Ξέσπασμα...

Πόσα χρόνια αναζητώ αυτό που αιώνια κουβαλάω μέσα μου…

Ποσά χρόνια χαμένης αθωότητας και τρόμος μιας απέραντης μοναξιάς που παγώνει το μεδούλι στη σκέψη της και μόνο..

Πόση αγωνία στην αποκάλυψη της πνιγμένης επιλογής..

Το λουλούδι που ξεχασμένο σ ένα σκονισμένο παραγεμισμένο πατάρι του υποσυνειδήτου ανακηρύχτηκε χαμένο για πάντα..

Ο λυγμός της ανακούφισης όταν ψάχνοντας κάτω απ την αιώνια σκόνη ξεπροβάλουν οι άκρες τον πετάλων
Άσπρες …με κόκκινες κηλίδες στην άκρια κάθε πετάλου σαν λεκιασμένος από αίμα σταυρός..

Αίμα απ τα τόσα όνειρα που θυσιάστηκαν στο βωμό του καθωσπρεπισμού..

Γονατιστέ Πιστοί να ο νέος σας Θεός!!!
Πιστοί!!!

Εσείς άνθρωποι της κάθε κοινωνίας που αρνείστε τόσο επίμονα τι δική σας μοναδικότητα και προσπαθείτε να στερήσετε το δικαίωμα αυτό κι από όλους τους άλλους!

Μόλις κάποιος ξεφύγει απ το πρότυπο που αντικατοπτρίζεται στον κάθε σας Κυρτό καθρέφτη αφιερώνετε την ενέργεια απ τα ρηχά σας αποθέματα στον αγώνα για την εξουδετέρωσή του!

Εσείς όλοι οι «αναμάρτητοι χριστιανοί»! που δε διστάζετε να ρίξετε τον πρώτο λίθο...

Φαρισαίοι..

Κρυμμένοι πίσω από τα ερμητικά κλειστά σας μάτια
Που τόσο φοβάστε να μισανοίξετε γιατί πολύ το φως ..σας τυφλώνει...

Υποκριτές!!!!

Τι Σας τρομάζει τόσο πολύ δειλοί μου συνάνθρωποι?

Τι μας τρομάζει φίλοι μου?
..........................................................................


Διαβάζοντας το D/s vs vanilla θυμήθηκα αυτό που είχα γράψει πριν κάποια χρόνια...