Ιστορια

Μια ιστορια αληθινη που εχει γραφτει σε τριτο προσωπο προσπαθωντας να φωτισει και τις δυο πλευρες...
Βιωσαμε εντονα την καθε στιγμη της και τωρα που εδω και καιρο ζουμε το τελος της ισως κατι να μεινει ως αποτυπωμα στο χρονο...εστω και γραπτα...
Ας μου συγχωρεθουν τα τυχον ορθογραφικα και συντακτικα λαθη...
Τα σχολια φυσικα και ειναι επιθυμητα..



Ιστορια.

Πρεπει να γραψω πριν εξατμιστει η υγρασια της εμπνευσης που λιμναζει στο κεφαλι μου...ομως, αν και μενει ακομα λιγη απο αυτην την αισθηση που με ακολουθησε τις προηγουμενες μερες, κατι εχει αλλαξει και μοιαζει η υπαρξη της σαν ματαιοπονια...


Τα δακρυα της κυλισαν στο λιγο σφιγμενο λαιμο του.Ειχαν μεινει λιγο σε αυτην την σταση.Ειναι αληθεια οτι δεν καταλαβε απο την αρχη τα δακρυα... τα μαντεψε με καποια καθυστερηση .Αλλωστε αυτο δεν συνεβει για πρωτη φορα και ισως να ειναι η τελευταια φορα . Δεν γινεται κατι να καθυστερει οταν δεν υπαρχει και οι δυος τους δεν ηταν διαθετιμενοι να παλευουν για το τιποτα.


Γυρνουσε απο τις συντομες πρωτες διακοπες του.Την ειχε παρει τηλεφωνο αλλα δεν το ειχε σηκωσει. Ηξερε πολυ καλα τους κανονες . Εφοσον δεν το σηκωνει εκεινη τν ωρα δεν μπορουσε να τον ξαναπαρει.


Βγαινοντας βολτα με το σκυλι του,για το βουνο ηταν μια ευκαιρια να συναντηθουν.Παντα το εκμεταλευοντουσαν για να συναντηθουν..ηταν μια συντομη επαφη μεσα στην μερα που συνηθως περνουσε με κουβεντα και περπατημα, Του αρεσε ιδιαιτερα το περπατημα, ηταν σαν να ταξιδευε ενω μιλουσαν…ενω μιλουσαν με εκεινη .Εκεινη μαλλον το εκανε επειδη του αρεσε και φυσικα για να ειναι μαζι του. Δεν ειχαν τοσο χρονο στην διαθεση τους. Για την ακριβεια απο την πρωτη στιγμη ολες οι συναντησεις τους ειχαν τοσο περιορισμενο οριζοντα που πολλες φορες η αισθηση που της αφηναν αφου απομακρυνοταν απο κοντα του , ηταν στιφη σαν ροφημα που ενω σε αναζογοωνει η επιγευση του ειναι τοσο δυσαρεστη που κινδυνευεις να μην θελεις να το ξαναγευτεις. Ποτε δεν αφησε τον εαυτος της ομως να παρασυρθει απο αυτην την αισθηση,Παντα,η σχεδον παντα, πιεζε τον εαυτο της και κυριως της θυμιζε την ενταση των προηγουμενων στιγμων. Αυτες αναζητουσε αλλωστε.


Συναντηθηκαν λοιπον μετα απο μια βδομαδα.Ο καθενας ειχε τα δικα του μεσα στο μυαλο του για τον αλλον και για την σχεση τους.Το χαμογελο που την υποδεκτηκε δεν βρηκε την ανταποκριση που θα ηθελε. Απο μακρια ομως ,απο το περπατημα και κυριως απο το βλεμμα της που απεφευγε να τον αντικρισει και κυριως να του χαμογελασει καταλαβαινε οτι ολα ειχαν αλλαξει ή ηθελε να πιστευει σχεδον ολα . Καπου στην ακρη θα υπηρχε μια σανιδα για να τους επιτρεπει να κολυμπανε στον ωκεανο των φαντασιωσεων μαζι.


Τα επομενα δευτερολεπτα,λεπτα,στιγμες, επιβεβαιωσαν αυτο ηξεραν και οι δυο. Η δηλωση του οτι την σκεφτοταν δεν εβρισκε ανταποκριση αντ αυτου σχολια ειρωνικα και αδιαφορα. Δεν υπηρχε ενταση. μαλλον αποστασιοποιηση υπηρχε.

Της ειπε αυτο που ειχε αποφασισει, οτι χαθηκε αυτην την εβδομαδα γιατι δεν ηθελε επικοινωνια βεβιασμενη λογω συνθηκων αλλα η σκεψη του τριγυρνουσε στο κορμι της και κυριως την κατακτηση και τον ελεγχο της... Αυτο ειχε συνηδειτοποιησει, ποσο πολυ ηθελε να εχει παντα ενα δικο του κομματι πανω της ακομα και οταν θα βρισκοταν μακρυα του ειτε λογω συνθηκων ειτε λογω επιλογης.Ακομα κι οταν καποιος αλλος την αγγιζε,να υπηρχε κατι απο αυτον πανω της..μεσα της.


Η σταση της του προκαλεσε κυμματα αντιδρασης,ηδονικα ομως .Αισθανονταν να ενεργοποιειται ενα κομματι του . Οι σκεψεις του,οι φαντασιωσεις του, οι επιθυμιες του επρεπε να παρουν μορφη... το απαιτουσαν .Δεν ηθελε να αντισταθει .Δεν ηθελε να εχει μια ορθολικη αντιμετωπιση ή καλυτερα ηθελε να εξισοροπησει... Ειναι αληθεια οτι Δδεν του εμεναν πολλες επιλογες γιατι δεν τις ηθελε...μια ηθελε να το συμπαρασυρει..μια και μοναδικη Επιλογη.


Βλεποντας τον να ερχεται με τον σκυλο του καταλαβαινε οτι τιποτα δεν ηταν ιδιο αν και αυτος μαλλον απο μακρυα ιδιος φαινοτανε και μαλλον ακομα την προκαλουσε σεξουαλικα. Ομως ηξερε η ιδια οτι κατι ειχε αλλαξει μεσα της,πραγματα που νομιζε οτι θα μπορουσε να μην ηταν εμποδια. Τωρα οχι απλα την εμποδιζουν αλλα την πνιγουν .

Ενας θυμος κυριαρχουσε. Δεν επρεπε να το γραψει αυτο της προαλλες... ηταν σαν να τριβει στην μουρη της οτι δεν της αρεσε σ αυτον και προσπαθουσε να ξεπερασει. Πως σκεφτηκε να γραψει κατι τετοιο..του το ειχε εξηγησει γαμωτο....με πολλους τροπους..πως γινεται να μην το καταλαβαινει..πως γινεται να θελει να ειναι κτημα του οταν δεν μπορει να την καταλαβει . Πως γινεται να μην μπορει να αφηνει περιθωρια δικδικησεις οπως αυτη ηθελε. Του το ειχε πει γαμωτο... με πολλους τροπους...Απαιτει οσο απαιτει και αυτος...δεν μπορει να λειτουργησει διαφορετικα...γαμωτο...οσο τον κοιταζε και μιλουσαν εβραζε...

Ειναι αληθεια . Ηθελε να τον δει. Ομως τιποτα δεν αλλαζε απο τις σκεψεις της οσο τον αντικρυζε και του μιλουσε, οσο εβλεπε τον προσωπο του και τα ματια…


Επιτελους...και για τους δυο...

Της αρπαζει το χερι και της το φερνει πισω.


ΕΙναι εμφανως σε ενταση.Το κορμι του ενεργοποιημενο. Το δικος της αρχιζει να ξυπναει μεσα απο αυτη την κινηση ,να της φερει τα χερια της πισω...απαιτει εξηγησεις την ρωταει ...δεν περνει απαντηση...δεν θελει να του μιλησει..Εκεινη θεωρει οτι ειναι περιττο..δεν εχει τιποτα αλλο να πει. Αυτος θελει να μαθει ομως και απαιτει να το ακουσει απο τα χειλη της...γαμωτο θελει επιβεβαιωση για ολα...δεν θελει να μαντευει τις σκεψεις της...δεν αισθανεται σιγουρος να μαντευει...τα πιεστικα θελω τους πολλες φορες παρουσιαζονται ηγετικα σε σχεση με την λογικη..δεν θελει να ακουει την λογικη των πραγματων . Αυτη ειναι αυτη η πλευρα του που ειναι αφοσιωμενη σε αυτην και ομως δεν το καταλαβαινει. Δεν την αδικει...αλλα θελει να τον καταλαβει και να κανει την υπερβαση..γαμωτο πολλα ζηταει???


Οσο την εποιανε απο τα χερι και της τα γυριζε πισω τοσο φουντωνε. Την ρωτουσε συνεχεια αλλα δεν επερνε απαντηση και αυτο τον εκανε να τεντωνεται και να μεγαλωνει ακομα περισσοτερο ενας εαυτος του που ηθελε την βια και την επιβολη και φυσικα τον πονο..να προκαλεσει πονο...να ακουσει το κορμι της να φουσκωνει κατω απο το βλεμμα του και το αγγιγμα του..το βιαιο αγγιγμα του... που της αφαιρει κατι απο την κυριαρχια της .Αυτο το σταυροδρομη που εφοσον το διαβεις πλεον περνας στις αποκλειστικες του διαθεσεις καποιου.Θα επεβαλε τον βηματισμο της...εκει που ηθελε να φτασει.


Το κινητο που ηθελε να σηκωσει μαλλον ηταν ενα τεστ γι αυτον που ειχε αποφασισει να τον υποβαλει. Αν την αφηνε να το σηκωσει,εκει σταματουσαν ολα. Γι αυτο και επεμεινε να ατο σηκωσει.



Δεν θα την αφηνε ποτε να το σηκωσει,ειδικα εκεινη την ωρα που αισθανοταν οτι το κορμι της αρχιζε να γινεται δικο του. Το ηξερε. Αν και παντα τριτες σκεψεις τρυπωναν και τον εκαναν να δηλιαζει μπροστα σε εναν εαυτο που θελει να κυριαρχει. Το ηξερε.

Την πιεζε,σωματικα και ψυχικα αλλα και την ερεθιζε...Το ηξερε και το ηθελε…



Ο θυμος της ομως ηταν παρον.Ακομα και στο κορμι της. Δεν την αφηνε να το σηκωσει. Την ενοχλουσε αυτο. Ομως απο την αλλη ηταν μια πραξη..επιτελους μια πραξη που εδειχνε κατι..αυτο της ελειπε γαμωτο..μια πραξη. Αυτες οι αρχικες πραξεις την εκαναν να τον ποθει...



Το ηξεραν. Περισσοτερο ηταν πραξεις σεξουαλικες που ερεθιζαν παρα επαφη δυο ανθρωπων που τους ενωνει ενα νημα...η κλωστη φαινοταν ετοιμη να κοπει απο το τραβηγμα του αγερα, των μποφορ της καθημερινοτητας που τους απομακρυνε ολο και πιο πολυ. Και ηξερε οτι δεν ηταν δικια της επιλογη. Αλλα δικια του. Η δικια του καθημερινοτητα φυσαγε προς την αντιθετη κατευθυνση και την απομακρυνε ολο και περισσοτερο...Ο δικος της ανεμος,ηταν δροσιστικο αερακι που την κανει να ειναι δραστηρια και δημιουργικη,ετοιμη να πλησιασειν να αφεθει...αυτος εφταιγε για την κλωστη που κοβοτανε σιγα σιγα..Το ηξερε ομως απο την αρχη..ομως γιατι ειχε ενδωσει στις επιθυμιες της και γρηγορα ειχε συμπαρασυρει και αυτον...?στην αρχη δεν τον ποθησε..ποθησε την δικια της εικονα..στην συνεχεια ομως αυτος ηταν που ποθουσε ...που θαυμαζε...



Τα παντα κυλισαν μαλλον αναμενομενα απο κει και περα...

Φουσκωνε η θαλλασσα μεσα τους λεπτο το λεπτο.Δυο σωματα που θα ενωθουν για ενα οριστικο τελος χωρις επιστροφη.Στην ακρη, πισω απο φυτα και χωματα..στην γη... εξω στην φυση..σε ενα βουνι...αναμεσα σε μονοπατια..εκει που συναντιοντουσαν καθημερινα.

Το σκυλι πλεον ειχε καθισει διπλα τους και τους περιμενε να τελειωσουν.

Βιαια πιασιμα,γονατισμενη ,ορθια. Στητο σκληρο πεος που σκιζει το στομα της..που επιβαλει την παλιδρομικη κινηση του κεφαλιου της.Πνιξιμο..σαλια...δυνατες διακεκομενες αναπνοες...

Ορθια να αγγιζεται...το χερι της γεματο απο σαρκα,αιμα,φλεβες και φλεγομενες επιθυμιες...Για λιγο ακομα μαζι μεχρι την στιγμη που γεμιζει απο υγρα και μετα χανεται για παντα...


Οι βιαιες κινησεις του ηταν σαν τον επιθανατιο ρογχο μια ολοκληρης εποχης...κατεκτησε για μια στιγμη τον κορμι της και μετα το εχασε για παντα...ηξερε οτι την κρατουσε εξωτερικα αλλα την εχανε για παντα...οσο της επεβαλε την θεληση του τοσο απομακρυνε το ειδωλο του απο μεσα της.


Παραδωθηκε το παραδεκτηκε μετα στον εαυτο της ομως οτι το εκανε μονο και μονο για να φυγει πιο αποφασισμενα απο κοντα . Ακομα και να τον ξαναεβλεπε πλεον δεν θα ειχε καμοια σημασια.Το αγγιγμα του θα ηταν μια ανακουφιστικη σκια κατω απο τον καυτο ηλιο..ηξερε οτι ο καυτος ηλιος της υποσχοταν και της απαντουσε τις εκπληρωσεις που θα ηθελε...ακομα και αν εμεναν αναπαντητα ερωτηματα...εκει υπαρχει κατι το οριστικο. Η σκια εμοιαζε να διαστελει τον χρονο και να χανεσαι σε μια αοριστια...Δεν χρωστουσε τιποτα τετοιο στον εαυτο της. Αντιθετα παντα χορευε ελευθερα με την επιβολη και την θεληση που την οδηγουσαν σε οτι ηθελε.


Επιτελους ηρθε αυτη η στιγμη.

Τα υγρα του γεμισαν το κορμι της...μια τελευται αισθηση απο το παρελθον..μια καρφιτσα που οσο περναει ο χρονος θα απομακρυνεται σαν ενα καλοκαιρινο νησι με ομορφες αναμνησεις.


Τα δακρυα της κυλισαν στο λιγο σφιγμενο λαιμο του. Αγκαλιαστηκαν. Ειχαν τελειωσει και εμεναν ακομα πισω απο τα δεντρα. Ειχαν μεινει λιγο σε αυτην την σταση.Ειναι αληθεια οτι δεν καταλαβε απο την αρχη τα δακρυα... τα μαντεψε ισως με καποια καθυστερηση αλλα αυτο δεν συνεβει για πρωτη φορα και ισως να ειναι η τελευταια φορα που θα συνεβαινει γιατι δεν γινεται κατι να καθυστερει οταν δεν υπαρχει..και οι δυος τους δεν ηταν διαθετιμενοι να παλευουν για το τιποτα.Ανακουφιση και για τους δυο ηταν..οτι αρχιζει ομορφα πρεπει να τελειωνει και ομορφα και γι αυτο ηταν διαθετιμενοι να παλεψουν.

Χωρισαν οπως χωριζουν παντα...ο ενας βιαζοτανε και επεβαλε μοιραια αυτο τον τροπο και η αλλη προσπαθουσε να παλεψει με κατι που σαν την αμμο εισχωρουσε και μπλοκαρε τα εξαρτηματα που δουλευαν γι αυτον..

Σταματησαν...πλεον ο ενας μακρυα απο τον αλλο. Η αποσταση πλεον μονο θα μεγαλωνε..


...το νερο που κυλαει τονιζοντας την καθε πραξη...η υγρασια που εισχωρει χωρις να μπορεις να αντισταθεις...ειναι πεπρομενο...οχι ,οχι της μοιρας γραπτο..καμοια σχεση. Ποτε δεν θα πιστευε σε κατι τετοιο...Ειναι αυτο που υπαρχει για να συμβαινει και να συμβαινει ,σαν σπειρα, και που το τελος παντα θα διαμορφωνεται απο εμας,τον αλλον/η και στα μερη που ζουμε .