Οταν ερθει το Τελος στην σχεση.

Πολλες φορες εχω βαλει πρακτικες Βdsm στις σχεσεις , ομως ποτε δεν τολμησα να κανω μια τετοια πραγματικη σχεση που θα βασιζοτανε στην Κυριαρχεια και την υποταγη . Ο λογος ειναι πως παντα φοβουμουνα , με τρομοκρατουσε , η ιδεα της αντιδρασης καποιας που ξαφνικα θα εχανε τα παντα .
Θα ηθελα λοιπον να συζητησω με οσους τολμησαν και εχουν την εμπειρια ... : τι γινεται οταν ερθει το τελος ? ...
Μια γυναικα που ειναι αφοσιωμενη σωμα και ψυχη σε καποιον αντρα , που του εχει δωσει τα παντα , οταν Εκεινος ειναι για εκεινη συστατικο για την ζωη της ..... πως μπορει απλα να τα αφησει και να δεχτει το τελος της σχεσης ? .
Σιγουρα η λυση "δεχομαι την επιθυμια του να παει με αλλη" οχι απλα δεν αρκει , αλλα προσωπικα θεωρω πως η σιωπηρη κραυγη προδοσιας και μισους (και προς τον ιδιο της τον εαυτο) θα ηταν εκωφαντικη και δεν θα μπορουσα να υποβληθω σε μια δικη κατω απο το βλεμμα της ...
Τι γινεται οταν η παραδοση γινεται οργη ?
Μπορεις απλα να πεις :
"δεν σε θελω πια να ξερεις αλλη αγαπω .. αλλη θελει η καρδια μου και αλλη ποθω " ?...

 

Εξαιρετικό θέμα συγχαρητήρια isnogood!

Αν μου επιτρέπεις θα ήθελα κάποιες διευκρινήσεις.
Οι σχέσεις Κυριαρχίας - υποταγής, δεν είναι μόνο η Ολική ανταλλαγή εξουσίας. Και εξ όσων αντιλαμβάνομαι, μόνο σε μια τέτοια σχέση η σκλάβα παραδίδει τα πάντα. Υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα υποταγής στις σχέσεις Κυριαρχίας - υποταγής και κάποια απ΄ αυτά δεν διαφέρουν και ιδιαίτερα από μια οποιαδήποτε σχέση, εκτός από την μέσα σε όρια (χρονικά, φυσικά, ψυχολογικά κ.ο.κ.)προσυμφωνημένα και από τους δύο ανταλλαγή εξουσίας.
Δεν θέλουν και δεν επιθυμούν όλοι που ασχολούνται με Κυριαρχία να έχουν απόλυτη ιδιοκτησία με όλα όσα αυτή προϋποθέτει, τιν ευθύνη μιας άλλης ζωής τόσο απόλυτα και ούτε όλοι που ασχολούνται με υποταγή είναι διαθετημένοι ή έχουν την ανάγκη να παραδίδονται απόλυτα και συνέχεια.
Η ανταλλαγή εξουσίας λοιπόν ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το ίδιο με την Απόλυτη ανταλλαγή εξουσίας.
Προσωπικά δε, και μέσα από όσα διάβασα και γνώρισα κατέληξα στο συμπέρασμα πως οι TPE σχέσεις ,είναι η μεγάλη μειοψηφία, είναι σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες μορφές Κυριαρχίας/υποταγής μετρημένες στα δάκτυλα.
Πολλοί θεωρητικά μπορεί να λένε και να φαντάζονται οτιδήποτε. Όταν όμως αυτό αρχίσει να γίνεται πράξη, πολλοί ανακαλύπτουν πως δεν θέλουν και δεν έχουν ούτε διάθεση ούτε χώρο στη ζωή τους για τέτοιο πονοκέφαλο όπως η απόλυτη ιδιοκτησία μιας ύπαρξης, στην περίπτωση Κυριαρχου, ή ανάλογα στην περίπτωση υποτακτικού πως δεν έχει ούτε την διάθεση ούτε επιθυμία ούτε απολαμβάνει στο ελάχιστο ή ούτε αντέχει την απόλυτη εκχώρηση εξουσίας σε κάποιον άλλο.

Οπότε ανάλογα για του τι είδους σχέση Κυριαρχίας/υποταγής μιλάμε, θα είναι και οι ανάλογες απαντήσεις σε σχέση με τον τρόπο τερματισμού τους.
εσύ σε ποιά περίπτωση αναφέρεσαι?

 

νομιζω οτι για να ορισουμε του ειδος της σχεσης θα πρεπει να συμφωνισουμε σε μια βαση ....
"Η ανταλλαγή εξουσίας λοιπόν ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το ίδιο με την Απόλυτη ανταλλαγή εξουσίας."
...
σωστο , ομως συμφωνουμε οτι προκειτε για διαφορετικα επιπεδα που ξεκινανε απο τις ιδιες αναγκες ? (εξουσιας - υποταγης) ... ασχετα απο το που θα φτασει το συμπλεγμα των εκαστοτε συγκεκριμενων χαρακτηρων ανθρωπων .
Αν συμφωνουμε οτι ολα ειναι στην ιδια λεωφορο , τοτε η αφετηρια μπορει να ειναι ενας ερωτας που της δινει ευτυχια μεσα απο την ικανοποιηση να τον βλεπει ευτυχισμενο ... πχ : πηγαινει στο ψαρεμα μαζι του ξεροντας οτι κατι τετοιο του δινει χαρα , δεν θα το εκανε ποτε η ιδια απο μονη της , ωστοσο δεν ερχεται σε ριξη με την προσωπικοτητα της ..... τρεχουμε στην "λεωφορο" και συνανταμε την ηρωιδα μας να αφηνει την αγαπημενη ασχολια της με το θεατρο (πχ) ωστε να εχει αρκετο χρονο στην διαθεση της να ικανοποιει τις αναγκες του , εξακολουθει να της δινει ευχαριστηση ..... (τρεχουμε στην λεωφορο) ....... συνειδοτοποιει οτι ουσιαστικα ΔΕΝ εχει επιλογη να προτιμαει την υπηρετηση της αγαπης απο το αγαπημενο της χομπυ .......... (τρεχουμε) ......... της παρεχει πολλα (ψυχικα τα περισσοτερα , απλα και μονο με την παρουσια του διπλα της - ασυνειδητα) που θεωρει απαραιτητα για την ισοροποια της και την υγειη εικονα της , επιλογει την θεση της διπλα του με καθε κοστος ......... (τρεχουμε) ....... η προσωπικοτητα της εχει αλιωθει προ πολλου , διδασκεται να αρεσκεται σε πραγματα που θα ηθελε να της ηταν αγνωστα και η εξουσια στην ιδια της την ζωη φαινεται ανευεφικτη , ομως δυναμωνει καθε φορα που το βλεμμα του σκεπαζει την γυμνια της , την ντροπη της , γινεται ποιο ισχυρη και προχωραει κυνηγοντας οσα τον κανουν ευτυχισμενο ......... αγνοω τι θα μπορουσε να υπαρξει ακομα στην λεωφορο αυτη , ας πουμε ομως οτι καπου εδω εκεινος αποφασιζει , σαδιστικα , οπως εμαθε να κανει μεχρι τωρα , οτι αυτη δεν ηταν η δικη του λεωφορος ...... τι γινεται τοτε ?

 

Λογο της μορφης εμπειριας που εχω (απο τον παγκο   ), αποφευγω να συνδεθω με ορολογιες , οταν μαλιστα παρατηρω οτι ακομα και τα εμπειρα μελη συχνα διαφωνουν μεταξυ τους σχετικα .
Ομως εδω μιλαω καθαρα για την περιπτωση που ο αλλος ξερει ...
Ξερει την αναγκη υποταγης και ξερει να την διαχειριζεται ...
Θα μιλησω με ενα παραδειγμα , μια συζητηση που ειχα με καποιον μοναχο .. του λεω λοιπον οτι " - εγω σε καμια περιπτωση δεν κανω οσα κανεις εσυ για τον θεο ... αρα ειμαι καταδικασμενος " , " - ... ναι αλλα δεν θα κριθουμε με τον ιδιο τροπο ... διοτι εγω ξερω τα δωρα Του για μενα "
Εδω λοιπον ο Εξουσιαστης ξερει ... δεν πρατει τυχαια ... γνωριζει τι θα πει υποταγη , γνωριζει τις αναγκες που τον συνδεουν , μιλαει για εκπαιδευση , για τιμωρια , για επιβραβευση ... ειναι κατι παραπανω απο αισθηματα που μπορουν απλα να αλαξουν .... μπορεις να πεις σε εναν διασωληνομενο στην εντατικη "θελουμε το κρεβατι , πηγαινε στο ταδε νοσοκομειο να σε ξανασυνδεσουν εκει" ??? ........
Ειναι αδυνατο να θεωρησουμε τις σχεσεις μεταξυ ανθρωπων αρηκτες ... η καθε ρηξη εχει και το κοστος της ... ποιο ειναι το κοστος οταν οι δεσμοι ειναι ριζωμενοι πολυ βαθυτερα (εστω και στο ενα μερος) ?
Η lara μιλησε για ευθυνη μιας αλλης ζωης πραγμα που ετσι το βλεπω και εγω ... και αν θελετε αυτο ειναι το BDSM ... ολα τα αλλα ειναι τα ιδια με οσα εχω κανει και εγω και οι περισσοτεροι . Αυτο μπορει να ξεκινησει απο οποιαδηποτε σχεση αλλα καταληγει στην ευθυνη .... ποσο λοιπον κοστιζει εδω η ανευθυνοτητα ? , ειναι ανευθυνοτητα ? ή μηπως και οι Master εχουν ψυχη ? , και αν οι ψυχες ειναι ισες πως θα την ζυγισεις με εκεινη που μενει πισω ?.... τελικα υπαρχει πολιτισμενο "διαζυγιο" σε μια σχεση ..... ευθυνης ??

 

Δεν μου αρέσει να αναδιατυπώνω τον MasterJp, και ελπίζω να μην με παρεξηγήσει.

Αυτό που προσπαθεί να σου πει είναι πως το ερώτημά σου είναι άτοπο. Μια σχέση όπως την περιγράφεις ΔΕΝ έχει εκείνον το συναισθηματισμό που θα οδηγούσε σε τέτοιες αντιδράσεις. Και δεν τον έχει σε καμμία από τις δύο πλευρές.

Δεν ξέρω αν συμβαίνει με σένα, αλλά σε πολλούς που στο παρελθόν μου έχουν εκφράσει την ίδια απορία, παρατήρησα ότι η σκέψη τους ξεκινούσε από την ΣΤΡΕΒΛΟΤΑΤΗ αρχή ότι το BDSM είναι κορύφωση μιας πολύ ισχυρής ψυχο-συναισθηματικής επαφής.

Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι, δυστυχώς, πολύ διαδεδομένος - ακόμα και σε πολλούς που αυτοχαρακτηρίζονται whatever - και αποτελεί συνταγή πόνου και δυστυχίας.

Με τίποτα φυσικά, δεν εννοώ ότι ο πόνος που νιώθουν οι άνθρωποι όταν τους τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια δεν είναι αληθινός και δεν τον συμμερίζομαι. Είναι όμως ο ίδιος πόνος που έχει κάθε σχέση. Επειδή οι άνθρωποι "δίνονται" κυρίως σε συμβολικό επίπεδο, δεν καταλαβαίνω γιατί μια βανίλα ερωμένη (να νιώθει ότι) έχει δωθεί λιγότερο...

Το να κάτσεις να σε μαστιγώσουν, αν αυτό σε τραβά, δεν είναι δώρο που προσφέρεις εν τη μεγαλειοτήτη σου, δεν είναι βήμα παράδοσης. Είναι βήμα αυτογνωσίας. Συνεπώς δεν μπορείς να το "χρεώσεις". Καλόν είναι να πεις "ευχαριστώ".

 

Αν καταλαβαίνω καλά, ο isnogood έστω και χωρίς να γνωρίζει ιδιαίτερα την ορολογία μίλησε για τεχνικές release, προκειμένου να έρθει το τέλος της σχέσης ομαλά.

Με την έννοια "ομαλά" δεν ορίζω την έλλειψη πόνου, απλά ορίζω την κατάσταση όπου η υποτακτική μπορεί να ξαναπάρει στα χέρια της την ευθύνη του εαυτού της χωρίς προβλήματα στην ψυχική της υγεία.

Ίσως να αξίζει να μιλήσουμε σε αυτό το νήμα για το τί θεωρούμε ομαλό release; Κατά την ταπεινή μου γνώμη το release είναι διαφορετικό από την διάλυση μίας βανίλλα σχέσης.

 

αυτο που σιγουρα δεν αναφερομαι ειναι η διακοπη καποιων συνεδριων που κρατησαν λιγο ή περισσοτερο χρονο ..... αναφερομαι σε σχεση .... και θα μου επιτρεψετε να διαφωνισω περι απουσιας υπαρξης συναισθηματων και μπορει το BDSM καθ'αυτο να μην αποτελει κορυφωση , ΕΙΝΑΙ ομως ισχυροτατη ψυχο-συναισθηματικη επαφη ... Το συναισθημα ειναι ο συνδεσμος των αισθησεων μας με τον χαρακτηρα μας - την ταυτοτητα μας - το ειναι μας .. πχ.. : αν δεν αγαπας δεν θα νιωσεις χαρα στο αγγιγμα , αν μισεις το αγγιγμα θα σου φανει ενοχλητικο , αν λατρευεις το αγγιγμα θα ειναι μαγικο ... πως μπορειτε λοιπον να αμφισβητειτε το συναισθημα οταν εκεινη Τον λατρευει ....
Μιλαω για μακροχρονιες σχεσεις που εχουν εξελιχθει ... οταν ο υποτακτικος-σκλαβος εχει δωσει παρα πολλα ... περισσοτερα απο οσα πηρε ... εκει οπου του ζητηθηκε να δωσει ... τι γινεται τοτε ?

 

Παρακαλώ ας με διορθώσει Κ/κάποιος αν κάνω λάθος, αλλά απ ότι γνωρίζω στο M/s είναι δεδομένο ότι η femsub θα δώσει περισσότερα απ όσα παίρνει. Αυτή είναι ίσως μία συζήτηση που θα μπορούσε να γίνει αλλού και το πανταχού (σε ανάλογα φόρα) παρών θέμα των επιθυμιών σε σχέση με τις ανάγκες της σκλάβας αυτό ακριβώς υποδηλώνει, ως δεδομένο.

Δεν είναι λοιπόν λόγος να ζητήσει release ή να νιώθει δυστυχισμένη και ανικανοποίητη στη σχέση η femsub επειδή δίνει περισσότερα απ όσα παίρνει γιατί η θέση της είναι ακριβώς να ικανοποιεί, να ευχαριστεί και να υπηρετεί τον Κύριό της και αυτά συνήθως απαιτούν αρκετή ενέργεια και της δίνουν ξέχωρη ικανοποίηση και με αυτό τον τρόπο δύσκολα νιώθει "άδεια".

Όπως δεν είναι λόγος να ζητήσει release η femsub, ή να θελήσει να την απαλλάξει ο Κύριός της, επειδή Αυτός ανέλαβε και άλλη υποτακτική ή σκλάβα. Τόση συζήτηση έχει κατά καιρούς γίνει για τα polyamorous households, λογικά πρέπει να το Ε/έχουμε εμπεδώσει το θέμα <χ>.

Πιό πιθανό λόγο για να επιθυμήσει release μία femsub βλέπω το να αισθάνεται ότι δεν έχει πιά να δώσει πολλά πράγματα στη σχέση, ή το να αισθάνεται σημαντικό και συστηματικό έλλειμμα κυριαρχίας, ή το να μην έχει πλέον ανάγκη υποταγής ή ευκαιρία να την εκφράσει για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Τότε καταλαβαίνω ότι η δυναμική της σχέσης αρχίζει να εξαντλείται για την ίδια και δεν ξέρω αν είναι πάντα τρομερά τραυματικό αυτό, υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν κάποιους αυτόματους σταθεροποιητές μέσα τους.

Πάντως και το release, για τον όποιον λόγο, έχει τους κανόνες και τις τεχνικές του επειδή η "απαλλαγή" από το πλαίσιο κυριαρχίας Κάποιου, η επανάκτηση του ελέγχου και των δικαιωμάτων και των ευθυνών και η απόσυρση των περιορισμών που βιώνει μία femsub δεν γίνεται απαραίτητα εν θερμώ, χύμα και μέσα σε μία ώρα, αλλά καλύτερα σταδιακά και ελεγχόμενα, όπως είχε διαμορφωθεί και η σχέση άλλωστε.

 

Προσπαθώ κι εγώ να καταλάβω τι είδους σχέσεις εννοείς isnogood.

Αν αναφέρεσαι σε D/s σχέσεις και αφού μάλιστα τονίζεις "προχωρημένες" όπως λες "που έχουν αναπτυχθεί συναισθήματα" τότε απ' ότι καταλαβαίνω με απλά λόγια για να είναι μαζί με τον/την υποτακτικό/ή ο/η Κυρίαρχος/η σημαίνει ότι Τον/Την ικανοποιεί. Και σε μια D/s σχέση η ικανοποίηση Του/Της Κυρίαρχου/ης προέρχεται από την υποταγή του/της υποτακτικού/ής. Για να θελήσει κάποιος/α Κυρίαρχος/η να πάψει να υπάρχει αυτή η σχέση σημαίνει ότι παύει πλέον να Τον/Την ικανοποιεί. Και γιατί συμβαίνει αυτό? Γιατί παύει η υποταγή του/της υποτακτικού/ής. Άρα δεν τίθεται θέμα για το τι γίνεται μετά.

Θα ήθελα να προσθέσω ακόμη μία συνθήκη στα προηγούμενα. Το ότι μιλάμε για πραγματικούς Κυρίαρχους και υποτακτικούς.

Είναι μια πολύ πολύ απλοική επεξήγηση, επιφανειακή θα έλεγα κι πάλι ξανατονίζω αν κατάλαβα καλά τι θέλεις να πεις isnogood

 

αν και επι αρκετο καιρο διαβασα πολλα θεματα στο φορουμ μεχρι να αποφασισω να ρωτησω καποια πραγματα , βλεπω οτι πολλα συμπερασματα που εβγαλα μεχρι σημερα απο τις δικες σας καταχωρησεις , δεν ανταποκρινονται στα οσα εξελαβα τελικα εγω ως δεδομενα ... Δυστυχως ειναι παρα πολλες οι καταχωρησεις σας , για να τις ψαξω και να τις τοποθετησω εδω ωστε να ρωτησω ακριβως πανω σε οτι εχετε γραψει ..
Σαφως απο τις εδω απαντησεις φαινεται μια αποστασιοποιηση των αντρικων απο τις γυναικιες αποψεις που μαλιστα δε , προσεγγιζουν και απο εντελως διαφορετικη γωνια .
Θα θεσω λοιπον δυο απο αυτα που ειπατε "release" με ολη την σαφεστατη τυπικη ψυχροτητα της λεξης και "ευθυνη μιας αλλης ζωης " με ολες τις σαφεστατες υποχρεωσεις που απορεουν απο κατι τετοιο .....
Ποτε λοποιν μιλαμε για το πρωτο ? .. ποτε για το δευτερο ?? και ποιες οι αντιδρασεις αυτου που μενει πισω ?? ....

 

tender lilly,

πιστή όπως πάντα στον τίτλο της femsub, είναι λογικό να ελπίζεις πως υπάρχουν διαδικασίες και μηχανισμοί release που θα κάνουν τα πάντα λιγότερο "ασταθή". Αλλά ο Κωστόπουλος ήταν ένας αναιδής ψεύτης, άξιος για τα 80s: η ζωή είναι ΚΑΙ μικρή ΚΑΙ θλιβερή. Κάθε απώλεια (και το τέλος μιας σχέσης είναι απώλεια) θέλει το πένθος της. Την προσωπική δηλ. διαδρομή για το χώνεμα της απώλειας. Οι διαδικασίες, απλώς αναστέλουν τον πόνο.

Και βέβαια το υποτακτικό στοιχείο χρειάζεται γενναία αναδιάταξη, αλλά να μην είναι κανείς τόσο αφελής που να πιστεύει ότι το Κυριαρχικό κομμάτι μιας BDSM σχέσης, που ίσως και να ξεκινά το release, πάει την επόμενη μέρα ανέμελο και συμμετέχει σε τουρνουά γκολφ.

isnogood,

είναι πολύ ενδιαφέροντα αυτά που γράφεις και νομίζω πως αποτελούν καλή αφορμή για να διαλυθούν γενικότερες παρεξηγήσεις και μύθοι...

Κατ΄αρχήν, έπαθα πλάκα με τον μοναχό που έχει μια κλιμακωτή άποψη για το θεό και την κρίση του, κάτι σαν futures με υπεραπόδοση. Είναι ένα κλασσικό επιχείρημα που το λέγανε παλιά και για το πώς θα κριθούν οι Ζουλού στη Δευτέρα (Τρίτη, Τετάρτη, κλπ.) Παρουσία: με το ελαφρυντικό της άγνοιάς τους και της εν ζωή κακουχίας τους. Θα είναι μαζί τους πιο επιεικής, αφού δεν τους έδωσε πολλά "εδώ".

Αυτή η εμπλοκή του δούναι και λαβείν, ακόμη και με το θείο στοιχείο, μας λέει βέβαια πράγματα για τον μοναχό και όχι για σένα. Οτι πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι (της ανταλλαγής, δηλ. του καπιταλισμού). Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Ή, μάλλον, περίπου είναι. Αυτή η αντίληψη του δούναι και λαβείν ("μακάριοι οι αιτούντες" κλπ....) είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στις πεποιθήσεις μας που θα ήταν υπερφίαλο να περιμένει κανείς από το BDSM να σώσει τον κόσμο.

Ενα αξεσουάρ που δεν έχω δει ως τώρα σε κανένα dungeon θα ήταν μια ντουζιέρα στην είσοδο για να ξεπλένεται κανείς από αυτήν (και άλλες, παρόμοιες) προκαταλήψεις.

Εχω δει σε κάποια dungeons να γράφει πάνω από την είσοδο all hope abandon ye, who enter here, τους αξεπέραστους στίχους του Δάντη (του Ιταλού, και όχι της Ναταλίας, της Γερμανού..) αλλά νομίζω το γράφει χαριτολογώντας ή για να μειώσει τις απαιτήσεις που θα έχεις από τον μπάρμαν να σε σερβίρει εγκαίρως.

Δεν μπορούμε να περιμένουμε από τον καθένα που θα ασχοληθεί με το BDSM να εγκαταλείψει αυτήν την πεποίθηση, ότι είναι μια σχέση και άρα ως τέτοια περιέχει δούναι και λαβείν. Γιατί μας είναι περασμένο με black & decker στο κεφάλι ότι οι σχέσεις είναι δούναι και λαβείν!

Αλλά στο βάθος των σχέσεων που περιγράφεις, M/s και μάλιστα TPE, πιστεύω (δεν έχω εμπειρία σε ΤΡΕ) πως κάπως έτσι πρέπει να είναι. Γυμνές από επενδύσεις, απαιτήσεις και προσδοκίες (άρα και ενοχές...).

Γι αυτό και θα ισχυριστώ, ως συνήθως, ότι οποιανού η ανάγκη για τέτοιο βάθος σχέσης δεν είναι ασφυκτική, οφείλει να την αποφεύγει και να κάνει τις ωραίες του "διαστροφές" όμορφα και καλά, ενημερώνοντας και τους εμπλεκόμενους μέχρι πού ενδιαφέρεται να ασχοληθεί και ποιόν ρόλο θέλει να έχει (το εφαρμόζω κι ο ίδιος τα τελευταία χρόνια).

Ως προς το ψυχο-συναισθηματικό κομμάτι, καταλαβαίνω τί λες. Αλλά δεν θα κουραστώ να το φωνάζω:

ουδεμία σχέση έχει το BDSM με την ψυχοσυναισθηματική επαφή που τυχόν υπάρχει μεταξύ των εμπλεκομένων. Ούτε την επιτείνει, ούτε την ακυρώνει. Μπορεί να υπάρχει παράλληλα με το BDSM ψυχοσυναισθηματική επαφή, ακόμη και "έρως", αλλά μπορεί και να μην υπάρχει

Οσο περνάει από τα πλήκτρα μου, δεν θα αφήσω το BDSM να σηκώνει τις αμαρτίες του "έρωτα", για να μην γίνω κακεντρεχής και πω "δεν θα αφήσω κανέναν να κρύψει πίσω από το BDSM την ανικανότητα συναισθηματικής διαχείρισής του". Οχι επειδή είμαι αποφασισμένος να υπερασπιστώ το BDSM μέχρι θανάτου, αλλά γιατί τρελλαίνομαι για θεραπεία-σοκ: όσες πιο πολλές προβολικές άμυνες στερείς από τον άλλον, τόσο γρηγορότερα συνέρχεται (πασιφανές ότι καμμία υποτακτική δεν με συμπάθησε τους πρώτους τρεις μήνες...)

Ειδικότερα για το θέμα του πώς χειρίζεται την ευθύνη του χωρισμού το μέλος της σχέσης που είναι Κυρίαρχο και την πιθανή συντριβή του άλλου μέλους που τόσα έχει "δώσει", θα κουράσω με ένα παράδειγμα:

Γυναίκα καριέρας 38 ετών, με Nissan Micra, καστανή, ανοιχτή λεκάνη αλλά μπράτσα που δεν κρεμάνε, κόκκινες ανταύγειες (περσινές) και αλυσιδίτσα στο πόδι (φετεινή) βρίσκεται σε αδιέξοδο γάμο με 2 παιδιά γύρω στα 16. Αποφασίζει ότι αργοπεθαίνει ζωντανή και αναζητά τον μποέμ συμφοιτητή της που έχει να τον δει δεκαοκτώ χρόνια, από τότε που γαμιόντουσαν ασύστολα σε ξενοδοχεία της οδού Αθηνάς, παρά τα λεφτά τους, πάνω σε ανάτυπα Μπρεχτ.

"Αναζωπυρώνεται" ο παθιασμένος έρωτάς τους, σε ένα χρόνο εγκαταλείπει σύζυγο, καριέρα και παιδιά, ζαλώνεται το κοινωνικό ανάθεμα (ο πατέρας της παθαίνει έμφραγμα και αρνείται να την δεχτεί στο νοσοκομείο και στα παιδιά της που είναι απέξω ο μπαμπάς τους τούς έχει πει να την λένε "η πουτάνα") και ακολουθεί τον μποέμ πρώην συμφοιτητή σε ολοήμερα γαμήσια (ταντρο-πρωκτικό σεξ, με τ' αλάτια) στην παραλία της Γαύδου, τρώγοντας γαύρο και διαβάζοντας τα βράδια Προυντόν με αναπτήρα.

Εξι μήνες και κάμποσα νησιά αργότερα, ο μποέμ πρώην συμφοιτητής ερωτεύεται Ιταλίδα μοναχό στη βροχερή Ερμούπολη (ή Βρετανό λοστρόμο, λένε οι φήμες) και την εγκαταλείπει. Το αποχαιρετιστήριο επιχείρημά του ήταν ότι, ακριβώς όπως και εκείνη, έχει και αυτός δικαίωμα να διεκδικήσει τη ζωή του.

Πώς λες να νιώθει αυτή η γυναίκα; Τι είχε και δεν του το έδωσε; Εχεις δει άνθρωπο σε τέτοια κατάσταση; Διαφέρει σε τίποτα από σκουπίδι; Κι όμως, δεν έχει πέσει ούτε ένα σκαμπιλάκι. Δεν έχει χρησιμοποιηθεί ούτε μισό μέτρο σπάγκος, δεν έχει γίνει καμμία δήλωση ανάληψης ή μεταφοράς ευθύνης... Ολα υπο-νοήθηκαν... Μέσα σε έναν άκρατο συναισθηματισμό...

Ξέρεις σε πόσους ανθρώπους στο Δυτικό κόσμο θα συμβούν τα παραπάνω σήμερα; Σε χιλιάδες, υποψιάζομαι, και είναι ανεξαρτήτως φύλου, προφανώς, το παράδειγμα. Μια σειρά από (κωμικο)τραγικές παρεξηγήσεις που βαφτίστηκαν "έρωτες ζωής".

Τί σχέση έχουν όλα αυτά με το BDSM;; Αυτό σου λέω και γω - καμμία! Γιατί τα μπερδεύεις;

Τί θα πει "δίνω"; Μπορούμε να το μετρήσουμε αυτό για να βγάλουμε λυπητερή; Πόσο μπορεί να δώσει κανείς; Αν πιάσω τις γυναίκες, που τις ξέρω (λίγο) καλύτερα, δεν βγάζεις άκρη..

Αλληνής το κορυφαίο ταμπού / δώσιμο είναι να κάνει σεξ με την μάνα της να βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο, στο πατρικό της και να καταφέρει να τελειώσει (αυτή, όχι η μάνα της). Αλληνής, είναι το πρωκτικό σεξ με δεμένα μάτια και να σε ακούσει να έχεις μπει από την μπαλκονόπορτα. Αλληνής το ταμπού είναι να σε γνωρίσει στον αδερφό της μάνας της για να σε εγκρίνει, γιατί είναι κρυφο-ερωτευμένη μαζί του από τα 15. (Αντίστοιχα θα μπορούσα να γράψω και για τους άντρες). Δε βγάζουμε άκρη, σου λέω. Θα αρχίσουμε πάλι τα "εγώ για σένανε μπορώ...".

Κι αν θες να μετράς το "δώσιμο", σε ξαναρωτώ, after all is said and done, όταν δηλ. θα έχουν ξεπεραστεί τα όποια ταμπού και θα έχουν γίνει όλα τα δωσίματα, ποιός από τους δύο χρωστάει σε ποιόν;

Αν σταματήσουμε να μετράμε τις σχέσεις μας με τους άλλους με μονάδα μέτρησης τη "θυσία" (είτε υπέρ μας, είτε εναντίον μας) ίσως μπορέσουμε να κάνουμε BDSM. Για να μη σου πώ, ίσως μπορέσουμε να κάνουμε σχέσεις.

Dream

ΥΓ. Το παράδειγμα, δυστυχώς, είναι αληθινό. Η κυρία αυτή, σήμερα, νοσηλεύεται. Αυτό λέει κάτι για την ευθύνη. Οχι για το BDSM.

----------------------
"Έδωσα τα πάντα, για σένανε μαντάμ, και τώρα je suis bossu de clos de Notre Dame" - Ημίσκουμπρες