Οι υποτακτικοί του σήμερα.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θέλουν να κάνουν τον/ην υπό τους να αισθάνεται υποτακτικός/ή και υπάρχουν πολλοί άλλοι που προτιμούν το σύντροφό/player τους να είναι ήδη και να νιώθουν υποτακτικοί πριν δημιουργήσουν μια σχέση/ να παίξουν.


α)Το να αισθάνεσαι υπό και να είσαι υπό είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Είναι όντως ( ? )

β)Ποια η διαφορά?

γ)Που κάνετε focus? η ερώτηση απευθύνεται στους K πρωτίστως και φυσικά προς όλους.

 

Αβάδιστα και αβασάνιστα το πρώτο ωστόσο απαιτεί ικανότητα του να διαβάζεις τον άλλον ώστε να καταλάβεις αν του αρέσει να βρεθεί σε αυτή τη θέση αλλιώς η σχέση δεν θα έχει μέλλον.

Δυστυχώς πολλές γυναίκες ενώ δεν είναι καθόλου υποτακτικές έχουν μεγαλώσει σε περιβάλλον που τους έχει πιπιλήσει και τους έχει γαμήσει τα μυαλά ότι επειδή είναι γυναίκες πρέπει να υποχωρούν. Αυτές είναι οι δύσκολες περιπτώσεις τόσο στον εντοπισμό τους όσο και στο χειρισμό τους.

Μερικές φορές είναι αφόρητα δύσκολο να καταφέρεις να πείσεις την άλλη ότι δεν είναι αναγκασμένη να κάνει και να προσποιείται ότι της αρέσει ό,τι αρέσει σε εσένα. Και το ακόμα πιο δύσκολο είναι να δώσεις στον άλλον να καταλάβει ότι εσύ ζητάς έναν άνθρωπο που του *ΑΡΕΣΕΙ*, που *ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ* να το κάνει αυτό όταν προσπαθείς να του εξηγήσεις γιατί δεν ταιριάζεις με αυτόν.

Δεν θέλω να με υπηρετείς επειδή το θέλω εγώ, θέλω να με υπηρετείς επειδή το θέλεις *ΕΣΥ*

Όσο προφανές και αν ακούγεται αυτό εδώ άλλο τόσο δύσκολο είναι να το περάσεις σε κάποιαν που μεγάλωσε σε σπίτι που της γάμησε το μυαλό και τη ζωή.

 

@Μαντλίν , γλυκό ροζ γλειφιτζουράκι ♡
Επειδή δεν κατάλαβα, η ερώτηση είναι αν είναι άλλο να είσαι υ και τελείως άλλο να είσαι υ του Κ σου;

Ή άλλα αντί άλλων καταλαβαίνω;

 

Λολ.

Ρωτάω, μη με μπερδεύεις είναι απλό:

Είναι άλλη "αίσθηση" το να επιλέγει κάποιος Κ να υποτάσσει ένα υπό , να το καθοδηγεί ( better) στο να αισθανθεί πρωτίστως την υποτακτικότητα του, ή το να είναι ήδη υπό (έτοιμο για δράση)   να φορτσάρει μαζί του? ή και τα δυο?

Ελπίζω, να βγάζει νόημα, γλυκούλα. ♡

 

A. Όντως!! Πολύ   Και πάντως σε μένα απείχαν πολύ, όπως έχω καταλάβει πια  
Β. Το να αισθάνεσαι δεν έχει κανένα κόστος, κανέναν αντίκτυπο, καμία πρακτική εφαρμογή, κανένα εμπόδιο, καμία παρείσφρηση της πραγματικότητας κλπ
Το να είσαι έχει από όλα αυτά και άλλα πολλά. Και μπορεί να είσαι διατεθειμένος να καταβάλλεις το αντίτιμο, αλλά μπορεί και όχι. Και αυτό δεν το ξέρεις μέχρι να είσαι...
Είναι - πώς να το πω ρεπαιδιμου-... σαν να φαντάζομαι ότι είμαι η Ωραία Κοιμωμένη, να μου αρέσει η ιδέα πολύ αλλά ξαφνικά να σηκώνομαι από το κρεβάτι του βαρέως ύπνου μου και να συνειδητοποιώ ότι έχω κοψομεσιαστεί και ωχαυτοδενητανεστοπρογραμμα  

 

α) αυτό, συμφωνώ.

β) Το οικείο περιβάλλον φταίει?

 

Στις περιπτώσεις που είχα στο μυαλό μου, ναι.