Οι ευθύνες μας, ως υποτακτικών ή σκλάβων γυναικών

Re: Απάντηση: Οι ευθύνες μας, ως υποτακτικών ή σκλάβων γυναικών

Καλώς ορίσατε με την ευκαιρία Dalilah  

Πάντως θεωρείτε ότι σας αφορά το θέμα ότι ο σκλάβος σας έπεσε και χτύπησε, έτσι δεν είναι; Έχει ταλαιπωρήσει το σώμα του το οποίο είναι για την ευχαρίστησή σας και τρέχα γύρευε πού είχε τα μυαλά του και δεν πρόσεχε τη στιγμή εκείνη. Και αυτά σας αφορούν πιθανά.

Αυτό ήθελα να πω. Ότι εκεί που σε βανίλλα συνθήκες θα ήταν δική μου ευθύνη προς τον εαυτό μου να μην γκρεμοτσακιστώ τώρα συνεχίζω να φέρω την ευθύνη αλλά απέναντί στον Κύριό μου πλέον.

Ένα παράδειγμα ήταν, δεν είναι καθολικής ισχύος ότι όποιος "υπό" και όποτε και για οποιονδήποτε λόγο παραπατήσει και πέσει θα υποστεί απαραίτητα τιμωρία και μάλιστα ειδεχθή. Είναι πολλά τα κριτήρια για να αποφασίσει ο Κυρίαρχος κάτι τέτοιο...

 

Re: Απάντηση: Οι ευθύνες μας, ως υποτακτικών ή σκλάβων γυναικών

Θα ήθελες ίσως να μας πεις περισσότερα για το ποια είναι η παιδαγωγική σκοπιά?

 

Απάντηση: Οι ευθύνες μας, ως υποτακτικών ή σκλάβων γυναικών

Πολύ ευχαρίστως να το επαναλάβω (το έχω αναφέρει σε προηγούμενο post του ίδιου thread)

Όταν ο μαθητής δεν αποδίδει τα αναμενόμενα (αναμενόμενα είναι αυτά που θέτει ο Δάσκαλος με βάση τους αντικειμενικούς σκοπούς του εκάστοτε μαθήματος) τότε μέρος της ευθύνης φέρει ο ίδιος ο Δάσκαλος (δεν κατάφερε να διεγείρει και διατηρήσει το ενδιαφέρον του μαθητή, δεν έκανε το μάθημα καλά και άλλοι τέτοιοι παρόμοιοι λόγοι)

Ευχαριστώ  

 

Re: Απάντηση: Οι ευθύνες μας, ως υποτακτικών ή σκλάβων γυναικών

Αυτό το είχα διαβάσει κι εγώ sapfw και όπως λες κι εσύ μου φάνηκε αποστασιοποιημένα από το M/s.

Από την άλλη πλευρά, αυτό που αναφέρεις στο ποστ σου #8 ότι "it takes two to tango" έχει συνάφεια με το D/s τουλάχιστον <μη βιαστείτε να γελάσετε, το λέω γνωρίζοντας τί λέω   >

Στο ταγκό είναι ο καβαλιέρος που πηγαίνει την ντάμα όπου θέλει και με όποια βήματα νομίζει αυτός και αυτή πρέπει να ακολουθεί συμμετρικά, κάνοντας τα ίδια βήματα, αλλά προς τα πίσω και με ψηλά τακούνια. Και λάθος να κάνει ο καβαλιέρος, η ντάμα τον ακολουθεί στο λάθος, δεν πέφτει σε ασυμφωνίες. Είναι ευθύνη της αυτό, να τον διαβάζει σωστά και να τον ακολουθεί και είναι ευθύνη της να τον στηρίζει σωστά προσφέροντας το σώμα της έτσι ώστε να τον βοηθά να μην κάνει λάθη.

Έτσι ακριβώς αισθανόμαστε μάλλον όλες, φαίνεται. Παρά το γεγονός ότι το BDSM σημαίνει διαφορετικά πράγματα για τον καθένα μας, τελικά αυτά που αισθανόμαστε είναι πάνω - κάτω τα ίδια πάντα!

Αλλά η τοποθέτηση η δική μου δεν ήταν τόσο για το συναισθηματικό κομμάτι του πώς αισθάνομαι και ότι οι ενοχές μου δεν μου επιτρέπουν να καταμερίσω ευθύνες στον Κυρίαρχο. Αυτό που έλεγα ήταν ότι στο πλαίσιο μίας D/s και ακόμα περισσότερο μίας M/s σχέσης, δεν δικαιούμαι να καταμερίσω ευθύνες στον Κυρίαρχο. Αλλά και να είχα το δικαίωμα, δεν ξέρω αν θα είχε νόημα.

 

Re: Απάντηση: Οι ευθύνες μας, ως υποτακτικών ή σκλάβων γυναικών

Τα πρασινα είναι σωστά. Τα μπλέ δεν είναι tango. Eίναι σωστά αν ο καβαλιερος δεν ξέρει tango, αλλά αυτο που θα βγει είναι καταστροφή.

 

Σωστά.

Καλή μου tender lilly, το tango είναι ο απόλυτος D/s χορός. Οι ψευδοκαβαλίεροι αποκαλύπτονται στα 5 πρώτα βήματα. Νταμοκεντρικές θεωρίες δε χωρούν. Πρωτοβουλίες της ντάμας ισοδυναμούν με πτώση ή πλήρη απώλεια ρυθμού. Εν τούτοις μια Domme ντάμα θα μπορούσε να απαιτεί από τον καβαλιέρο της (ψυχολογικά, ποτέ σωματικά) να την οδηγεί έτσι ώστε να την αναδεικνύει.

Και αυτή είναι η ευθύνη της σκάβας. Να ακολουθεί. Να σωπαίνει ακόμα κι όταν έχει δίκιο. Εχει πάντα το δικαίωμα να φύγει, μην το ξεχνάμε. Οσο μένει, ας είναι ολοκληρωτικά εκεί.

Η μεγαλύτερη αφέλεια των γυναικών είναι να πιστεύουν πως μπορούν (με υπομονή) να τον αλλάξουν – εμμέσως να τον καθοδηγήσουν. Κι αυτό μπορεί να το ονομάζουν «στήριξη». Είναι μύθος, ειδικά για κυριαρχικά άτομα. Έχω δεκάδες μάρτυρες (και με την έννοια της μαρτυρίας και με την έννοια του μαρτυρίου). Άλλαξα πολύ με τα χρόνια, αλλά δε με άλλαξαν.

Για μένα, η πρωταρχική ευθύνη κάποιας που επιλέγει να είναι σκλάβα η υποτακτική είναι να αποφασίσει αν θα μείνει ή θα φύγει.

 

Συμφωνώ απολύτως μαζί σας KyriosG και για το ταγκό και για τον συσχετισμό με το D/s και για τα υπόλοιπα.

Όταν λέω "στήριξη" σε καμμία περίπτωση δεν εννοώ τον άγονο αγώνα να αλλάξω διακριτικά έναν άντρα. Εννοώ να μην τον φέρνω στα όριά Του...

 

Σωστά μιλάς. Βέβαια δεν το είπα για σένα. Γενικά μιλάω. Στην πραγματικότητα μια γυναίκα (σκλάβα ή μη) έχει τρόπο να στηρίζει έναν άντρα με κύριο μέσο την υπομονή. Εκεί υπάρχει μια λεπτή γραμμή που διαχωρίζει την αληθινή στήριξη από την έμμεση προσπάθεια επιβολής.

 

Προσωπικά θεωρώ την στήριξη Του Κυρίου μου σαν ένα από τις βασικές μου υποχρεώσεις.

"Είμαι το χώμα που ριζώνει ο Πλάτανος, κρατώντας Τον ακλόνητο, θρέφοντας τις ρίζες Του."

 

Re: Απάντηση: Οι ευθύνες μας, ως υποτακτικών ή σκλάβων γυναικών

Πολλές φορές νομίζω πως ο μαθητής δεν αποδίδει τα αναμενόμενα, κι από βιασύνη του Κ.
Βιασύνη να αφήσει το χρόνο να Του δείξει τι στοχοθέτηση, χρονικά όρια και τι είδους μαθήματα έχουν προτεραιότητα για την εκάστοτε σκλάβα και δική της βιασύνη να παραδοθεί.

Τρομερά μεγάλη αρετή η υπομονή τελικά...

 

Re: Απάντηση: Οι ευθύνες μας, ως υποτακτικών ή σκλάβων γυναικών

καλό μου τρυφερό κρινάκι,

Θεωρήσατε παρακαλώ τα όσα λέει η κυρια Ντελίλα ως εξής:
Εμενα προσωπικα με εκνευριζει και μονο που το σκεφτομαι το γεγονος οτι μπορει να πεσει και να χτυπησει ο σκλαβος μου γιατί φυσικά ως περιουσία του κυρίαρχου ποιός του έδωσε το δικαίωμα να αυτοκαταστρέφεται; και συντροφος μου και γω αντι να τον βοηθησω και να τον φροντισω δηλαδή να τον στείλω για επισκευή να τον μαλωσω και ακομα χειροτερα να τον χτυπησω. δηλαδή να συνεχίσω την καταστροφή του Δεν ειναι κατι που το εκανε με τη θεληση του σιγά μην έχει θέληση το αντικείμενο !!! και το βρισκω αδικο και απιστευτα υπερβολικο. τώρα .,. αν μιλάει με τα αντικείμενα είτε από προσκόληση είναι είτε αναβιώνει υ Παρθένος της (παλιάς) Ορλεάνης

Ούτε ευθύνες υπάρχουν, ούτε περιορισμοί ,,, Χαλαράααααααααα

Υμέτερος

 

αχ, μεγάλο θέμα άνοιξες γλυκιά μου tender lilly...
Μιλάμε για μια τόσο ιδιαίτερη σχέση που ως tabula rasa διαμορφώνεται με τον χρόνο και ανάλογα με τις ανάγκες του Κυρίαρχου και της υποτακτικής. Εξαρτάται το τι θέλουν και το πως αυτό ''λειτουργεί'' καλά γι αυτούς...