Μια αποπειρα ερμηνειας της Ψυχολογιας του SM

Αυτο ειναι ενα αρθρο που πραγματευεται το θεμα της ψυχολογκης ερμηνειας του σαδομαζοχισμου.Βρηκα ενδιαφερουσες τις πληροφοριες που παραθετει. Προερχεται απο το site
http://www.brainyencyclopedia.com/encyclopedia/s/sa/sadism_and_masochism.html

The psychology of S&M

The terms sadism and masochism were first used consistently to describe these behaviors by the German psychoanalyst Richard Freiherr von Krafft-Ebing in his 1886 book Psychopathia Sexualis, a famous study of "sexual perversity". Sigmund Freud, a contemporary of Krafft-Ebing, noted that both were often found in the same individuals, and combined the two into a single dichotomous entity known as sadomasochism (often abbreviated as S&M or S/M). This observation is commonly verified in both literature and practice; many sadists and masochists define themselves as "switchable"—capable of taking pleasure in either role.

Both Krafft-Ebing and Freud assumed that sadism in men resulted from the distortion of the aggressive component of the male sexual instinct. Masochism in men, however, was seen as a more significant aberration, contrary to the nature of male sexuality. Freud doubted that masochism in men was ever a primary tendency, and speculated that it may exist only as a transformation of sadism. Sadomasochism in women received comparatively little discussion, as it was believed that it occurred primarily in men. Both also assumed that masochism was so inherent to female sexuality that it would be difficult to distinguish as a separate inclination.

Havelock Ellis, in Studies in the Psychology of Sex, argued that there is no clear distinction between the aspects of sadism and masochism, and that they may be regarded as complementary emotional states. He also made the important point that sadomasochism is concerned only with pain in regards to sexual pleasure, and not in regards to cruelty, as Freud had suggested. In other words, the sadomasochist generally desires that the pain be inflicted or received in love, not in abuse, for the pleasure of either one or both participants. This mutual pleasure may even be essential for the satisfaction of those involved.

Here Ellis touches upon the often paradoxical nature of consensual S&M. It is not only pain to initiate pleasure, but violence—or the simulation of violence—to express love. This contradictory character is perhaps most evident in the observation by some that not only are sadomasochistic activities usually done for the benefit of the masochist, but that it is often the masochist that controls them, through subtle emotional cues received by the sadist.

Many theorists have suggested that sadomasochism is an inherent part of our culture. Sex and relationships are both consitantly taught to be formulated within a framework of male dominance and female submission. Inequalities among gender, class, and race remain a substantial part of society, and are thought by some to be actively reinforced, despite the progress achieved by feminism and the civil rights movement. Power is sought after, aggression is often rewarded, and violence is glorified in the media. However, the degree to which any of these influences actually effect sexuality—either directly or unconsciously—is unknown.

There are a number of reasons commonly given for why a sadomasochist finds the practice of S&M enjoyable, and the answer is largley dependent on the individual. For some, taking on a role of compliance or helplessness offers a form of therapeutic escape; from the stresses of life, from responsiblity, or from guilt. For others, being under the power of a strong, controlling presence may evoke the feelings of safety and protection associated with childhood. They likewise may derive satisfaction from earning the approval of that figure (see: Servitude (BDSM)). A sadist, on the other hand, may enjoy the feeling of power and authority that comes from playing the dominant role, or receive pleasure vicariously through the suffering of the masochist. It is poorly understood, though, what ultimately connects these emotional experiences to sexual gratification, or how that connection initially forms.

It is usually agreed on by psychologists that experiences during early sexual development can have a profound effect on the character of sexuality later in life. Sadomasochistic desires, however, seem to form at a variety of ages. Some individuals report having had them from prepubescence, while others don't discover them until well into adulthood. According to one study, the majority of male sadomasochists (53%) developed their interest before the age of 15, while the majority of females (78%) developed their interest afterwards (Breslow, Evans, and Langley 1985). Like sexual fetishes, sadomasochism can be learned through conditioning—in this context, the repeated association of sexual pleasure with an object or stimulus.



Sadism and masochism in real life

The term BDSM has been created to describe the quite common activities between consenting adults that contain sadistic and masochistic elements. Many behaviors such as erotic spanking and love-bites that many people think of only as "rough" sex also contain elements of sado-masochism.

In certain extreme cases, sadism and masochism can include fantasies, sexual urges or behaviour that cause significant distress or impairment in social, occupational, or other important areas of functioning, to the point that they can be considered part of a mental disorder. However, this is an uncommon case, and psychiatrists are now moving towards regarding sadism and masochism as not being regarded as disorders in themselves, but only as disordered when associated with other problems such as a personality disorder.

Sadism as a motivation for crime

Unfortunately, a small minority of disordered individuals commit crimes with a strong sadistic element. This is generally considered to be caused by personality disorders. Recently, there have been theories that many of these personality disorders have been caused by brain damage.

Sadism and masochism in fiction

In general, the depiction of sadism and masochism in fiction tends to be portrayed from the viewpoint of masochistic fantasy.

Leopold von Sacher-Masoch's novel Venus in Furs is essentially one long masochistic fantasy, where the male principal character encourages his mistress to mistreat him.

The Story of O is another classic masochistic novel, this time written by a woman, Pauline Réage. In this novel, the female principal character is kept in a chateau and mistreated by a group of men.

The novelist Anne Rice, best known for Interview with the Vampire, wrote the sadomasochistic trilogy The Claiming of Sleeping Beauty under the pseudonym of A. N. Roquelaure.

A 2002 movie, Secretary, directed by Steven Shainberg, explores the relationship between a masochistic secretary, and her dominant, sadistic employer.

As of 2003, sadomasochistic themes are now common in mainstream erotic fiction, to the point of cliché.

 

Εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο DeSade, ευχαριστούμε πολύ

Έχω την εντύπωση ότι πράγματι προπολεμικά ήταν τελείως αποδεκτό και δεδομένο από ψυχολόγους το κλισέ ότι ο άντρας έχει μία ροπή προς το σαδισμό ενώ η γυναίκα προς το μαζοχισμό, και ότι αυτό θεωρείτο φυσιολογικό αν ίσχυε στο βαθμό που δεν προκαλούσε δυσκολίες ένταξης στον κοινωνικό περίγυρο.

Αργότερα, αυτό άλλαξε, με αποτέλεσμα ο αντρικός μαζοχισμός να γίνεται αποδεκτός ως πρωτογενές χαρακτηριστικό και όχι ως αντεστραμμένος σαδισμός. Αλλά δε θυμάμαι πώς και ποιός εισηγήθηκε τη νέα αντιμετώπιση.

Από άποψη λογοτεχνίας, στο χρονικό του "Ο Μέγας Ανατολικός" ο ψυχαναλυτής και λογοτέχνης Ανδρέας Εμπειρίκος περιγράφει, με ιδιαίτερα ερωτικό τρόπο, σωρεία αποκλίσεων και την ερμηνεία τους και αναλύει ότι αν και θα μπορούσαν να είναι συλλήβδην κοινωνικά αποδεκτές, δυστυχώς αυτό δεν γίνεται στην πράξη.

 

Ο τίτλος άλλαξε μια και το πολύ ενδιαφέρον άρθρο πραγματεύεται τη ψυχολογία του Sm και όχι του BDSM.

 

Οι όροι σαδισμός και μαζοχισμός χρησιμοποιήθηκαν αρχικα για να περιγράψουν συστηματικά αυτές τις συμπεριφορές απο τον γερμανό ψυχαναλυτή Richard Freiherr von Krafft-Ebing στο βιβλίο του Psychopathia Sexualis (1886) μια διάσημη μελέτη των σεξουαλικών διαστροφών. Ο Sigmund Freud, σύγχρονος, του Krafft-Ebing, σημείωσε οτι και τα δυο χαρακτηριστικά συχνά βρέθηκαν να υπάρχουν στο ίδιο ατομο, και τα συνδίασε σε μια ενιαία διχοτομική οντότητα γνωστή ως σαδομαζοχισμό (σε συντομευση S&M ή S/M ). Αυτή η παρατήρηση κοινα επαληθεύται στη λογοτεχνία και στην πρακτική. Πολλοί σαδιστές και μαζοχιστές αυτοπροσδιορίζονται ως "switchable", ικανοί να παίρνουν ευχαρίστηση από τον κάθε ρόλο.

Τόσο ο Krafft-Ebing όσο και ο Freud υπέθεσαν ότι ο σαδισμός στους άντρες είναι αποτέλεσμα της διαστρέβλωσης του επιθετικού συστατικού του αρσενικού σεξουαλικού ενστίκτου. Ο μαζοχισμός στους άντρες, από την άλλη παρατηρήθηκε ως σημαντικότερη παρέκλιση σε αντίθεση με την αντρική σεξουαλικότητα. Ο Freud αμφέβαλε για το αν ο μαζοχισμός στους αντρες ήταν πάντα μια αρχική τάση και υπέθεσε ότι μπορεί να υπάρξει μόνο ως μετασχηματισμός του σαδισμού. Για τον σαδομαζοχισμό στις γυναίκες έγινε συγκρητικά πολύ λιγότερη συζήτηση, αφου θεωρήθηκε ότι εμφανίζεται πρώτιστα στους αντρες. Και οι δυο μελετητές εβγαλαν το συμπέρασμα οτι ο μαζοχισμός ήταν τόσο έμφυτος στη γυναικεία σεξουαλικότητα που θα ήταν δύσκολο να διακρθεί ως χωριστή κλίση.

Ο Havelock Ellis, στο Studies in the Psychology of Sex, υποστήριξε ότι δεν υπάρχει καμία σαφής διάκριση μεταξύ των πτυχών του σαδισμού και του μαζοχισμού και ότι μπορούν να θεωρηθούν ως συμπληρωματικές συναισθηματικές καταστάσεις. Έκανε επίσης μια σημαντική διαπίστωση ως προς το ότι ο σαδομαζοχισμός ενδιαφέρεται μόνο για τον πόνο σε συνάρτηση με τη σεξουαλική ευχαρίστηση και όχι σε συναρτηση με την σκληρότητα, όπως είχε εισηγηθει ο Freud. Με άλλα λόγια, ο σαδομαζοχιστής γενικά επιθυμεί ο πόνος να επιβάλλεται ή να προσφέρεται μέσα από την αγάπη (και όχι μέσα απο την κακοποίηση) για την ευχαρίστηση το ενός ή και των δυο συμμετεχόντων. Αυτή η αμοιβαία ευχαρίστηση μπορει να ειναι ουσιαστική για την ικανοποίηση των εμπλεκομένων.

Εδω ο Ellis αγγίζει τη συχνά παράδοξη φύση συναινετικού S&M. Δεν ειναι μόνο ο πόνος που δημιουργεί την ευχαρίστηση αλλά και η βία – ή προσομοίωση της βίας – γιά να εκφράσει την αγάπη. Αυτός ο αντιφατικός χαρακτήρας είναι ίσως ο εμφανέστερος στην παρατήρηση από μερικούς, όχι μόνο οι σαδομαζοχιστικές δραστηριότητες γίνονται συνήθως προς όφελος του μαζοχιστή, αλλά είναι συχνά ο μαζοχιστής που τις ελέγχει, μέσω λεπτών συναισθηματικών προτροπών που παραλαμβάνονται από τον σαδιστή.

Πολλοί θεωρητικοί έχουν προτείνει ότι ο σαδομαζοχισμός είναι ένα έμφυτο κομμάτι του πολιτισμού μας. Το σεξ και οι σχέσεις διαμορφώνονται μέσα σε ένα απαράλακτο πλαίσιο αρσενικής κυριαρχίας και θηλυκής υποταγής που μαθαίνουμε. Η ανισότητες λόγω φύλου, κοινωνικής τάξης και φυλής παραμένουν ένα ουσιαστικό κομμάτι της κοινωνίας και θεωρούνται από κάποιους ότι έχουν ενισχυθεί ενεργά , παρά την πρόοδο που επιτυγχάνεται από το φεμισνιστικό κίνημα και τις αστικές ελευθερίες. Η δύναμη αναζητήται, η επιθετικότητα ανταμείβεται συχνά και η βία δοξάζεται στα μεσα επικοινωνίας. Εντούτοις, ο βαθμός στον οποίο οποιεσδήποτε από αυτές τις επιρροές επιρεάζουν πραγματικά την σεξουαλικότητα - είτε άμεσα είτε ασυναίσθητα - είναι άγνωστες.

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που δίνονται συνήθως γιατί ένας σαδομαζοχιστής βρίσκει την πρακτική του S&M ευχάριστη και η απάντηση είναι σε μεγάλο βαθμό βασισμένη στο άτομο. Για μερικούς, που παίρνουν το ρόλο της συμμόρφωσης ή της ανικανότητας προσφέρει μια μορφή θεραπευτικής διαφυγής από τις πιέσεις της ζωής, από το αίσθημα ευθύνης ή από την ενοχή. Για άλλους, το να βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο μιας ισχυρής προσωπικότητας, προκαλεί τα συναισθήματα της ασφάλειας και της προστασίας που συνδέονται με την παιδική ηλικία. Επιπλέον μπορούν να αντλήσουν ικανοποίηση κερδίζοντας την έγκριση, αποδοχή του Κυρίαρχου. (δείτε: Servitude (BDSM)). Ένας σαδιστής, αφ' ετέρου, μπορεί να απολαύσει το συναίσθημα της δύναμης και της εξουσίας που προέρχεται από τη διαδραμάτιση του κυρίαρχου ρόλου, ή λαμβάνει την ευχαρίστηση κατ' εντολή μέσα απο τον πόνο του μαζοχιστή. Είναι ανεπαρκώς κατανοητό, εν τούτοις, τι συνδέει τελικά αυτή την συναισθηματική εμπειρία με τη σεξουαλική ικανοποίηση, ή πώς εκείνη η σύνδεση διαμορφώνεται αρχικά.

Πολλοί ψυχολόγοι συμφωνούν ότι η εμπειρία κατά τη διάρκεια της πρόωρης σεξουαλικής ανάπτυξης μπορεί να έχει μια βαθιά επίδραση στο χαρακτήρα της σεξουαλικότητας αργότερα στη ζωή. Οι σαδομαζοχιστικές επιθυμίες, εντούτοις, φαίνονται να διαμορφώνονται σε ποικίλες ηλικίες. Μερικά άτομα αναφέρουν ότι είχαν σαδομαζοχιστικές τάσεις από την προεφηβεία, ενώ άλλα τις ανακάλυψαν σε προχωρημένη ηλικία. Σύμφωνα με μια μελέτη, η πλειοψηφία των αρσενικών σαδομαζοχιστών (53%) ανέπτυξε το ενδιαφέρον τους πριν από την ηλικία των 15, ενώ η πλειοψηφία των θηλυκών (78%) ανέπτυξε το ενδιαφέρον τους αργότερα (Breslow, Evans, and Langley 1985). Όπως τα σεξουαλικά φετίχ, ο σαδομαζοχισμός μπορεί να μαθευτεί μέσω συνήθειας- σε αυτό το πλαίσιο, με την επαναλαμβανόμενη ένωση της σεξουαλικής ευχαρίστησης με ένα αντικείμενο ή ένα ερέθισμα.

Σαδισμός και μαζοχισμός στην πραγματική ζωή

Ο όρος BDSM έχει δημιουργηθεί για να περιγράψει τις αρκετά κοινές δραστηριότητες μεταξύ συγκαταθετικών ενηλίκων που έχουν σαδιστικά και μαζοχιστικά στοιχεία. Πολλές συμπεριφορές όπως το ερωτικό spanking και τα love-bites τα οποία πολλοί άνθρωποι σκέφτονται μόνο ως "σκληρό" σεξ περιλαμβάνουν επίσης στοιχεία του σαδο-μαζοχισμού.
Σε ορισμένες ακραίες περιπτώσεις, ο σαδισμός και ο μαζοχισμός μπορούν να περικλείουν φαντασιώσεις, σεξουαλικά όργια ή συμπεριφορά που προκαλεί σημαντική θλίψη ή την εξασθένιση σε κοινωνικό, επαγγελματικό, ή άλλους σημαντικούς τομείς της λειτουργίας, στο σημείο να μπορούν να θεωρηθούν μέρος μιας διανοητηκής διαταραχής. Εντούτοις, αυτό είναι μια ασυνήθιστη περίπτωση, και οι ψυχίατροι κινούνται τώρα προς την εκτίμηση οτι ο σαδισμός και ο μαζοχισμός δεν θεωρούνται διαταραχές από μόνοι τους, αλλά μόνο όταν συνδέονται με άλλα προβλήματα όπως μια διαταραχή της προσωπικότητας.
Σαδισμός ως κίνητρο για το έγκλημα
Δυστυχώς, μια μικρή μειονότητα διαταραγμένων ατόμων διαπράττει εγκλήματα με ένα ισχυρό σαδιστικό στοιχείο. Αυτό θεωρείται γενικά οτι προκαλείται από τις διαταραχές της προσωπικότητας. Πρόσφατα, έχουν υπάρξει θεωρίες ότι πολλές από αυτές τις διαταραχές της προσωπικότητας έχουν προκληθεί από τη ζημία εγκεφάλου.

Σαδισμός και μαζοχισμός στη μυθιστοριογραφία

Γενικά, η απεικόνιση του σαδισμού και του μαζοχισμού στη μυθιστοριογραφία τείνει να απεικονιστεί από την άποψη της μαζοχιστικής φαντασίας.
Η νουβέλα του Leopold von Sacher-Masoch's "Venus in Furs", είναι ουσιαστικά μια μακροχρόνια μαζοχιστική φαντασία, όπου ο αρσενικός κύριος χαρακτήρας ενθαρρύνει την κυρία του για να τον κακομεταχειρισθεί.
Η ιστορία της Ο είναι ένα άλλο κλασικό μαζοχιστικό μυθιστόρημα, που γράφεται αυτή τη φορά από μια γυναίκα, Pauline Réage. Σε αυτό το μυθιστόρημα, ο θηλυκός κύριος χαρακτήρας κρατιέται σε ένα πύργο και κακομεταχειρίζεται από μια ομάδα ατόμων.
Ο μυθιστοριογράφος Anne Rice, που είναι γνωστός από το "Interview with the Vampire", έγραψε τη σαδομαζοχιστική τριλογία "The Claiming of Sleeping Beauty" κάτω από το ψευδώνυμο Α. Ν. Roquelaure.
Η κινηματογραφική ταινία του 2002, "Γραμματέας" του σκηνοθέτη Steven Shainberg, ερευνά τη σχέση μεταξύ μιας μαζοχίστριας γραμματέας και του κυρίαρχου και σαδιστή εργοδότη της.
Από το 2003, τα σαδομαζοχιστικά θέματα είναι τώρα πιο συνηθισμένα στην επικρατούσα ερωτική μυθιστοριογραφία, σε σημείο να γίνουν κλισε.

Υ.Γ. tenderlilly σε ευχαριστω πολυ για την επιμελεια της μεταφρασης

 

Ενδιαφέρον...

 

Απάντηση: Μια αποπειρα ερμηνειας της Ψυχολογιας του SM

Αργησ αλλα οταν εμφανιζεσε αναστατονισ ευγε για τα εγκλιματικα μοθ ορ8ογραφικα λα8ι προσπερασετα

 

Πολύ αξιόλογο κείμενο.

Δείχνει δε πολύ αποτελεσματικά την διαφορά ανάμεσα στον Ερωτικό Σαδομαζοχισμό, ένα κομμάτι του BDSM, που έχει σαν σκοπό την ηδονή μέσα από τον πόνο και τον παθολογικό, εγκληματικό και σοσιοπαθολογικό σαδισμό, που έχει ως σκοπό την καταστροφή ανθρώπων και συνειδήσεων...

Η πηγή του Ερωτικού Σαδισμού είναι όντως η αγάπη, όχι η σκληρότητα και το μίσος...

Αυτά τα δύο, δυστυχώς, πολλές φορές μπερδεύονται και εξισόνωνται στο μυαλό ορισμένων, από την εποχή του εφευρέτη του BDSM ως παραφιλίας Richard Freiherr von Krafft-Ebing, το 1886, το οποίο τα εξισώνει. Το παράδοξο είναι πως το βιβλίο του Psychopathia Sexualis πάνω στο οποίο βασίζεται η αντίληψη πως ακόμα και ο Ερωτικός Σαδομαζοχισμός αποτελεί παραφιλία (όπως άλλωστε και οτιδήποτε δεν έχει "στόχο την αναπαραγωγή"), είναι αντιεπιστημονικό και παρόλα αυτά επιρρέασε βαθύτατα την Ψυχολογία, ειδικά στην αντίληψη τι είναι "υγειές", τι είναι παραφιλία και τι είναι φετιχ. Το αποτέλεσμα είναι πως 120 χρόνια μετά, ακόμα τρέχουμε...

Δυστυχώς, η θέση πως το BDSM αποτελεί παραφιλία, είναι ακόμα αποδεκτή από μια μερίδα ψυχολόγων, μια και ακόμα περιλαμβάνεται μέσα στο DSM IV TR (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) το εγχειρίδιο που χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ για την διάγνωση των ψυχικών ασθενειών.

Το πρόβλημα είναι πως το DSM ναι μεν αποτελεί απλά ένα εγχειρίδιο για την διάγνωση ορισμένων ασθενειών, αλλά περιλαμβάνει μέσα σαν παραφιλίες και ερωτικές πρακτικές, όπως το προσφιλές μας BDSM ή ακόμα και την ποδολατρεία και σχεδόν όλα τα είδη φετιχισμού. Παλαιότερα δε, περιελάμβανε και την ομοφυλοφυλία σαν μια από τις βασικότερες "ασθένειες" που έπρεπε να καταπολεμηθούν.

Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει ένα εγχειρίδιο να αποτελεί "Βίβλο" ή "Ιερό Βιβλίο της Ψυχολογίας", μια και ο ρόλος του δεν είναι να δαιμονοποιεί ερωτικές πρακτικές. Πράγμα που ορισμένοι ψυχολόγοι φαίνεται πως έχουν μπερδέψει και παρασύρουν και το κοινό.

Επείδή υπάρχουν σοβαρότατες αντίρρησεις μέσα στους κόλπους της επιστημονικής κοινότητας σχετικά με το τι αποτελεί παραφιλία και τι χρίζει θεραπείας (βλέπε εδώ), επειδή οι καιροί αλλάζουν, και το τι θεωρεί η κοινωνία μας "αποδεκτό" και "φυσιολογικό", δεν μπορεί και δεν πρέπει να εξαρτάται μόνο από μια επιτροπή ειδικών, είναι ορατό πως στην νέα έκδοσή του, προφανώς θα αφαιρεθούν μέσα από το DSM συνεναιτικές ερωτικές πρακτικές, όπως το BDSM. Πάντως, επειδή η νέα έκδοση δεν αναμένεται πριν το 2011, ως τότε καλό είναι να κρύβεστε από τους Φροϋδικούς ψυχολόγους, 80 και άνω χρονών, μια και σας έχουν κάτι σαν τους κτηνοβάτες, ένα πράγμα και θα σας ψυχαναλύσουν... Όπου δείτε λοιπόν δερμάτινους καναπέδες και τύπους που μοιάζουν με κλώνους του Freud, καλό είναι να στρίβετε...! Μέχρι το 2011, δηλαδή!!!

 

Μια άλλη πτυχή του θέματος:

Ο πόνος, η βία, το σεξ και η αγάπη σχετίζονται όλα με την απελευθέρωση μιας ποικιλίας από ορμόνες και χημικά μέσα στο ανθρώπινο σώμα. Επιπλέον, οι άνθρωποι επιδεικνύουν αντιδράσεις του συμπαθητικού συστήματος στα σώματα τους, ενώ παρακολουθούν, ακούν ή φαντάζονται τέτοιες εμπειρίες.

Το επίπεδο της σεξουαλικής ορμόνης τεστοστερόνης μπορεί να επηρεαστεί παροδικά από τον ρόλο που έχει κάποιος σε ένα session S/M. Οι Κυριαρχικοί τείνουν να έχουν αυξημένα επίπεδα τεστοστερόνης, ενώ οι υποτακτικοί που συμμετάσχουν, τείνουν να εμφανίζουν μειωμένα επίπεδα τεστοστερόνης.

Οι ενδορφίνες που απελευθερώνονται μέσα από την εμπειρία του πόνου, μπορούν να είναι προκαλέσουν ευφορία και πολύ πιθανώς ψυχολογική εξάρτηση. Για αυτό ακριβώς τον λόγο, μέσα από αυτό τον μηχανισμό, ορισμένοι άνθρωποι αποκτούν εξάρτηση στο να κάνουν κακό στον εαυτό τους, μέσω του αυτοτραυματισμού. Για αυτό, υπάρχει μια ομοιότητα ανάμεσα στο πως λειτουργεί ένας ερωτικός μαζοχιστής και ένας άνθρωπος που αυτοτραυματίζεται, αν και οι λόγοι που το κάνουν μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικά.

Κάποια χημικά στον ανθρώπινο εγκέφαλο, όπως η σεροτονίνη και η μελατωνίνη, μπορούν να επηρεαστούν από έντονες και αγχωτικές εμπειρίες.

Η επινεφρίνη και η νορεπινεφρίνη είναι ορμόνες που απελευθερώνονται κατά την διάρκεια έντονων ή επώδυνων εμπειριών, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε μια ηδονική έξαρση.

Τα αποτελέσματα μιας Σαδομαζοχιστικής δραστηριότητας στο ανθρώπινο σώμα μπορεί να ενισχύσει την συμπεριφορά και να δημιουργήσει την ψυχολογική κατάσταση κατά την οποία το άτομο να ψάχνει να ξαναβιώσει μια τέτοια εμπειρία και να συνεχίσει την συγκεκριμένη συμπεριφορά...

~ Από την Wikipedia​

Μήπως η ψυχολογία του S/M είναι και θέμα αντιδράσεων του σώματος;
Συμφωνείτε με το κείμενο αυτό; Αν ναι, γιατί;

 

ενδιαφέρον το άρθρο
κατατοπιστικό χωρίς κουραστικές λέξεις και με σαφή νοήματα ευχαριστούμε DeSade