Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Η σκηνοθετική ματιά των φαντασιώσεων.

Συζήτηση στο φόρουμ 'Tops / Bottoms' που ξεκίνησε από το μέλος Dark_Explorer, στις 29 Δεκεμβρίου 2014.

  1. Three of a kind!
     
  2. ἀστράρχη

    ἀστράρχη an asteroid ☆•○•°¤●° Contributor

    Ερέθισμα για να φαντασιωθώ αντλώ πάντα απο κάποιο υπαρκτό πρόσωπο που με ελκύει στην πραγματικότητα ασχετα με τη σχέση μου μαζί του.
    Δεν ειχα ποτέ μου φαντασιωση με αγνωστο πρόσωπο, φανταστικό , διασημο .
    Η φαντασια μου άρα και η φαντασιωση μου εμπνεεται απο την προσωπικοτητα και την οψη του ατομου αυτου και στήνεται γύρω του με λεπτομερεια, γι αυτο και το προσωπο πρεπει να εχει καποιου ειδους αλληλεπιδραση με εμενα στην πραγματικοτητα ωστε να έχω στοιχεια εμπνευσης να στήσω και τη φαντασιωση μου.

    Στη συνεχεια,
    οι φαντασιωσεις μου είναι σαν ταινια, απο την αποψη οτι, δίνω ιση βάση στο στησιμο του χώρου, του φωτισμού, των ήχων, των χρωμάτων ( πάντα υπάρχουν) , των ενδυμάτων, των διαλόγων , των αισθήσεων , των συναισθημάτων , των πραξεων.Ολα είναι μελετημένα και στημένα πάνω στο άτομο απο το οποιο και για το οποιο εμπνεομαι να φαντασιωθω, όλα πρέπει να εχουν σχεση με εκεινον , με εμας , οι λεπτομερειες μετράνε για εμενα.
    Δεν υπάρχουν απλά σκηνές, ούτε γρήγορα περασματα, ούτε παρεμβαλόμενες εικόνες, όλα έχουν το χρόνο τους και όλα εχουν συνέχεια,ροή ,αρχή , μέση , τέλος, και λίγο μετα το τέλος..

    Ενώ λοιπόν το κονσεπτ και ο χώρος της φαντασιωσης στήνονται , με κάθε λεπτομερεια, γύρω απο το άτομο το οποιο φαντασιωνομαι κατα τη διαρκεια της φαντασιωσης το φοκους γίνεται σε εμενα. Περισσότερο γιατι δεν μου αρέσει , ακομα και στην φαντασιωση , να κατασκευαζω εγώ τις σκέψεις και τα συναισθηματα του. Προτιμώ να κανω φοκους και να αναλυω τα δικά μου , που ξέρω ποια είναι παρα να κάνω υποθεσεις.
    Φυσικά, οπως είπα και πριν , υπαρχουν διαλογοι, υπαρχει εντονη αλληλεπιδραση , δραση απο εκεινον αντιδραση απο εμενα συνεχώς τόσο σε λόγια, σε πραξεις,κινησεις αγγιγματα βλέμματα αλλα και σκέψεις που μπορεί να μην υποθούν φωναχτα ( αυτο το τελευταιο με φοκους εμενα συνηθως) , με τη διαφορά οτι , ο,τι φαντασιωθω να κάνει είναι πραγματα τα οποια πηγαζουν απο αυτά που ξέρω για εκεινον , πραγματα που ειμαι σιγουρη η αν οχι εντελως σιγουρη , σχεδόν.

    Τελος να πω οτι οι φαντασιωσεις μου , δεν είναι ποτε απολυτα δικες μου και οτι μου είναι παρα πολυ σημαντικες για εμενα καθώς ,ενω εχω φαντασια μπολικη δεν τις ξεπετάω, μου παίρνει πολύ χρόνο να τις στήσω με βάση το άλλο ατομο και συνήθως το κάνω με προσοχή στη λεπτομερεια, θέλω όλα να είναι ιδιαιτερα και ολα να σημαινουν κάτι, απο εκει αντλω κυριως ικανοποιηση.
     
    Last edited: 18 Ιανουαρίου 2015
  3. Dark_Explorer

    Dark_Explorer Κλωθώ: ἄτρακτον στρέφειν Contributor

    @golden slave
    Ευχαριστώ για την τοποθέτηση στο νήμα.

    Με προβλημάτισε το παρακάτω.
    Θα ήθελες να το επεξηγήσεις;
     
  4. ἀστράρχη

    ἀστράρχη an asteroid ☆•○•°¤●° Contributor


    Φυσικα.
    Επειδη μεσα στη φαντασιωση μου τα στοιχεια που αφορουν το αλλο προσωπο ειναι ακριβως παρμενα απο την πραγματικοτητα (δεν στηνω κατι φανταστικο , οσο μπορω δηλαδη ) και επειδη ολο το κονσεπτ εμπνεεται απο το αλλο προσωπο επισης , νιωθω, οτι η φαντασιωση που αναπτυσεται στο κεφαλι μου ειναι μιση -μιση , τη μοιραζομαι μαζι του , του ανηκει (επειδη μου την ενεπνευσε ) οσο μου ανηκει (επειδη την εστησα ) αρα...δεν ειναι απολυτα δικη μου.
     
  5. Dark_Explorer

    Dark_Explorer Κλωθώ: ἄτρακτον στρέφειν Contributor

    Κατανοητό.
    Βέβαια τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν σ'εσένα, όπως και να 'χει  
     
  6. lizard_

    lizard_ his only purpose is A's pleasure

    εγω θα ηθελα να ρωτησω πως αντιμετωπιζεις την περιπτωση κατα την οποια η φαντασιωση που εχεις με τοση λεπτομερεια δεν εκπληρωνεται. γιατι οκ αν εισαι το τοπ μελος... αν δεν εισαι? σου δημηουργει προσδοκειες ολο αυτο?
     
  7. ἀστράρχη

    ἀστράρχη an asteroid ☆•○•°¤●° Contributor

    Ειναι και ο λογος που απεφυγα να απαντησω ατο κομματι περι 'πραγματοποιησης της φαντασιωσης'. Ακριβως επειδη δεν ειμαι το Κυριαρχικο μελος δεν ειναι στο χερι μου η οποια μεταφορα της στην πραγματικοτητα. Σπανια εως ποτε εχει πραγματοποιηθει φαντασιωση μου ακριβως οπως την εμπνευστηκα.
    Παρολα αυτα, και μιλαω πιο πολυ για το τωρα , ειναι στα δικαιωματα-υποχρεωσεις μου να τη μοιραστω , να ενημερωσω να την αφησω να βγει απο το μυαλο μου, αγνωστο το αν αυτο εχει ως σκοπο α.καθαρα την ικανοποιηση του. Β. Την προσπαθεια του να μαθει πως λειτουργει το μυαλο μου και η φαντασια μου γ. Την ενημερωση του για πιθανη εκπληρωση της φαντασιωσης . Δ. Αγνωστος λογος.
    Οπως ειπα δεν μου αρεσει να κανω υποθεσεις ως προς το πως λειτουργει και σκεφτεται το αλλο προσωπο και ειδικα αν ειναι στα πλαισια ενος d/s σχηματος. Δεν μπορω λοιπον να απαντησω.
    Σιγουρα δεν θα απογοητευτω αν η φαντασιωση μου δεν πραγματοποιηθει οπως την εστησα, μου αρκει να υπαρχει πραγματικοτητα με το προσωπο που την εστησα  

    Ευχαριστω ολους για το ενδιαφερον !

    @dark explorer τελειο νημα !
     
  8. ἀστράρχη

    ἀστράρχη an asteroid ☆•○•°¤●° Contributor

    Α και να συμπληρωσω οτι μερικες φορες η πραγματικοτητα ξεπερνα καθε φαντασιωση προσδοκια..
    Σπανια με εμενα, αλλα συμβαινει, και οταν και αν ειμαι τυχερη να μου συμβει τοτε οχι μονο δεν απογοητευομαι αλλα η χαρα μου δεν περιγραφεται.
    Οπως ειπα , εμπνευομαι και στηνω παρα πολυ με βαση το πραγματικο αυτο μου αφηνει πολλα περιθωρια ωστε το ιδιο το πραγματικο να μου ξεπερασει την φαντασιωση, ειδικα οταν εχω ακπμα τοσα πραγματα , συναισθηματα και πρακτικες να δοκιμασω...οταν ολα σχεδον ειναι καινουρια πως να μην ξεπερασει η πραγματικοτητα τη φαντασιωση?

    Ηθελα να το αυμπληρωσω και αυτο.
     
  9. gkass

    gkass τέταρτος τοίχος

    το ερέθισμα προέρχεται από άτομο που ξέρω καλά, που το έχω δει, που το έχω χρησιμοποιήσει έστω μια φορά. Ξέρω λεπτομέρειες του κορμιού της αλλά και τις αντιδράσεις της. Γνωρίζω τις κινήσεις της και το βλέμμα της.

    Ο χώρος είναι οικείος, τα αντικείμενα υπαρκτά.

    Εστιάζω σε αυτήν, ενώ εγώ υπάρχω σαν σκιά κάπου εκεί γύρω. Και αν καμιά φορά είναι απαραίτητη η εμφάνισή μου, τότε θυμίζει τις εμφανίσεις του Χιτσκοκ στις ταινίες του. Η εικόνα της είναι πεντακάθαρη και υπερφωτισμένη, η δική θολή.

    Το σενάριο είναι ρεαλιστικό. Βασίζεται σε δεδομένα που έχουν υλοποιηθεί και εμπλουτίζεται με επιθυμίες που μπορούν να πραγματοποιηθούν.Κάθε ιστορία που φαντασιώνομαι πρέπει να έχει την πιθανότητα να γίνει πραγματικότητα. Φιλοδοξώ έτσι η επερχόμενη πραγματικότητα να ξεπεράσει την φαντασίωση.

    Ομολογώ ότι έχω μια διαστροφή: θέλω να παραμένω πιστός στους κανόνες μιας κινηματογραφικής ταινίας του ιταλικού νεορεαλισμού.
     
  10. de7

    de7 s

    Πολύ ενδιαφέρον νήμα @dark explorer, αν και το έχω εντοπίσει εδώ και αρκετό καιρό, πάντα δίσταζα να απαντήσω ίσως γιατί πρώτη φορά μπαίνω στη διαδικασία να ερμηνεύσω τις φαντασιώσεις μου από τη σκοπιά της σκηνοθετικής ματιάς.

    Σε γενικές γραμμές, όταν φαντασιώνομαι δεν θα έλεγα ότι η "κάμερα" αποτυπώνει μέσω ενός γενικού πλάνου με σαφήνεια τον τόπο που λαμβάνει χώρα η φαντασίωση. Ο σκηνικός χώρος λειτουργεί περισσότερο ως μια ρευστή "αίσθηση" παρά ως λεπτομερής εικόνα: μπορεί να είναι π.χ. η αίσθηση ότι βρισκόμαστε σε ένα bar, ένα παγκάκι, ένα δημόσιο χώρο, ένα κρεβάτι κλπ και ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει σε σχέση με το βλέμμα ή όχι άλλων ανθρώπων σε αυτά που διαδραματίζονται. Αν με ρωτήσει κάποιος εκ των υστέρων δεν μπορώ να περιγράψω το περιβάλλον με ακρίβεια καθώς αυτό δεν συνιστά κομμάτι της σκηνοθετικής ματιάς αλλά πιο πολύ ένα είδος "νέφους" που δημιουργεί την ψυχολογική συνθήκη και την αίσθηση του αν ειμαι/είμαστε αντικείμενο/α προς θέαση.

    Αντιθέτως, είναι πολύ χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο φακός της "κάμερας" συνήθως κάνει "zoom" σε ένα ή περισσότερα σημεία του σώματός μου όπου το άλλο πρόσωπο ενεργεί. Εδώ οφείλω να κάνω, βέβαια, μια διαφοροποίηση.
    Όταν είμαι σε περιόδους της ζωής μου όπου δεν με ελκύει ερωτικά κάποιο άτομο οι φαντασιώσεις μου αφορούν σε άτομα άγνωστα, που δεν έχουν καν πρόσωπο (σημείωση: αυτά τα άτομα μου δημιουργούν πάντα την αίσθηση της απέχθειας και κάνουν πράγματα στο σώμα μου που δεν τα θέλω). Εδώ, η κάμερα της φαντασίωσης εστιάζει μόνο στο σημείο του σώματός μου που δέχεται την πράξη: π.χ. ένα χέρι που διεισδύει κάπου.
    Όταν νοιώσω κάποια ερωτική έλξη για ένα άτομο, αυτό εισέρχεται στη σκηνοθετική ματιά της φαντασίωσής μου συνήθως ως αίσθηση ότι σε αυτή την οντότητα ανοίκουν τα "σκόρπια μέλη" που επιδρούν πάνω μου -η "κάμερα" παραμένει ίδια.
    Όταν είμαι ερωτευμένη, το "montage" εναλλάσσει πλέον τα πλάνα που προανέφερα με πλάνα του προσώπου ή της φιγούρας του ανθρώπου που έχω ερωτευτεί σε μια μη γραμμική αφήγηση.
    Σε κάθε περίπτωση, το καθοδηγητικό νήμα της μη γραμμικής αφήγησης είναι οι αισθήσεις που δημιουργούνται σε συγκεκριμένα σημεία του σώματός μου μέσω των πράξεων του άλλου ατόμου. Η "κάμερα" είναι πάντα "zoom", όλα είναι κατακερματισμένα, disjecta membra.

    Η μόνη περίπτωση που ο χώρος γίνεται κάπως πιο σαφής και το πλάνο κάποιες φορές ανοίγει είναι όταν επαναλαμβάνω νοερά σε φαντασίωσή μου κάτι που έχω ζήσει με συγκεκριμένο άτομο, αλλάζοντας εννίοτε κάποιες λεπτομέρειες, προσθέτωντας άλλες κλπ.

    Το role playing δεν είναι κάτι που εμφανίζεται στις φαντασιώσεις μου, και ο τρόπος που αποτυπώνεται ο εαυτός μου ή το άλλο πρόσωπο -όταν είναι υπαρκτό- αντιστοιχεί στην πραγματικότητα, χωρίς εξιδανικεύσεις.

    Όταν το φαντασιακό πλαίσιο που ανέφερα καλείται να μεταφερθεί στην πράξη δεν με εγκλωβίζει, καθώς ουσιαστικά πρόκειται περισσότερο για μια εστίαση στο τι συμβαίνει στο σώμα μου εκείνη τη στιγμή παρά για την προσπάθεια να ακολουθηθεί ένα συγκεκριμένο σενάριο. Απλά η συνείδησή μου κάνει "zoom" στο σημείο της δράσης. Σε αυτή τη διαδικασία φαίνεται να συνεισφέρει και η χρήση blindfold.

    Τέλος, οφείλω να ομολογήσω ότι κάποια στιγμή βίωσα και κάτι άλλο στη σκηνοθετική ματιά των φαντασιώσεών μου. Εδώ, η κάμερα μετατοπίστηκε από τα εκάστοτε σημεία του σώματός μου, στο άλλο άτομο. Το πλάνο άνοιξε και η ηδονή προήλθε από τη θέαση του άλλου ατόμου που κάνει πράγματα σε ένα σώμα. Ένα σώμα που είναι πλέον "ολόκληρο" και που χρησιμοποιείται. Παρατηρώντας τον δράστη επί τω έργω μέσω της "κάμερας", συνειδητοποίησα ότι αυτό το σώμα είναι ταυτοχρόνως ξένο αλλά και δικό μου, και ότι οι δράσεις που ασκούνται σε αυτό το "αντικείμενο" έχουν αισθητηριακό αντίκτυπο και στο δικό μου σώμα. Ίσως για αυτό στον "πραγματικό κόσμο" συνέλαβα τον εαυτό μου να θέλει να παρατηρεί το άλλο άτομο κατά τη διάρκεια της ερωτικής συνδιαλλαγής.
     
    Last edited: 17 Ιουνίου 2015
  11. margarita_nikolayevna

    margarita_nikolayevna Δ Contributor

    Εξαιρετικό θέμα  

    Στις δικές μου φαντασιώσεις η "κάμερα", το POV, είναι πάντοτε τα μάτια μου, ποτέ δεν με βλέπω μέσα στις φαντασιώσεις. Ανάλογα με την εποχή και τη διάθεση μπορεί το πλάνο να είναι πιο ανοικτό ή πάρα πολύ ζουμαρισμένο σε πρόσωπο/α.

    Επίσης σχετικά σπάνια βλέπω σαφώς ερωτογενείς περιοχές (γεννητικά όργανα κλπ) στις φαντασιώσεις μου.

    Οι περισσότερες είναι επαναλαμβανόμενες και πολύ persistent, μπορώ να περάσω μήνες ολόκληρους με μόνον μια φαντασίωση να έρχεται και να επανέρχεται.

    Κάποιες φορές η αφήγηση μέσα στη φαντασίωση είναι στο τρίτο πρόσωπο (της κάνουν... παθαίνει... δέχεται... ) αλλά πάντα τις ζω εγώ.

    Το role play δεν το΄χω, όπως δεν το έχω και στο real πολύ, έχω παίξει ελάχιστες φορές έτσι.

    Παρ' ότι έχω υπάρξει τεράστιο control freakάκι στο παρελθόν, ποτέ μα ποτέ δεν μπορούσα να επιβάλλω τις φαντασιώσεις μου, ούτε καν να θέσω το πλαίσιο, βιώνα εκείνο το αίσθημα του ονείρου που νιώθεις ότι δεν μπορείς να κουνηθείς.

    Ακόμη, στις φαντασιώσεις μου, πολύ συχνά είμαι στα όρια συναισθητικής εμπειρίας, όπου μπλέκονται οι αισθήσεις και τα αισθητηριακά ερεθίσματα.

    Συνήθως πάντως κάθε φαντασίωση μου είναι... εκ των υστέρων, δηλαδή από κάτι που βίωσα γεννιέται η φαντασίωση (που ίσως το πάει παρακάτω ή το αναμασά) και όχι το αντίστροφο  

    Ακόμη (δεν ξέρω αν αυτό μετρά σαν φαντασίωση), σε κάποιες έντονες στιγμές σεξουαλικής συνεύρεσης βλέπω κάποιες πολύ περίεργες και συγκεκριμένες εικόνες, ακόμη και αν κοιτάω τον Ά/άλλο (κατά την αγαπημένη μου συνήθεια)    
     
  12. Black swan

    Black swan Regular Member

    Αφυπνίζεται η κουνταλίνι. Δεν χρειάζεται να το ελέγξεις, απλά αφήνεσαι και η διάρκεια αυτών που πριγραφεις μπορεί να κρατά ώρες ολόκληρες. Είναι κάτι Θεικό. :--