Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Η χρησιμότητα του λάθους.

Συζήτηση στο φόρουμ 'Κυριαρχία - υποταγή D/s' που ξεκίνησε από το μέλος Seras Victoria, στις 17 Αυγούστου 2017.

  1. cadpmpc

    cadpmpc Contributor

    Η ρουτίνα είναι η εύπεπτη δικαιολογία που βολεύει όλους για χιλιάδες λόγους, τον εξής ένα: Στραβομάρα για το τι γένεται γύρω μας ειδικότερα, αλλά και πάρα πολύ γενικότερα , πάααρα πολύ γενικότερα...
    Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει την τάση να αδρανεί, εκτός να τον "κακομάθουμε" να λειτουργεί, τότε δεν μπορεί να σταματήσει να αναζητά συνεχώς ερεθίσματα και να μας πηγαίνει κωλοφεράντζα και με χίλια...
    Για διάλειμα, δεν λέω, καλή είναι και αναγκαία αρια και πού, καθαρίζει το μπάφερ....
     
  2. lizard_

    lizard_ his only purpose is A's pleasure

    γενικά μιλώντας, μην ξεχνάμε οτι μπορεί να υπάρχει και ένα ocd στη μέση. στο χώρο μας λίγο παραπάνω, η και λίγο παραπάνω απ' το παραπάνω. Ερωτικοποιείται συνήθως μέσω υπεραναλύσεων, προτοκόλων, 'πρέπει' κλπ. Απαραίτητη προυπόθεση γι αυτό βέβαια είναι να ταιριάζουν τα επίπεδα ocd. Αλλιώς ο ένας μιλάει και ο άλλος σκέφτεται το καημένο να του βρούμε κάνα γιατρό. Το context του ocd δεν είναι απαραίτητο να ταιριάζει. Αλλάζει του υ και ακολουθεί αυτό του Κ.

    Με άλλα λόγια, καλά τα ευχολόγια τύπου μην αναλύετε και μην ψάχνετε για μάνιουαλ αλλά πρέπει και να σου ταιριάζει το freestyle. πρέπει να θες να το ζήσεις έτσι και πρέπει και να μπορείς.
     
  3. lizard_

    lizard_ his only purpose is A's pleasure

    επίσης τα περί συνειδητοποιημένων αποφάσεων επειδή έχει ακολουθήσει υπερανάλυση προσωπικά τα ακούω βερεσέ (δεν το λέω προσωπικά). Υπάρχουν πολλοί δρόμοι που θα μπορούσε να διαλέξει κανείς και έχουν αρκετή έτοιμη τεκμηρίωση την οποία κάποιος θα μπορούσε να υοθετησει και να κάνει μια συνειδητοποιημένη επιλογή, μετά απο μερικές μέρες μια άλλη κλπ κλπ. Περισσότερο για προσπάθεια ελέγχου μου κάνει. Κάτι σαν αυτά τα software tools των μανατζαραίων που θέλουν να αισθάνονται οτι ελέγχουν την κατάσταση.
     
  4. Seras Victoria

    Seras Victoria Danger! Danger! High Voltage! Contributor

    Πολύ πιθανό να έχεις δίκιο για το ότι μπορεί να είναι και ασυνειδητη μορφή ελέγχου (old habits die hard).

    Ίσως όμως δεν είναι παντα υπεραναλυση αλλά η ανάγκη να καταβαινεις τι γίνεται.

    Όχι στα πάντα και κάθε στιγμή, θα ήταν και κουραστικό, αλλά όταν έρχονται όλες αυτές οι αλλαγές θελει το μυαλό κάπως να τις ερμηνεύσει.

    Αυτο μπορεί να συμβεί πριν γινει κάτι και ο Κ να σου προσφέρει την βοήθεια του μέσω συζήτησης και άλλες πρέπει απλά να ακολουθήσεις χωρίς εξηγήσεις και να βγει νόημα σε βαθος χρόνου.

    Δεν ξέρω, τι να σου πω; Κι εγώ τωρα ανακαλύπτω  

    Και σίγουρα δεν υπάρχει μια και μοναδική φόρμουλα.
     
  5. skia

    skia Contributor

    Ο,τιδήποτε νέο προκαλεί γενικά μια σύγχυση, ειδικά όταν υπάρχει πίσω μια άλλη νοοοτροπία. Θεωρώ όντως ότι το υποτακτικό άτομο πρέπει να διανύσει το δρόμο μόνο του, όπως αντίστοιχα και το κυριαρχικό.

    Σε κάποια φάση, οι δρόμοι ενώνονται. Μέχρι τότε όμως πρέπει ο καθένας να ακολουθήσει και μια προσωπική διαδικασία. Αυτό το διάστημα κατακτώνται πράγματα κι από τους Δ/δυο.

    Ας μιλήσω όμως μόνο για το υποτακτικό μέλος, μιας και το θέμα είναι συγκεκριμένο.

    Το υπό ακολουθεί ένα νέο κεφάλαιο, βασισμένο σε νέους κανόνες. Αυτό από μόνο του αποτελεί μια πρόκληση αλλά και μια δύσκολη κατάσταση σαφώς μέχρι να γίνει συνειδητά το επόμενο βήμα. Η θεωρία είναι μια βοήθεια προφανώς, η πράξη είναι όμως αυτή που κάνει κάποιον να καταλάβει.

    Στη πορεία σε οποιοδήποτε τομέα, τα λάθη είναι κάτι αναπόφευκτο. Υπάρχουν δύο τρόποι να τα αντιμετωπίσει κανείς. ΄Η τα παρατά ή δουλεύει πάνω σ’ αυτό για να επιτύχει το δυνατόν καλύτερο αποτέλεσμα. Εξαρτάται καθαρά από το ίδιο το άτομο.

    ΄Εχω υπάρξει ενοχική στη ζωή μου, ειδικά παλαιότερα. Μάλιστα, κάποιες από τις επιλογές μου έγιναν λόγω αυτού. Αυτή η λίστα κανόνων που μπαίνει μέσα μας από τα μικράτα μας για πολλά χρόνια υπήρξε ένα ασφαλές μονοπάτι ως τη στιγμή που άρχισε να με πιέζει. Μεγαλώνοντας έγινα ακόμη πιο μονόχνοτη από ότι ήμουν, σκεπτόμενη πάντα τις λάθος επιλογές που έκανα κατά καιρούς ή τις λάθος συμπεριφορές. Μπαίνοντας στον εναλλακτικό ερωτισμό, μπήκα με πολύ φόρα λέγοντας στον εαυτό μου ότι ΄΄εγώ θέλω να βρω κάποιον πιο δυνατό σε χαρακτήρα από μένα, να μου βάλει τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι΄΄.

    Μέχρι να γίνει αυτό, και που δεν ήταν καθόλου σίγουρο ότι θα γινόταν, έκανα λάθη, πλήγωσα και πληγώθηκα, θύμωσα και θύμωσαν μαζί μου, τσαλακώθηκα, έμαθα, ξέμαθα, ξαναέμαθα κοκ. Ακόμη κι όταν βρεθήκαμε με τον Αφέντη σε μια κοινή πορεία, ξαναέκανα λάθη και μάλλον θα συνεχίσω να κάνω. Αρχικά ήταν πολύ δύσκολο, έπρεπε να μάθω τα πάντα από την αρχή και να μάθω να σκέφτομαι με διαφορετικό τρόπο. Το κάθε λάθος το αντιμετώπιζα με πολύ drama queen way, κρίσεις πανικού, στενοχώρια, κλάμα και με κάθε πιθανό τρόπο προσπαθούσα να προκαλέσω προσοχή Του. Μέσα από όλα τη διαδικασία όμως , άρχισα να με μαθαίνω και να κάνω πιο σωστές επιλογές για μένα . Αυτό που ήταν πολύ χτυπητό ήταν ότι με άφησε να χτυπήσω πάμπολλες φορές το κεφάλι μου… στο τέλος, δε, οφείλω να ομολογήσω ότι το ύφος Του ήταν τέτοιο που ήθελα να ουρλιάξω. Ειδικά, στη φάση που έλεγα ‘’Αφέντη, είχατε δίκιο’’, έπαιρνα την απάντηση ‘’΄Αντε…..’’

    Μεγάλες συναισθηματικές φουρτούνες στο μέσα μου, σκέψεις τύπου ‘’θα Του δείξω εγώ που με κάνει να το περνάω αυτό’’ και κάτι τέτοιες γελοίες αντιδράσεις. Το κορυφαίο είναι ότι τα πρώτα δύο χρόνια, κάθε βράδυ σχεδόν στον ύπνο μου έκανα σενάρια πώς θα ζητήσω αποδέσμευση για να τον εκδικηθώ, ήθελα να Του ρίξω μπουνιά.

    Το επόμενο στάδιο ήταν η αμφισβήτηση. Μου μιλούσε, κι έκανα τα δικά μου. Βράχος Εκείνος. Πού την έβρισκε την υπομονή, δεν γνωρίζω.

    Το τρίτο μου στάδιο ήταν η έλλειψη αυτοπεποίθησης. Οι θυμωμένες αντιδράσεις. Θεωρούσα ότι δεν είμαι καθόλου καλή. Κάθε εντολή Του την ακολουθούσε πάντα ένα δικό μου γιατί. Ζητούσα εξήγηση.

    Κάποια στιγμή, το πήρα αλλιώς. ΄Αρχισα να αναρωτιέμαι μήπως κάνω λάθος, μήπως πρέπει να δω και τη δική Του πλευρά κι όχι μόνο ό,τι ήθελα. Δεν το μετάνιωσα.
    Κατάλαβα με άσχημο τρόπο είναι ότι ο δρόμος που επιλέγει μια σκλάβα είναι μοναχικός και δύσκολος. Στην ανηφόρα το μονοπάτι είναι στενό κι απότομο. Με πολλούς γκρεμούς και πολλά πισωγυρίσματα.
     
    Last edited: 21 Αυγούστου 2017
  6. Seras Victoria

    Seras Victoria Danger! Danger! High Voltage! Contributor

    Τι δυνατό, βοηθητικό και αληθινό πράγμα το να μιλάει κάποιος για τις εμπειρίες του χωρίς φόβο.

    Σε ευχαριστώ και για τη δική σου συνεισφορά στο νήμα  
     
  7. lexy

    lexy .ti.va.

    Ένα ανεκπαίδευτο υ σοφό θα ήταν να καθοδηγηθεί απο το Κ μέλος να αντιλαμβάνεται την όποια αποτυχία του όχι ως σφάλμα μα ως ανωριμότητα. Κάτι που θεωρώ πολύ φυσιολογικό στα αρχικά στάδια. Σε περίπτωση επαναλαμβανόμενων αποτυχιών σε παρόμοια ή όμοια πράγματα, είναι απολύτως στην κρίση του Κ αν και πως θα δράσει ή θα αντιδράσει.

    Το σφάλμα, σε εμένα, δεν έχει ουδεμία "θεραπευτική" δράση ή ιδιότητα. Συνήθως, στα αρχικά στάδια τα ανώριμα -ακόμα - υ, αγαπούν να προκαλούν. Αναζητούν το λάθος. Δεν ξέρω τους λόγους, υποθέτω τόσοι όσα τα υ, μα ο κοινός παρονομαστής ενδεχομένως να είναι η άρνηση λόγω φόβου.

    Δεν εντάσσω στο πλαίσιο του σφάλματος συνήθειες του υ που ο Κ επιθυμεί να αλλάξει ή εξαλείψει. Εκεί χρειάζεται σχολαστικότητα και χρόνος.
     
  8. Arioch

    Arioch Μαϊμουτζαχεντίν Premium Member Contributor

    Γιατί μιλάμε μόνο για την εκπαίδευση του υ; Η εκπαίδευση δεν είναι μονόπαντη, και ο Κ εκπαιδεύεται ταυτόχρονα. Και τα λάθη του "υ" είναι *πάντα* λάθη του Κ. Όταν αναλαμβάνεις μια ευθύνη, δεν την αναλαμβάνεις μισή.
     
  9. angel42

    angel42 Regular Member

    Αγαπητέ θα διαφωνήσω ως προς το παραπάνω σκέλος του γραπτού σου αν και ταυτόχρονα ασπάζομαι το αξίωμα όσο και αν αυτό φαίνεται αντιφατικό. Και τι εννοώ... Το επωμίζομαι την ευθύνη ως Κ ολόκληρη σημαίνει ότι αντιλαμβάνομαι με ψυχραιμία, καθαρότητα και χωρίς πείσματα και εγωισμούς ποιό είναι το μέρος της ευθύνης που Μου αντιστοιχεί σε κάθε περίσταση και ποιό μέρος είναι η ευθύνη που αντιστοιχεί στο υ μέρος. Ότι δεν παραλαμβάνω παραπάνω από όσο Μου αντιστοιχεί σε κάθε δεδομένη στιγμή και ότι δεν επιμερίζω παραπάνω ή λιγότερο στο υ μέρος από την ευθύνη που επίσης του αντιστοιχεί... Αλλιώς δε μιλάμε για ανάληψη ευθύνης αλλά για κάτι που σε σύντομο χρονικό διάστημα θα κάνει το Κ να κάψει κάθε φλάτζα του... Α.
     
  10. Arioch

    Arioch Μαϊμουτζαχεντίν Premium Member Contributor

    Ουσιαστικά συμφωνούμε. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι τα όποια σφάλματα του "υ" αντικατοπτρίζονται στο Κ του και αυτό είναι κάτι που το Κ το ξέρει και το κατανοεί πριν αναλάβει την ευθύνη ενός υ.
     
  11. Stalker

    Stalker Not a very nice guy Contributor

    Εχω την εντύπωση πως η άρνηση λόγω φόβου οδηγεί σε λάθη τα οποία είναι αθέλητα όσο και αναμενόμενα.
    Σε περίπτωση που το λάθος αναζητείται ηθελημένα, τότε πιστεύω πως πρόκειται για τεστ.Σε ο,τι αφορά στον χειρισμό του σφάλματος από το κυρίαρχο μέλος και ακολούθως(και ίσως κυρίως) σε ο,τι αφορά την την επίδραση αυτού του χειρισμού στο υ μέλος.
    Θα έλεγε κανείς ένα τεστ για τον ορθότητα της επιλογής τρόπου σχετίζεσθαι και του κατάλληλου ανθρώπου προς τούτο.
    Προφανώς κάτι τέτοιο μπορεί να υπάρξει μόνο στο αρχικό στάδιο της σχέσης.
     
  12. n0mad

    n0mad Dirty Forty

    Εν ολίγης το σφάλμα περιέχει εκπαιδευτική ιδιότητα ανεξαρτήτως θέσεως, θέλησης και εμπειρίας.