Οι μαχητές.

Το δωμάτιο είναι άδειο, στρωμένο με μαλακό στρώμα γυμναστικής. Το χουμε από ώρα διαμορφώσει κατάλληλα για την περίσταση. Μέσα σε αυτό οι δύο μας. Φοράμε μόνο τα απολύτως απαραίτητα για την περίπτωση. Εγώ ένα κολλητό γκρι μποξεράκι και εσύ ένα μαύρο στρίνκ κορμάκι με χοντρές τιράντες που τονίζει υπέροχα το σώμα σου.

Θέλουμε και οι δύο το ίδιο πράγμα. Να παλέψουμε. Δεν ξέρουμε πώς, δεν ξέρουμε γιατί, το μόνο που ξέρουμε είναι ότι το θέλουμε σαν τρελοί. Τα κορμιά μας ποθούνε ασυγκράτητα να μετρηθούνε και να υποτάξει το ένα το άλλο. Να ενωθούν, να πολεμήσουνε και να νιώσουν την δύναμη, την ισχύ και τον πόθο να ξεχειλίζει.

Γονατίζουμε ο ένας απέναντι στον άλλο και κοιταζόμαστε βαθιά στα μάτια. Το βλέμμα σου είναι υπέροχο, περήφανο και γεμάτο δύναμη. Η καρδιά μου χτυπά δυνατά από την αγωνία. Είμαι βέβαιος ότι και η δικιά σου το ίδιο γρήγορα χτυπά. Όλη μας τη ζωή με αυτό τον ανομολόγητο πόθο πορευτήκαμε, για αυτή τη στιγμή θαρρείς γεννηθήκαμε κι οι δύο.

Ένα μικρό σου σύνθημα, ένα νεύμα με τα μάτια και η μάχη ξεκινά. Ορμώ ολόκληρος απάνω σου και με τα χέρια μου πιάνω τα δικά σου. Τα δάχτυλα μας πλέκονται και προσπαθούμε με όλη μας την δύναμη να βάλουμε ο ένας τον άλλο κάτω. Είσαι πιο δυνατή από ότι περίμενα. Το πρόσωπο σου συσπάται από την προσπάθεια να με υποτάξεις. Δε σταματάς να με καρφώνεις με το βλέμμα σου, λάμπει από χαρά και αυτοπεποίθηση. Δεν περίμενα τέτοια ορμή από σένα και λυγίζω, πάς σιγά σιγά να με νικήσεις. Οι παλάμες σου είναι πλέον πάνω από τις δικές μου. Μα όχι! Ολόκληρο το σώμα μου γίνετε ελατήριο ανάμεσα στο πάτωμα και το σώμα σου. Σε πετάω πίσω και σε ρίχνω ανάσκελα στο πάτωμα.

Ορμάω πάνω σου και σου πιάνω με μανία τους καρπούς. Σου κολλάω τα χέρια στο στρώμα. Νομίζω ότι νικάω αλλά έχω κάνει το μεγάλο μου λάθος. Έχεις ανοίξει τα πόδια σου και τώρα τα τυλίγεις γύρω από το σώμα μου και πλέκεις σε μοχλό τους αστραγάλους σου. Με κοιτάς ικανοποιημένη και απολαμβάνεις για λίγο τον τρόμο στα μάτια μου. Έπειτα σφίγγεις! Η δύναμη σου μου συντρίβει τα πλευρά και ο πόνος είναι απερίγραπτος. Σφίγγω τα δόντια για να αντέξω και εσύ συνεχίζεις να με πιέζεις. Η λεκάνη σου σηκώνεται στο αέρα από την υπερπροσπάθεια και μετά γέρνει αριστερά.

Έχω πέσει στο πάτωμα και ακόμα τα πόδια σου με κρατούν παγιδευμένο . Σου αφήνω τα χέρια και παλεύω να απελευθερωθώ από την λαβή σου. Τραβάς πίσω τον κορμό σου και πλέον τα σώματα μας είναι κάθετα μεταξύ τους. Δυο ταυτόχρονα αγκομαχητά αντηχούν στο δωμάτιο. Το δικό μου καθώς παλεύω να σου ανοίξω τα πόδια και να σκληρύνω τους μυς του κορμιού μου για να αντέξω. Το δικό σου καθώς βάζεις όλη σου την δύναμη για να με λιώσεις. Ο πόνος είναι πολύ μεγάλος για να τον αντέξω, αποφασίζω να εγκαταλείψω.

Σου χτυπώ απαλά δυο φορές το μπούτι, σινιάλο ότι παραδίνομαι, εσύ συνεχίζεις να με πιέζεις. Άλλες δυο, πιο δυνατά αυτή τη φορά, πάλι τίποτα. Σε κοιτώ τρομαγμένος στα μάτια. Βλέπω το σαδισμό στο βλέμμα σου, απολαμβάνεις όσο τίποτα την νίκη σου και συνεχίζεις δίχως έλεος . ¨Φτάνει¨ σου λέω απελπισμένος . ¨Δεν φτάνει¨ απαντάς με ενθουσιώδη φωνή. Θέλεις την ολοκληρωτική μου συντριβή και δεν θα αφήσεις τα παρακάλια μου να σου χαλάσουν τον θρίαμβο. Με σφίγγεις ακόμα πιο δυνατά και κάνεις ότι δεν ακούς όση ώρα σε ικετεύω να με αφήσεις .

Η αντίσταση μου χαλαρώνει, οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπουν. Αφήνομαι στην μοίρα μου. Από ώρα δυσκολεύομαι να αναπνεύσω και όσο περνούν τα λεπτά γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Μόνο όταν βλέπεις ότι μου χει κοπεί η ανάσα αποφασίζεις να δείξεις οίκτο. Ανοίγεις τα πόδια σου και με μια μικρή κλωτσιά με σπρώχνεις μακριά σου. Επιτέλους φρέσκος αέρας. Ανασαίνω λαίμαργα προσπαθώντας να χορτάσω οξυγόνο. Σε κοιτώ εξαντλημένος. Έχεις λαχανιάσει και εσύ απ την προσπάθεια. Το κορμί σου έχει ιδρώσει και δείχνει πολύ όμορφο. Με κοιτάς και εσύ, με πόθο.

Η ανακωχή δε κρατά πολύ. Ορμάς επάνω μου προτού προλάβω να συνέλθω εντελώς. Με πιάνεις από τα μαλλιά και βάζεις το πρόσωπο μου ανάμεσα στα πόδια σου. Σφίγγεις ξανά. Αυτή τη φορά το σημείο πίεσης είναι πιο κοντά στην βάση του μοχλού. Αυτό κάνει την πίεση ακόμα μεγαλύτερη. Δεν ακούω τίποτα, τα αυτιά μου βουίζουν. Βλέπω μόνο ένα μικρό κομμάτι μαύρο ύφασμα, το κάτω μέρος από το κορμάκι σου. Ο πόνος είναι αφόρητος . Οι προσαγωγοί σου με στύβουν σαν μέγγενη. Παρά τον πόνο τουλάχιστον μπορώ να αναπνεύσω.

Δεν μπαίνω καν στην διαδικασία να σου χτυπήσω τα πόδια για να με αφήσεις. Η υπεροχή έχει ξυπνήσει για τα καλά την μαινάδα μέσα σου. Ο οίκτος είναι πλέον για σένα μια λέξη άγνωστη. Έχεις ερεθιστεί τρομερά. Μυρίζω εκεί κάτω, μαζί με τον ιδρώτα σου και τα κολπικά υγρά που σε έχουν πλημυρίσει.

Κουνάς την λεκάνη σου μπρός πίσω. Πιάνεις με τα χέρια σου το κεφάλι μου και το πιέζεις προς τα πάνω. Τρίβεις πάνω σου του πρόσωπο μου. Το ευχαριστιέσαι τρομερά το ξέρω. Παρόλο που δεν μπορώ να ακούσω τίποτα, είμαι σίγουρος ότι η ανάσα σου έχει βαρύνει και μικρές κραυγές ηδονής σου ξεφεύγουν πότε πότε. Άλλωστε ο ρυθμός που επιταχύνεις, είναι ίδιος με το ρυθμό ενός ανθρώπου που κάνει έρωτα. Και εγώ το ευχαριστιέμαι αγάπη μου. Η περιοχή σου χαμηλά είναι για μένα το πιο όμορφο μέρος του κόσμου.

Με αφήνεις ξανά και προτού προλάβω να συνέλθω επιτίθεσαι πάλι. Χωρίς να καταλάβω πώς, έχω βρεθεί ξαπλωμένος μπρούμυτα και εσύ όρθια δίπλα μου πατώντας μου τον ώμο μου στρίβεις το χέρι. Πονάω πολύ μα δεν σε νοιάζει. Απολαμβάνεις να με κάνεις να υποφέρω. Οι κραυγές μου είναι για τα αυτιά σου ευχάριστες σαν μουσική. Θέλεις να με εξευτελίσεις για να ολοκληρωθεί ο θρίαμβός σου.

- Παραδίνεσαι ;

- Ναι, σε παρακαλώ μην με πονέσεις άλλο.

- Δεν ακούω τίποτα. Λες με προσποιητή αδιαφορία, ενώ μου στρίβεις λίγο ακόμα το χέρι.

- Φτάνει! Ουρλιάζω. Λυπήσου με.

- Ποίος είναι ο δυνατότερος; Ρωτάς παιχνιδιάρικα.

- Εσύ! Λέω απελπισμένος. Εσύ και μόνο εσύ.

- Και τι θα κάνεις για αυτό; Συνεχίζεις στον ίδιο τόνο.

- Ότι μου πεις.

- Φίλα μου τα πόδια.

Φέρνεις την πατούσα σου στο στόμα μου. Σου φιλάω τα δάχτυλα σε ένδειξη υποταγής. Χαζεύεις το θέαμα και γελάς δυνατά. Σηκώνεις το πόδι σου ελαφρά και εγώ για να το ακολουθήσω γυρνώ και πάλι ανάσκελα. Όπως σε φιλώ στο κάτω μέρος της πατούσας σου σε κοιτώ εκστασιασμένος . Από χαμηλά είσαι όμορφη σαν βασίλισσα. Το πρόσωπο σου φωτίζεται από το χαμόγελο της επιτυχίας. Τα μαλλιά σου έχουν ανακατωθεί. Το σώμα σου έχει ολοφάνερα ερεθιστεί. Όλοι σου οι μυς έχουν τονωθεί από το πάλεμα. Οι ρώγες σου έχουν σκληρύνει και διαγράφονται μέσα από το κορμάκι που φοράς.

Λυγίζεις τον αντίχειρα του ποδιού σου. Πιέζοντας με ελαφρά, ίσα ίσα να ανατριχιάσω, τον κατευνάζεις χαμηλά. Στο λαιμό μου, στο στήθος μου, στη κοιλιά μου . Φτάνεις επιτέλους στον καβάλο μου. Έχω γίνει σκληρός όσο ποτέ άλλοτε. Το παρατηρείς με πονηρό βλέμμα και με χαϊδεύεις με την πατούσα πάνω από το μποξεράκι . Σπαρταράω από την ηδονή και το βλέπεις.

¨ Μην με βασανίζεις άλλο ¨ σου λέω με χαμηλή παρακλητική φωνή. Με κοιτάς σαν να μου ζητάς να συνεχίσω την φράση μου. ¨Αφέντρα¨ λέω ξέπνοα.

Έρχεσαι πάνω μου και με καβαλάς. Μου πιάνεις δυνατά τους καρπούς και με κοιτάς στα μάτια ηδονισμένη . Δεν έχω πλέον το κουράγιο να σου αντισταθώ. Τρίβεις κυκλικά την λεκάνη σου πάνω στο καβάλο μου. Σκύβεις και με φιλάς στο λαιμό δαγκώνοντας με ελαφρά. Μουδιάζω ολόκληρος. Ασυναίσθητα, σα παραμιλητό επαναλαμβάνω συνεχώς την ίδια λέξη

¨Νίκησες…. Νίκησες…. Νίκησες…. ¨

Κατεβάζεις το μποξεράκι μου και ξεκουμπώνεις το κάτω μέρος από το κορμάκι. Κοιτώντας με ευχαριστημένη με βάζεις μέσα σου.

Είμαι πλέον ιδιοκτησία σου .....




Εξαιρετικά αφιερωμένο στην M…



Made by S.T.A.L.