Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Συζήτηση στο φόρουμ 'Τέχνη' που ξεκίνησε από το μέλος gaby, στις 27 Φεβρουαρίου 2014.

  1. Amoreisa

    Amoreisa Regular Member

    Ο ουρανός

    Πρῶτα νὰ πιάσω τὰ χέρια σου
    Νὰ ψηλαφίσω τὸ σφυγμό σου
    Ὕστερα νὰ πᾶμε μαζὶ στὸ δάσος
    Ν᾿ ἀγκαλιάσουμε τὰ μεγάλα δέντρα
    Ποὺ στὸν κάθε κορμὸ ἔχουμε χαράξει
    Ἐδῶ καὶ χρόνια τὰ ἱερὰ ὀνόματα
    Νὰ τὰ συλλαβίσουμε μαζὶ
    Νὰ τὰ μετρήσουμε ἕνα-ἕνα
    Μὲ τὰ μάτια ψηλὰ στὸν οὐρανὸ σὰν προσευχή.

    Τὸ δικό μας τὸ δάσος δὲν τὸ κρύβει ὁ οὐρανός.

    Δὲν περνοῦν ἀπὸ δῶ ξυλοκόποι.

    Μ. Αναγνωστάκης
     
  2. lotus

    lotus Silence

    Υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους μπορείς να κάθεσαι για ώρες και ολόκληρες ζωές σε μια πέτρα,
    ή σε ένα παγκάκι οποιουδήποτε πάρκου, ή στη μέση του δρόμου, ή στη μέση της ερήμου...
    και να είσαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο.
    - Ναι. Το τοπίο δεν είναι η θέση.
    Ο μεγαλύτερος ορίζοντας, πάντα, είναι μέσα στις ψυχές που τον κατοικούν.
    Ada Luz Márquez

     
     
  3. lotus

    lotus Silence

    ένα παγωμένο βράδυ είχαν κοιμηθεί σφιχταγκαλιασμένοι με το παράθυρο ανοιχτό για να βλέπουν τ’ άστρα...

     
     
  4. nymphette

    nymphette Guest

    Πτόρθος

    Θέλω να πω τα μάτια σου. Σωπαίνω.
    Πώς την ηδύτητα να πεις, πώς την αρμύρα,
    αν τύχει και συγκατοικούν. Μαθαίνω
    απ’ την αρχή τη θάλασσα, απ’ την αρχή την πύρα.

    Θέλω να πω τα χέρια σου. Μ’ αγγίζουν
    και λες πεζεύει ο χάροντας, λες ξαναρχίζει ο χρόνος.
    Τα δόντια σου θέλω να πω. Με ορίζουν
    με κόβουν και μ’ αλέθουνε. Με ακεραιώνει ο πόνος.

    Τα χείλη σου θέλω να πω. Πώς νεύουν,
    πώς με καλούν, πώς με ζωγρούν, πώς περιέχουν
    το φόβο, πώς τον έρωτα τελούν, πώς θαλασσεύουν.
    Ό,τι κι αν πω, τα λόγια σου λέω, που με κατέχουν.

    Στον έρωτα τα χέρια μας πληθαίνουν
    τα μάτια γίνονται ουρανός αστερωμένος
    το σώμα σύμπαν που διαστέλλεται αενάως
    και κόσμος γίνεται του άθλιου νου το χάος
    Βαραίνουνε στον έρωτα οι λέξεις κι ομορφαίνουν
    Κι ο πόθος πάντοτε σκιρτά σαν πτόρθος διψασμένος.

    Παντελής Μπουκάλας
     
  5. libra

    libra Regular Member

  6. dim1

    dim1 ®

  7. libra

    libra Regular Member

    Σουβλακια
     
     
  8. dim1

    dim1 ®

    και ο απελπισμένος το ίδιο.