Λέοπολντ Μαζόχ

O Λεοπόλντ φον Ζάχερ-Μαζόχ (Leopold Ritter von Sacher-Masoch, Λέμπεργκ, Γαλικία, 27 Ιανουαρίου 1836 – 9 Μαρτίου 1895) ήταν ουτοπιστής σοσιαλιστής και ανθρωπιστής. Το 1848, η οικογένειά του μετακόμισε στην Πράγα όπου ο δωδεκάχρονος Λεοπόλντ άρχισε να μαθαίνει γερμανικά φοιτώντας σε νομικά, ιστορία και μαθηματικά στα Πανεπιστήμια της Πράγας και του Γκρατς και μετά την αποφοίτησή του επέστρεψε στο Λέμπεργκ όπου διορίστηκε καθηγητής ιστορίας. Τα πρώτα του βιβλία ήταν καθαρά ιστορικά. Κατόπιν άρχισε να γράφει αφηγήματα όπου περιγράφει με εκπληκτική ζωντάνια τους γραφικούς ανθρώπινους τύπους και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της γενέθλιας Γαλικίας. Πολύ σύντομα εγκατέλειψε τη θέση του καθηγητή για να ζήσει από την πένα του. Ο Μαζόχ θεωρήθηκε ως ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του ρεαλισμού και αναγνωρίστηκε ως μεγάλος συγγραφέας τόσο από το αναγνωστικό κοινό όσο κι από τους ομότεχνούς του. Ανάμεσα στους θαυμαστές του συγκαταλέγονταν ο Εμίλ Ζολά, ο Ερρίκος Ίψεν και ο Βίκτωρ Ουγκό. Τα πρώτα του συγγραφικά έργα ήταν εθνικές μικρές ιστορίες με τίτλους παρμένους από το θέμα όπως "Γαλικιανές Μικρές Ιστορίες", "Εβραϊκές Μικρές Ιστορίες", "Πολωνικές Μικρές Ιστορίες" αλλα και μια σειρά από εθνικές "Δικαστικές Ιστορίες". Αργότερα άρχισε να συντάσσει την λεγόμενη "Κληρονομιά του Κάιν" ένα έργο ημιτελές αφού τελικά γράφτηκαν μόνο οι 2 από τις 6 ιστορίες, με το σχέδιο να περιλαμβάνει θεματικές όπως ο ερωτισμός, η ιδιοκτησία, το χρήμα, το κράτος. Εκεί μέσα αναπτυσσόταν η άποψη του Ζάχερ-Μάζοχ για τον κόσμο. Εκεί μέσα βρίσκεται και το Venus im Pelz (Η Αφροδίτη με τις γούνες) και σε αυτό το σύνολο εντασσόταν και οι φετιχιστικές και μαζοχιστικές του φαντασιώσεις. Προσπάθησε στην πραγματική του ζωή να πετύχει τις φαντασιώσεις του με την γυναίκα του και την ερωμένη του, τη βαρόνη Φάννι Πίστορ.Ο Μάζοχ έκανε τεράστιες προσπάθειες στην Λειψία μέσω του μηνιαίου προοδευτικού περιοδικού Στον Κολοφώνα-Διεθνής επισκόπηση να πολεμήσει τον ντόπιο αντισημιτισμό. Επίσης καλούσε για την χειραφέτηση των γυναικών αλλά και την καθολική ψηφοφορία Σήμερα, το όνομα του μας φέρνει αυτόματα στον νου τη λέξη "μαζοχισμός", όρο τον οποίον καθιέρωσε ο αυστριακός ψυχίατρος Κραφτ-Έμπινγκ για να κατονομάσει μια σεξουαλική διαστροφή που τη συναντάμε σε αρκετά έργα του Μαζόχ. Καθώς λέγεται, του άρεσε πολύ να παίζει τον μαζοχιστικό ρόλο του σκλάβου στις ερωτικές του σχέσεις. Στις 8 Δεκεμβρίου 1869, ο Μάζοχ και η ερωμένη του βαρόνη Φανή Pistor υπέγραψαν συμβόλαιο καθιστώντας τον σκλάβο της για μια περίοδο έξι μηνών, με τον όρο ότι η βαρόνη θα φορά γούνες όσο το δυνατόν συχνότερα, ειδικά όταν ήταν σε σκληρή διάθεση. Ο Λεοπόλδος πήρε το ψευδώνυμο "Γκρέγκορ" το όνομα ενός στερεότυπου αρσενικού υπηρέτη, και υποδυόταν τον υπηρέτη της βαρόνης. Οι δύο ταξίδεψαν με τρένο για την Ιταλία. Όπως και στην Αφροδίτη με τις Γούνες, ταξίδεψε στην τρίτη θέση, ενώ η Βαρόνη στην πρώτη. Ο Μάζοχ πίεζε την πρώτη σύζυγό του, Αουρόρα φον Ρύμελιν, την οποία παντρεύτηκε το 1873, να ζήσουν την εμπειρία του βιβλίου, ενάντια στις προτιμήσεις της. Ο ίδιος τελικά βρήκε την οικογενειακή ζωή τους να είναι βαρετή, τελικά πήρε διαζύγιο και παντρεύτηκε την βοηθό του. Στο τέλος της ζωής του έπασχε από ψυχικά προβλήματα, κλείστηκε σε άσυλο όπου κάποιοι ισχυρίζονται ότι εκεί και πέθανε. Αντίθετα με τον αντίποδά του, τον μαρκήσιο ντε Σαντ, ο Μαζόχ τα πήγαινε μια χαρά με τον κοινωνικό του περίγυρο. Διοργάνωνε θεατρικές παραστάσεις στο σπίτι του, όπου συμμετείχε και ως ερασιτέχνης ηθοποιός, κι έπαιρνε ενεργό μέρος στη ζωή της πόλης. Ποτέ του δεν εκδήλωσε φανερά και δημόσια τις κρυφές σεξουαλικές του προτιμήσεις, τον "μαζοχισμό" του ή την -κατά ορισμένους μελετητές- ασυνείδητη ομοφυλοφιλία του. Ίσως γιατί το βασικό του πρόβλημα ήταν το να είναι αρεστός: λέγεται πως οι τελευταίες του λέξεις καθώς πέθαινε (1895) ήταν "να με αγαπάτε".
Η συλλογή "Σκληροί Έρωτες" περιέχει εκτεταμένα διηγήματα που ο Λεοπόλδος Μαζόχ έγραψε καθ' όλη τη διάρκεια της συγγραφικής του ζωής. Στις ιστορίες του πρωταγωνιστούν άντρες αλλοτινών εποχών, αριστοκράτες και πληβείοι διαφόρων ιστορικών περιόδων της Γηραιάς Ηπείρου, οι οποίοι ρίχνονται -τις περισσότερες φορές με τη θέληση τους- στα δόντια αδηφάγων γυναικών που θέλουν και, κυρίως, μπορούν να τους καθυποτάξουν. Γυναίκες της υψηλής κοινωνίας, των βασιλικών δυναστειών και αρτίστες, μεταξύ άλλων, παρελαύνουν από το βιβλίο, δοκιμάζοντας τα όρια του έρωτα και της σκληρότητας του στον απόλυτο βαθμό. Ο Σαίξπηρ και η Βασίλισσα Ελισάβετ, Βιεννέζοι θεατρικοί συγγραφείς, λόρδοι και αρχηγοί φυλών των τότε αυτοκρατοριών εμφανίζονται κι εξαφανίζονται, προκειμένου ν' αποδείξουν ότι ο μαζοχισμός δεν πήρε τυχαία το όνομα του από τον Μαζόχ. Βάσανα, βασανιστήρια, πόλεμοι και μονομαχίες - αλλά, παντού και πάντα, παρούσα η ανάγκη του ανθρώπου να αγαπηθεί.


https://bestimmung.blogspot.gr/?m=1
 

 

Υπέροχος συγγραφέας και ευαίσθητη τρυφερή ψυχή

Ενα απόσπασμα απο την «Αφροδίτη με τη γούνα»

Να ’μαι πίσω, κουρασμένος, πεινασμένος, πεθαίνοντας από δίψα και μαζί με τ’ άλλα κι ερωτευμένος. Ντύθηκα βιαστικά και λίγο αργότερα χτυπούσα την πόρτα της.
«Έλα μέσα!»
Αυτή στέκονταν στη μέση του δωματίου με σταυρωμένα τα χέρια της, σουφρωμένα τα φρύδια, ντυμένη μ’ ένα άσπρο σατινέ φόρεμα, φωτεινό σαν τη μέρα, και μια άλικη σατινέ ρόμπα, γαρνιρισμένη με μια πλούσια και υπέροχη ερμίνα· στα μαλλιά της, τα πασπαλισμένα με πούδρα κι άσπρα σα χιόνι, ήταν βαλμένο ένα μικρό διαμαντένιο στέμμα.
«Βάντα!»
Πήγα γρήγορα προς αυτήν, θέλοντας να την σφίξω στα μπράτσα μου και να την αγκαλιάσω αλλ’ αυτή έκανε ένα βήμα πίσω και με κοίταξε πάνω κάτω.
«Δούλε!»
«Αφέντισσα!»
Έπεσα κάτω μπροστά της και φίλησα τον ποδόγυρο του φορέματός της.
«Καλά!»
«Πόσο γοητευτική είσαι!»
Σου αρέσω;
Πήγε μπροστά στον καθρέφτη και κοιτάχτηκε με υπεροπτική ικανοποίηση.
«Θα τρελλαθώ!»
Έκανε έναν μορφασμό όλο περιφρόνηση και με κοίταξε κοροϊδευτικά μέσα από τα μισόκλειστα βλέφαρα.
«Δώσε μου το μαστίγιο!»
Κοίταξα ολόγυρα στο δωμάτιο.
«Όχι», φώναξε, «μείνε γονατιστός».
Πήγε προς την κορνίζα του τζακιού κι άρπαξε το μαστίγιο κι ενώ χαμογέλαγε, το ’κανε να σφυρίξει στον αέρα και μετά σήκωσε αργά τα μανίκια της γούνινης ζακέτας της.
«Υπέροχη γυναίκα», φώναξα.
«Ήσυχα δούλε!»

 

Λίγο πριν πεθάνει, το 1895, η τελευταία κουβέντα του Μαζόχ ήταν “Αγαπάτε με..''

Ο ανθρωπος που ουσιαστηκε γέννησε τον ορο μαζοχισμός ηταν ενα πλάσμα που επιθυμούσε απο τη συντροφο του την αγαπη μέσα απο τον ρόλο του στο θέατρο του μαζοχισμού. Μια τρυφερή καρδιά να κινητοποιεί την αυστηρή φωνή και το άγριο χέρι...