Κρίση παντου

Η μάστιγα της εποχής.Νέα τάξη πραγμάτων.κρίση παντου.κρίση στα λεφτά.κρίση στα αισθήματα.κρίση στην ζωη.
Πόσο άραγε μας έχει επηρεάσει στα αληθεια?βιώνουμε την εποχή του ιντερνέτ,της πλήρους ελευθερίας.. νιώθουμε όμως στ αληθεια ελεύθεροι?Ή Φυσική επαφή έχει τροπον τινά αντικατασταθεί απ την ψεύτικη.Ποιος από εμάς άλλωστε δεν έχει δει την εικόνα μιας παρέας σε μια έξοδο όπου όλοι είναι με τα κινητά ανά χείρας?
Ψεύτικες εποχές,ψεύτικοι άνθρωποι..
Στο άγχος μας να ταιριάξουμε με το πληθος,με αυτο που η κοινωνια γυρω μας θεωρει φυσικο,κάπου χάνουμε κομμάτια του εαυτού μας,με συνέπεια να μην είμαστε "εμεις" αλλα να είμαστε οι "αλλοι"..
Πόσο το έχετε δει αυτό να συμβαίνει γύρω σας?το έχετε δει ή βιωσει ,έστω κ σ εναν ελάχιστο βαθμό?
Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει την ζωή σας?φέρνει η οικονομική κρίση κρίση αξιών ή είναι 2 εντελώς διαφορετικά πράγματα για εσας,2 παράλληλες γραμμές που δεν τέμνονται ποτέ?

 

Καλησπέρα, πολύ ωραίο νήμα. Η οικονομική κρίση φυσικά και μας έχει επηρεάσει όλους καθώς το εισόδημα των περισσότερων μειώνεται και τα έξοδα αυξάνονται και είναι πάντα απίκο στο ραντεβού τους. Από την άλλη οι άνθρωποι (οι περισσότεροι) έχουν γίνει εξαιρετικά εγωιστές γιατί αισθάνονται ότι δεν ανήκουν κάπου. Ο ''ψεύτικος'' κόσμος του διαδυκτίου θεωρώ ότι δίνει την αίσθηση της ελευθερίας αλλά στην ουσία κλείνει τους ανθρώπους σε ηλεκτρονικά κλουβιά και σε μια εικονική πραγματικότητα. Στην ουσία θεωρώ ότι οι άνθρωποι δημιουργούν ψεύτικους κόσμους όπου προβάλλουν τον αληθινό εαυτό τους έτσι ώστε να ''ταιριάξουν'' και να πάρουν την επιβεβαίωση. Το λυπηρό σε αυτό που περιγράφω όμως είναι ότι ενω οι άνθρωποι παίρνουν την επιβεβαίωση στον κόσμο που έχουν δημιουργήσει μόνοι τους σε κάποιο σόσιαλ μίντια ντρέπονται και διστάζουν να προβάλλουν τον εαυτό τους και στην πραγματική ζωή που συμπεριλαμβάνει πάλι ίδιους ανθρώπους σαν αυτούς του ηλεκτρονικού κόσμου. Γιατί όμως ; Γιατί οι περισσότεροι έχουν γίνει εγωιστές (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου), ευαίσθητοι και έχοντας πλάσει στο μυαλό τους διάφορες φοβίες (όπως για παράδειγμα η απόρριψη) που τους αναγκάζει ενδόμυχα να φρενάρουν συμμπεριφορές, συναισθήματα κλπ .

 

Μιλώντας υπό το πρίσμα των ηλεκτρονικών κλουβιων όπως πολυ σωστά ανέφερες,θα προσθέσω πως σε πληθώρα περιπτώσεων οι άνθρωποι ούτε εκεί δειχουν τον πραγματικό τους εαυτό,παρά αυτο που νομίζουν ότι "πουλαει"...Αυτό που θα τους κάνει να μαζέψουν τα περισσότερα like και τους περισσότερους φίλους..πολλές φορές αγωνιώντας πάνω από ένα πληκτρολόγιο γι αυτό!

 

Καθόλου απίθανο αλλά νομι΄ζω ότι το πληκτρολόγιο τους/μας κάνει πιο ελεύθερους. Δεν υπάρχει ήχος και εικόνα. Ωστόσο αυτό που λες έχει βάση.

 

Την ζωή μας την φτιάχνουμε μόνη μας .Το μέλλον το δημιουργούμε εμείς....... μια πατρική συμβουλή και οδηγία προς ναυτιλλομένους.....Η πραγματική ζωή είναι έξω μακριά από το ίντερνετ το λαπ τοπ το κουτί....όσο είστε ακόμα νέοι κυνηγήστε το όνειρο σας παλέψτε να το κάνετε πραγματικότητα......Καμία κρίση και κανένας πάνω σ αυτήν τη γη δεν πρέπει να μας κάνει να χάσουμε την αισιοδοξία μας......να ξεχάσουμε τα όνειρα μας και να μας κλείσει στο κλουβί που λέγετε ανέχεια.... είναι καθήκον μας να αντισταθούμε και να παλέψουμε για τα όνειρα μας....... 

 

Η πραγματικη κριση ειναι ελλειψη σκοπων και ιδανικων που μεταμορφωνει τους ανθρωπους σε υπηρετες του καταναλωτισμου και του υλισμου ενω υπαρχουν ιδεωδη πνευματικα που αποτελουν αφθαρτα προτυπα...

 

Σαφώς κ διανύουμε την εποχή του καταναλωτισμού..
Την εποχή όπου ο έχων πολλα υπερτερεί του έχων λίγα και καλά. Έχουμε αντικαταστήσει την ουσία με την υλική αξία κ αυτό είναι το μεγαλύτερο μας πρόβλημα..
Θέτοντας στόχους,θέτουμε κ μια πορεία στην ζωη μας,κ την σχεδιάζουμε έτσι ώστε να μας οδηγήσει προς αυτόν τον δρόμο..
Τι γίνεται όμως όταν ο στόχος αυτός,ο βασικός και ουσιώδης στόχος απομακρύνεται?
Ναι μεν,μπορείς να θέσεις εκ νέου άλλους στόχους θα μου πεις,αλλα κ πάλι δεν παραμένει "αγκαθι?

 

Ο έχων πάντα υπερτερούσε...Το θέμα είναι με τον έχων λίγα..... που δίνει μάχη κάθε μέρα και πολλές φορές άτιμα ώστε να γίνει έχων και κατέχων για να κάνει όσα κατηγορούσε ως μη έχων....

 

@Kostas.V.

 

Σχετικα με τα προηγουμενα...οικονομικη κριση. Προσωπικα για ενα σημαντικο διαστημα κοντεψε να με διαλυσει. Βρεθηκα σε απογνωση αφου ξεκινησα με τις καλυτερες των προυποθεσεων την "αυτονομη" ζωη μου και βρεθηκα μεσα σε 10 χρονια βουτηγμενος μεχρι τα ρουθουνια στα σκ@τα και τις υποχρεωσεις.
Κριση αξιων...οχι. Το αντιθετο θα ελεγα. Μετα απο μια εφιαλτικη διετια που επιασα πατο σε ολα τα επιπεδα...τα ξαναβαλα ολα σε μια σειρα. Κραταω τις αξιες μου σημαια και προχωραω. Πανω που ειχα γινει επικίνδυνα αυτοκαταστροφικος, ξαναγυρισα στις ριζες μου κατα καποιο τροπο. Χαιρομαι την καθε λεπτομερεια και ας ζω με το 1/10. Το μονο που με νοιαζει πλεον ειναι οι ανθρωπινες σχεσεις. Το δυσκολοτερο κομματι ειναι να προσπαθω να το μεταδωσω στους δικους μου ανθρωπους. Την στιγμη που πολλοι απο αυτους ειναι με ψυχοφαρμακα.

 

Λάθος ακριβώς εκεί. Δεν είμαστε καθόλου ελεύθεροι. Υποχείρια είμαστε με αλυσίδες.

Αρχίζεις να μου θυμίζεις επικίνδυνα τον εαυτό μου... ειδικά στη φράση "Ψεύτικες εποχές,ψεύτικοι άνθρωποι..".
Νιώθω εδώ και κάμποσο καιρό τώρα πως ζούμε σε ένα θέατρο, αγωνιούμε να παίξουμε καλά τους ρόλους που μας έδωσαν, μα δε ξέρουμε καν ποιος ο σκηνοθέτης, ποιος μας έδωσε τους ρόλους ? Για ποιο κοινό παίζουμε ? Μπορούμε να... παρατήσουμε τη σκηνή και το έργο και να τη κάνουμε ? Υπάρχει κάποια έξοδος κινδύνου για να αποδράσουμε ? Όλα προβλεπόμενα, στην ίδια λούπα, καθημερινά, μηχανικά, ο ζωντανός οργανισμός που λέμε πόλη λειτουργεί σαν να ήταν κουρδιστός, μπορείς να προβλέψεις κινήσεις, βήματα, συμπεριφορές, συμβάντα.
Δε τα συζητάω συνήθως αυτά τα πράγματα γιατί οι άνθρωποι τρομάζουν όταν τα ακούνε. Σε παρεξηγούν. Σε κοιτάν περίεργα. Νομίζουν πως έχεις 'χαλάσει', έχεις 'γκλιτσάρει', έχεις πάθει κάποια βλάβη και θες συνεργείο. Λείπουν οι σκεπτόμενοι άνθρωποι. Κανείς δε σκέφτεται. Να σκεφτεί γιατί το λες και αρκετά ώστε να δει αν έχεις δίκιο. Βαριούνται. Φοβούνται. Αποδέχονται τη μετριότητα της καθημερινότητας γιατί φοβούνται να αποδεχτούν πως ίσως και κάνουν λάθος και τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως νόμιζαν. Ακόμα περισσότερο φοβούνται το άγνωστο, φοβούνται την αλλαγή, φοβούνται την αλήθεια. Για αυτό τους αρέσει το ψέμα, γιατί είναι γνώριμο και άρα άνετο.

Κολλάν με τη συζήτηση αυτά τα 3:





 

 

Η οικονομικη κριση προηλθε στην Ελλαδα εν μερει κι απο την κοινωνικη κριση ή μαλλον την απουσια κοινωνικου ιστου. Μηδεν σεβασμος στην κοινωνια, σε καποιους κοινους κανονες για να ζουμε ολοι καλυτερα. Ειμαστε μικρες αγελες ανθρωπων που προσπαθουμε να κατασπαραξουμε αντιπαλα στρατοπεδα για να επιβιωσουμε στη ζουγκλα.

Οι περισσοτερες χωρες την κριση την ξεπερασαν, οχι τυχαια μονο εμεις δεν την ξεπερασαμε αλλα βυθιζομαστε ολο και πιο πολυ. Και βγηκαν στην επιφανεια και κομπλεξ που ειχαν κρυφτει κατω απο το χαλι για δεκαετιες, καποιοι "φωστηρες" χωρισαν την ηδη διαλυμενη κοινωνια στα δυο. Εμεις οι απο εδω απεναντι σε εσας. Τους τελειωνουμε...

Τα social media δεν μας εχουν αποξενωσει. Απλα συνεπεσε η εκρηξη τους με την οικονομικη κριση. Ολο και περισσοτερος κοσμος κλεινεται και περναει περισσοτερες ωρες μπροστα σε εναν υπολογιστη. Αμα δεν εχεις λεφτα στην τσεπη σου δεν εχεις και ορεξη. Και να βγεις να κανεις τι; Να μαζευεις λεφτα δυο εβδομαδες για να χαλασεις ενα δεκαρικο εξω και να αγχωνεσαι μην εκατσες σε λιγο πιο ακριβο μαγαζι; Λες δεν γαμιεται, θα κατσω μεσα. Κατεβαζεις και μια ταινια ή μια σειρα, παιρνεις και κανα δυο μπυρες απο το σουπερμαρκετ και μενεις με τις πυτζαμες μπροστα στο λαπτοπ ή την τηλεοραση.

Και οταν βγαινεις εννια στους δεκα ειναι μεσα στη μαυριλα και στα προβληματα. Αλλον τον εγδαρε η εφορια, εσενα ο ΟΑΕΕ, εναν αλλον τον εχουν απληρωτο, αλλος δεν βρισκει δουλεια ουτε με σφαιρες. Λετε ο ενας τα προβληματα σας στον αλλο, σα σε συλλογο απεξαρτησης. Δεν λεω οτι δεν ειναι χρησιμο αλλα οταν βγαινεις θες να περασεις καλα, να γελασεις, να διασκεδασεις. Οχι να ακους για προβληματα.

Και το χειροτερο ολων ειναι η κοινη πεποιθηση οτι τα πραγματα θα γινουν χειροτερα απο σημερα. Η απουσια προοπτικης σε τσακιζει, σου μαυριζει την ψυχη. Αλλα τι να κανεις; Να εισαι σαν τους ονειροπολους που δεν πατανε στη γη; Καλυτερα να εισαι ρεαλιστης, τουλαχιστον εισαι προετοιμασμενος και δεν στενοχωριεσαι οταν ερχεται η πτωση...

 

ο κόσμος παίρνει τη μορφή που του δίνουμε. εμείς τον φτιάξαμε να είναι έτσι.