Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Μικρές ρομαντικές ιστορίες

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Art and Literature' που ξεκίνησε από το μέλος Lykan, στις 23 Μαϊου 2018.

  1. Lykan

    Lykan Broken Soul of Lust

    - Είπα να πω μια καλησπέρα ελπίζω να μην ενοχλώ?

    - Καλησπέρα... Είμαι ένας παράξενος ταξιδιώτης σε τούτη τη ζωή, παρέα με λίγους φίλους και καλούς... ταξιδεύω στο σύμπαν με μια βάρκα με μαγικά κουπιά...

    Ονειρεύομαι, ξυπνάω, ζω, παλεύω, αποτυχαίνω, μαθαίνω, πετυχαίνω... μα πάνω απ'όλα ταξιδεύω... κάπου σε μια σκοτεινή πόλη, κάπου σ'έναν φιλόξενο πλανήτη, κάπου σ'έναν σκοτεινό ωκεανό γεμάτο μικρά αστέρια...

    Τι σε φέρνει στο δρόμο μου κορίτσι μου???

    - Περαστική ειμαι, ο καθένας έχει το δρόμο του που ακολουθεί...

    - Έλα στη βάρκα μου. Για πες μου πού θέλεις να σε πάω?

    - Αααα δεν μ'αρέσουν οι βάρκες προτιμώ τ'αστέρια... εσύ προς τα πού πηγαινεις?

    - Πηγαίνω στα αστέρια και μιλάω και συζητάω μαζί τους, να δω τι γίνεται στους μακρινούς πλανήτες...

    Σε κάποιον πλανήτη έμαθα ότι οι άνθρωποι είναι απλοί, ρομαντικοί, παιρνούν τις μέρες τους με αγκαλιές και τριαντάφυλλα.

    Σε έναν άλλον πλανήτη, τα ζευγάρια αποτελούνται από κυρίαρχους και σκλάβες, ο καθένας τιμά τον ρόλο του αυστηρά και ολοι ακολουθούν τους κανόνες, απολαμβάνοντας πόνο και ηδονή.

    Στον τρίτο πλανήτη κυριαρχεί η βία και όλα τα παράξενα, πρόστυχα και πιο σκοτεινά μυστικά. Αυτά που ντρεπόμαστε μόνο και στο ακουσμά τους.

    Ποιος πλανήτης είναι πιο κοντά σε εσένα?

    - Θα ήθελα να πάω μια βόλτα στον τρίτο πλανήτη να ξεπεράσω τους φόβους μου και μετά να γυρίσω στο 2ο πλανήτη, εκεί που τιμά ο καθένας τον ρόλο του. Εκεί ανήκω.

    - Στον τρίτο πλανήτη λοιπόν...

    Βρέχει... Μια σκοτεινή πόλη και ο Τζακ μπαίνει στο ταξί. Ο οδηγός είναι ο ίδιος, γνωρίζει καλά την διαδρομή. Ο τζακ δεν χρειάζεται να πει κάτι, το αμάξι ξεκινάει και οι σταγόνες της βροχής πέφτουν με δύναμη στο μπροστινό τζάμι... Τουκ τουκ τουκ...

    Ο Τζακ όμως κοιτάζει άλλες σταγόνες, αυτές που γλύφουν με λαγνεία το παράθυρό του. Σκέφτεται εκεί που θα πάει, έχει λίγο άγχος, όμως χαμογελάει.

    Το ταξί σταματάει. "Φτάσαμε". Ο τζακ περπατάει στη αυλή και ακολουθεί τους υπηρέτες που τον κατευθύνουν στην είσοδο του σπιτιού. Ανοίγει η πόρτα και όλα είναι φωτεινά. Του φοράνε ξαφνικά μια κουκούλα για να μη βλέπει. Τον περνάνε χειροπέδες, του χτυπάνε το κεφάλι... κρακ!!! Τώρα τον σέρνουν... σέρνοντας, χτυπάει στα σκαλιά και τα γόνατά του ματώνουν... γκρακ γκρακ γκρακ..

    Ακούγεται μια άλλη φωνή "Φτάσαμε". Αυτή τη φορρά όμως ακούγονται και κλάματα. Του βγαζουν την κουκούλα και βλέπει αλλους δύο. Μαζί με τον Τζακ, είναι οι 3 υποψήφιοι. Τα κίτρινα φώτα πέφτουν πάνω τους. Βλέματα κοιτάνε με περιέργια και λαχτάρα τους 3 υποψήφιους.

    Ηηηηη... ένας τσιριχτός ήχος συνοδεύει το άνοιγμα μιας πόρτας και μπαίνουν με αργά βήματα τρία μικρά, δεκάχρονα κοριτσάκια που κρατάνε τα αρκουδάκια τους.

    Οι μπράβοι ξεγυμνώνουν τους υποψήφιους και έρχεται ο φάκελος με την πρώτη εντολή...

    Θα ήθελες να παραμείνεις στον πλανήτη για να δεις τη συνέχεια??? Θα πρέπει να κάνεις ησυχία όμως, για να μη μας ακούσουν.

    - Όχι, δε θέλω. Μπορούμε να πάμε στον 1ο πλανήτη?

    - Πάμε να δούμε τι γίνεται στον 1ο πλανήτη απόψε...

    [Ακολουθεί μικρή ιστορία από τον 1ο πλανήτη]

    Η ΚΑΜΠΑΡΝΤΙΝΑ

    - Καλησπερα. Βαλε ενα Jack στα γρηγορα.
    Ακουστηκε μια βαρια φωνη που πνιγηκε στους δυνατους και αποτομους ηχους.. ηχοι που εσερναν πισω τους βαρια μπιτ γεματο μπασο.

    Πισω απ'τον αντρα με την υγρη καμπαρντινα, τα χρωματα χορευουν σε εναν γρηγορο φρενηρη ρυθμο.. κι αναμεσα τους νεα ημιγυμνα κορμια που αγγιζουν καθε τοσο το ενα το αλλο.

    - Οριστε κυριε. Σας περιμενει μεσα.
    Ακουστηκε μια ψιλη φωνη απο την σερβιτορα και εδειξε σε μια γωνια του κλαμπ.

    Τα δαχτυλα μου μολις που αγγιξαν το ποτηρι και ηταν σαν να ενιωθα το ουισκυ που περιμενε με ανυπομονησια να το πιω. Με το ποτο στο χερι και προχωραω.. αναμεσα στα κορμια, τη μουσικη και τον εντονο χορο. Εφτασα στην πορτα.

    - Κωδικος 15, ειπα.
    Ανοιξε η μαυρη βαρια πορτα και μπηκα.

    Το γνωριμο μικρο τραπεζακι στεκει στο ιδιο σημειο, γερικο, ακουραστο.. αφηνω το ποτηρι με το ουισκυ και καθομαι. Ενα απαλο κοκκινο φως διαλυει το σκοταδι σιγα σιγα.. απ'το βαθος ξεπροβαλλεις εσυ, ντυμενη μαθητρια.. λευκο πουκαμισο, κοκκινη φουστιτσα, με το τετραδιο στο χερι κι ενα γλυφιτζουρι στο στομα.

    Με πλησιαζεις, σκυβεις μπροστα μου και μου περνας χειροπεδες. Τα χερια μου δεμενα πισω στην καρεκλα, το κωλαρακι σου ακουμπησε στο τραπεζακι κι αυτο κουνηθηκε λιγο, λες και καυλωσε.

    Γλυφεις το ποτηρι και ξαναβαζεις το γλυφιτζουρι στο στομα σου. Η μουσικη απο εξω εχει αλλαξει μορφη εδω μεσα. Ειναι αργη, βασανιστικη, αισθησιακη.. ξεκινας τον χορο που ξερεις οτι μ'αρεσει..

    Ξεκουμπωνεις δυο κουμπια και ισα που φαινονται οι σκληρες ρωγες σου.. δυο κοκκινα σημαδια που παρακαλανε να ξεφυγουν.. και τα βυζια σου που αγκαλιαζονται απτο πουκαμισο και φανερωνονται καθε τοσο.. ομως για λιγο..

    Η λαχταρα μου μεγαλωνει και η επιθυμια μου να κατσεις πανω μου σκληραινει. Το αθωο προσωπο σου με τα εντονα βαμενα ματια σου με κοιταει παραπονεμενο. Τα χειλη σου παιζουν με τη γλωσσα σου και συζητανε πως σε λιγο ερχεται η ωρα για το πιο υγρο παρτυ..

    Πετας το πουκαμισο και κατεβαζεις αργα τη φουστιτσα σου. Φανερωνεται το κωλαρακι σου ενω με κοιτας με προστυχα.. το στριγκακι σου υγραινεται και περιμενει το πεπρωμενο του.. να βυθιστει σε μια θαλασσα απο δυο ειδων χυσια.

    Μου βγαζεις την υγρη καμπαρντινα και τα δαχτυλα σου τρεχουν σαν τους δραπετες που θελουν να ελευθερωσουν το μεγαλο αφεντικο τους.. με δυο κινησεις ξεκουμπωνεις τη ζωνη μου και αρπαζεις τον πουτσο μου κατω απτο εσωρουχο μου.. εγω ανημπορος να αντιδρασω δεν εχω παρα να αφεθω στην ηδονικη, μεθυστικη σου ζαλη.. καυλωνω..

    Μερα και νυχτα, σκυβει η νυχτα και μπαινει στη μερα. Υγρη βροχη που γλυφει τα φυλλα. Γη που κινειται λιγο πανω και λιγο κατω. Το κεφαλι σου δινει το ρυθμο σε ολα. Γιατι εισαι σκυμενη και μου παιρνεις το καλυτερο τσιμπουκι. Αυτο που κανει τον πουτσο μου να σκληραινει καθως ειναι ομηρος της γλωσσας και των χειλιων σου.

    Και τωρα που ξερεις οτι ειμαι ετοιμος να παραδωθω, τεντωνεις το εσωρουχο σου και καθεσαι πανω μου. Καβαλας τον πουτσο μου σαν να ναι αγριμι. Τα μουνοχειλα σου τον γλυφουν και τον σφιγγουν.. θελουν να τον κανουν να μην αντεξει και να παραδωθει.. πανω κατω, μεσα εξω.. η τριβη, η θερμοκρασια και τα υγρα ειναι οι καλυτεροι φιλοι.. και μαζι θα αγκαλιασουν σφιχτα την καυλωμενη μου ψωλη. Εκεινη τη στιγμη ειμαι ετοιμος, ναι.. τεντωνεις προς τα πισω το κεφαλι σου και μενουμε ακινητοι.. ειμαι μεσα σου..

    Και με μια μικρη κινηση σου παραδινομαι.. λευκες θαλασσες που ενωνονται και ξεπληρωνουν μια μαγικη επιθυμια.. ξανα.. ζεστα υγρα που ξεχειλιζουν καυλα.. καυλα και τρεμουλο.. ολο το νευρικο σου συστημα σε υπερενταση..

    Πινω το ποτο που εμεινε με μια γουλια, ανοιγω την πορτα και φευγω. Βγαινω εξω, ακομα βρεχει. Βρεχομαι.. βρεχομαι γιατι.. καθως κλεινει η πορτα, το στραγγαλισμενο πτωμα σου το σκεπαζει η καμπαρντινα που φορουσα οταν ηρθα. Τα ματια σου ορθανοιχτα και ακινητα. Βρεχομαι.. το μουνι σου σταζει ακομα.. βρεχομαι..
     
    Last edited by a moderator: 23 Μαϊου 2018
  2. AlexanderV

    AlexanderV Contributor

    Είναι η πρώτη φορά που παίρνω το ρίσκο να σχολιάσω ιστορία κάποιου μέλους του forum. Δεν ξέρω, μου άρεσαν πολύ τα σύρε κι έλα στους διάφορους πλανήτες... Κάτι από γλυκά και ανίερα διεστραμμένη εκδοχή Μικρού Πρίγκηπα και κάτι από νουάρ στην τελευταία στάση...

    Μου κάνει εντύπωση η απουσία "like". Μάλλον κάτι μου διαφεύγει πάλι. Ο συνήθης αργόστροφος...

    Επίσης, μου έκανε εντύπωση αυτό, πρέπει να σου πω:

    "- Έχασα τα πάντα, είμαι ένα τίποτα στο πουθενά... - Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να καταλάβεις. Το πουθενά είναι ένα θαυμάσιο μέρος."

    Δεν ξέρω ακόμα αν είναι θαυμάσιο μέρος (η πορεία θα μου δείξει και η πορεία μου θα δείξει), αλλά αυτό για το οποίο μπορώ να μιλήσω με βεβαιότητα είναι πως είναι απέραντο.

    Σ' ευχαριστώ.
     
  3. SIMONA

    SIMONA New Member

    Μπράβο σου.Ανυπομονώ να παω στο 2 πλανήτη. 
     
  4. SIMONA

    SIMONA New Member

    Το πουθενά είναι ένα θαυμάσιο μέρος."Συνφωνώ !!ειναι απέραντο,ειναι μοναχικό ειναι πολλά απο αυτά που εισαι εσυ .
     
  5. AlexanderV

    AlexanderV Contributor


    Αν μη τι άλλο, έχει αρκετό από αυτό που είσαι εσύ, πράγματι.