Ιωάννα

Το όνομα της είναι Ιωάννα .
Κάθε πρωί ξυπνάει στις 8π.μ
Κάνει ένα σύντομο μπάνιο
Πίνει ένα ποτήρι καφέ.
Ντύνεται
Πάει στην δουλειά της.
Το απόγευμα γυρνάει σπίτι.
Βλέπει τηλεόραση
Κοιμάται στις 11:00

Αγαπητή Ιωάννα

Σου γράφω αυτό το γράμμα για να σε ενημερώσω για τις καινούργιες ιδέεςμου.Αλήθεια τι κάνεις; Ελπίζω καλά. Εδώ που μετακομίσαμε είναι πολύ ωραία.Τι γνώμη έχεις για τον έρωτα. Υπάρχουν κάποιο άνθρωποι που πιστεύουν ότι μπλα μπλα μπλα ενώ κάποιοι άλλοι που πιστεύουν ότι μπλα μπλα μπλα. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι μπλα μπλα μπλα

Με αγάπη Ιάσων

Πάντα μισούσε το όνομα της όλοι της λέγανε ότι είναι υπέροχο όμως ένας εφιάλτης που την επισκεπτόταν και συνεχίζει να το κάνει και τώρα τις έλεγε το αντίθετο και έμαθε να ζει με αυτό.

Αυτός ο εφιάλτης έγινε μια μέρα φίλος της και από τότε δεν την αφήνει να κοιμηθεί για να μην την επισκεφτεί άθελα του.

Οι απαίσιες ουλές που δημιούργησε δεν φεύγουν με κανένα τρόπο
Τα μυστικό βοτάνι που της δίνει αυτή τη μοναδική ευεξία της το δίνει ένας δαίμονας.
Πάντα ντύνεται στα μαύρα όχι γιατί της αρέσει το μισεί απλώς έχει αλλεργία στα άλλα χρώματα
Το βιβλίο που άρχισε να διαβάζει δεν το τελειώνει ποτέ γιατί δεν το
γουστάρει
Είπαμε ότι δεν κοιμάται ποτέ;
Κανένας ποτέ δεν την αγάπησε
ποτέ δεν νοιαζόταν για τίποτα

Τα τελευταία 2 χρόνια έχει αλλεργία στους ανθρώπους και επικοινωνεί
μόνο με γράμματα με κάποιο παρανοϊκό θαυμαστή της.

 

Ρε ioanna με το συμπάθειο δηλαδη τι ιστορία εισαι και εσυ...

 

Δεν ξέρω ! αλλά αν η ιστορία αυτή είναι η δική σου κοπέλα μου και είναι όντως πραγματική , καλό θα ήταν να συζητούσες με κάποιον ειδικό και όχι να την αφήσεις εδώ γιατί μάλλον θα τύχει των σχολιασμών , όπως του Maley . και δεν νομίζω πως αξίζει !
Όποιου και να είναι πάντως , αν υφίσταται , χρίζει σοβαρής προσοχής , από τα λίγα που έχω σπουδάσει !

 

RE: RE: Ιωάννα

Κάτι κουβαλάμε όλοι στην πλάτη μας μια ζωή. Τεράστιο βάρος. Πού να το εναποθέσεις; Στις σπουδές και τα πτυχεία;

 

Για να μην ανοίγω νέο thread θα προτείνω εδώ ένα βιβλίο του Τζιάν Φιλίπ το Πέρα από τα όρια είναι η ιστορία του Φράνσις με την Νικόλ με την οποία δοκιμάζει κάθε είδους σαδομαζοχιστικές εμπειρίες και με την Ολγα που στο ερωτικό παιχνίδι δέχεται τα πάντα εκτός από τη διείσδυση.

 

νομίζω παρεξηγήσατε το ποστ.. ή ίσως το παρεξήγησα εγώ.. οι αλήθειες που κάποτε αποτυπόνονται στο μαύρο είναι αλήθειες που φοβούνται το αγνό, ανέγγικτο άσπρο...

και τα βιβλία που τελιώνουν ποτέ, είναι σαν τις ιστορίες της ζωής, που δεν ολοκληρώνονται, που δεν συσπόνται στο ντελίριο της γραμμής του τέλους...

ίσως έτσι να είμαστε όλοι, να μισούμε αυτά που μας δίνουν ταυτότητα και να αγαπούμε τα κρυμμένα, τα προσωπικά, που μας δίνουν σχετικότητα...

 

RE: RE: Ιωάννα

Δεν ξέρω αν θυμάσαι στην Κόκκινη ταινία του Κισλόφσκι την σκηνή όπου ο εραστής της πρωταγωνίστριας της ζητάει να του πει τα πάντα για την ζωή της και αυτή "αδειάζει" όλη την τσάντα της πάνω στο κρεβάτι , οπως το είπες "ίσως έτσι να είμαστε όλοι, να μισούμε αυτά που μας δίνουν ταυτότητα και να αγαπούμε τα κρυμμένα, τα προσωπικά, που μας δίνουν σχετικότητα"

 

Ψιλά γράμματα για μένα αυτά κορίτσια.
Κάτι πιο χειροπιαστό ίσως;

Αστάρτη

 

ionna απαντω στο post της split: σε εκτιμω βαθύτατα και ας μη σε ξέρω. Πάντα οτι γράφεις το διαβάζω με προσοχή και τις περισσότερες φορες με συναρπάζει θα έλεγα. Αν απαντησα ετσι ηταν κατι αυθόρμητο της στιγμής και καθόλου μα καθόλου υποτιμητικό. Θα μπορούσα να γαψω πολλα αλλά "κρειτον το σιγάν". Αυτα και οποιος καταλαβε, καττάλαβε.

 

δεν είδα την ταινία, αλλα τελικά καταλαβαίνω τι λες

 

Αγαπητή Ιωάννα,

μια φορά ήταν δυο σκατζόχοιροι που κρύωναν πάρα πολύ. Έτρεξαν ο ένας δίπλα στον άλλον για να ζεσταθούν. Όμως, τρυπήθηκαν από τα αγκάθια τους και τινάχτηκαν πέρα ουρλιάζοντας. Απομακρυσμένοι όπως ήταν δεν πονούσαν πλέον, αλλά εξακολουθούσαν να κρυώνουν. Δειλά-δειλά άρχισαν να ξαναπλησιάζουν ο ένας τον άλλον. Τρυπιόντουσαν, τραβιόντουσαν, ξανά-μανά. Στο τέλος, βρήκαν μιαν απόσταση που δεν πονούσαν πολύ και κάπως ζεσταίνονταν.

Έζησαν αυτό που μπορούσαν να ζήσουν. Τίποτα παραπάνω, αλλά και τίποτα λιγότερο.

Φιλικά,

Α. Σοπενάουερ


ΥΓ. Από αυτά που δεν έχω σπουδάσει, είμαι σε θέση να σε βεβαιώσω πως είσαι μια χαρά.

 

Εγώ δεν συμφωνώ, με τον DreamMaster, θα έλεγα ότι δεν είσαι και πολύ καλά, γιατί βλέπεις την ζωή σου να περνάει σαν απλός θεατής, δεν συμμετέχεις και δεν χαίρεσαι την κάθε στιγμή σου. Αν κατάλαβα καλά αναλώνεις την μέρα σου κάνοντας ψυχαναγκαστικά πράγματα που δεν σου αρέσουν, είτε από συνήθεια, είτε από ένα κακώς εννοούμενο αίσθημα υποχρέωσης. Επειδή σε εκτιμώ ιδιαιτέρως, θα σου πω χωρίς πολλές περιστροφές ότι πιστεύω ότι αδικείς τον εαυτό σου. Μία τέτοια ζωή δεν σου αξίζει, δεν αξίζει σε κανένα. Δεν ξέρω τι φταίει, δεν είμαι ειδικός, αλλά αυτό το βιβλίο του Γιάλομ "Η θεραπεία του Σοπεάουερ" είναι συγκλονιστικό, σου το συνιστώ, εμένα με βοήθησε πάντως. Carpe diem, μην μοιρολατρείς, δεν έχει νόημα, και μην πετάς το δώρο της ζωής, είναι κρίμα για σένα.