Μάστερ και ''Μάστερ''...

Έτσι είναι αφενός, αφετέρου στα πλαίσια μίας κοινά αποδεκτής λογικής πρέπει να δημιουργηθούν οι ικανές και αναγκαίες συνθήκες μεταξύ δύο ανθρώπων, ώστε να υπάρχει συναντίληψη, αλλιώς θα πελαγοδρομήσουν και οι δύο, και ο φερόμενος ως Μάστερ και ο αναζητητής.
Κι εμένα μου λείπουν πολλά, αλλά αν δεν είμαι εντελώς ονειροπαρμένη, δεν τα "βλέπω" στον καθένα.
Μία μίνιμουμ ευθύνη εαυτού ως προς
τις ρεαλιστικές προσδοκίες του ιδίου, την έχει ο καθένας. Ή τουλάχιστον θα ´πρεπε. Με τις προβολές μόνο δεν κάνουμε δουλίτσα.

 

για μενα φιλε μου ειναι θεμα χαρακτηρα,αν το εχεις το εχεις
δεν ειμαι slave αλλα μπορω να πω καποια στιγμη αυτος ειναι μαστορας 
δεν σημαινει πως το κανω απο καποια αναγκη η οτι μου λειπει κατι!
οσο για το νημα ναι πρεπει να ειναι διπλα ευγενικος να εχει διπλασιο αυτοελεγχο κλπ κλπ απο ολους τους αλλους
γιατι εξουσιαζει και ελεγχει τις ζωες ανθρωπων χωρις στην ουσια να ξερει ολες τις λεπτομερειες για αυτους.

 

Επανέρχομαι προθύστερα στην τοποθέτησή σας αυτή, λέγοντας πως ακόμη και η νηστεία του restart, η γνωστή Ιπποκρατική των τριών ημερών, μπορεί να γίνει στα πλαίσια της εκπαίδευσης, με σκοπό την βελτίωση, την αποτοξίνωση ή την αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας του υ/σ. Αυτό ωστόσο θα προϋπέθετε την εξοικείωση του Μάστερ, την βιωματική του προσέγγιση στο θέμα και την διασφάλιση της σωματικής και ψυχικής υγείας του υ/σ.
Το πως θα χρησιμοποιηθούν οι τεχνικές, εξαρτάται από αυτόν που θα αποφασίσει να τις εφαρμόσει.
Το ξέρει το θέμα, μπήκε στην διαδικασία να υποβάλλει για παράδειγμα τον εαυτό του σε κάτι τέτοιο προκειμένου να έχει μία γεύση της εμπειρίας αυτής;
Ή απλά, κάπου το είδε, κάπου το διάβασε και μία ωραία πρωία αποφάσισε να το δοκιμάσει πάνω σε κάποιον άλλον χωρίς επαρκή δεδομένα;
Όλα παίζουν λοιπόν, αρκεί να παίζουν καλά, διαφορετικά μπορεί να έχουμε ένα hAngry υ/σ κι έναν Μάστερ που αναρωτιέται το γιατί, στο απλουστευτικό αυτό παράδειγμα.
Το αποτέλεσμα, δυνητικά επιτείνει την καύλα, την εμπιστοσύνη, το δέσιμο των ανθρώπων.
Όχι μόνο στο συγκεκριμένο παράδειγμα, σε οποιοδήποτε.
Αρκεί να εφαρμοστούν οι όποιες "τεχνικές" με εχεφροσύνη και σύνεση, εντός των ορίων και των αντοχών που έχουν προηγουμένως ενδελεχέστατατα διερευνηθεί.

 

Προσωπική μου άποψη και γνώμη, εφόσον το BDSM
προϋποθέτει συναίνεση και εμπλοκή ενήλικων ατόμων,
είναι εάν όχι υπερβολή, σίγουρα υπέρ-απλούστευση
το να κατηγορούμε απόλυτα τους Κ και να αθωώνουμε
της υ για το οτιδήποτε.

Το παραπάνω, πάλι κατ' εμέ, θα ίσχυε μόνο εφόσον
δεν υπάρχει συναίνεση ή/και ανήλικα άτομα.

Συναισθηματική ωριμότητα χρειάζεται και από τις δύο
πλευρές και όχι μόνο από την μία, όποια και εάν είναι
αυτή. Το να επιρρίπτουμε συνεχώς ευθύνες είναι δείγμα
ανωριμότητας, όπως και η ψευδαίσθηση πως ένας Κ
είναι εφάμιλλος ενός Θεού σε ιδιότητες και ικανότητες.

Και δυστυχώς, αυτό το σημείο, είναι που προκαλεί τις
μεγαλύτερες τριβές, παράλογες προσδοκίες και καμία
επαφή με την πραγματικότητα.

 

Ουδείς μιλάει για Θεούς.
Λίγη δουλίτσα όμως, όσο να πείτε, πρέπει να την έχει ρίξει, ο φέρων ή η φέρουσα τους τίτλους.
Δεύτερο ντισκλέιμερ, το νου σας, δεν είναι Ο Μάστερ και Η υ/σ, είναι όλοι οι ανθρωπίνως εφικτοί συνδυασμοί.

 

Δεν αντιλέγω, ίσα ίσα, στο ίδιο μήκος κύματος είμαστε.

 

Μετά από 4 σελίδες αυτού του νήματος. Δεν κατάλαβα ακόμη - κι ας έγραψα ή καλύτερα εν μέρει "μεταφέρθηκαν" εδώ κάποιες σκέψεις μου από αλλού -, ποιο θα ήταν το θέμα του.
Η συζήτηση γενικώς περί Masters ή η συζήτηση περί Masters εν τω βουδουσουμού ?

Και δεύτερη απορία μου, έχουμε καταλήξει σε έναν ελάχιστο κοινό τόπο αναφορικά με το ποιος θα ήταν Master? Ή τι θα ήταν Κυριαρχία/υποταγή?

Γιατί - μα τον Τουτάτη -, εγώ τουλάχιστον έχω την εντύπωση, ότι τόσο η φιγούρα του Master, όσο και οι έννοιες των βουδουσουμικών Κυριαρχία και υποταγή παραμένουν τελείως σαν τα σύννεφα. Ο καθένας τους δίνει την μορφή που θέλει - που κακό δεν είναι, αλλά ανάθεμα με αν είναι δυνατή μια οιαδήποτε συζήτηση ή "συζήτηση", απ' την στιγμή που δεν υπάρχει έστω μια "τρίχα" σύγκλισης σ' ένα επιμέρους στοιχείο του όποιου θέματος της -.

 

Εμενα μουρχεται στο μυαλο η ιστορια του κυριου Κ. του Μπρεχτ, που εχει να κανει με τον Θεο.
"Κάποιος ρώτησε τον κ. Κ. αν υπάρχει θεός. Ο κ. Κ. του είπε: Σε συμβουλεύω να σκεφτείς αν η συμπεριφορά σου θ’ αλλάξει ανάλογα με την απάντηση που θα δώσεις στο ερώτημα. Αν δε θ’ αλλάξει τότε η ερώτηση είναι περιττή. Αν θ’ αλλάξει τότε μπορώ τουλάχιστο να σε βοηθήσω λέγοντας πως εσύ αποφάσισες κιόλας: χρειάζεσαι ένα θεό."

Καπως ετσι πιστευω, ενα ατομο υποτακτικης φυσης, ψαχνει καποιον που θα θαυμαζει και θα εμπιστευεται και θα πιστευει ως Μαστερ ή Κ του και αντιστοιχα, ενα ατομο Κυριαρχικης νοοτροπιας, θα προσπαθει να βρει το αντιστοιχο υ ατομο που θα του επιβεβαιωσει τη ταση του αυτη και θα ταιριαξουν ως ανθρωποι και ως νοοτροπιες.

Edit: πολυ προχειρα γιατι ειμαι ζαλισμενος απ τη δουλεια.  

 

Ως προς την πρώτη απορία, νομίζω ότι λειτουργεί και γενικά και ειδικά. Διότι υποτίθεται πως έχουμε να κάνουμε με την ίδια έννοια, όπου κι αν εκφράζεται τελικά.

Ως προς τη δεύτερη απορία, νομίζω πως όχι. Βέβαια φταίμε θεωρώ γιατί ψάχνουμε πλάνο, συνταγή, μια σειρά από βήματα, μια λίστα από απολύτως συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και συμπεριφορές, εκεί που θα έπρεπε να ψάχνουμε για ιδέα. Μπλέκουμε το τι είναι με το τι κάνει. Συνδέονται, ναι, αλλά δεν είναι ένα και το αυτό. Θέλω να πω, όσο πιο συγκεκριμένος προσπαθεί να γίνει κάποιος σε αυτό το θέμα, πιο πολύ ξεφεύγει από το την ουσία του και μπλέκει σε τεχνικά, στην πραγματικότητα, ζητήματα.

 

Υπάρχει κοινή γραμμή. Τα έχουμε πει τόσες πολλές φορές που αναρωτιέμαι, δεν είναι κατανοητό? Η δεν βολεύει να είναι?

Μαστερ είναι αυτός που θέλει και έχει την συναίνεση, απο την άλλη πλευρά, να ελέγχει και να ορίζει συνολικά, καθολικα με συνέπεια και συνοχή την ζωή και τον τρόπο ζωής της άλλης πλευρας κατά πως κρίνει και θέλει.

Τώρα. Πως το κάνει, τι χαρίσματα πρεπει να έχει, τι το ενα και τι το άλλο δεν έχουν να κάνουν με το αν είναι η δεν είναι Μ.

Μάστερ είναι ένας τίτλος που δίνεται για να ορίσει αυτο που περιγράφω παραπάνω. Τώρα αν είναι μαλακας, Θεός, νάρκισσος Μάστερ έχει να κάνει με το πως τον αντιλαμβάνονται οι άλλοι. Το οποίο είναι και αδιάφορο.

Σημαντικό είναι να είναι ταιριαστος Μ για το σ και το συγκεκριμένο Μ/σ που ζουν η θα ζήσουν.

"Μάστερ" λοιπόν είναι αυτός που λέει ότι θέλει να ελέγξει και δεν το κάνει.
Λέει οτι μπορεί και δεν.
Λέει ότι θέλει και νοιώθει ενοχές ή τύψεις.
Λέει ότι μπορεί και φοβάται.
"Μάστερ" είναι αυτος που δεν ελέγχει τελικά, ενώ ο ίδιος αυτοαποκαλείται Μ.

Όλα τα άλλα είναι ποιότητες που ειτε έχει είτε δεν έχει δεν τον κάνουν Μ. Τον κάνουν η καλό άνθρωπο ή τίμιο ή μαλακά ή ο,τι άλλο. Δεν βλέπω πως έχουν σχέση.

 

Είμαι κι εγώ ψημένος απ' την δουλειά - κι όχι μόνο -, γι' αυτό θα είμαι σύντομος κι εύχομαι κατανοητός. Το στοιχείο του θαυμασμού/εκτίμησης δεν είναι αποκλειστικότητα του υ ατόμου.
Θαρρώ, ότι και κάποιοι Κ θα ήθελαν να θαυμάζουν/εκτιμούν το υ τ' οποίο θα είχαν περισσότερο/λιγότερο στη ζωή τους.

* Βασικά, προτιμώ την εκτίμηση απ' τον θαυμασμό. Ο δεύτερος δεν ήταν ποτέ μέρος της "βαλίτσας" μου. Άϊντε, επειδή η "ξερή" εκτίμηση σε κάποιες περιπτώσεις δεν αρκεί, ίσως και λανθασμένα της δίνω και τον μανδύα του σεβασμού ( α λα μπρατσέτα με την εκτίμηση ). Ξέρεις, εκείνα τα δυο πραγματάκια που κερδίζονται ή που κάποιος ιδρώνει για να τα διατηρήσει.

Ως προς τα του Θεός, εδώ κι αν δεν είχα απάντηση - άθεος γαρ -. Ίσως και κάποιοι να αναζητούν κάποιον για να τον εξιδανικεύσουν. Αν για κείνους λειτουργεί, ας είναι έτσι.

Υ.Γ.

@Brand η τελευταία σου παρέμβαση - για μένα πάντα - έπεσε διάνα.  

 

Μάστερ στο δικό μου μυαλό είναι κάποιος που έχει τον απόλυτο έλεγχο μιας σχέσης.
Αυτό και τίποτα άλλο καταναγκαστικά τελικά.
Τώρα το τι ιδιότητες θα επιλεγαμε ο κάθε ένας για το άτομο που θα θέλαμε για Μάστερ (αν θέλαμε κάτι τέτοιο, γιατί δεν ανήκω στην κατηγορία) είναι κάτι καθαρά προσωπικό.

Οπότε και αγενής Μάστερ μπορεί να υπάρχει και μέγας μαλάκας Μάστερ μπορεί να υπάρχει αν τον επιλεγει κάποια σκλάβα που επιζητά σχέση με ένα τέτοιο άτομο. Μάστερ δικός της όμως, όχι γενικά, γιατί για τον υπόλοιπο κόσμο είναι απλά ένας αγενής μαλάκας.

Παλιά κι εγώ θεωρούσα ότι οι Μάστερ και οι Κ πρέπει να έχουν κάποια τιμητικα χαρακτηριστικά, μετά όμως κατάλαβα ότι αυτά τα χαρακτηριστικά αφορούν μόνο την δική μου επιλογή. Τον δικό μου Κ θέλω να θαυμάζω και να εκτιμώ και να έχει τις ιδιότητες που θέλω και αυτές θα τον έκαναν Κ στα δικά μου τα μάτια και όχι απαραίτητα και των υπολοίπων. Οι υπόλοιποι θα έβλεπαν τον άνθρωπο και τίποτα παραπάνω γιατί σε όλους τους υπόλοιπους δεν είναι Μάστερ τους. Είναι απλά ένας τύπος που σχετίζεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο στις ερωτικές του σχέσεις.

Γενικά τους έχουμε μάλλον υπερεκτιμήσει τους τιτλους Κ και Μ. Έχουν να κάνουν με τα ποσοστά ελέγχου σε μια συγκεκριμένη σχέση και όλα τα υπόλοιπα είναι ο,τι ταιριάζει στον καθένα.

Τι νόημα έχει να πω ότι ένας Μ πρέπει να είναι έξυπνος στην τελική; Και οι χαζούλες σκλάβες πώς θα πορευτούν;