Η φιλία μέσα στην επικράτεια του BDSM

Χθες έμαθα κάτι που με αιφνιδιάσε λίγο. Ελαφρώς δυσάρεστα αλλά οκ, ξεπερνιούνται αυτά.

Κι εκείνη τη στιγμή έτυχε να ανταλλάξω λίγες κουβέντες με μια φίλη που έχει και κάτι ολίγον από αγκαλιά μαμάς για μένα.  

Και σκέφτηκα πόσο σημαντική είναι η ύπαρξη των φίλων.


Άραγε η φιλία είναι κάτι δύσκολο στην επικράτεια του BDSM; Ή όχι;

Τι την εμποδίζει; Ή τι την βοηθά;


Αναφέρομαι σε κάθε είδος φιλίας που θα ήθελε κάποιος να συζητήσει (ή και να απορρίψει - γιατί όχι;   ) :

Μεταξύ ατόμων ιδίου στάτους (υπάρχει άραγε σφοδρός ανταγωνισμός που δεν επιτρέπει φιλίες; )

Μεταξύ ατόμων διαφορετικού στάτους (μπορεί ένας Κ και ένας υ να είναι φίλοι; Και μάλιστα αν οι ερωτικοί προσανατολισμοί και των δυο "πέφτουν" πάνω στον άλλο; Εννοώ ένας Κυρίαρχος με μια υποτακτική, μια Domme με έναν υποτακτικό κλπ)


Και δεν επεκτείνω άλλο τα ερωτήματα, μπορεί κάποιοι να θέλουν να θέσουν δικά τους  

 

Η φιλία είναι κάτι δύσκολο γενικότερα, πολύ περισσότερο στο bdsm όπου κυριαρχεί το ερωτικό στοιχείο και τα υπόλοιπα που αυτό συνεπάγεται (ζήλια, ανταγωνισμός).

 

Και πολύτιμο όμως ε;  
Ευχαριστώ για την απάντηση  

 

Για να δεις τι φίλος είμαι έλα να κλάψεις στον ώμο μου!
Για να σοβαρευτούμε,την φιλία την ορίζουν οι άνθρωποι άσχετα με bdsm ή δεν ξέρω εγώ τι.

 

Συμφωνώ βέβαια  
Απλά λέω ότι ίσως (μπορεί και όχι) το bdsm να τους δυσκολεύει κάπως...

 

Η φιλία είναι ανεξάρτητη από το όποιο status στο BDSM.

 

Αυτο με την επικρατεια του ΒΔΣΜ κατι με χαλαει σε αυτη την εκφραση .... δλδ αν ειμασταν μια σκακιστικη λεσχη η γενικα μια ομαδα ανθρωπων με καποιο κοινο ενδιαφερον
τι θα αλλαζε ?

Θα συμφωνησω οτι η φιλια ειναι κατι δυσκολο γενικοτερα ΑΛΛΑ ... το ερωτικο στοιχειο υπαρχει παντου οπως πλεων σε καθε γωνια της κοινωνιας μας υπαρχει η ζηλια και ο ανταγωνισμος ...

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί (τουλάχιστον εγώ έτσι νιώθω), προσπαθείτε να διαχωρίσετε το bdsm με μια οποιαδήποτε άλλη ενασχόληση που μπορεί να έχει κάποιος άνθρωπος...

any way ...

Αποψη μου οταν ενας ανθρωπος κανει γενικως ευκολα φιλιες θα κανει φιλιες ειτε ειναι σε μια σκακιστικη λεσχη ειτε σε μια ομαδα με μουσικες αναζητησεις ειτε ειναι σε μια ομαδα με ατομα που γουσταρουν το βδσμ ... δεν νομιζω οτι παιζει ρολο ο χωρος αλλα ο χαρακτηρας του καθενος απο εμας

 

Στον επαγγελματικό χώρο είναι δύσκολη η πραγματική φιλία. Εκεί που έχει "νόμιμη" θέση ο ανταγωνισμός.

Όλες οι φιλίες καλές είναι - και οι "λυκοφιλίες" απολαυστικότερες όλων  

Συμπονώ τους ανταγωνιστικούς εκείνους που δεν μπορούν, λόγω της σφοδρότητας του ανταγωνιστικού τους πάθους, να κάνουν φιλίες. Αλλά χαίρομαι διότι επιτέλους ήρθε η ώρα τους, μετά τους τσιγκούνηδες, της αλανιάρες, τους τελειοφοίτους δημοτικού και δεν ξέρω γω ποιον άλλο, ήρθε η ώρα τους, στο φόρουμ τούτο, να ακούσουν τον δικό τους εξάψαλμο  

[Σοβαρά τώρα, είναι για πίκρα, φιλίες δεκαετιών μπορεί να διαλυθούν αν αλλάξουν οι ισορροπίες στο ποιος έχει αυτό που ήθελε πάντα και ποιος αυτή την εποχή είναι ξέμπαρκος. Ιδίως αν ο ένας από τους δύο ήταν καταχωρισμένος στη στήλη "άτομα που ψάχνουν για μονόκερους και δεν θα τους βρουν ποτέ, βεβαίως βεβαίως" και ο άλλος στη στήλη των προσγειωμένων… ]

Μπορεί χαλαρά, για όλων των ειδών τις φιλίες, εκτός κι αν ο καλός φίλος Ντομ αρχίσει να κυνηγάει για να μαστιγώσει ή βουτήξει καμία ρόγα και τη στρίψει άγρια στα καλά καθούμενα. Εννοείται, χωρίς πρωτόκολλα  

Ότι θα είχαμε ένα ποστ το δίμηνο για κανένα ρουά ματ, αυτό θα άλλαζε. Αλλά δεν θα σε χάλαγε αν οι σκακίστες έλεγαν για την επικράτεια του σκακιού, δεν θα έβγαινε κανένας να πει ότι σκάκι ίσον μονόπολη ή και γκρινιάρης, κάνω λάθος;  

Ο παράγων "γαργάλημα", ή "ερωτικό εξιτάρισμα" ή "αέναη αναζήτηση του ιδανικού ποθούμενου"

Αυτά κάνουν τις φιλίες στο BDSM αυτά τις χαλάνε…

 

Εγώ στο σύντομο χρονικό διάστημα που είμαι εδώ έχω κάνει φιλίες, από αυτές του καφέ και της συζήτησης, μεταξύ ομονοούντων, μέχρι συναυλίες, τηλέφωνα, φιλοξενία, events και μία φιλία διαμάντι, φιλία ζωής, που θεωρώ πως κι αν όλα τ΄άλλα χαθούν, αυτή θα μείνει. Η φιλία αυτή και μόνη αξίζει όλα τα υπόλοιπα, και ναι, είναι με υποτακτική γυναίκα, ωωωωω τι θαύμα!
Δεν τίθεται τόσο απλά το θέμα του ανταγωνισμού, ο άλλος πρέπει να το έχει μέσα του...
Βέβαια πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θα βλέπουν παντού και πάντα συνωμοσίες, ανταγωνισμούς και κατινάζ...
Δεν πειράζει, προβολές είναι όλα...
Εγώ είμαι σίγουρη, ότι αν μείνω, θα κάνω κι άλλες φιλίες, βρίσκω ανθρώπους με ταιριαστά ενδιαφέροντα και ιδέες, άτομα με ουσία, που με έλκουν να τα γνωρίσω.
ΥΓ Βεβαίως και με άτομα διαφόρων στάτους, ακόμη και δυνητικά ταιριαστών ερωτικά, το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Δεν είναι όλοι πλασμένοι να βουτήξουν στα άδυτα του bdsm αντάμα, τι να κάνουμε? 

 

Tα πάντα παίζουν.
Είναι όπως και στην ζωή.

Εντός χώρου είναι πολύ μεγαλύτερος ο ανταγωνισμός για την επικράτηση του ενός,
έναντι του άλλου, ακόμα κι από άτομα που, φαινομενικά, δηλώνουν ότι αδιαφορούν γι' αυτό.
Είναι οφθαλμοφανής, άλλωστε, η στην τσίτα για άμυνα (λογικό επακόλουθο θα μου πεις)
νοοτροπία.

Ακόμα και από "χαλαρά" στα θέματά τους νήματα θα έχεις δει περιπτώσεις
που σκέφτεσαι, μα καλά, σε φόρουμ διαλόγου είμαι λογικά και θα υπάρξουν διαφωνίες
μεταξύ αγνώστων, αλλά εδώ το πράγμα έχει "τερματίσει".
Ασφαλώς, αυξημένο και το φαινόμενο της ζήλιας, της εχθρότητας, ιδιαίτερα
στα ίδια Φύλα (σε παραπέμπω στο νήμα "Σκοτεινά Μουσουλμανικά Βαλκάνια")  .

Nα υπάρξουν γερές φιλίες (γνωστοί άπειροι / φίλοι μετρημένοι στα δάχτυλα
των 2 χεριών) είναι δύσκολο, αλλά όχι απίθανο.
Τις περισσότερες φορές οι φίλοι έχουν κάποια κοινά ενδιαφέροντα (πέρα
από το ότι κινούνται στον ίδιο χώρο).
Κάποιοι από τους δικούς μου είναι μέλη ΚΑΙ εδώ (αν και πλέον δεν γράφουν),
ενώ άλλοι νεότεροι μέσω ***  

 

Η επικεφαλίδα της τοποθέτησής μου είναι: "Στα φιλικά μπαίνουν τα καλύτερα γκολ".

Εξηγούμαι:
Μόνο με έναν τρόπο μπορώ να αντιληφθώ το διαχωρισμό μεταξύ φιλίας εντός και εκτός βδσμ,
ήτοι το να έχετε διαπιστώσει, αγαπητή σοκολατολάγνε, ότι η ποιότητα των ανθρώπων εντός
βδσμ είναι τέτοια που καθιστά απαγορευτική τη φιλία.

Η φιλία είναι από τις πιο ζόρικες ανθρώπινες διαδράσεις. Θέλει πολύ δώσε και όταν έχεις μου
δίνεις, θέλει να ξέρεις ποιος είσαι, για να μπορείς να μάθεις τον άλλο, θέλει δύναμη να συγχωρείς,
θέλει να έχεις τ' αρχίδια να αγαπήσεις χωρίς ιδιοτέλειες. Αλλά πάνω και πριν από ο,τιδήποτε άλλο
θέλει να ξέρεις τι σημαίνει σεβασμός.

Ξέρω, ξέρω, λαϊκίζω με τσιτάτα που πωλούνται στη ... λαϊκή, αλλά έτσι είναι και δε φταίω εγώ
γι' αυτό.

Έχω φίλους εκτός βδσμ -σγχωρέστε μου το παράπτωμα-, έχω κάνει και φίλους εντός -αυτό δε μου το
σγχωρνάτε, ξέρω-.
Ναι, φίλους που επιλέγω να πιστέψω ότι δεν περιμένουν να γυρίσω τον κώλο μου, για να κατεβάσουν
το φερμουάρ. Φίλους στους οποίους δίνω χωρίς να προσδοκώ να λάβω.

Ζμπαθάτε με, αλλά δε συμμερίζομαι τα περί ανταγωνισμού. Τα θεωρώ έναν ακόμη τρόπο να
αναδεικνύουμε την υπεργαματότητα του "χώρου".

Ανταγωνιστικά αισθάνονται οι αδύναμοι και τα κοκόρια (και οι κότες βεβαίως, βεβαίως!).