Μια παρολίγον ευτυχία...

(Φανταστική ιστορία που θα μπορούσε να είναι αληθινή.. )

Στέκεται και περιμένει. Έτσι της είπε.. έχει αγχωθει..μήπως να τον πάρει τηλέφωνο..?
-που είσαι?!
-κλείσε .ήρθα.
Λίγα λεπτά μετά ένα αμάξι σταματά δύο μέτρα πιο πέρα.. πηγαίνει διστακτικά..
Ανοίγει την πόρτα του συνοδηγού και πριν σκύψει ακούει την φωνή του.
-όχι εδώ. πίσω και βάλε την κουκούλα.
Μπαίνει πίσω.. προσπαθεί να τον δει από τον καθρέφτη..
-ΤΕΛΕΙΩΝΕ Μυρτώ.
-''μην μου φωνάζεις.. με αγχώνεις ''του λέει εκείνη με τσαχπινια.
Ξεκινά το αμάξι και η Μυρτώ δεν βγάζει μιλιά.
-Δεν σε έχω συνηθίσει έτσι. συνήθως δεν βάζεις γλώσσα μέσα.
-'μόλις μπήκα με πήρες απ τα μούτρα! Τι να κάνω! Άντε να δω πότε θα με πάρεις από πουθενά αλλού ' του απαντά εκείνη με υπονοούμενο χαμογελώντας!
Καμία ανταπόκριση.. Πφ Μαλακια Ειπα σκέφτεται..
Δεν περνά πολύ ώρα και το αμάξι σταματά. Βγαίνει έξω με την βοήθεια του.. πολύ ησυχία έχει εδώ.. που σκατά ήρθαμε και έχει τοση ησυχία?? Του λέει. Ουπς ..μίλησε άσχημα και ξέρει πόσο μισεί τέτοιες κουβέντες..
-' αυτό που μόλις είπες σημαίνει τιμωρία' της απαντά. ΑΜΉΝ!! επιτέλους!! Τιμωρία!!!σκέφτεται
Στο μυαλό την έχει πλάσει ιδανική..
Κατεβαίνουν σε ένα μέρος γεμάτο υγρασία.. μυρίζει άσχημα.. σαν μούχλα.. σαν μπογιές.σαν πετρέλαιο . δεν ξέρω τι ακριβώς.. αποθήκη θα είναι..
Στο πάτωμα έχει πετραδάκια.. τα ωραία της πέδιλα έχουν γεμίσει με τέτοια.. της ενοχλούν το πόδι.. 'θα έχει γίνει μαύρο 'σκέφτεται.. τι ντροπή.. θα Το κάνει με τα μωρομαντηλα που έχει πάντα στην τσάντα της.
Γιώργοοο θέλω να σε δωωω.. σε παρακαλώ να την βγάλωωωω..??νιαουριζει η Μυρτώ..
-όχι. Βγάλε τα ρούχα σου όλα.
Τα ρούχα μου??!!! Ακόμα δεν ήρθαμε!!! Σκέφτεται.
-δεν είναι λίγο νωρίς για..
-Τώρα Μυρτώ. τα έχουμε πει αυτά. μια φορά θα σου λέω κάτι. ΤΕΛΕΙΩΝΕ.
Με ένα κόμπο στον λαιμό εκτελεί την εντολή.
Όπως βγάζει την μπλούζα πέφτει και η κουκούλα.. τον κοιτάζει και χαμογελά πονηρά ..
-ώστε εσύ είσαι...! Επιτέλους σε ειδ..
Ένα ξαφνικό χαστούκι φεύγει δυνατά στο πρόσωπο της... ταρακουνιεται ολόκληρη.. σαστιζει.. γρήγορα γρήγορα η μπλούζα της γίνεται μαντήλι και τυλίγει τα μάτια της..
την πηγαίνει προς τα μέσα.. τα χέρια της τεντώνονται και δένονται ψηλά. Τα πόδια της ίσα που ακουμπούν στο έδαφος. Την σταθεροποιεί δένοντάς και την μέση της.. ένα ωραιότατο Υ σχηματίζεται.. οι καμπύλες της τονίζονται πιο πολύ από ποτέ.. νιώθει πολύ σέξυ και ποθητη..
Ακούει τον κύριο της να βγάζει την ζώνη του.. ήρθε η ώρα να τον νιώσει σκέφτεται.. περίμενε αρκετό καιρό για αυτό.. νιώθει ήδη πολύ υγρή..
Δεν τελειώνει την σκέψη της και η ζώνη προσγειώνεται δυνατά πάνω στον κωλο της..
-Έεεεεε
Δεύτερη, τρίτη..
-σταματαααα
-τέταρτη, πέμπτη
-σου μιλάω ρεεε!!
Της ξέφυγε ένα ρε...
-δεύτερη ποινή Μυρτώ, πάμε στις δέκα.
-όχι όχι σε παρακαλώ...!! συγνώμη συγνώμ..
Έκτη, έβδομη,
-ποναωωωω
Όγδοη, ένατη(φωνές και ουρλιαχτα)δέκατη.
-Είσαι δική μου τώρα . το δικό μου μωρό.. και θα εκπαιδευτείς να είσαι όπως επιθυμώ. συμφωνησες πριν έρθεις εδώ έτσι δεν είναι..?
Κουνάει δειλά αλλά καταφατικά Το κεφάλι της..
Την αγκαλιάζει και την φιλάει στο μέτωπο.
Πάει η τιμωρία Μυρτώ μου. πάμε στο κυρίως μέρος τώρα.
Έχει κι άλλο ??σκέφτεται....
Άντε να δούμε.. μήπως περάσουμε καλά τώρα..
Στέκεται μπροστά της και της τσιμπάει της ρώγες., πόσο της αρέσει αυτό ...δώσε μου κι άλλο... πεθαίνω για σένα γαμωτοοο..
Πάει πίσω της. Σιωπή. Ηρεμία.
Ξαφνικά νιώθει πάλι στο κορμί της ένα κάψιμο.. πιο λεπτό αυτή την φορά. Λεπτός και οξύς πόνος.
Δεν μετράει εδώ.. απλά ρίχνει βουρδουλιες..
Φωνές ουρλιαχτα..
κανει πολυ φασαρία. Της βάζει κάτι να δαγκώνει. Κάτι μαλακό Με γεύση λάστιχου.ευτυχώς δεν την αναγουλιαζει.βρίζει δυνατά θεούς και δαίμονες. Βρίζει ακόμα και αυτόν με την ελπίδα ότι δεν ακούγεται καθαρά τι λέει..
Καίει το κορμί της. Τσουζει. Δεν μπορεί να κουνηθεί ούτε ένα εκατοστό... ούτε ξερει πόσες δέχτηκε.. δεν μετράει. Δεν μπορεί. Μόνο βρίζει. Τα δάκρυα έχουν ποτίσει το μπλουζάκι.τρέχουν στα μάγουλα και στο πηγούνι. Εκείνος σταματά. Κατεβάζει το μπλουζάκι στον λαιμό. Τα μάτια καίνε. έχουν γεμίσει μάσκαρα και μολύβι. Δάκρυα και πόνο. Αυτό το ύφος ήθελε. Γι αυτό έγιναν όλα.. τον βγάζει από το παντελόνι του.. τον παίζει δυνατά με Το ένα χέρι ενώ με το άλλο της πασαλειβει τα μούτρα με τα δάκρυα.. πάει από πίσω της και νιώθει λίγες σταγόνες δροσιάς στον κωλο και στην πλάτη της που καίνε.. σαν αγιασμός από βασιλικό που στάζει στα μούτρα των πιστών και εφραινονται..

-Τελειώσαμε για σήμερα.. είσαι όσο ευτυχισμένη είμαι εγώ Μυρτώ μου..? Της ψιθυρίζει καθώς μαζεύεται..
Είμαι..? Σκεφτεται καθώς την λύνει σιγά σιγά και την παίρνει στην αγκαλιά του..
Κουναει καταφατικα το κεφαλι της και προσπαθει να βρει δυνάμεις να ντυθει και να συνειδητοποιησει τι έγινε μόλις,αν είναι ευτυχισμένη και γιατί δεν την γαμησε.

Τέλος μιας παρολίγον ευτυχίας..