Ορθολογικό/Συναισθηματικό BDSM

Θέμε και τα λέμε και ξέμε και τι λέμε....  

 

Για τη διευκόλυνση του νήματος έγραψα κι εγώ να γίνει "σκεπτόμενος", το νήμα παρ' όλα αυτά παραμένει αρχικά το ίδιο.

Plus: δεν υπάρχει vs πουθενά.

: - )

 

Νομιζω οτι απαντησες μονη σου στο ερωτημα σου αγαπητη....οι δυο εννοιες αλληλοσυμπληρωνονται..

Βεβαια ενας Κ ωφειλει να ειναι περισσοτερο ορθολογιστης...για να κραταει την ισοροπια,καθως μια Υ ειναι παντα επιρεπης σε συναισθηματα ....ειναι αυτα που κινουν τη θεληση της να ικανοποιησει τον Κ της, να του εκπληρωσει καθε του επιθυμια.

Απο την αλλη ορθολογισμος..δεν σημαινει απαραιτητα ελλειψη συναισθηματων...ειναι ισως μια διαφορετικη οπτικη ...αλλα και αυτη εξισου ωθει τον Κ να ικανοποιησει την Υ ζητωντας της ακριβως αυτα που ξερει οτι την τρελενουν.

Ακομα και σε πραγματα που η Υ δυσκολευεται να πραξει...ειναι αυτη ακριβως η αισθηση παραδοσης του κορμιου , του μυαλου...που δινει την απολαυση και στα δυο μερη και γιατι οχι συναισθηματα ορθολογιστικα ή μη.

 

Αν και χρόνια στον χώρο (και δύο χρόνια εδώ με αυτό το προφίλ) δεν έχω τοποθετηθεί ποτέ ''δημόσια'' σε ότι και αν έχω διαβάσει,ήρθε μάλλον η ώρα να το κάνω τώρα μιας και το ερώτημα σου έχει αρκετό ενδιαφέρον γλυκιά Μαντλίν,όπως και οι απαντήσεις που διαβάζω..
Δεν θεωρώ πως μπορεί να δομηθεί σωστά μία οποιαδήποτε είδους σχέση μεταξύ δύο ατόμων,είτε βανίλια είτε φιλική είτε D/s αν δεν υπάρχουν συναισθήματα και απο τις δύο πλευρές.Αν ήταν έτσι οι περισσότεροι Κ θα είχαν 1000 υ αντί για έναν/μία και κάθε μέρα θα άλλαζαν 2-3(εγώ τουλάχιστον θέλω να έχω έναν και καλό).Αυτό που έχει σημασία είναι να κινεί τα νήματα ο/η Κ και να μην αφήσει την σχέση να ξεφύγει,υπενθυμίζοντας καθημερινά με πράξεις ποια είναι η θέση του/της και ποια η θέση του/της υ.Αν η σχέση καταλήξει να είναι βανίλια λόγω των συναισθημάτων που δεν μπόρεσαν να χαλιναγωγηθούν,τότε το φταίξιμο θα είναι ξεκάθαρα του/της Κ.

 

Ωραία τοποθέτηση. Το αν έχουν μια οι περισσότερες υπό, δε νομίζω οτι έχει να κάνει με το πόσο συναισθηματικοί είναι, οι πολυάμορους ξέρουν.

Εξαρτάται πως διαχειρίζονται και οι 2 το συναίσθημα, εάν θολώνει κάπου στραβώνει το πράγμα. Γι αυτό και η υπενθύμιση είναι σωστή να γίνεται συχνά.

Αχμ ως προς την τελευταία πρόταση διαφωνώ για να υπάρξει φταίξιμο πρέπει να εξεταστεί και να διορθωθεί από τη μεριά του Κ, να επικρατήσει η λογική. Στα υπόλοιπα συμφωνώ. ;- )

 

@Μαντλίν Ως προς τους πολυάμορους συμφωνώ,μιας και έχω υπάρξει σε τέτοια σχέση -Κ,Κ,υ-.
Μα φυσικά και πρέπει να εξεταστεί και να διορθωθεί απο την μεριά του Κ(δεν παύει όμως να είναι λάθος του Κ που θα έχει αφήσει τη σχέση να εξελιχθεί καθ αυτό τον τρόπο,χαχαχα)

 

Το ορθολογικο ειναι αποτελεσμα της σκεψης μας οποτε αφου ο καθενας σκεφτεται διαφορετικα
ο καθενας οριζει το ορθον διαφορετικα.
Και το οριζει συμφωνα με τα βιωματα του κ τα συναισθηματα που εχει λαβει απο αυτα.
Απαραιτητη προυποθεση ο υλικος κοσμος που κ παλι τον πλαθουμε κ ο καθενας διαφορετικα
αν σταματαει η <<τα παντα ρει>> ειναι αλλο ενα διπολο απο τα πολλα που δε μας αφηνουν να δουμε
οτι το μονο που εχει σημασια ειναι οι στιγμες που ζουμε τωρα.
Ατομα με σαδιστικες τασεις οπως εγω πρεπει οδηγουμε το συναισθημα κ οχι να μας καθοδηγει
Αρα πχ ορθολογικο μαστιγωμα δεν υπαρχει μονο μαστιγωμα που οδηγει τους δυο να περνουν απο την υλη
φιλοσοφικη η μη θετικα συναισθηματα.
το να περνεις αρνητικα ειναι κατι που παντως σιγουρα θα οδηγησει σε μη ορθολογικο πλαισιο.

Εκει απαντησε πολυ καλα ο @Iagos οτι η ψυχραιμια παιζει καθοριστικο ρολο απο το Κ
να παγωσει το συναισθημα κ να ξαναοριοθετησει τη κατασταση

πολυ ωραιο θεμα μερικες φορες νιωθω τυχερος που μπηκα εδω μεσα
αλλες οχι.

 

Πόσο σωστό, σε ευχαριστώ για την τοποθέτησή σου.

 

Το παρακάτω σκουλήκι του διαλεκτικού υλισμού είναι ένα ανορθολογικό μυαλό που χρησιμοποιεί τους κανόνες του ορθού λόγου για να εξυπηρετήσει τους δόλιους σκοπούς του διαλεκτικού υλισμού.

Το όνομα του είναι Μπέρτολτ Μπρέχτ και διαβάστε τι έγραψε αυτό το καθήκι της διαλεκτικής...

Θα φρίξετε...

Παρακαλώ απομακρύνετε τα παιδιά από την οθόνη.

Το εν λόγω υποκείμενο είναι ένα ταραχοποιό στοιχείο που στόχο έχει να προσβάλει την τάξη και ασφάλεια των απανταχού ορθολογιστών....


"ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΗ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ

Το άδικο προχωράει σήμερα με αβέβαιο βήμα.
Γι’ ακόμα δέκα χιλιάδες χρόνια
οι καταπιεστές παίρνουνε μέτρα.
Η βία μάς βεβαιώνει πως
όπως είναι τα πράγματα, θα παραμείνουν.
Φωνή άλλη δεν ακούγεται
πάρεξ η φωνή των κυριάρχων,
ενώ η εκμετάλλευση ξελαρυγγιάζεται στις αγορές
πως μόλις τώρα ν’ αποδίδει ξεκινάει.
Μα κι από τους καταπιεσμένους
πολλοί λένε τώρα: ’Κείνο που θέλουμ’ εμείς
ποτέ δεν πρόκειται να γίνει.

Όμως όποιος ακόμα ανεβαίνει
δεν κάνει να λέει ποτέ!
Καθόλου βέβαιο το βέβαιο δεν είναι.
Όταν οι Αποπάνω αποσώσει θα ’χουνε τους λόγους τους,
θα μιλήσουνε οι Αποκάτω.
Ποιος θα τολμήσει πια να ξαναπεί ποτέ!
Ποιος φταίει που υπάρχει ακόμα καταπίεση; Εμείς!
Ποιος να την συντρίψει θ’ αναλάβει; Εμείς ομοίως!
Οι γονατισμένοι όλοι, εμπρός! Σηκωθείτε!
Οι χαμένοι όλοι, εμπρός! Στον αγώνα! Πολεμήστε!
Όποιος την κατάστασή του ξέρει και κατανοεί
πώς θα εμποδιστεί να την αλλάξει;
Οι νικημένοι του σήμερα, βλέπετε,
είναι οι νικητές του αύριο,
όσο για κείνο το π ο τ έ
έχει πλέον γίνει  σ ή μ ε ρ α, κι έχουμε κιόλας αργήσει!"

Ας διαβάσουμε τώρα και μια ορθολογική σκέψη :

"Το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυνομικός είναι όργανο, άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι"

Κατανοείτε φαντάζομαι σύνκαυλοι από τα παραπάνω παραδείγματα το μεγαλείο της ορθολογικής σκέψης έναντι της ποταπής διαλεκτικής και μάλιστα της πιο επικίνδυνης διαλεκτικής εκείνης που φέρει τον αισχρό τίτλο " διαλεκτικός υλισμός"

Στο θέμα μας τώρα...

Το ερέθισμα, δηλαδή η σχέση μας με τον έξω από εμάς κόσμο μέσω της όρασης, της ακοής, της αφής, της γεύσης και της όσφρησης γεννά συναισθήματα.

Τα συναισθήματα με τη σειρά τους γεννούν σκέψεις και οι σκέψεις με την σειρά τους γεννούν πράξεις..

Οι ποιότητες των συναισθήματων καθώς και οι ποιότητες των πράξεων είναι αποτέλεσμα του νοητικού και διανοητικού επιπέδου του κάθε ανθρώπου.

Η νόηση και η διανόηση υπάρχουν σε υψηλό επίπεδο όταν το επίπεδο του πολιτισμού είναι υψηλό.

Και το επίπεδο του πολιτισμού καθορίζεται από την διαλεκτική που αναπτύσσεται μέσα στις κοινωνίες.

Το χαμηλό πολιτισμικό επίπεδο επίσης καθορίζεται από την ποσότητα του ορθολογισμού που παράγεται στον ανθρώπινο εγκέφαλο.

Μια σχέση Κ/υ είναι μια διαλεκτική σχέση.

Και όσο η διαλεκτική αναπτύσσεται εντός της σχέσης τόσο το επίπεδο της σχέσης ανεβαίνει.

Μέσα από την διαδικασία της διαλεκτικής αυτής σχέσης παράγονται συναισθήματα.

Πως τα διαχειρίζεται κανείς αυτά τα συναισθήματα;

Ο ένας τρόπος είναι ο Ορθολογισμός ο οποίος έχει την ικανότητα να νεκρώνει το συναίσθημα.

Γιατί;

Μα γιατί είναι ανίκανος να τα διαχειριστεί.

Με το "ορθολογικό" λύνεται το πρόβλημα και δεν έχεις το υπό να σου ζαλίζει τα αρχίδια.

Λες ένα "Δεν είναι αυτό ορθολογικό μικρή Μου " και καθάρισες.

Ενταφιάζοντας την διαλεκτική και υιοθεντόντας την βλακεία ως ύψιστη μορφή σκέψης καθάρισες.

Σε αντίθεση με τα παραπάνω ο σκεπτόμενος άνθρωπος, αναγνωρίζει την αξία και την ποιότητα των συναισθήματων, αναπτύσσει μια διαλεκτική σχέση με αυτά και έχει την ικανότητα να αποστασιοποιείται από την παρόρμηση που το συναίσθημα μπορεί να φέρει.

Ως εκ τούτου σε μια σχέση Κ/υ αυτόν τον ρόλο τον φέρει ο Κυρίαρχος.

Δηλαδή να συνδιαλέγεται με το παρορμητικό σε πολλές περιπτώσεις συναίσθημα του υπό του, να αποστασιοποείται από αυτό και να ψυχραιμεί, έτσι ώστε να οδηγεί με ασφάλεια και να κερδίζει την εμπιστοσύνη.

Ο δρόμος της διαλεκτικής είναι ένας δύσκολος δρόμος.

Ο δρόμος του ορθολογικού μπάτσου είναι σαφώς ο εύκολος και συνήθης δρόμος.

Ως εκ τούτου δεν υπάρχει κανένας λόγος να δούμε το θέμα ως μια αντιπαράθεση μεταξύ της σκέψης με το συναίσθημα αρκεί αυτή η σκέψη να μην είναι ορθολογική αλλά διανοητική και διαλεκτική.

Μια σχέση Κ/υ είναι μια διαλεκτική σχέση και απαιτεί δυνατά μυαλά εκατέρωθεν.

Ευχαριστώ....

Iagos

 

 

Ενδιαφέρον νήμα σουρλουλού. Κακώς δεν του είχα δώσει σημασία. Ένεκα του τρεξίματος.

Είναι αρκετά δύσκολο να προσπαθήσω να κάνω ενδοσκόπηση. Ωστόσο θεωρώ ότι υστερώ ως προς την ισορροπία των δύο πόλων και είναι κάτι που το δουλεύω. Πιο συγκεκριμένα, θα έλεγα ότι είμαι στοχοπροσηλωμένη με πηδάλιο την Λογική σύμφωνα με τις απαρχές στην φιλοσοφική κουλτούρα και την μετέπειτα πορεία στην Μαθηματική Λογική. Γενικότερα ο κλάδος της Λογικής πάντοτε με ενδιέφερε αλλά δε θέλω να πλατιάσω σε θεωρητικό πλαίσιο επ'αυτού.
Η κοινή λογική δε θα έλεγα ότι είναι κάτι που με συγκινεί. Ο Einstein είχε πει το εύστοχο "Κοινή λογική είναι η συλλογή των προκαταλήψεων που αποκτάμε μέχρι τα 18 μας."

Οι συναισθηματισμοί μου θα έλεγα ότι τις περισσότερες φορές καμουφλάρονται. Αυτό υποθέτω ότι γίνεται αμυντικά καθότι το συναίσθημα ήταν πάντοτε κάτι που δίσταζα να αγγίξω. Αυτό το καμουφλάρισμα έχει ως συνέπεια να υπάρχουν ελάχιστες μεν αλλά ισχυρές συναισθηματικές εξάρσεις όπου όταν συμβαίνουν με αποσυντονίζουν αρκετά.
Γι'αυτό θεωρώ ότι κάθε άνθρωπος δεν πρέπει να φοβάται το θυμικό του αλλά να το "αγγίζει" και να το επεξεργάζεται συστηματικά αποκτώντας μία εσωτερική ισορροπία με την Λογική φαρέτρα.

 

Όπως με γλυκό ναζι διευκρίνησε η @Μαντλίν, δεν υπάρχει κανένα Vs, επειδή ο ορθος λόγος το συναίσθημα το περιλαμβάνει και δεν το απορρίπτει    ταυτόχρονα, το D/s δεν αρκειται στο συναίσθημα μόνο του και σκέτο. Συνεπώς οφείλει να είναι ορθολογικο, για να περιλαμβάνει και το συναίσθημα και την ανάγκη και απ'ολα  

 

Πριν από λίγο καιρό είχαμε μια συζήτηση με φίλους. Μιλούσαμε για τα μαθηματικά και άλλα συμπαραμαρτούντα.
Προς μεγάλη μου έκπληξη ένας φίλος, με σπουδές που άπτονται των μαθηματικών πολύ περισσότερο από ότι οι δικές μου και με μυαλό πολύ πιο γειωμένο και συγκροτημένο από το δικό μου, αδυνατούσε να καταλάβει τη φράση μου "η ευκλείδεια γεωμετρία βασίζεται σε αξιώματα".
Στην προσπάθεια μου να του εξηγήσω του συνέκρινα τη γεωμετρία αυτή με τη λογική.
Η λογική πατά σε κάποια αξιώματα, σε κάποιες επί της αρχής παραδοχές.
Αυτές τις αρχές τις εμπιστεύεσαι ή τις πιστεύεις (αναλόγως), αυτά είναι συναισθήματα.
Αν δεν εμπιστευτείς αυτά τα αξιώματα, δεν μπορείς να στήσεις κανένα σύστημα, ούτε τη λογική φυσικά  
Αυτό εννοούσα