Κ/Υ Λαβύρινθος για διαταραγμένες προσωπικότητες η αναπόφευκτο ταξίδι για "διψασμένους" ?

Όπως συνηθίζω όταν χάνομαι στο μυαλό μου...παραθέτω τις σκέψεις μου ανακατεμένες...όπως μου έρχονται...σαν χείμαρρος...Έχοντας κατά νου μονάχα ένα γενικό πλαίσιο...ένα λαβύρινθο στον οποίο αμολώ το "ποντίκι" και τον κατασκευάζω ταυτόχρονα με την αναζήτηση του για την έξοδο...Ίσως στο τέλος και να κουραστώ η να βαρεθώ και να τον αφήσω μισοτελειωμένο...εγκαταλείποντας το κακόμοιρο τετράποδο στον βέβαιο "θάνατο" του. Σας ζητώ συγνώμη εκ του προοιμίου για την έλλειψη κομμάτων και την χρήση των συνεχόμενων τελείων...Είναι ένα "βίτσιο" που με επισκέφτηκε εδώ και κάτι μήνες συχνάζοντας φόρουμ εντελώς διαφορετικού περιεχομένου σε σχέση με το παρόν.

Παραδέχομαι ότι το έναυσμα για αυτό τον συρφετό λέξεων μου το έδωσε ένα παλιό νήμα εδώ μέσα...στο οποίο σκουντούφλησα εντελώς τυχαία χθες το βράδυ....Όταν με τα μάτια μισόκλειστα και στη μέγγενη της ανίας κάθισα να "ψαχουλέψω" τις διάφορες ενότητες του φόρουμ....Ένα νήμα που πραγματευόταν μια εμπειρία τιμωρίας....Θα είμαι ειλικρινής μαζί σας...παρόλο το βάναυσο της περιγραφής δεν ήταν η τιμωρία per se που με σάστισε....Αλλά το "απόσταγμα" που προσγειώθηκε στα μάτια μου από την προσπάθεια μου να κατανοήσω την πρόθεση και των δυο πρωταγωνιστών....Τι τους ώθησε στον βίαιο τους για εμένα "διάλογο" και τι τους έμεινε στο τέλος....Αφήνω κατά μέρος τις πιθανές κρίσεις μου, το σημαντικό δεν είναι εκείνο...Αλλά το που πρέπει να σταματήσει η συναίνεση εκείνου που την βία ( σωματική, λεκτική η ψυχολογική ) τη δέχεται και να εισέλθει η σύνεση εκείνου που την βία ασκεί...για να προστατέψει το υποταγμένο μέρος της εξίσωσης ακόμα και από τον ίδιο του τον εαυτό...


Αλλά είναι βία στο τέλος η τέλεση της πράξεως? Η μήπως είναι η συνειδητή παράλειψη της?


Αν και εντελώς άναρχος και άτακτος σε οτιδήποτε κάνω στην ζωή μου ( εκτός από την δουλειά μου όπου είμαι "σκύλος" ), πιστεύω ότι είναι σωστό να υπάρχουν κανόνες σε μια σχέση αυτού του είδους. Τουλάχιστον σαν χαλαρός μπούσουλας, που να βοηθάει τους εμπλεκόμενους να αποφεύγουν τους υφάλους. Με το φτωχό μου το μυαλό μια σχέση D/S για να μπορεί να ανθίσει και να αποφέρει καρπούς δεν μπορεί να περιοριστεί στα στεγανά του Kinky play..δεν μπορεί να ληφθεί στα ελαφρά...Προϋποθέτει ένα ήδη υπάρχον και στιβαρό ψυχικό και πνευματικό ατομικό υπόβαθρο...Άτομα που έχουν ακόμα άλυτα σημαντικά προσωπικά θέματα, πάντα κατ' εμέ θα ήταν καλύτερο να απέχουν από "δεσίματα" αυτού του είδους. Μιλάμε για μια ένωση που στην κορύφωση της ( αν και όταν επιτευχθεί ), ίσως και να γίνεται αλληλεξάρτηση. Σαν δυο ασθενείς που βρίσκονται σε αντικριστά κρεβάτια και ανταλλάσσουν το αίμα τους. Και εδώ φτάνουμε επιτέλους στο δια ταύτα, δηλαδή στο πως αντιλαμβάνεται κάποιος μια αλληλεπίδραση του είδους και σε τι αποσκοπεί.

Εννοείται ότι δεν μπορώ να γνωρίζω το πως αντιλαμβάνεται ο οποιοσδήποτε άλλος την γεύση του ίδιου φαγητού στον ουρανίσκο του. Για εμένα ένα κομμάτι μοσχάρι μπορεί να είναι ξερό η στυφό και για κάποιον άλλο το εντελώς αντίθετο η με γευστικές αποχρώσεις που εγώ δεν δύναμαι να αισθανθώ. Ας μιλήσω για εμένα λοιπόν και θυμηθείτε ότι απλά "κουτουλάω" στους τοίχους του μυαλού μου και μιλάω δυνατά στην παραζάλη μου...δεν παραδίδω μαθήματα...δεν προσπαθώ να επιβάλλω απόψεις...παραθέτω μονάχα προβληματισμούς δικούς μου...και θα μου ήταν ευχάριστο αν κάποιος από εσάς έμπαινε στον κόπο να μου πει την γνώμη του...

Το λοιπόν αν και δεν είμαι κατά της φυσικής τιμωρίας η της εκπαίδευσης, τουλάχιστον για εκείνο που με αφορά δεν θα ήξερα τι να τιμωρήσω, δένοντας, χτυπώντας η πως να εκπαιδεύσω κάποια που θα θεωρούσα προικισμένη ήδη με μια διαμορφωμένη προσωπικότητα ( έχοντας να κάνω με άτομο ενήλικο, με τις εμπειρίες και τα κατάλοιπα του ). Δεν με ενδιέφερε ποτέ να έχω μια γυναίκα τραπεζάκι η καλόγηρο για να κρεμώ το παλτό μου. Δεν βλέπω πως θα της "έσπαγε τον τσαμπουκά" η χρήση κάποιου τέτοιου τεχνάσματος η άλλου παρεμφερούς.

Όσον αφορά τις απαγορεύσεις που αφορούν τον έλεγχο του ίδιου τηςτου σώματος, το ζήτημα αλλάζει. Εγώ τουλάχιστον τις αντιλαμβάνομαι σαν ακραίο εγκεφαλικό παιχνίδι. Στη βάση της σχέσεως υποταγής/κυριαρχίας βρίσκεται πάντα η ελεύθερη βούληση και των δυο και όχι η επιβολή. Το Υ μέρος επιλέγει να αφεθεί στον έλεγχο του Κ στοιχείου και το Κ στοιχείο επιλέγει με την σειρά του να εκφρασθεί δια μέσου του Υ στοιχείου. Όχι ενός οποιουδήποτε Υ, ούτε ενός οποιουδήποτε Κ αλλά εκείνων μεταξύ των οποίων υπάρχει τουλάχιστον ήδη μια μορφή επιλεκτικής συγγένειας, ίσως μια γειτνίαση αισθηματική η ακόμα και ένας κοινός τρόπος αντίληψης σημαντικών πτυχών της ζωής τους. Ο γνώμονας και των δυο τουλάχιστον ( και πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη ) πρέπει να είναι η αμοιβαία βελτίωση, αλλά όχι η αλλοίωση του χαρακτήρα τους. Το Κ δεν πρέπει να στοχεύει στην δημιουργία ενός κρεάτινου κακέκτυπου/μανεκέν του ιδανικού άντρα/γυναίκας και το Υ σε μια ανθρωπόμορφη γυάλα που να του παρέχει το μοναδικό του νόημα ύπαρξης.

Ο καθένας με τον τρόπο του διδάσκει τον άλλο…Το Κ έχει ίσως μεγαλύτερη ευθύνη από το Υ…αναλαμβάνοντας το ρόλο του οδηγού της σχέσης…Το Υ όμως παραμένει το όχημα…Αν λείπει το ένα από τα δυο, ταξίδι σίγουρα δεν γίνεται. Πρέπει να μην υπάρχει βιασύνη στο χτίσιμο μιας σχέσεως D/S και πρωτίστως και τα δύο μέρη να διατηρούν κριτικό πνεύμα ο ένας απέναντι στον άλλο…Η διαπραγμάτευση και ο διάλογος να μην αποφεύγεται όταν είναι αναγκαίος για να κατανοηθούν κάποια πράγματα και να περνάμε από το ένα επίπεδο στο ακόλουθο. Το Κ δεν πρέπει να έχει ως αυτοσκοπό την μείωση σε πειθήνιο όργανο το Υ, αλλά την όσμωση μαζί του, την τελική ένωση. Πρέπει να καταλάβει όσο γίνεται καλύτερα την ψυχοσύνθεση του, τα αδύνατα του σημεία, τα όρια του και να το βοηθήσει να τα ξεπεράσει. Τα σημεία που είναι πασιφανές ότι το Υ θα ήθελε να αλλάξει από μόνο του, αλλά ίσως δεν βρίσκει τη δύναμη για να το κάνει. Εδώ θα μου πείτε μιλάμε για Κ η για γκουβερνάντα?

Εξυπακούεται ότι το Κ δεν θα ενδιαφερόταν να εκφράσει την κυριαρχική του φύση στον/ην κάθε τυχάρπαστο/η που θα ετύγχανε στο δρόμο του, αλλά σε κάποιο άτομο που για εκείνον/η θ' άξιζε τον κόπο να ασχοληθεί μαζί του. Και η «χρησιμότητα» του Υ για το Κ ποια θα ήταν? Να το βοηθήσει να μάθει να ελέγχει τον εαυτό του πάνω απ΄όλα…να του διδάξει την υπομονή, το βάρος του διαλόγου και το να λαμβάνει τουλάχιστον υπ’ όψιν και μια γνώμη διαφορετική από την δική του….

Μια σχέση Κ/Υ είναι σαν μια βόλτα σε τεντωμένο σχοινί πάνω από την άβυσσο…όπου και οι δυο είναι το σκοινί κάτω από τα πόδια τους και συνάμα το κοντάρι…Χρειάζεται να επιτευχθεί ισορροπία αλλιώς θα γκρεμοτσακιστούν και οι δυο…θέλει αληθινό ενδιαφέρον του ενός για τον άλλο...και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί από την μια μέρα στην άλλη…Αλλά το κυριότερο, χρειάζεται πλήρη συνείδηση του λαβυρίνθου στον οποίο μπαίνουν και του ότι είναι καλύτερη η πρόληψη από την αντιμετώπιση…Γιατί κάποιες φορές η αντιμετώπιση είναι πλέον αδύνατη…Το λοιπόν τι κάνει δυο ανθρώπους να εμπλακούν σε μια συμβιωτική σχέση όπως τουλάχιστον εγώ αντιλαμβάνομαι το D/S?…Αν το γνώριζα δεν θα ήμουν εδώ να ζητάω την γνώμη σας…

Εμένα? Ίσως πλέον η "δίψα" μου όχι για αχαλίνωτο και «ακραίο» σεξ ( καλά να είμαι δεν χρειάστηκα ποτέ δικαιολογίες για να το «κλέψω» η απλά να το πάρω από κάποια ακόμη και όταν ήμουν εντελώς βανίλιας και στα πλαίσια kinky play ), αλλά για να βιώσω την όσο το δυνατόν βαθύτερη κατάδυση μέσα σε κάποιο άλλο πλάσμα, που μπορεί και να ματώσω ( στην ψυχή, στο σώμα ίσως και στο κορμί αν και θα προτιμούσα να το αποφύγω ), αλλά και που με τον τρόπο του σίγουρα και εκείνο θα μάτωνε εμένα…Γιατί οι «φλέβες» μου ζητάνε θάλασσα και φλόγα…

Όσον αφορά τους δυο πρωταγωνιστές εκείνου του νήματος…ίσως και πλέον να καταλαβαίνω τους λόγους εκείνης της βάναυσης για τα δικά μου μάτια συμπεριφοράς…ίσως και να καταλαβαίνω το για ποιον λόγο το Υ στοιχείο υπέμεινε στωικά τόσο πόνο…Καταλαβαίνω αλλά συνεχίζω να μην ενστερνίζομαι…σε καμία όμως περίπτωση δεν κατακρίνω…Σίγουρα τα φεγγάρια του έρωτα έχουν διάφορους τόνους του μαύρου και όχι μόνο έναν…γιατί μόνο για έρωτα ( για να μην πω αγάπη ) θα μπορούσα να διανοηθώ ότι κάποιος/κάποια θα δεχόταν να υποστεί μια συμπεριφορά εκείνου του είδους ( εκτός και αν δρέπει ηδονή από την πρόκληση/ αποδοχή πόνου…Σε εκείνη την περίπτωση και το Ευαγγέλιο αλλάζει παντελώς και ο Ιερέας που το απαγγέλει )

---------------------------

Υ.Γ. Απεχθάνομαι την λογοκρισία τόσο όσο και την στείρα προβοκατόρικη συμπεριφορά. Είχα μια αρκετά γεμάτη ignore list την οποία και εκκένωσα…Όποιος με θεωρεί μαλάκα ( γούστο και καπέλο του. Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους ) θα τον παρακαλούσα να αποφύγει να γράψει το παραμικρό κάτω από αυτό το νήμα. Όποιος θέλει να μου πει την γνώμη του, να με διορθώσει, να μου δώσει τα φώτα του με τρόπο πρέπον, με επιχειρήματα αλλά αποφεύγοντας το δασκαλίστικο ύφος, όποιος και αν είναι ( και ας είχαμε τις "διαφορές" μας στο παρελθόν ), θα τον "άκουγα" ειλικρινά με ευχαρίστηση…Όποιος θα ήθελε να μου πει ότι γράφω μαλακίες ( και πιθανότατα μαλακίες και να έγραψα ) ας το πει, αλλά θα τον παρακαλούσα να μην προχωρήσει παραπέρα…Θέλω να πιστεύω ότι είμαστε όλοι μεγάλα "παιδάκια" και ότι οι "εικονικές αντιπαραθέσεις" δεν ωφελούν κανένα…αλλά ότι είναι μονάχα χάσιμο χρόνου...Αν όμως κάποιος καταφέρνει να φτάσει στην προσωπική του πραγμάτωση δια μέσω τέτοιων ηλιθίων πρακτικών, με γεια του και χαρά του για άλλη μια φορά, δεν θα είχα τίποτε να του προσάψω, αλλά και πλέον τίποτε άλλο να του πω…ούτε θα τον "ξαναχειροκροτήσω" με το να εκνευριστώ...

Σίγουρα δεν ανακάλυψα την Αμερική με αυτό το νήμα και πιθανότατα να είναι ένα θέμα που έχετε ήδη συζητήσει άπειρες φορές…Ίσως και να έγραψα περισσότερα από εκείνα που θα ήθελα...σίγουρα άφησα πολλά κενά...

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο που μου διαθέσατε και ίσως και για τις σκέψεις που θα θέλατε να μου χαρίσετε…Και μου φαίνεται ότι κάπου άθελα μου σας "λυπήθηκα" και έβαλα και κανένα κόμμα...Κλείνοντας σας ζητώ συγνώμη αν δεν μπορώ να απαντήσω τώρα σε πιθανές σας παρεμβάσεις...Παρασπατάλησα ώρα και το αφεντικό ( δηλαδή εγώ ) με στραβοκοιτάζει. Μου φαίνεται ότι στο τέλος είμαι και διαταραγμένος ( πέραν όλων των άλλων ) χαχαχα

 

Βρισκω πολυ ενδιαφέρουσες τις τοποθετήσεις σου και γενικά σε αρκετά συμφωνω κι εγω, χωρις να σημαίνει βέβαια πως θεωρω τον τροπο που εγώ αντιλαμβάνομαι το Ds, ως καθολικό πρότυπο για κάθε σχέση Ds.

Εκει που έφτασα στο "Άτομα που έχουν ακόμα άλυτα σημαντικά προσωπικά θέματα, πάντα κατ' εμέ θα ήταν καλύτερο να απέχουν από "δεσίματα" αυτού του είδους.", βυθίστηκα σε σκέψεις κι ερωτήματα, για τα οποία δεν έχω απόλυτες απαντήσεις, αλλά μ αρέσουν οι νοητικές ασκήσεις, έτσι παραθέτω τον συλλογισμό μου:

Θεωρητικά θα συμφωνούσα πιθανότατα. Κοιτώντας όμως την προσωπική μου πορεία, καταλήγω πως στην δική μου τουλάχιστο περίπτωση, ούσα αυτή που είμαι, είχα πλέον φτάσει στο μάξιμουμ όσων μπορούσα με την βοηθεια των δικών μου αναλυτικών ικανοτήτων, εμπειριών, μαθημάτων ζωής και ψυχανάλυση. Αλλά η πραγματικά σημαντική και αποτελεσματική δουλειά, έγινε μέσα από την εκπαίδευση και το μέντορινγκ που έλαβα και λαμβάνω, από Τον Ιδιοκτήτη μου τα τελευταία 10 + χρόνια.

Πως μπορεί ένα λουλούδι να μεγαλώσει με ή χωρίς κηπουρό? Έτσι και η σκλάβα πιστεύω.  

 

Το να είμαι υποτακτικός δεν σημαίνει πως είμαι ούτε διαταραγμένη προσωπικότητα, ούτε υπηρέτης της οποιαδήποτε Κ ούτε ότι είμαι ένα άβουλο και ψυχολογικά αδύναμο ον... Αυτό που για εμένα σημαίνει είναι πως αναγνώρισα στον εαυτό μου την κατά τα χρηστά ήθη ιδιαιτερότητα μου και ότι είμαι ένα πολύ δυνατό ψυχολογικά άτομο το οποίο ξεπερνάει τα όρια της πεπατημένης στον ερωτικό τομέα και μερικές φορές ακόμα και τα όρια της ίδιας της ζωής. Το να είναι κάποιος υποτακτικός δεν είναι εύκολο, δεν είναι για όλους παρά μόνο για κάποιους λίγους εκλεκτούς....

 

Σημαντικά θέματα Lara...ο σύντροφος όσο και να είναι άξιος να μας βοηθήσει...δεν μπορεί κάποια ζητήματα να τα λύσει για εμάς...ούτε να μας καθοδηγήσει σωστά...Πρέπει πρώτα να τα βρούμε αρκετά εμείς με τον εαυτό μας...Πάντα αν μιλάμε για σχέση και όχι απλά για play ( καθόλου μεμπτό το δεύτερο )...Μετά ο καθένας με τον χαρακτήρα του, τα όρια, τις αντοχές και τον τρόπο λειτουργίας του. Λέω μονάχα ότι χρειάζεται ένα ελάχιστο αυτογνωσίας και ωριμότητας και από τους δυο, πριν να "χοντρύνει" το παιχνίδι...Εγώ στην ηλικία μου που ούτε άπειρο μπορώ να με θεωρήσω, ούτε ανώριμο ( δεν μου επιτρέπεται στα 40...εγώ δεν μου το επιτρέπω )...δεν παύω να μου θέτω ερωτήσεις και να με αμφισβητώ...Δεν λέω ότι είναι σωστό το χαλινάρι...αλλά ούτε η ασυδοσία σε κάποια θέματα ( πόσο μάλλον το πράττειν άλογα )...Πάντα προσωπική άποψη και για αυτό κατακριτέα η μη...Μου άρεσε πολύ η παρέμβαση σου...Σε ευχαριστώ για την "επίσκεψη"... 

 

Ίσως και να με παρανόησες...δεν είπα ότι ο Υποτακτικός είναι αδύναμος, ούτε άβουλος...κάνει μια διαφορετική επιλογή...Σχετικά με τους εκλεκτούς η μη, διακρίνω στα συγκεκριμένα λόγια σου ένα είδος ελιτισμού/αγιοποίησης που κατ'εμέ είναι καθ' όλα λανθασμένος...Εγώ μιλάω για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος...χωρίς τον ένα ο άλλος απλά δεν υπάρχει...Στους "διαταραγμένους" έβαλα και τον Υ και τον Κ...και αν διάβασες τον τίτλο, έβαλα ερωτηματικό ( χωρίς καμία διάθεση ειρωνείας στο γράφω )...Κουβέντα πήγα να ανοίξω...όχι να προβάλω κρίση εναντίον κανενός...ούτε να επιβάλω γνώμη...Και αν το Κ η το Υ είναι "διαταραγμένοι" η διαταραγμένοι...είμαι ο πρώτος που δηλώνει διαταραγμένος...Και το γράφω προς αποφυγή παρεξηγήσεως ότι δείχνω με το δάχτυλο τους άλλους και βγάζω την ουρά μου απ' έξω...Για το πως με βλέπω εγώ, διαταραγμένος δεν είμαι...ούτε όποιος ανήκει σε αυτό τον χώρο...Οι "άλλοι" είναι άλλο ζήτημα...

Υ.Γ. να πω εγώ ότι είσαι διαταραγμένη προσωπικότητα, ακόμα και να το σκεφτώ ( που δεν το σκέφτηκα )...είναι σαν να λέει το μουλάρι τον πετεινό κεφάλα...Είμαι ηλίθιος, αλλά δεν φτάνω σε τέτοια επίπεδα ούτε βλακείας, ούτε υποκρισίας...χαχαχα  

Υ.Γ 2 και δεν έβαλα εισαγωγικά στον τίτλο, απλούστατα γιατί για την πλειοψηφία δεν είμαστε "νορμάλ" και τις ετικέτες μας αρέσει η όχι τις δημιουργεί η πλειοψηφία και όχι οι μειονότητες...Τώρα αν είναι λάθος από μέρους τους...κολοκυθόπιτα και για μένα και για κείνους...Εγώ δεν σκοπεύω να προσπαθήσω ν'αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας...Αν σαν ελέφαντα θέλουν να με βλέπουν - έως ότου δεν βλάπτω κανέναν -, γούστο δικό τους και γούστο δικό μου επίσης...

 

Να ήξερες πόσα πράγματα μου έρχονται τώρα στο μυαλό....
Αλλά επειδή είναι προσωπικά και σίγουρα δεν ενδιαφέρουν κανέναν, θα μου επιτρέψεις να πω απλώς ότι τέτοια άτομα, που κουβαλάνε τόσα που τους βαραίνουν, χωρίς καμιά πρόθεση να τα επιλύσουν, παρά μόνο να τα φορτώσουν στους άλλους, καλό θα ήταν να πάνε σε μια γωνιά και να αφήσουν τα άλλα παιδάκια να παίξουν με την ησυχία τους. Δεν φταίνε σε τίποτα οι άλλοι και καλό θα είναι να μην τσακίζουμε τις ψυχές τους με τα δικά μας απωθημένα.

ΥΓ. Μεγάλη η χάρη σου, που έκατσα και διάβασα όλο αυτό το κατεβατό.  

 

Εμένα θα με ενδιέφεραν αλλά αφού είναι προσωπικά σου εννοείται ότι δεν θα σε ρωτήσω...

Περιμένω τάμα στην Μονή του Αγίου Σκοτάδια της Άνω Μπουρμπούτσαινας ( προτιμούμε ταχυδρομική επιταγή αλλά δεχόμαστε και μετρητά χαχαχα )   

Υ.Γ. όσον αφορά τα παιδάκια που λες...δυστυχώς εμείς αφήνουμε τους άλλους να μας βλάψουν...εκείνοι κάνουν την "δουλειά" τους...το θέμα είναι να είμαστε τυχεροί αναφορικά με το ποιους πετυχαίνουμε στο "δρόμο" μας όταν είμαστε ακόμη "άψητοι" από ζωή...

 

Τι τάμα μου λες, το πολύ καμιά μετάνοια, τώρα που είμαι νέα ακόμα και μπορώ να σκύψω με ευκολία.  

ΥΓ. Η τύχη αναφορικά με το ποιούς θα πετύχεις στο δρόμο σου, δεν έχει να κάνει με το πόσο άψητος ή "ξεροψημένος" είσαι στη ζωή. Καμιά φορά συναντάς τον λάθος άνθρωπο, τον αναγνωρίζεις με την πρώτη, παρ' όλα αυτά του επιτρέπεις να μπει στη ζωή σου γιατί ίσως να το έχεις ανάγκη τη δεδομένη στιγμή. Μεγάλη κουβέντα αυτό, που τελικά έχει να κάνει με τη δύναμη του καθενός. Νομίζω.

 

Συμφωνώ, αλλά μπορεί να μας βοηθήσει και να μας καθοδηγήσει και στηρίξει σ αυτήν μας την προσπαθεια, στο μέτρο που θέλει και μπορεί εννοείται.

Συμφωνώ απόλυτα.

Χαίρομαι που σου άρεσε. Εγώ ευχαριστώ για το πολύ ενδιαφερον θέμα! Απολαυστικότατο.

 

Ως προς το πρώτο σκέλος της απάντησης σου συμφωνώ απολύτως...Ως προς το τρίτο απλά ευχαριστώ...και χαίρομαι που σου άρεσε... 

 

Δεν σε παρανόησα ούτε σε ψέγω για κάτι. Σου είπα αυτά που ήθελα να πω για το κείμενο σου περιεκτικά. Ότι το BDSM δεν το επέλεξα αλλά με επέλεξε το αντιλήφθηκα και το αναγνώρισα στον εαυτό μου (συνειδητοποιημένος), ότι δεν μπλέκω με όποια τύχει απλώς και μόνο για να κάνω ένα session ή να ικανοποιήσω τις φαντασιώσεις μου, αν ήθελα κάτι τέτοιο θα έδινα 200 ευρώ όποτε μου ερχόταν θα έβρισκα τη καλύτερη Dominatrix και θα το έκανα, πρέπει να με διεγείρει εγκεφαλικά να μου δείξει ότι με έχει και ότι μπορεί να με παίξει εγκεφαλικά, μπορεί να με μαγέψει εγκεφαλικά για να ενδώσω και να αφεθώ σε Αυτήν με απώτερο σκοπό το μεγαλύτερο δέσιμο. Υπάρχει μια χημεία πιστεύω μεταξύ των Κ/υ όπου αν τυχόν βρεθούν μεταξύ τους δημιουργούν ιδανικούς δεσμούς, με οδηγό την εμπιστοσύνη- η Κ μου έχει τον κωδικό για να μπει στο φόρουμ αν θέλει με το νικ μου- την ειλικρίνεια, την αφοσίωση στοιχεία που σε σοβαρές D/s είναι δεδομένα. Δεν ψάχνεις το session γιατί το session δεν δίνει τίποτα σε κανέναν από τους δύο και φυσικά είναι αναγκαία και η ύπαρξη και των 2. Υπάρχει μια συμπληρωματικότητα μεταξύ των Κ και των υ. Για αυτό και τέτοιες σχέσεις οι οποίες όμως είναι σοβαρές έχουν μεγαλύτερη διάρκεια συγκριτικά με άλλες... Το θέμα είναι να μπορέσει τόσο ένας/μία Κ όσο και ενα ή μια υ να βρούν αυτό που δημιουργούν τη συμπληρωματικότητα.... Η εξέλιξη θα έρθει όπως και να έχει και ο διάλογος θα είναι αυτονόητος όχι γιατί θα τον επιδιώκουν οι ίδιοι μεταξύ τους αλλά επειδή θα έρχεται από μόνος του...

 

Άσε τις μετάνοιες για τους Αγίους τους "καλούς" χαχαχα...Άναφορικά με το Υ.Γ. σου..τι να πω βρε Butterfly δεν έχεις και όλα τα άδικα...αλλά δυστυχώς ( η ευτυχώς ) τους άλλους δεν μπορούμε να τους "ελέγξουμε"...τον εαυτό μας όμως ναι...Σου μιλάει ο Superman? Βεβαίως και όχι την μεγαλύτερη μου σφαλιάρα την έφαγα στα 39...Καλά έκανε, δεν μπορώ να πω τίποτε άλλο...ας μην έκανα λάθος επιλογή στα 33 μου με το να μπλεχτώ μαζί της ( και ας μην έκανα το λάθος να το "τραβήξω από τα μαλλιά" ενώ έβλεπα ότι δεν προχωρούσε )...Πιθανότατα και εκείνη λάθος επιλογή να είχε κάνει μαζί μου...Ίσως και η "αλήθεια" να βρίσκεται δεν λέω εντελώς στη μέση, αλλά και να μην ρέπει μόνο προς το μέρος του ενός...του κάθε ενός...Και όπως τραγουδούσαν και οι Κατσιμιχαίοι ..." Προσωπικές Οπτασίες "