Η σχέση δύο υποτακτικών μεταξύ τους(του ίδιου φύλου ή όχι) με τον ίδιο Αφέντη ή την ίδια Αφέντρα.

1. Γιατί δεν δικαιολογείται σε καμιά περίπτωση ζήλεια μεταξύ τους;
2. Θα επιτρέψει ο Αφέντης ή η Αφέντρα ερωτική σχέση μεταξύ τους;

 

1. πολύ λογικό να υπάρχει ζήλεια μεταξύ τους αν βάζουν τον εαυτό τους πέρα από τα θέλω Του/Της Α
2. Ο Αφέντης και η Αφέντρα θα αποφασίσει σύμφωνα με τα θέλω Τους,

 

1. Ζηλεύουν τα κομοδίνα;
2. Αφέντης είναι ότι θέλει κάνει.

 

1. Όταν οι θέσεις είναι ξεκάθαρες, δεν τίθεται θέμα ζήλειας.
2. Απόφαση Κυριάρχου.

 

1) Η ζήλια είναι συναίσθημα. Τα συναισθήματα δεν έχουν πρέπει ή δεν πρέπει, δικαιολογείται ή δεν δικαιολογείται. Το θέμα είναι πως ο επικεφαλής διαχειρίζεται τα όποια συναισθήματα προκύψουν.

Ωστόσο όμως (και ευτυχώς) για ότι αφορά το φόρουμ και τις συζητήσεις σε αυτό τα υποτακτικά άτομα είναι τα πιο συναισθηματικά σταθερά πλάσματα στον πλανήτη. Δεν νιώθουν καμία ανασφάλεια, δεν τριγκάρονται με τίποτα, δεν έχουν κανένα προσωπικό θέλω/ανάγκη και κανένα δεν αντέχω/δεν μπορώ.

2) Ιδού η απορία.

 

Με αφορμή ( και όχι απευθυνόμενη σε εσάς προσωπικά) αυτήν την δήλωση "πυλώνα" της κατινοκρατίας του φόρουμ, ένα παλιό σουξεδάκι που το θυμάμαι από τότε που πρωτομπήκα και ακόμα κρατεί.

Τα υποτακτικά άτομα αυτού του φόρουμ έχουν υποστεί ζήλια στο παρελθόν. Είτε εντός Κ/υ είτε εκτός από ανθρώπους του χώρου.

Η ζήλια είναι μεν συναίσθημα, αλλά είναι ένα συναίσθημα καταπιεστικό και μίζερο. Ένας άνθρωπος λοιπόν εντός οποιασδήποτε σχέσης δεν θέλει να νιώθει ούτε καταπίεση ούτε μιζέρια και όταν είναι καλά εκεί που είναι, το ξεπερνάει αυτό το συναίσθημα και απολαμβάνει άλλα ανώτερα συναισθήματα.
Υπάρχουν και οι περιπτώσεις ατόμων που δεν νιώθουν καλά όπου και αν είναι και θέλουν να ζηλεύουν να καταπιέζουν και να καταπιέζονται, γιατί η μιζέρια συχνά είναι και επιλογή ζωής.

Οι άνθρωποι γενικά δεν θέλουμε να είμαστε δυστυχισμένοι εκεί που είμαστε, δεν θέλουμε να ζηλεύουμε και δεν θέλουμε να είμαστε με έναν άνθρωπο που μας γεμίζει ανασφάλειες και ανισορροπίες.

Ειδικότερα, πολλά υποτακτικά άτομα αυτού του χώρου δεν θέλουν να κλαψομουνιάζουν, θέλουν να μοιράζονται με άλλους ανθρώπους αυτά που έχουν πασχίσει και αντιμετωπίσει χωρίς να νιώθουν την κομπλεξική, συχνά ζηλόφθονη και πάντα αφόρητα χαζή ενοχή ότι "επιδεικνύονται".. σιγά την επίδειξη! Δεν ανακαλύψαμε την θεραπεία του καρκίνου ρε παιδιά, απλά βρίσκουμε τα πατήματα μας στην θέση μας (όταν/αν) και το επικοινωνούμε με ανθρώπους που μας καταλαβαίνουν.

Είμαστε όλοι με φουλ κάργα ανασφάλειες και θέματα και ζόρια. Κάποια τα ξεπερνάμε και έρχονται άλλα, κάποια μας νίκησαν και πάμε για ρεβάνς. Τα προβλήματα δεν τελειώνουν. Τελειώνει όμως η Κατινοκρατία που θέλει το υ να μιζεριάζει σε καψουρολύπηση και όταν βλέπει ένα ποστ με χαρά και καύλα μαυρίζει από την ζήλια.

Υπάρχουν σ και υ που εκπαιδεύονται από τον/την Κ τους πως να κλείνουν απ έξω την αρνητίλα της ζήλιας από τους κατά τα άλλα .."ηδονιστές".

Συνομιλώ με σ και υ που ΔΕΝ τους απασχολεί και ΔΕΝ τους νοιάζει τι κάνουν τα άλλα σ και υ του χώρου. Με πραγματικούς ηδονιστές που ζουν την απόλαυσή τους με θάρρος και τσαγανό και χαίρονται με την χαρά σου. Δεν θα πέσω από τα σύννεφα αν αυτά τα υ και σ, δεν ζηλεύουν και εντός Κ/υ και αν το νιώσουν θα το ξεπεράσουν.

Η ζήλια δεν έχει καμία θέση στον ηδονισμό. Τουλάχιστον όχι αυτόν τον ηδονισμό που καταλαβαίνω και απολαμβάνω. Υπάρχει για όλους όσους θέλουν να τον ζήσουν. Αγκαλιάζει με αγάπη όλους τους ανθρώπους που είναι ανοιχτοί σε αυτό.

Σε προσωπικό βαθμό σε όλη την πορεία της ζωής μου, όσο ηλίθια ήμουν όταν ζήλευα, άλλο τόσο ηλίθιοι και όσοι που με ζήλεψαν, τέρμα βλάκες όλοι μας. Και μπορεί να έχουμε δικαίωμα στην βλακεία όσο ο καθένας, αλλά κάποιοι αρνούμαστε να το κάνουμε σημαία και νοοτροπία.

Εντός Κ/υ (και όχι μόνο) αυτοί που δεν ζηλεύουν είναι αυτοί που περνάνε καλύτερα.