Η σκηνοθετική ματιά των φαντασιώσεων.

Ευχαριστώ.
Το θέμα αφορά τον τρόπο με τον οποίο "ζουμάρουμε" στα sessions μας. Σε φαντασιακό και κατ'επέκταση σε πραγματικό πλαίσιο (ενδέχεται και να μην συμπλέουν).
Δεν έχει να κάνει με ναρκισσιστικές προβολές εαυτού. Αυτό αν συμβαίνει, είναι εξατομικευμένη οπτική. Άρα, να υποθέσω ότι αναφέρεσαι στο άτομό σου και στον τρόπο που εστιάζει;

 

αναφερόμουν σ αυτό ακριβώς το σημείο. Που παρανόησα? Η εικόνα του εαυτού δεν μπορεί να διυλίζεται από ναρκισσιστικές προβολές? Αν είμαι η μόνη που το κάνω, να το κοιτάξω...   

 

Να μην το κοιτάξεις. Εδώ μοιραζόμαστε γνώμες και βιώματα. Κανένας δε θέτει θέσφατα. Γι'αυτό ομιλώ για εξατομικευμένα ζητήματα.
Όπως ανέφερα, το "ζουμάρισμά" μου γίνεται στον/στην παρτενέρ μου και όχι σ'εμένα.
Άλλο μέλος σε τοποθέτησή του ανέφερε ότι στις φαντασιώσεις του δεν είναι πιο βελτιωμένο αλλά απλά ο εαυτός του.
Και πάει λέγοντας...

Σ'ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου.

 

εγω που φέρω στο κορμί μου την τελειότητα μπορώ να με φανταστώ αναβαθμισμένο ??????

 

Κ εγώ το κάνω και δεν τόλμησα να το πω.  

 

That makes two (at least) of us then darling....

 

Περισσότερο σωστή δε θα μπορούσες να είσαι. Εννοείται πως τουλάχιστον ωραιοποιείται η εικόνα μας σε αυτές τις περιπτώσεις. Το τελικό αποτέλεσμα είναι να "αναβαθμίζεται" ο εαυτός μας (σωματικά και ψυχολογικά) για την επόμενη εμπειρία. Τουλάχιστον έτσι λειτουργεί σε εμένα.

 

εκτος αν η φαντασιωση ειναι τυπου forced... οπου πανε τα καντιλια συνεφο...  

 

Άκου δεν τόλμησε  

 

Και νάρκισσος και φλώρος.  

 

three! 

 

και κρυψινους