"Μπορείς να μου επιβληθείς;"

Η γνωστή άποψη κάποιων υπο ότι θέλω να υποταχθώ αλλά θα το κάνω μόνο αν μπορέσεις να μου επιβληθείς .Θα συμφωνησω με την @Dark_Explorer. Αποτελεί μια εκ προοιμίου αμφισβήτηση του Κ ατόμου . Οι D/s σχέσεις όπως όλες οι σχέσεις , βασίζονται στην εμπιστοσύνη .Με μια εκ προοιμιου αμφισβήτηση δεν μπορεί να υπάρξει εμπιστοσύνη .Τουλάχιστον όχι από το Κ προς το υπο. Οι υπο εκφραζουν μια επιθυμια , να υποταχθουν ,πριν λοιπόν τους αναλάβει ένας/μια Κ πρέπει να αποδείξουν ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν στις προκλησεις που ετσι και αλλιως έχει μια D/s σχέση . Άλλωστε οι ''μαγκιες'' την περίοδο της διαπραγματευσης, εκτός πλαισίου δλδ για να προκαλέσει κάποιος , είναι εύκολο αλλά τόσο ....ξενερωτικό .Προσωπικά δεν κάνω καμία προσπάθεια να επιβληθώ σε τέτοιες περιπτώσεις .Αυτό που με αφορά σε αυτό το στάδιο είναι αν ο υπο είναι άξιος εμπιστοσύνης και αν μπορεί να ανταποκριθεί σε όσα ζητάω. Κάποιος που ενώ εχει δηλώσει πρόθυμος και διαθέσιμος την επομένη με προκαλεί κάνοντας του κεφαλιού του και όχι αυτά που συμφωνήσαμε για αυτό το στάδιο , είναι απλά ανάξιος της προσοχής μου και δεν ασχολούμαι.

 

κάποιος που δεν μπορεί να υποστηρίξει τον ρόλο του -όποιος κι αν νομίζει πως είναι ο ρόλος του- και κάνει ή χρειάζεται παιγνίδια (όπως, για παράδειγμα, συμφωνίες φαντασιακών ρόλων) προκαλεί, κατά κανόνα, ένα ξενέρωμα στον απέναντι -όποιος κι αν είναι ο ρόλος του απέναντι.
οι επιβεβαιώσεις «μπορώ να οδηγήσω», «θα καταφέρω να ακολουθήσω», είναι απαραίτητες. όσο δύσκολο είναι να ηγηθείς φαντασμάτων άλλο τόσο δύσκολο είναι να ακολουθήσεις φαντάσματα. η εκ προοιμίου απαίτηση για καταστολή κάθε αμφισβήτησης μπορεί να υποκρύπτει αδυναμία διαχείρισης της αμφισβήτησης, κι όχι πάντα βάσιμη βαρεμάρα γιά άστοχα παιγνίδια αμφισβήτησης. τα παιγνίδια δεν έρχονται μόνον από μιά πλευρά.

 

Η αμφισβητη θα έρθει έτσι και αλλιώς κάποια στιγμή , εντός πλαισίου . Θα υπάρξει στο στάδιο της εκπαίδευσης αν θέλεις , αλλά πριν, στο στάδιο διαπραγμάτευσης, που το ζητούμενο είναι η εμπιστοσύνη που είναι αμφίδρομος δρόμος , εκεί όταν γίνεται προκλητικά εμποδίζει το χτίσιμο εμπιστοσύνης .

 

Φοβούμαι
πως φοβούμαι ότι θα φοβηθώ,
αν δεν υπερνικηθεί ο φόβος μου,
ώστε να μη φοβηθώ
να λειτουργώ
χωρίς να φοβάμαι,
διότι...
αν φοβούμαι
πως φοβούμαι ότι θα φοβηθώ,
αν δεν υπερνικηθεί ο φόβος μου,
ώστε να μη φοβηθώ
να λειτουργώ
χωρίς να φοβάμαι,
φοβούμαι
πως κλπ κλπ...
(everybody now, I can't hear you guys, all together now)...

 

εκατέρωθεν  

 

Επιβολή για την επιβολή ?όχι ευχαριστώ! Χωρίς πλαίσιο ? Η ερώτηση αν μπορεί να επιβληθεί ένα Κ σε ένα υπό είναι ερώτηση τυρακι. χωρίς πλαίσιο αξωνα και σύνδεση δεν μπορεί. Στη πραγματικότητα η επιβολή από μόνη της και χώρις περιεχόμενο θα οδηγησει στην αμφισβήτηση αργά ή γρήγορα και σε ένα φαύλο κύκλο που κάθε φορά με αφορμή την επιβολή ή μη θα μπαίνει νέο περιεχόμενο και νέα αιτούμενα και προσεγγίσεις και μόνο εξάντληση κ τελικά ριξη για την ριξη θα προσφερει

 

Ενδιαφέρον θέμα.
Όντως αυτό το "μπορείς να μου επιβληθείς; " είναι προκλητικό.
Έχω χρησιμοποιήσει κι εγώ τη φράση "η υποταγή επιβάλλεται και δεν προσφέρετε" όπως θα έχετε διαβάσει κάποιοι, όχι χωρίς λόγο.
Όταν ξεκινάς να σχετιστείς σε Κ/υ αλληλεπίδραση, με πρόθεση και διάθεση υποταγής και υπακούς και περνάνε οι μέρες και οι βδομάδες και ο Άλλος δεν αναλαμβάνει ρόλο, ουσιαστικά δεν Κυριαρχεί, απλά μοιράζει εντολές και γίνεται μόνο αποδέκτης της δικής σου υπακοής.

Ίσως η λέξη "επιβάλλεται" να μην είναι η πιο κατάλληλη, γιατί κι αυτή δείχνει κάτι που γίνεται με το ζόρι, ενώ το υποτακτικό άτομο επιθυμεί να υποταχθεί.
Το "προκύπτει" πάλι, που είχα χρησιμοποιήσει, εκφράζει τυχαιότητα και ούτε αυτό είναι κατάλληλο.
Γιατί ούτε η Κυριαρχία μπορεί να επιβληθεί με το στανιό, εφόσον μιλάμε για bdsm κατάσταση, αλλά ούτε και η υποταγή να προσφερθεί κάπου που δεν υπάρχει ανάληψη.
Θεωρώ πως το ένα δεν μπορεί να υφίσταται χωρίς το άλλο.

 

Κοίτα υπάρχει και το κατευθείαν παραγγελία στο εργοστάσιο, κομμένο και ραμμένο ακριβώς όπως θες.
Ο καθένας μας είναι ότι είναι, όπως είναι. Πάρε ότι σου κανει, αν σου κάνει από αυτόν τον κάποιον και μην απαιτείς για να απαιτείς.

 

Αν η - συχνη - αμφιθυμια μετα τη διαπραγματευση
γινει αμφιταλαντευση,
μπορει να τα διαβρωσει ολα η αμφισβητηση...

 

Κάτι βλέπει το υ στο Κ, κάτι που του εμπνέει εμπιστοσύνη, διάθεση για άφημα, για υποταγή. Είναι θαυμασμός, στιβαρότητα, ασφάλεια; Πάντως η στιγμή που το Κ περιγράφει τη δική του οπτική της ασύμμετρης σχέσης σηματοδοτεί το τελευταίο αποδεκτό σημείο άρνησης. Από εκεί και πέρα η συγκατάνευση του υ σημαίνει πως δεν δικαιούται την παραμικρή αμφισβήτηση του Κ. Η διαπραγμάτευση κάποτε τελειώνει. Η εκ των υστέρων αμφισβήτηση προκαλεί τη ρήξη.

 

δεν το έχω πει ποτέ... βασικά, δεν το έχω σκεφτεί ποτέ... θεωρώ πως άπαξ και δημιουργηθεί μια τέτοια απορία μέσα μου, το παιχνίδι είναι ήδη χαμένο, τουλάχιστον από τη μεριά μου γιατί έχω πάρει τον έλεγχο στην ανταλλαγή ισχύος... τέτοια πράγματα δε ρωτώνται... βιώνονται

 

Πολύ ωραίο και ενδιαφέρον νήμα.
Εφόσον αναρωτηθεί κάτι τέτοιο το υ μέλος νομίζω πως έχει να κάνει με δύο περιπτώσεις. 1ον δεν το εμπνέει το Κ άτομο και 2ον δεν ξέρει το ίδιο τι θέλει.
Σίγουρα μία ασύμμετρη σχέση απαιτεί κόπο και από τα δύο μέλη της ώστε να αντιμετωπίσουν και να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που θα συναντήσουν.

Θα θέλατε να συμπληρώσετε κάτι παραπάνω για αυτό εδώ; Αναφέρεστε μήπως στο άφημα του υ;