Θα παντρευόσασταν ποτέ τον-ην σκλάβο-α σας ?

If you don't..."we wont be just the 2 of us for long, dear"...

...TARGET APPROACHING...

 

Νομίζω πως ναι. .I totally get it. Ειδικά για την συγκεκριμένη που μιλάω.. το καταλαβαινω απολυτα. Ηταν μια μέτριας εμφάνισης γυναίκα με εξαιρετικά χαμηλή αυτοπεποίθηση που κατά τύχη βρήκε ένα πολύ ωραίο άντρα, έξυπνο.. και που για τους δικούς του λόγους έμεινε μαζί της.. μέχρι που την παντρεύτηκε.. τώρα συμπεριφέρεται αλλιώς.. έχει τουπε..θάρρος κάνει γκρινιες και έχει απαιτήσεις που πιο παλια δεν τολμούσε καν να σκεφτει..

 

Καλό για την ίδια αγαπητή. Αρκεί να μην το παρακάνει τώρα που άνοικε η σπηλιά του Αλαντίν και της φύγει το ταίρι.

Ξέρεις, όλα θέλουν μέτρο και τέχνη.

 

Διαβάζοντας το νήμα έθεσα την ερώτηση, και έλαβα αρνητική απάντηση, κάτι που το περίμενα.

 

Που έκανες ερώτηση και πήρες αρνητική απάντηση??

 

Συγνώμη, μάλλον πετάχτηκα λίγο απότομα στην συζήτηση. Ρώτησα τον άνθρωπο που θεωρώ ότι ανοίκω.

 

Ρε παιδια..σορρυ δλδ. Ο γαμος τι ακριβως αλλαζει;; αν συγκατοικω με το ταιρι μου θεωρουμε παντρεμενη. Ενα χαρτι ειναι κ μια υπογραφη. Και ενας λιγοτερο οικονομικος τροπος χωρισμου γιατι θελω διαζυγια, δικηγορους κλπ. Κατα τα αλλα ο γαμος δεν ειναι κατι αλλο. ( προσωπικη αποψη παντα). Απ τη στιγμη δε που κανεις οικογενεια...ναι αλλαζει. Αλλαζουν οι υποχρεωσεις. Αλλα αφορα και τους δυο. Και το ιδιο θα συνεβαινε ειτε ηταν παντρεμενοι ειτε οχι. Υποχρεωση προς τα παιδια λοιπον εχουν και οι δυο. Αρα ;;;;

Και για να απαντησω...ναι. Θα τον παντρευομουν. Γιατι δεσμευομαι με το ατομο πρωτιστωςκ μετα με την ιδιοτητα αυτου.

 

Εγώ συγνώμη που ρώτησα περαιτέρω εξηγήσεις ενώ είχα καταλάβει αλλά ηθελα μια επιβεβαίωση

 

Κανένα πρόβλημα. Επίσης απέφυγα να χρησιμοποιήσω την λέξη του τίτλου (σκλάβο-α) γιατί ποτέ δεν έχω αυτοπροσδιοριστεί έτσι, αλλά ούτε και με έχουν προσδιορίσει.

 

Άσχετο ίσως λίγο με το θέμα αλλά ας πω 1-2 πραγματάκια που θεωρώ σημαντικά  

Να πω ότι ως προς την ουσία, συμφωνώ απολύτως μαζί σου  
Όταν δυο άνθρωποι αισθάνονται committed ο ένας απέναντι στον άλλο, τότε και ας μην έχουν την παραμικρή νομική - πολιτειακή - θεσμική αναγνώριση του δεσμού τους, ο δεσμός είναι πανίσχυρος. Και το αντίστροφο βέβαια: ας έχουν παντρευτεί με παπά, κουμπάρο και 30000 καλεσμένους παρόντες, δεσμός δεν υπάρχει αν δεν νιώθουν αυτοί δεσμευμένοι ο ένας απέναντι στον άλλο.

Όμως, η σχέση δυο ανθρώπων υπάρχει και στο πλαίσιο μιας κοινωνίας. Και κάποιες φορές αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται μια τυπική επικύρωση της σχέσης τους.
Π.χ. Αν δυο άνθρωποι ζουν μαζί, χωρίς να έχουν κάποιο γάμο, σύμφωνο κλπ και ο ένας (ω μη γένοιτο) πάθει κάτι (βλ. ένα χειρουργείο σοβαρό), τότε ο άλλος δεν έχει κανένα δικαίωμα να πάρει αποφάσεις για τον άνθρωπο του.
Ο ένας δεν έχει δικαίωμα σε κάποια κληρονομιά από τον άλλο. Θα μου πει κανείς "το χρήμα μας νοιάζει;". Θα απαντήσω "αν ας πούμε υπάρχει ένα παιδί στη μέση και το χρήμα δε ρέει άφθονο, ναι έχεις ανάγκη μερίδιο σύνταξης του έτερου γονέα για να το μεγαλώσεις".
Ένα ακόμη παράδειγμα είναι αυτό που σχετικά πρόσφατα συνέβη, μετά το θάνατο του Μηνά Χατζησάββα, που ο επί κάποιες δεκαετίες σύντροφος της ζωής του δεν μπορούσε να πάρει τη σορό του ανθρώπου του να την αποτεφρώσει.

Δυστυχώς, δυστυχέστατα, για όλα τα παραπάνω χρειάζεται κάποιο έγγραφο που να πιστοποιεί τη σχέση τους.
Χωρίς βέβαια αυτό να κάνει τη σχέση  

 

οκ στο γαμησι κολησες αγαπημου?

 

Ενα εχω να πω! Σαρδελλες ΚαλλΟνης!!!
Ο νοων νοειτω