Ισκιοι

Ίσκιοι Αναπλήρωτων κοινών συνεστιάσεων τα χρόνια που φεύγουν χωρίς ν αγγίξουν την Ζωή μας…

Παράλογοι συνειρμοί κάποιων απτόητων Μονομάχων μες τα μπουντρουμια της αβάσταχτης υπέρτατης Ασκήμιας.

Απόηχοι παλιών παράδοξων μαχών,
Σπαθιά κι Ασπίδες ,
Υπόγειοι λαβύρινθοι γιομάτοι Τέρατα
Κι εσύ μ ένα σπαθί και μια πυξίδα να ψάχνεις για παρηγοριά και εξύψωση πνευματική μες τ άδυτα σκοτάδια του Υπέρτατου κακού.

Ανίκανος να βιώσεις παραμικρή συγκίνηση,
Ανάπηρος συναισθηματικά .

Ο Φόβος με περίεργα ασύλληπτη ομορφιά γιομίζει τα τρίσβαθα σου με ηδονή.

Ανακαλύπτεις τι μαγεία του Πόνου κι Ανασταίνεσαι
ζητώντας κι άλλο αίμα κι άλλο πόνο μπας και ζήσεις…

Και Πάλι φόβος.

Τσακισμένα Παράλυτα πόδια που δεν θα σ’ οδηγήσουν πουθενά.
Τυφλά μάτια που ποτέ δεν αξιώθηκαν να δουν το φως ενός μεσημεριού,
Τη λάμψη κάποιου αστεριού…

Κι έτσι γυμνός τυφλός, παράλυτος και ματωμένος,
Νιώθεις να πάλλεται μπροστά σου ένα Φως…
Ψευδαίσθηση ή ένα Όνειρο που πάσχει να ξυπνήσει?

Ασύλληπτα τρομακτική έγινε πια η Ελπίδα,
Σ’ ένα Ναυάγιο κρυφών, νυχτερινών, αισθήσεων-παραισθήσεων.

Γυρίζεις πλάτη σ' Όλ’ αυτά που κάποτε ποθούσες να βιώσεις…
Και μπαίνεις πιο βαθιά στη Γη, σ’ όλα αυτά που είναι γνωστά…
Κι ας τα Μισούσες και πάσκιζες να βρεις Ανατολή…

Είναι Αργά για σε να ελπίζεις .

Κρύψου στον Άδη τον Νεκρών πολεμιστών παρέα με άλλους τόσους που δείλιασαν να ζήσουν.
Στο παγωμένο ξέφωτο τις πίκρας σου Φαντάσματα άλλων εποχών θα σε ζεστάνουν

Χαιρετώ …

 

Γιατι τοση απελπισια lara μου?

 

Κατ΄ακρίβεια είναι θλίψη περισσότερο παρά απελπισία και όταν το έγραφα ήταν σαν κλωτσιά στον εαυτό μου, μπας και πάρει μπροστά και τολμήσει να ζήσει όλα όσα ποθούσε.

Εδώ το έβαλα σαν αφιέρωση σε κάποιο φίλο που βρίσκεται σε παρόμοια κατάσταση.
Βρήκε μέσα στο χώρο αυτό που ποθούσε τόσα χρόνια, αλλά δεν τολμάει λέγοντας πως είναι πια αργά...

 

Ποτέ δεν είναι αργά για τίποτε. Ποτέ δεν είναι αργά αν είναι να ζήσεις κάτι το οποίο σου αρέσει. Αυτά που λέω ίσως να νομίζουν ότι τα λέω για άλλους εκ του αφαλούς. Τα έχω εφαρμώσει στην ζωή μου αυτά που λέω. Ακολουθώ το "όποιος φοβάται πεθαίνει κάθε μέρα, όποιος δεν φοβάται πεθαίνει μία φορά".

 

RE: RE: Ισκιοι

Συμφωνώ serr.  

Είχα παλιά γράψει κάτι που ακόμη με εκφράζει.
Τα όσα έκανα με πληγώνουν, τα όσα δεν έκανα με σκοτώνουν.