Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

αγαπη = < απο το μηδεν > απο το απειρο

 

Αυτό που δεν σε αφήνει ποτέ
όταν το αφήνεις
είναι ότι ανεξέλεγκτο έμεινε στη μέση.

Τώρα θέλω κι αυτή τη μελανιά που μου 'ταξες.
Να σ' έχω εδώ και να μ'αρέσει.
Σ' εκείνο το σημείο που έπαιζες
χωράει ολόκληρη η νύχτα του Βαν Γκογκ
κι ίσως μια βόλτα...
Στη Σεβίλλη με τον Λόρκα.

Μέχρι να έρθεις,
θα μετράω βαθμούς αλκοόλης
σ' αιθέρια έλαια και ατμούς,
το σαλόνι θα διαστέλλεται
με τους δικούς σου αρμούς
κι εγώ στα έντεχνα που άφησες
λευκός καπνός.

Εδώ στα εύφλεκτα, αισίως,
όλα βαίνουν καλώς.

Αναφέρω ευπειθώς

Kalliopi Kessis

 

Καλό ταξίδι.

 

Η φωτιά άλλους τους ζεσταίνει
κι άλλους τους καίει. Εμείς,
ή θα σβήσουμε
ή θα καούμε.
Ή θα μου περάσει
ή θα μου περάσεις.

Μέση λύση δεν υπάρχει

Kalliopi Kessis


 

 

"Αγάπησα τα όνειρα που τα `πνιξε η ζωή
αυτά που δεν πετάξανε και όνειρα θα μείνουν
κι εκείνους τους παράξενους του κόσμου ναυαγούς
που αρνήθηκαν πεισματικά ενήλικες να γίνουν..

Αγαπάω τη βροχή και τα τραγούδια που μιλάνε για Αλήτες"
Αρλέτα.  

 

Μιλώ

Μιλώ γιατί υπάρχει ένας ουρανός που με ακούει
Μιλώ γιατί μιλούν τα μάτια σου
Και δεν υπάρχει θάλασσα δεν υπάρχει χώρα
Όπου τα μάτια σου δεν μιλούν.

Τα μάτια σου μιλούν εγώ χορεύω
Λίγη δροσιά μιλούν κι εγώ χορεύω
Λίγη χλόη πατούν τα πόδια μου
Ο άνεμος φυσά που μας ακούει.

Γιώργος Σαραντάρης

 

Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΖΑΛΗ

Η αγάπη δεν είναι ζάλη.
Δεν είναι άνθος που μεθάει απ’ το φιλί της άνοιξης.
Μυρωμένο τραγούδι που απλώνεται πάνω στη σάρκα γλυκά.
Η αγάπη είναι φόβος.
Δεν είναι σώμα που ζητάει να βρει παρηγοριά.
Tρυφερή αύρα που λικνίζει τα νοσταλγικά απογεύματα.
Είναι ποτάμι που περνάει μέσα από τα μαύρα λιβάδια.
‘Aγριος αγέρας που σπάζει τα κλαδιά στους κήπους και στα όνειρα.
Δεν είναι ζάλη η αγάπη.
Δεν είναι σιγανή φωτιά.
Ούτε χωράει στα κλειστά, στα σίγουρα βράδια.
Βγαίνει έξω και χτυπιέται με το δαίμονα.
Παλεύει όλη νύχτα στ’ αναμμένα αλώνια.
Βαδίζει στα τυφλά πάνω στο τεντωμένο σύρμα.
Όταν κάτω απ’ τα πόδια ανοίγονται
τα κοφτερά φαράγγια.
‘Oμως δεν είναι ζάλη η αγάπη.
Αγάπη είναι ο τρόμος που η ζωή μετράει το ανάστημά της.
Μετριέται με το άδειο πρόσωπο που βγαίνει απ’ το σκοτάδι.

Θ. Κωσταβάρας