Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

το έχεις ζήσει εσύ αυτό όλο το σενάριο?

 

Η λογική είναι υπέροχο εργαλείο αν γνωρίζεις πέρα από τα πλεονεκτήματα του και τους περιορισμούς του όπως επίσης και το να γνωρίζεις πως να μεταφράσεις λογικά το συναίσθημα και όχι να τα διαχωριζεις σε παράλογο και μη παράλογο.

Για να έρθει η ισορροπία σε κάτι νέο στη ζωη σου μπορεί μέσα σου να διαμορφωθούν ένα σωρό σκέψεις και συναισθηματα που να μοιάζουν παράλογες. Είναι διαφορετικό το να κατανοείς κάτι με τη λογική σου και διαφορετικό το να γίνει αποδεκτό, ευχάριστο, χρήσιμο μέσα σου. Αυτό δεν δίνει άλλοθι για εντελώς εκτός πλαισίου παράλογες συμπεριφορές (σημαντικο) αλλά το πώς επεξεργάζεσαι και πως "περπατάς την διαδρομή" συνήθως δεν είναι γραμμική πορεία. Και τις αντιστάσεις σου θα βγάλεις και σε αδιέξοδους προβληματισμούς μπορεί να μπεις, όλα στο παιχνίδι ειναι μέχρι τα πράγματα να γίνουν καθαρά μέσα σου και να βρεις την ισορροπία και την ηρεμία. Αν φαντάζεσαι πως πρέπει να είναι αλλιώς προετοιμάζεις τον εαυτό σου για μεγαλύτερες απογοητεύσεις από αυτές που θα αντιμετωπίσεις κατά τη διαδικασία.

Και όλο αυτό πάλι λογικό είναι γιατί οι αλλαγές δεν έρχονται επειδή απλά καταλάβαμε κάτι ως σωστό (αυτό είναι το εύκολο κομμάτι) ή αποφασίσαμε ότι έτσι πρέπει να είναι από εδώ και πέρα. Δηλαδή το σκεπτικο δεν μπορεί να περιορίζεται στο θέλω να φτάσω από το Α σημείο στο Β και ότι θέλει έτσι αόριστα μια προσπάθεια και αυτό έχει λογική άρα ωραια. Τι προσπάθεια; Δεν είναι ένα τασκ τύπου να ξυπνάς κάθε μέρα 7 το πρωί που απλά χρειάζεται να βάζεις ξυπνητήρι και να ανοίγεις τα μάτια σου στις 7 και να σηκώνεσαι, εδώ μιλάμε για αναπροσδιορισμο σκεπτικού χρόνων, στο πως αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου, σε ανασφάλειες, στο τι σημαίνει θεση σε αυτές τις καταστάσεις, σε χίλια δυο.

Προετοιμάσου για μάχη. Ο παλιός σου εαυτός θα παλέψει να παραμείνει στην ασφάλεια του οικείου και θα φέρει πολύ ωραία επιχειρήματα και συναισθήματα μαζί του που δεν θα μπορείς να εξηγήσεις και που σε συνδυασμό θα φέρουν σκέψεις που θα μοιάζουν λογικές. Για παραδειγμα μπορεί η ανάγκη σου να παραμείνεις ίδια να σε κάνει να θυμώσεις με τον Κ σου επειδή θα τον θεωρήσεις αίτιο της δυσθυμιας σου, να αρχίσεις να τον αμφισβητείς. Το να τον αμφισβητείς είναι παράλογο, δεν θα σου αρέσει, θα σου χαλάει μια άλλη ισορροπία που την έχεις ανάγκη αλλα η αιτία της αμφισβητισης στην δεδομένη χρονική στιγμή έχει μια λογική εξηγηση. Δεν θα είναι επειδή λογικά θεωρείς ότι δεν έχει δίκιο αλλά επειδή ασυνείδητα θέλεις να αντισταθείς στην αλλαγή. Δεν είναι σωστά ή λαθος όλα αυτά, ανθρώπινα είναι.

Αν καταφέρεις όμως σιγά σιγά να τα ξεπεράσεις θα βρεις την ποθητή ηρεμία και μαζί με αυτή θα μπορείς να είσαι χρήσιμη στον Κ σου.
Ο Κ μέσα σε όλο αυτό νομίζω πρέπει μόνο να σου εξηγεί καλά κάποια πράγματα και να είναι σταθερός στα ζητούμενα του έτσι ώστε να μην ξεφεύγεις από τον στόχο αλλά και να κινείσαι συνειδητά προς αυτόν. Το ντάντεμα μπορεί να δημιουργήσει ανασταλτικα αποτελέσματα στην διαδικασία.


(Γραφω στον δεύτερο ενικό αλλά δεν αναφέρομαι συγκεκριμένα σε εσένα, τα γράφω γενικά)

 

να μην ξεχνατε ότι πανω από όλα , κανουμε ότι κανουμε διοτι το θελουμε και μας δινει ευχαριστηση περισσοτερο από οποιαδήποτε άλλη μας επιλογή. Κάθε επιλογή εχει συνεποιες που κανεις άλλος εκτος από τον εαυτο μας δεν μπορει να αξιολογισει το κοστος τους . Πιο συγκεκριμενα με το θεμα του νηματος , η αποψη μου είναι πως θα ηταν αδυνατο να δουμε φιλοσοφικα ένα θεμα που διαφοροποιείται σε κάθε σχεση αλλα και σε κάθε χρονικη στιγμη ακομη και της ιδιας της σχεσης . Το bdsm και ο φετιχισμος , είναι ανθρωπινη απολαυση και η λεξη "ανθρωπος" περιλαμβανει σεβασμο , ειλικρινια και επικοινωνια . Ο Κυριαρχικος ρολος δεν κινδυνευει από το να είναι ανθρώπινος και πιστευω πως όταν βασιζεται στην εξαπατηση και το αναληθες , τοτε αντιστρέφονται οι αρχες και κατανταει σκλαβος στο ιδιο του το ψεμμα. οσο για τον/την παραπονιαρη υποτακτικο , shut the fuck up και γραψε ένα βιβλιο με τα παραπονα σου αφου ολοι ξερουμε ότι θα μεινεις και θα πεις και ένα τραγουδι . Αν θελεις αγαλμα , ψάχνουνε για ηρωες στην Συρια και αλλα πεδια μαχων ... (σημερα είμαι κακος διοτι μου καηκε ο κιμας από το παστιτσιο και δυο μερες θα τρωω και θα μυριζει καμένο) .

 

Στο προηγούμενο πόστ μου στόχος μου είναι να εξηγήσω το σκεπτικό μου πίσω από την δική μου χρήση της λέξης κι όχι να βάλω κάποιον στο "σωστό δρόμο",νομίζω ήταν εμφανές αυτό.

Δεν ήταν σενάριο ή εμπειρία,ήταν σκέψεις πάνω στους προβληματισμούς του νήματος απλώς 

 

αυτό πάλι από που προκύπτει? λαϊκή σοφία?

 

Βρίσκει τι είναι αυτό που γεννάει ανασφάλεια στην/στον υπό και δουλεύει σε αυτό. Αν πραγματικά τον ενδιαφέρει η επιτυχής κατάληξη θα πρέπει να εργασθεί, όσο απαιτείται για αυτό.

 

Σκέψη μου πάλι με βάση την δική μου λογική

 

@vussinada

Έχεις καταλήξει ότι η δυσκολία και το ζορισμα, προέρχεται από τη σκέψη του τριτοδευτερου και της προσπάθειας για να κερδιθει η αποκλειστικότητα. Οκ δεν λέω, αυτό "ακούγεται", διότι είναι μια εύκολη γενίκευση και ησυχάζουμε κιόλας.

Έχεις καταλήξει ότι η ζήλια είναι μια, ενώ υπάρχουν τόσες και τόσες.
Η βανιλοτσουλιστικη που ψάχνει κινητά, κάνει σκηνές, φωνάζει σαν υστερική.

Το ζορισμα, η δυσκολία, και ως εκεί.

Και κάμποσες ακόμη. Για βδσμικη ζήλια δεν ξέρω. Δεν έχω ακούσει. Και στο βδσμ υπάρχει βανιλοτσουλισμος, αλλά δεν με αφορά εν προκειμένω.

Εξήγησα στα προηγούμενα ποστ, ότι δεν είναι θέμα αποκλειστικότητας, δεν είναι θέμα ζηλιας. Είναι θέμα απόφασης ότι ακολουθεί χωρίς να το νοιάζει. Ότι με ο,τι άλλο και να ασχολείται ο αφέντης, δεν θα μείνει μονο το υ. Ότι δεν έχει τίποτε να φοβάται, ότι ένα σωρό πράγματα.

Η συνειδητοποίηση του ανήκειν δεν έρχεται αφ εαυτού μας. Είναι αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης και χρειάζεται να διανυθεί απόσταση.

Ξαναλέω, οι αιτίες ζορισματος και δυσκολίας, είναι πολυπαραγοντικες.

Το να αφήσεις πίσω σου διάφορες βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις, φόβους, κτλ, ειναι διαδικασία. Όχι ατομική, λέω εγώ.

Η λογική σκέψη βοηθάει στην διαχείριση πολλές φορές. Πολλές φορές δημιουργεί και απίστευτα ζητήματα.

Εγώ ένα πράγμα ξέρω. Κακό δεν είναι να ζοριζεται ή να δυσκολευεται η σκλάβα, αρκεί να το επικοινωνεί και να μην κάνει δικά της "λογικά σενάρια". Ο αφέντης θα βρει τροπο να διαχειριστεί τις δυσκολίες της σκλάβας του ή να της δείξει πως να απεμπλακεί από αυτό.

 

ναι, αλλά κάνεις γενικά assumptions που πλέουν μεταξύ ενοχικότητας, χριστομάθειας, λαικής σοφίας, και χαζομάρας... αν δεν καταλαβαίνεις γιατί πες μου... παρόλα αυτά δεν είναι κακό αυτό γιατί έτσι είναι οι περισσότεροι, ακόμα και κάτι λιμπερίνοι κλπ, whatever that means τελικά...

το καλό είναι οτι όταν σου τύχει η φάση αυτή, η λογική σου θα πάει περίπατο... ευτυχώς...

btw, για κάποιο λόγο, εδώ στο φόρουμ, η λέξη 'συνειδητοποιηση' έχει καταντήσει να σημαίνει 'έχω μια χαζοθεωρία έτοιμη'. δεν είναι αυτό. η συνηδητοποηση, και όλες αυτές οι βαρύγδουπες λέξεις περνάνε μέσα απ την εμπειρία.

ηρθε η μακαρονάδα μου. bye...

 

Ευχαρίστως να σου εξηγήσω, μόλις βρω τον χρόνο. Όσον αφορά το τι σκοπό είχες, δεν θα μπορούσα να τον γνωρίζω, οπότε απάντησα σ αυτά που έγραψες και όχι σ αυτά που σκόπευες.  

 

@subwhat
Ένα παράδειγμα δεν μπορεί να θεωρηθεί ως "κατάληξη".Δεν γράφτηκε για να δείξει ότι αυτό είναι το ζόρι αλλά ως ένα παράδειγμα δυσκολίας επειδή αυτό "ακούγεται" όντως,κι αυτό ήταν εύκαιρο να πιάσω.Είναι αδύνατον να συμπεριλάβω όλες τις πιθανές δυσκολίες που βγαίνουν από αυτό,δεν θα είχε και νόημα να το κάνω,δεν είναι αυτός ο σκοπός του νήματος...

Η ζήλια όντως είναι μία άλλο το ότι εκφράζεται με πολλούς τρόπους,όπως και να τους ονομάζεις αυτούς... 

Η συνειδητοποίηση γενικώς του ανήκειν με την συνειδητοποίηση της συγκεκριμένης επιλογής που συζητάμε δηλαδή της επιλογής πολυαμορους κ,είναι εμφανώς διαφορετικά μεταξύ τους...

Με όλα τα υπόλοιπα συμφωνώ απόλυτα.Ήδη έχω εκφράσει νωρίτερα σε άλλη μου απάντηση ότι η λογική μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να φέρει καλό αποτέλεσμα όπως και άνετα μπορεί να στραφεί και εναντίον,φέρνοντας άσχημο αποτέλεσμα.

Είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις κι εμένα με ενδιέφερε να δείξω την μία όψη ανεξαρτήτως αν έχει και την άσχημη γιατί θεωρώ ότι εκείνη πιθανόν να μπορεί να βοηθήσει στο θέμα που συζητάμε καθώς μέσω της λογικής συμβαίνει κάποιες φορές να αποβάλεις ισχυρά αρνητικά συναισθήματα και να έρθουν πιο ψύχραιμες σκέψεις.

 

Η εμπειρία μπορεί να δώσει το έναυσμα για να ξεκινήσει η συνειδητοποίηση που κατά τη γνώμη μου είναι προσωπική διαδικασία.
Η εμπειρία από μόνη της είναι ένα ακατέργαστο διαμάντι,θέλει κάποια επεξεργασία για να φέρει κάποιο αποτέλεσμα,δεν προσφέρει την συνειδητοποίηση στο πιάτο,εκτός κι αν είναι πολύ μικρής σημασίας καθημερινά "βιώματα" τύπου "έχασα το κινητό μου που ήταν σε αθόρυβη λειτουργία και δε μπορούσα ούτε να το καλέσω για να με βοηθήσω να το βρώ...έτσι όταν τελικώς το βρήκα συνειδητοποίησα ότι είναι καλό να έχω τον ήχο κλήσης ενεργοποιημένο για να με διευκολύνω,αν ποτέ συμβεί το ίδιο".Αυτά είναι καθημερινά μικροπράγματα,που μπορούν να δώσουν το κατάλληλο μήνυμα άμεσα κι αναίμακτα.
Οι εμπειρίες ζωής,είναι πιο σύνθετες γιατί αγγίζουν θέματα που πολλές φορές είναι δύσκολο να τα αντιληφθείς και να τα κατανοήσεις με το που γίνεται η πράξη.

Προσωπικά ο λόγος που επιμένω πολύ στην συνειδητοποίηση είναι γιατί γνωρίζω πόσο βλαβερή μπορεί να είναι η έλλειψή της.Είναι καλό να υπάρχει πριν απ' την εμπειρία γιατί βοηθά στο να εισαι πιο δεκτικός απέναντι στα δεδομένα που φέρνει,και λιγότερο εχθρικός απέναντι στον εαυτό σου.Είναι η αρχή μιας επεξεργασίας που σκέφτομαι ότι αν συνοδεύεται και με εμπειρία με συχνή τριβή μπορεί σιγά-σιγά να φέρει και την αποδοχή.

Εκφράζω σκέψεις κι όχι θεωρίες ή λαϊκές σοφιστίες όπως προείπα κι αγνοήθηκε.
Το αν αυτές είναι χαζές ή όχι και το πως και από που και γιατί υποτίθεται ότι υπάρχουν/εκφράζονται έχει να κάνει με την κρίση και τις υποθέσεις του καθενός και προσωπικά δεν στέκομαι σε αυτό το κομμάτι,με ενδιαφέρει μόνο να μοιράζομαι σκέψεις μου και να διαβάσω σκέψεις άλλων και ήδη έχω πάρει αρκετά πράγματα από αυτό μέχρι τώρα