Κυρίαρχοι και τιμωρία

Διαβάζοντας το ποστ της MsAlikis "Είναι πράγματι έτσι?" προβληματίστηκα για κάτι, αλλά θεώρησα πως εδώ είναι η θέση του, έτσι τον θέτω εδώ.

Τι ικανοποίηση Παίρνουν μέσα από την τιμωρία οι Κυρίαρχοι?

(Αναφέρομαι στην τιμωρία, όχι σαν μέρος play/session, εκείνη όπως το έχω πει επανελημμένα ΔΕΝ την εκλαμβάνω σαν τιμωρία, αλλά παιγνίδι, αλλά στην πάταξη κάποιας ατασθαλίας της υποτακτικής από Τον Κυρίαρχο.)

Έναυσμα γι΄ αυτόν, ήταν η έκφραση πως ούτε η σκλάβα ούτε Ο Κυρίαρχος δεν απολαμβάνει την τιμωρία και αναρωτήθηκα, αν έχοντας την σεξουαλική διέγερση που παίρνουμε στο session στο μυαλό, είναι φυσικό κάπου να μιλάμε για μη απόλαυση.

Αλλά απόλαυση και ικανοποίηση δεν παίρνουμε μόνο απ΄ αυτό, κατ΄ ακρίβεια υπάρχουν πολλές άλλες ικανοποιήσεις που καμία σχέση δεν έχουν με την ερωτική διέγερση.

Και φυσικά ένα δεύτερο έναυσμα μου έδωσε ένα ποστ Του MasterJp, Τον Οποίο και ευχαριστώ με σεβασμό και ταπεινότητα, τα ποστ Του Οποίου πάντα διαβάζω πολλές φορές, γιατί αλλιώς το αντιλαμβανόμουν πριν κάποιο καιρό και αλλιώς το αντιλαμβάνομαι τώρα, έχοντας προσθέσει καινούρια γνώση και έχοντας δουλέψει περισσότερο κάποια πράγματα,

Οπότε αν δέχομαι πως η σκλάβα μέσα από την τιμωρία, παίρνει την ικανοποίηση πως πλήρωσε για το λάθος της, επανήλθε στην σωστή της θέση και λυτρώθηκε γιατί αυτό να μην βιώνεται με ένα παρόμοιο τρόπο και από Τον Κυρίαρχο?

Η επιτυχημένη τιμωρία, η επαναφορά δηλαδή της σκλάβας στους αρχικούς της στόχους απ τους οποίους απομακρύνθηκε κάνοντας το λάθος, η συμμόρφωση και η βελτίωσή της, δεν μπορεί παρά να δίνει ικανοποίηση Στον Κυρίαρχο.

Όχι γιατί Αναγκάστηκε να τιμωρήσει εξ΄ αρχής, αλλά γιατί εφόσον έγινε αυτό η τιμωρία συντέλεσε αυτό το οποίο έπρεπε με επιτυχία.

Και πως είναι δυνατό να μην υπάρχει ικανοποίηση από την τόσο άμεση αυτή Κυριαρχία μέσα από την εξίσου άμεση και επιτυχημένη πάταξη της λανθασμένης πράξης ή αντίδρασης της σκλάβας?

Αυτές όμως δεν είναι παρά οι δικές μου αναλύσεις.
Θα ήταν τιμή μου και με μεγάλο ενδιαφέρον θα ακούσω τις απόψεις Των Ίδιων των Κυρίαρχων επί του θέματος, αλλά βέβαια και τις σκέψεις όλων.

 

Εχοντας ξεκαθαρισει την διαφορα της τιμωριας ως παιχνιδι και δη ερωτικου, και της τιμωριας ως μεσο συμορφωσης του υποτακτικου σιγουρα μπορουμε να ξεκαθαρισουμε πως το πρωτο δηλαδη η τιμωρια ως μεσο ερωτικου παιχνιδιου διεγειρει και εγκεφαλικα αλλα και σωματικα και τους δυο...

Νομιζω πως αυτο ειναι ξεκαθαρισμενο και αποδεκτο και απο τα δυο μελη αυτης της σχεσης. Μια και ειναι θελω και των δυο η προσφορα και η ζητησει της τιμωριας ως προς το παιχνιδι.

Απο εκει και περα καθε αλλο ειδος τιμωριας εκτος παιχνιδιου συμβαινει για συμμορφωση εκεινης ( υποτακτικης ) ωστε να κατανοησει το τι ο Κυριαρχος επιθυμει ως τροπο συμπεριφορας της.

Αυτη η τιμωρια που συνηθως ειναι εγκεφαλικη σιγουρα δεν ειναι επιπονη σιγουρα δεν αφηνει ορατα σημαδια αλλα αφηνει μεσα στον υποτακτικο το ‘’μη’’ του Κυριαρχου του.

Και τετοιου ειδους σημαδια ειναι σημαδια που δεν φευγουν τοσο ευκολα η δυσκολα ....

Ο Κυριαρχος σιγουρα παιρνει την ικανοποιηση οτι ο υποτακτικος ακολουθει εκεινον στα θελω και τις επιθυμιες του και αντιστοιχα ο υποτακτικος οτι ακολουθει τον Κυριαρχο του σε καθετι εκεινος ζητα απο τον υποτακτικο του.

Η τιμωρια οπως και το καθε τι που εχει να κανει με τον υποτακτικο και τις αντιδρασεις του ως προς καθε ειδους θεμα σε μια BdSm σχεση ειναι αυτο που κανει τον Κυριαρχο να γνωριζει το μυαλο του υποτακτικου να μαθαινει τα ορια του να κατανοει σιγα σιγα τους τροπους αντιδρασης του ως τα δικα του θελω.

Αρα ακομα και η εγκεφαλικη τιμωρια ειναι ενα ειδος παιχνιδιου mind game που με πιο ηπιο τροπο αφηνει δυνατοτερα σημαδια και σημαδια που δεν επουλωνονται ευκολα....

Καταληγοντας η σωματικη τιμωρια προσφερει και στους δυο την εντονη εγκεφαλικη και σωματικη διεγερση μια και ειναι επιθυμια και των δυο ενω αντιστοιχα η εγκεφαλικη τιμωρια εχει ως σκοπο πρωτα την ικανοποιηση του Κυριαρχου και μετα την επαναφορα του υποτακτικου στο δρομο του Κυριαρχου του

 

RE: RE: Κυρίαρχοι και τιμωρία

Σχετικά με τις διαφορές μεταξύ πραγματικής τιμωρίας και τιμωρίας "παιχνίδι" υπάρχουν ενδιαφέρουσες απόψεις στο αντίστοιχο thread
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?tid=326

Μακάρι οι τιμωρίες συμμόρφωσης να ήταν μόνο εγκεφαλικές! Όχι ότι δεν μπορεί να είναι πολύ σκληρές οι μόνο εγκεφαλικές τιμωρίες, ώστε να καταλήγουν και σε σωματικό πόνο, αλλά η επιβολή σωματικής τιμωρίας περιέχει και τα συναισθήματα και τον πόνο και μου φαίνεται μάλλον σκληρότερη.

Και μακάρι η τιμωρία να εντυπωνόταν τόσο καλά στην ψυχή της/του τιμωρούμενης/νου, ώστε να μην υπήρχε περίπτωση να τιμωρηθεί ξανά, και σκληρότερα, ουσιαστικά για το ίδιο πράγμα!

Το θέμα είναι ότι οι άνθρωποι, περιλαμβανομένων και των υποτακτικών ανθρώπων, αντιδρούν με βάση τον χαρακτήρα και τα βιώματά τους και οι αντιδράσεις τους δεν αλλάζουν με μία τιμωρία μόνο.

Αλλά ξεφεύγω από το θέμα και με Σ/συγχωρείτε γι αυτό  

Βέβαια το θέμα είναι για να απαντήσουν οι Κυρίαρχοι, αλλά δε νομίζω ένας Κυρίαρχος να αντλεί ατόφια ικανοποίηση από την τιμωρία που επιβάλλει και είμαι σχεδόν βέβαιη ότι το κίνητρο για να επιβάλλει μία τιμωρία δεν είναι η ικανοποίησή Του.

Πιθανά να παίρνει ικανοποίηση ένας Κυρίαρχος όταν η τιμωρία που επέβαλλε είχε το ποθούμενο αποτέλεσμα. Σίγουρα τότε παίρνει μεγάλη ικανοποίηση η τιμωρούμενη, όπως είπε η lara[E-p].

Από την άλλη πλευρά, ο Κυρίαρχος επιβάλλει μία τιμωρία μετά από αντιδράσεις της υποτακτικής Του, που Του στέρησαν κάποια ικανοποίηση, που Τον δυσαρέστησαν και που Τον ανάγκασαν να βρει το κατάλληλο μέσο συμμόρφωσης και βελτίωσης, να εκτελέσει την τιμωρία και να αναμένει τα αποτελέσματά της, χωρίς πάντα Εκείνος να γνωρίζει από πριν ποιά θα είναι αυτά.

Οπότε, αν Δ/δούμε συνολικά το θέμα, πιθανά οι "αναταράξεις" που προήλθαν από την ακολουθία <1.σφάλμα υποτακτικής, 2. νουθέτηση, 3. επιβολή τιμωρίας, 4. εκτέλεση ή παρακολούθηση εξέλιξης τιμωρίας, 5. αποτέλεσμα τιμωρίας και εξιλέωση υποτακτικής 6. επιστροφή στην ομαλότητα> να προκαλούν συνολικά πολύ μικρότερη ικανοποίηση στον Κυρίαρχο απ ότι αν δεν είχε γίνει το σφάλμα.

 

Η κυριαρχία Του και η υποταγή της είναι η πηγή της ευχαρίστής Του. Η ευχαρίστηση αυτή υποβόσκει σε κάθε στιγμή της σχέσης τους. Οταν ο Κυριαρχος τιμωρεί, εξασκεί την εξουσία του και αυτό (η άσκηση εξουσίας) είναι από μόνο του πηγή ευχαρίστησης. Αυτό όμως αφορά τη γενικότερη σχέση και όχι την τιμωρία για το συγκεκριμένο γενονός για το οποίο γίνεται.

Με άλλα λόγια με ευχαριστεί που μπορώ, γενικώς, να τιμωρώ και που η σκλάβα μου, γενικώς, δέχεται τις τιμωρίες μου, σαν συστατικό της σχέσης μας. Αλλά το συγκεκριμένο περιστατικό για το οποίο την τιμωρώ δε μου άρεσε καθόλου, και αυτο που θα υποστεί δε θα της αρέσει καθόλου. Υπάρχει περίπτωση, την ώρα της τιμωρίας, ειδικά αν είναι σωματική, να βγεί ο σαδισμός. Αν υποκύψω σ’ αυτόν, αυτο-υπονομεύομαι. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός.

Το ίδιο ισχύει και για την ικανοποίηση που ακολουθεί μια αποτελεσματική τιμωρία. Η ευχαρίστηση του Κυριάρχου από μια επιτυχημένη τιμωρία προέρχεται από την ικανοποίησή του για το πως χειρίστηκε την υπόθεση. Όχι απ΄ την ίδια την υπόθεση. Δηλαδή είμαι ικανοποιημένος που έδρασα σωστά σε μια κακή στιγμή αλλά αυτό δε σημαίνει οτι μου άρεσε η κακή στιγμή.

Βέβαια, ... άβυσσος η ψυχή του bdsm ανθρώπου.

 

Έχω την εντύπωση πως μάλλον δεν εξήγησα πολύ καλά αυτό που είχα στο μυαλό μου, έτσι θα κάνω μια προσπάθεια να το αναλύσω κάπως καλύτερα.

Ρώτησα μερικούς Κυρίαρχους και Όλοι μου είπαν πως δεν απολαμβανουν την τιμωρία με τον τρόπο που απολαμβανουν το session αλλά απολαμβάνουν, αφού έχει γίνει ότι έγινε, την άμεση Κυριαρχία που τους προσφέρει η τιμωρία που Επιβάλλουν.

Το ότι Κάποιος Έχει την δυνατότητα αλλά προπάντως την ικανότητα με μια Του κίνηση, να βάλει την υποτακτική στη θέση της.
Εξουσία....γλυκειά εξουσία! Αυτή την ικανοποίηση εννοούσα. Την εξουσία που σου προσφέρει η δύναμη του Μυαλού, των γνώσεων, της ικανότητας να Επιβάλλεσαι...

Και ο λόγος που αναφέρθηκα σ΄αυτό, είναι γιατί διαβάζω πολλά ποστ, και μέσα απ΄ολα διαφαίνεται μια κάπως ρομαντική αντίληψη αναφορικά με Τους Αφέντες.
Λες κι η ικανοποίηση τους έχει να κάνει μόνο με το να Προσφέρουν, να Καθοδηγούν, να Κυνηγούν κάποια να γίνει καλύτερη, και thats it!

Μίλησα με κάποιες υποτακτικές και τις ρώτησα, τι πιστευουν πως Παίρνει απ΄τη σχέση Ο Κυρίαρχος και η πιο πάνω ήταν οι απαντησεις με μερικές διαφορές που πήρα.

Μου φαίνεται κάπως απλοϊκή και υπερβολικά ρομαντική και εξιδανικοποιημένη μια τέτοια άποψη, άποψη που κι εγώ μέχρι πρόσφατα ασπαζόμουν, γιατί απλά δεν κάθισα ποτέ να το ψάξω, βυθισμένη μέσα σε τόσα και τόσα άλλα ψαξίματα. που αφορούσαν βέβαια!!! εμένα.  

Απολαμβάνουν την εξουσία...αυτήν Αποζητούν και αυτή επιτυγχάνεται μέσα από την εκπαίδευση της σκλάβας, μέσα από τις τιμωρίες της, μέσα απ΄όλη τη σχέση.
Όπως η σκλάβα απολαμβάνει την παράδοση της εξουσίας.

Οπότε όπως η σκλάβα απολαμβάνει την τιμωρία, ή κατακρίβεια την λύτρωση και τα μαθήματα που παίρνει μέσα απ΄αυτή, γιατί θεωρείται από κάποιους μεμπτό και περίεργο να την απολαμβάνει και Ο Κυρίαρχος με κάποιο τρόπο? Δεν αναρωτιέστε τι Απολαμβάνει επιτέλους κι Αυτός Ο Άνθρωπος για τους κόπους Του?  

Μερικές φορές αν κάποιος διαβάσει με φρέσκα ματιά τα περισσότερα ποστ, θα πει πως Ο Κυρίαρχος είναι τελικά αυτός που δουλεύει και η σκλάβα αυτή που παίρνει και παίρνει και παίρνει κι Εκείνος δεν Δικαιούται να απολαμβάνει τίποτα. Μόνο να δουλεύει για να απολαμβάνει η σκλάβα και αυτό νάναι και η ικανοποίηση Του...
Και όχι μόνο αυτό, αλλά λες και είναι και υποχρέωσή Του να το Κάνει... κι αν δεν το Κάνει είναι κακός Κυρίαρχος!
Γι΄αυτό όμως περισσότερα στα θεατρικα μονόπρακτα.

Απλά εκείνο που προβλημάτισε εμένα, είναι πως το πιο πάνω σενάριο μου μοιάζει σενάριο φαντασίας των υποτακτικών που η σχέση που έχει με την πραγματικότητα είναι αμφίβολη σε κάποια σημεία του.

Συμφωνώ πως το κίνητρο δεν είναι η ατόφια ικανοποίηση Του. Αλλά πάρ΄αυτά πιστεύω πως στην τελική Αντλεί ικανοποίηση, πέρα από το αποτέλεσμα που αναφέρεις πιο κάτω και από την ¨Αμεση Επιβολή της Εξουσίας Του.

Η άποψη μου είναι πως τα αποτελέσματα της τιμωρίας μέσα σε μια Ds σχέση, μπορούν μόνο να είναι συγκεκριμένα. Ή η σκλάβα κατανοέι το λάθος της και άμεσα συμμορφώνεται, ή ακολουθούν αν Ο Κύριος Έχει υπομονή κι άλλα πειθαρχικά μέτρα. Αν δεν συμμορφώνεται η σκλάβα τότε μάλλον δεν επιθυμεί πραγματικά να είναι σε μια σχέση ανταλλαγής εξουσίας, αλλά "νόμιζει" πως θέλει, αλλιώς δεν βλέπω το λόγο να μην παίρνει το δώρο και την ευκαιρία που της Προσφέρεται για να μάθει μέσα απ΄τα λάθη της!  

Όσο για την ακολουθία που περιγράφεις πιο πάνω, οφείλω να πω πως δεν μπορώ μέσα στο μυαλό μου να τα ζυγίζω έτσι, μια και εδώ δεν ζυγίζω τι είναι καλύτερο και τι όχι. Και βέβαια είναι καλύτερο η σκλάβα να είναι σωστή και υπάκουη.

Αλλά κανείς δεν είναι τέλειος εξού και η ύπαρξη της τιμωρίας, σαν αναπόσπαστο κομμάτι της σχέσης.

Εδώ δεν ζυγίζω για να πω αυτό είναι καλύτερο απ΄το άλλο.

Εκείνο που προσπαθώ να μάθω είναι, τι ικανοποίηση παίρνουν οι Κυρίαρχοι μέσα από την τιμωρία, χωρίς να πραγματεύομαι γιατί υπάρχει, ποιοί είναι οι αντικειμενιικοί της στόχοι κ.ο.κ τα οποία αναλύσαμε και αναλύουμε στο thread που αναφέρεις κι εσύ πιο πάνω.

Απλά σκέφτηκα πως θα ήθελα να ξεφύγω λίγο από τον εγωκεντρισμό της υποτακτικής και να μάθω περισσότερα για Εκείνους και τις ανάγκες, επιθυμίες και απολαυσεις που Παίρνουν μέσα από μια Ds σχέση.

Ελπίζω να κατάφερα να εκφράσω καλύτερα τι εννοώ!!  

 

ΗΜΑΡΤΟΝ, ΕΛΕΟΣ !!!!!!!!!!!!!!!!

 

RE: RE: Κυρίαρχοι και τιμωρία

Κατ΄ αρχήν θεωρώ τις Μ/s σχεσεις που είναι γεμάτες (πραγματικές) τιμωρίες, προβληματικές. Θεωρώ πως αν σε μια σχέση εμφανίζεται συχνά η ανάγκη για τιμωρίες, αυτό είναι και μια αποτυχία του Κυριάρχου.

Ολα όσα γραφει η lara, ισχύουν.

Οπως ξανάγραψα, και μόνο η δυνατότητα που έχεις να τιμωρείς, είναι απόλαυση. Η δυνατότητα να τιμωρώ, η άμεση και χωρίς δεύτερη κουβέντα αποδοχή της τιμωρίας απ’ τη σκλάβα, οι ευχαριστίες της μετά για το πόσο καλό της έκανε η τιμωρία, είναι πηγή ικανοποίησης, σαν τμήμα της όλης Μ/s σχέσης.

Οσο όμως κι αν ο Κυρίαρχος μπορεί να πάρει ικανοποίηση από τη διαδιακασία της τιμωρίας, επιμένω στην άποψή μου, πως αν αφεθεί στην απόλαυση αυτή, αυτο-υπονομεύεται, καίει το χαρτί του και υπονομεύει και την ίδια την τιμωρία.

Δηλαδή, κατά τη γνώμη μου ο Κυρίαρχος μπορεί και πρέπει να βάλει φρένο και να αποστασιοποιηθεί απ' την «ικανοποίησή Του» αυτή.

Αυτό τον κάνει «εργάτη και κουβαλητή» που δουλεύει και η σκλάβα είναι αυτή που παίρνει κι Εκείνος δεν Δικαιούται να απολαμβάνει τίποτα?

Οχι. Θα εξηγήσω.

Λέμε, και σωστά, οτι ο Κυρίαρχος παιρνει την ευχαρίστησή του, από την εξουσία του και την υποταγή της σκλάβας του. Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση. Ο Κυρίαρχος παίρνει μεγάλη ευχαρίστηση και από τον εαυτό του, να νιώθει ο ίδιος κυρίαρχος και άρχοντας, να είναι καλά με τον εαυτό του, κύριος των καταστάσεων, ανεξάρτητα απο τη σκλάβα του. Η σκλάβα, του ενισχύει αυτή την αίσθηση αλλά δε τη δημιουγεί. Η αίσθηση αυτή είναι δημιούργημα του Κυριάρχου, μεσα από μια διαδικασία ωρίμανσης και έρευνας.

Δεν ξέρω αν υπάρχουν κυρίαρχοι που γενήθηκαν Masters, μεγάλωσαν έτσι και τους ήρθαν όλα αυτόματα, χωρίς προσπάθεια. Οι υπόλοιποι, αν και από τη φύση τους κυριαρχικοί, είχαν να ξεπεράσουν πολλά εμπόδια για να «παγιώσουν» και να αναπτύξουν αυτή την αίσθηση μέσα τους και να φθασουν στο σημείο να αναλάβουν με επιτυχία μια σκλάβα.

Δεν πιστεύω πως αυτός ο δρόμος έχει τέρμα. Οπως οι Κυρίαρχοι θέτουν ψηλότερα τον πήχυ για τη σκλάβα τους, έτσι (μερικοί) τον θέτουν συνεχώς και ψηλότερα και για τον εαυτό τους. Η απόλαυση του «σκέφτομαι καθαρά», «καθοδηγώ σωστά» (ωστε να μη χρειάζεται να τιμωρώ συχνά), «πατάω γερά», είναι εξίσου ή και ακόμα μεγαλύτερη απ' το «την έχω στα πόδια μου». Κι αν θέλετε, το «την έχω στα πόδια μου» είναι αποτέλεσμα του «πατάω γερα». Η νιρβάνα του να σε υπηρετεί μια σκλάβα δεν είναι το τέρμα του ταξιδιού.

Εδώ είναι που οι Κυρίαρχοι πρέπει να είναι συγκεντρωμένοι, να έχουν το δικό τους focus. Και αν νομίζουν, όπως νομίζω εγώ, πως πρέπει να αυτο-περιορίστουν ως προς την «απόλαυση της τιμωρίας», το κάνουν γιατί επιδιώκουν τον ευρύτερο στοχο τους.

Τωρα. Αυτά σκέφτονται όλοι οι Κυρίαρχοι? Οχι.

Υ.Γ. Post updated για να γίνει πιο κατανοητή η θέση μου.

 

ΗΜΑΡΤΟΝ, ΕΛΕΟΣ !!!!!!!!!!!!!!!!


carissa[L_T] wrote:
το δις εξ αμαρτείν και μάλιστα χωρίς επιχειρηματολογία.

 

Οι Κυριαρχοι παιρνουν ευχαριστηση τοσο κατα την επιβολη μιας τιμωριας οσο και μετα απο αυτη οταν:

Κατα την διαρκεια επιβολης της τιμωριας η ευχαριστηση ερχεται απο τον τροπο "αποδοχης" της τιμωριας απο την σκλαβα την ωρα εκεινη. Ετσι λοιπον ο Κυριαρχος ευχαριστιεται στην περιπτωση που βλεπει οτι οι αντιδρασεις της επιβεβαιωνουν οτι το "μηνυμα" του γινεται πληρως κατανοητο! Η σκλαβα εκεινη την ωρα "μιλαει" και τα "μηνυματα" της γινονται αντιληπτα απο εναν συνηδειτοποιημενο Κυριαρχο, ο οποιος και τα μεταφραζει.

Οσο για μετα την τιμωρια, η ευχαριστηση ειναι ακομα μεγαλυτερη οταν γινονται και εμπρακτα αντιληπτα τα αποτελεσματα της τιμωριας. Η σκλαβα εχει πια συνηδειτοποιησει το τι πρεπει να κανει για να Τον ευχαριστησει στο συγκεκριμενο θεμα (που εγινε αλλωστε και η αιτια επιβολης της τιμωριας) και η συμπεριφορα της (ή οι πραξεις της) πλεον το αποδεικνυουν.

Τελος οσο για την ευχαριστηση κατα την τιμωρια λογω καθαυτης της ασκησης εξουσιας του Κυριαρχου πανω στην σκλαβα (οπως διαβασα καπου παραπανω) προσωπικα δεν μου λεει κατι. Τι ευχαριστηση να δωσει κατι το οποιο ειναι δεδομενο και ακομα αν αυτος ειναι ο σκοπος της τιμωριας τοτε τι σοι τιμωρια ειναι;(περισσοτερο με session μου ακουγεται, αλλα εδω δεν μιλαμε για sessions).

Η τελευταια αυτη περιπτωση πιο πιθανη μου φαινεται εαν προκυπτει μεταξυ δυο ισων πρωταγωνιστων (πχ. δυο Κυριαρχοι σε διαμαχη), παρα μεταξυ Κυριαρχου και σκλαβας.


Striker

 

Η επιβολη τιμωρίας προκαλει δυσαρέσκεια στον Κυριαρχο, οσο και αν η αποδοχή της απο τον/την υποτακτικη να ειναι ευπροσδεκτη. Σημαινει πολλα η τιμωρία: 1.οτι αποτυγχανει ο Κυριαρχος στο ρόλο Του.2 οτι εκανε λάθος στην επιλογη του/της υποτακτικου. Οτι δεν τραβαει η σχεση..Ειναι κατι σαν τα "οικονομικα μετρα" που λαμβανονται κατα καιρους. Δειχνουν οτι κατι δεν παει καλα..και ολοι ειναι δυσαρεστημενοι...Αυτο με απλα λόγια..

 

Η τιμωρια ειναι το μεσο που θα βοηθησει τη σκλαβα να κατανοησει το λαθος της. Και ειναι πολυ φυσικο για εκεινη μετα την ολοκληρωση της τιμωριας να αισθανθει λυτρωτικα. Ομως το αν συμμορφωθηκε ή βελτιωθηκε μεσα απο αυτη ειναι κατι που θα φανει αργοτερα, οταν η σκλαβα βρεθει και παλι αντιμετωπη με αυτο που προκαλεσε την τιμωρια της. Γι αυτο πιστευω οτι ο Κυριαρχος θα αντλησει περισσοτερη ευχαριστηση οταν εμπρακτως η σκλαβα δειξει οτι κατανοησε το λαθος της παρα οταν θα φερει εις περας μια τιμωρια.

Αναρωτιεμαι... για να φτασει στο σημειο ο Κυριαρχος να τιμωρησει τη σκλαβα Του προφανως σημαινει οτι εκεινη με καποιο τροπο τη συγκεκριμενη στιγμη ακυρωσε την εξουσια Του.

Ποιος εχει κανει λαθος;
Ο Κυριαρχος που ισως δεν εδωσε τη σωστη κατευθυνση στη σκλαβα ως προς τα ζητουμενα Του;
Η σκλαβα που ενω ειχε ολα τα δεδομενα αρνηθηκε ή δεν μπορεσε να ανταπεξελθει;
Ή απλα το συγκεκριμενο ταξιδι αν δεν αντιμετωπισει εμποδια δεν μπορει να ειναι ουσιαστικο;
Η σκλαβα με την αρνηση της αμφισβητει τον Κυριαρχο ή τον εαυτο της;
Υπαρχει το ενδεχομενο η σκλαβα να προσπαθει να ασκησει εξουσια αμφισβητωντας τα ζητουμενα Του Κυριου της εστω και στιγμιαια;

Μπορει καποια στιγμη μια M/s σχεση να φτασει σε τετοιο επιπεδο ωστε οι τιμωριες να μην εχουν λογω υπαρξης; Η εμπερια μου ειναι τοσο μικρη ωστε μεσα απο αυτη δεν μπορω να απαντησω, αλλα με τον τροπο που σκεφτομαι εγω την εξελιξη μιας M/s σχεσης, πιστευω οτι οι τιμωριες μπορουν να εξαλειφθουν. Θεωρω οτι αυτος ειναι ενας απο τους βασικους στοχους μια τετοιας σχεσεις. Αφεντης και σκλαβα να φτασουν σε ενα σημειο απολυτης ταυτισης και επικοινωνιας.