρά τώρα .. μεγάλες αλλαγές παρατήρησα μόνο σε κάποιους με τους οποίους δεν είχα στενή σχέση .. το πολύ να ηταν καλοί γνωστοί και ίσως να είχα χάσει την επαφή για κάποιο καιρό.
    Με όσους εχω κοντινή σχέση δεν παρατηρώ μεγάλες αλλαγές ή αν υπάρχουν δεν αφορούν την πρώτη ύλη του χαρακτήρα.. περισσότερο έχουν να κάνουν με δευτερεύοντα ζητήματα.
     
    Last edited: 29 Απριλίου 2017
  8. Iagos

    Iagos Contributor

    Υπέροχο...
     
  9. étude

    étude Guest

    Όσες φορές συνέβη να αποκαθηλώσω άτομα που θαύμαζα, το βίωσα με τέτοια δραματική ένταση, παρόμοιας δυναμικής με την μυθοποίηση που έθρεφε τον θαυμασμό που τους είχα.
    Παρατηρούσα, εκείνες τις μέρες του "πένθους" μου, όλη την πορεία της απομάγευσης. Μερικά φλας μπακ κι όλες οι στιγμές της εθελούσιας στραβομάρας περνούσαν καμαρωτά μπροστά μου.
    Αλλά η θλίψη κι ο θυμός βαστούσαν για μέρες το "γιατί", σαν πανό σε διαδήλωση αδικημένων ονείρων.
    Τελικά, όλο αυτό το ξεθόλωμα στα τζάμια της αντίληψης πραγματικότητας, το μοιραστήκαμε με τους έκπτωτους αγαπημένους μου. Σκληρή δουλειά, χωρίς φρούδες ελπίδες.
     
  10. MindFeeder

    MindFeeder Η ζωή Μου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη. Contributor


    Respect!
     
  11. Dasein

    Dasein Regular Member

    Υπάρχει ένα μόνο σκοτεινό σημείο στην υπόθεση - δυστυχώς κάποιες φορές εμείς είμαστε αυτοί που ριχνουμε στα τάρταρα τα άλλοτε σημαντικά για εμας πρόσωπα, πονάει τρελά και με μια χρονοκαθυστέρηση    
     
  12. margarita_nikolayevna

    margarita_nikolayevna Δ Contributor

    Σας ευχαριστώ