Ο σκηνοθέτης μέσα τους: ερωτικές φαντασιώσεις

Προσωπικα,θα προτιμουσα μια συνεργασια των Lynch και Aronofski,ισως και με μια μικρη δοση Tim Burton.Ταξιδια και φαντασιωσεις του μυαλου,μπλεγμενα μεσα σε ενα σκοτεινο,γοτθικο σκηνικο,εκει οπου η πραγματικοτητα μπερδευεται με μια αλλοκοτη παρανοια και σε κανει να θελεις να τιναξεις τα μυαλα σου στον αερα.Μαλλον μιλαμε για film-nouar,με καποιες ευστοχες πινελιες χρωματος.
Ισως κατι βασισμενο σε μια ταινια,που ειχε στοιχιωσει για χρονια τις σκεψεις μου και με εκανε να αναρωτιεμαι πολλα για το ανθρωπινο μυαλο και τα παιχνιδια του υποσυνειδητου,στην ταινια "Ανδαλουσιανος Σκυλος"Bunuel-Dali

 

Μα πόσο επικοινωνούμε MindMaster!

Το κεντρικό θέμα που με απασχολεί είναι ο παραλογισμός και η αντιστροφή των εδραιωμένων αξιών, το οποίο δεν θα μπορούσε να αναδειχθεί χωρίς τη βαθιά σκιαγράφηση της προϊστορίας των ηρώων. Το είδος ακροβατεί ανάμεσα στο theatre de l' absurde και τον σκληρό ρεαλισμό. Η σκηνοθεσία ακολουθεί τους κανόνες του δόγματος 95. Η πλοκή εξαρτάται κυρίως από διαλόγους ή μονολόγους οι οποίοι δυναμιτίζουν τα θρησκευτικά κατάλοιπα του ορθολογιστή θεατή, προκαλώντας έτσι μια συναισθηματική έκρηξη που κορυφώνεται στο τέλος του φιλμ, όπου παρουσιάζεται και το μοναδικό οπτικό εφφέ, αυτό της χρήσης φωτισμού με διακοπτόμενες εναλλαγές βραχείας διάρκειας.  

 

Απάντηση: Re: Ο σκηνοθέτης μέσα τους: ερωτικές φαντασιώσεις

Δεν ξέρω, αγαπητή μου, περί του κατά πόσον όντως επικοινωνούμε, διότι έχω την αίσθηση ότι με δουλεύεις κομματάκι ψιλό γαζί...  

Επαναλαμβάνω πάντως ότι όπως νομίζω πως εξήγησα διά της παραβολής με τον κόκκορα του Αρκά, αρκούντως,
η ύπαρξη βάθους στους χαρακτήρες και στις καταστάσεις είναι απολύτως απαραίτητη γιά να μπορέσει να επικοινωνήσει το πουλί μου, με το κεφάλι μου...  

 

Re: Απάντηση: Re: Ο σκηνοθέτης μέσα τους: ερωτικές φαντασιώσεις

Όχι, το εννοούσα και το παράδειγμα με τον κόκκορα μου φάνηκε εξαιρετικό!  

 

Όσο προχωράει το νήμα, τόσο χειροτερεύει το πράγμα.

Και τώρα η φαντασία μου κάθεται στη γωνίτσα της και παίζει με το κουρελάκι της, ρίχνοντας κλεφτές ματιές πότε στις άλλες φαντασίες που παίζουν με Άξιον Μαν, Μπάρμπι και Πλέι Στέισιον, και πότε στο ντουλάπι όπου φυλάω τα χάπια.

 

Απάντηση: Ο σκηνοθέτης μέσα τους: ερωτικές φαντασιώσεις

ΟΚ τότε, ευχαριστώ γιά τη διευκρίνιση.

Η αλήθεια είναι ότι συχνότερα χρησιμοποιώ παραδείγματα από τη Mafalda, αλλά εν προκειμένω κάτι τέτοιο θα ήταν ίσως κόντρα με το θέμα,
και αναμφίβολα θα αντέβαινε στους κανόνες του φόρουμ...  

Αντί να κάθεσαι να γρινιάζεις με το κουρέλι σου και να μας κουρελιάζεις τα νεύρα, στείλε πέντε βασικά στοιχεία, και σου φτιάχνω εγώ μερικά σενάρια, νά 'χεις να πορεύεσαι.
Είσαι και κολλητός, μην ανησυχείς, δεν θα σε χρεώσω πολύ...  

Edit: Τώρα που το ξανασκέφτομαι, στείλε τέσσερα στοιχεία, δεν χρειάζονται πέντε. Το ένα το ξέρω ήδη: Είναι η περίφημη ελιά, στον κήπο σου...  

 

Ορίστε και εσύ θέτεις τον νιτσεϊκό προβληματισμό περί της αισθητικής ως ηθική της εποχής. (Καλά, οι τσόντες που βλέπεις το κάνουνε, αλλά μην μας πεις ότι δεν έχεις καλλιτεχνικές επιρροές).

Και ψεύτης και κρυφοκουλτουριάρης!

 

Διαμαρτύρομαι, κυρίες και κύριοι, διαμαρτύρομαι! Από πότε η πορνογραφία έχει θέση φαντασίωσης; Ρωτώ!

@ΜΜ, άσε μου αρκούν και τα κόμιξ σου!  

 

Ωραιο νημα.

Στις φαντασιωσεις μου, μεγαλυτερη σημασια εχει η ατμοσφαιρα. Ο χωρος, τα ρουχα, το φως. Δεν θα επελεγα ομως καποιον απο τους αγαπημενους μου σκηνοθετες να μου σκηνοθετησουν την φαντασιωση, γιατι συνηθως τα σημεια σε ταινιες που με διεγειρουν και γινονται εμπνευση για δικες μου φαντασιωσεις ειναι random και συνηθως απο αγνωστους σε εμενα σκηνοθετες που η δουλεια τους στο συνολο της μου ειναι αδιαφορη.

Παντως, εχω παρατηρησει πως εχω εντονη ταση να ξεχωριζω μια σκηνη απο καποια ταινια που με διεγειρει, και να την καταχορω ασυναισθητα σε καποιο ντουλαπακι του μυαλου μου. Οταν θα ερθει η ωρα να φαντασιωθω κατι, θα συμπληρωσουν την φαντασιωση μου εικονες, εκφρασεις, λεξεις απο την ταινια και πολυ συχνα η φαντασιωση θα καταληξει ενα ποτ πουρι ταινιων και δικων μου βιωματων. Το αστειο ειναι πως ταινιες που μπορει να βρω τραγικες (βλ. Da Vinci Code) εχουν μια σκηνη που με ιντριγκαρει φοβερα (σχεδον εμμονικα) και θα σταθει θεμελιο για να χτισω πανω της πολλες, πολλες φαντασιωσεις.

Παντως, η σκηνοθεσια των φαντασιωσεων μου ειναι πολυ "αργη". Λειτουργω γενικως με εικονες, οποτε θελω να απολαμβανω το καθε "frame" της ταινιας/φαντασιωσης σχεδον σαν να 'ταν στατικη φωτογραφια.

Η μαλακια παντως ειναι, πως οταν πραγματοποιω καποια απο αυτες τις φαντασιωσεις συνηθως στα πλαισια role play, σπανια ο αλλος ανταποκρινεται στον ρολο του οπως τον εχω φανταστει εγω. Τις περισσοτερες φορες ευχομαι σιωπηλα να πει την σωστη ατακα, η να παρει την σωστη αποφαση αλλα δεν το κανει. Εχουν υπαρξει ομως και μερικες φορες που εχω εκπλαγει ευχαριστα γιατι ο αλλος εκανε κατι που δεν ειχα σκεφτει και ειναι ακομα καλυτερο, η κανει ακριβως αυτο που ειχα σκεφτει.

Γενικα, δεν γουσταρω τις τσοντες, οποτε αν θελω να εμπνευστω, πολυ περισσοτερο θα βοηθουσε να ξαναδω καποια σκηνη απο κανονικη ταινια που βρηκα σεξουλικα ενδιαφερουσα. Μια απο τις μοναδικες τσοντες που ειχα βρει ενδιαφερουσα, ηταν μια που ειχα τσιμπησει με ενα φιλο απο stand στην Ομονοια και επαθα πλακα, γιατι ειχε ακριβως την ατμοσφαιρα και καποιες σκηνες απο ενα απο τα αγαπημενα μου ειδη φαντασιωσεων. Ειχε κατι απο Λυντς. Εψαξα να βρω καποιο βιντεο, αλλα δεν βρηκα τιποτα, οποτε παραθετω μερικες εικονες.

 

 

 

 

Και παμε στα πιο mainstream τωρα.

 

ερωτικές σκηνές, εικόνες, μάλλον περισσότερο μυθικές ,ανθρώπινα κορμία ημίγυμνα που προσπαθούν να μιμηθούν μυθικά πλάσματα

άντρες με παντελόνια από τραγιά και κοθόρνια να μοιάζουν με κότσια αιγών, να περιφέρονται και συμπεριφέρονται σαν μεθυσμένοι σάτυροι γελώντας δυνατά και κάνωντας χυδαίες χειρονομίες..

γυναίκες με φτερά στα χέρια, σκληρά εφαρμοστά παντελόνια και μάσκες στο πρόσωπο να έρχοντε από πάνω σου και να σε αποπλανούν προσφέρωντας το κορμί τους και το γαργαλιστικό χάδι τους..

άντρες με "ακρωτηριασμένα" τα άκρα από πέτσινους σάκους και καλυμένα κεφάλια από το ίδιο υλικό ,μόνο η γλώσσα τους να βγαίνει ,με δυσκολία να περιφέρονται και να γλύφουν..

γυναίκες που έχουν το κορμί τους καλυμένο με μαλακό δέρμα, ξυπόλητες και στα χέρια γαμψά νύχια, να σε πατάνε με τα μαλακά πόδια τους και μόλις χαλαρώνεις να σε γρατσουνάνε..

όλοι σχεδόν σιωπηλοί να εκτελούν με ένα μυσταγωγικό ρυθμό μέσα σε ένα ημιυπόγειο που ο ήλιος του μεσημεριού ίσα που φθάνει ανάμεσα από γρέλια και χαραμάδες και οι απότομες κραυγές ηδονής να χάνοντε μέσα σε ένα θόρυβο από κόρνες, αμάξια και φωνές περαστικών που αγνοούν ότι κάπου γύρω κάποιοι ταξιδεύουν σε αλλόκοτες ηδονές ...

μέσα από την ένταση και τη ζέστη όλοι ιδρωμένοι να αναβλύζουν μυρωδιές ιδρώτα και ερωτικών υγρών και στο παράθυρο ένα κοπρόσκυλο να προσπαθεί να καταλάβει τι είναι αυτό που μυρίζει μέχρι να αποπροσανατολισθεί από κάποιο πεταμένο μεζεδάκι ...



τι κρίμα που δεν έχω μνήμη μα ούτε γνωρίζω από σκηνοθέτες για να πω με ποιόν θα μπορούσα να συνεργαστώ για να μου εστιάζει όπως έγραψα ...

 

Υπερπαραγωγη....κατι σε στυλ κλεοπατρα...εξωτερικα γυρισματα με πανακριβα σκηνηκα,αθανατε caligula.Ενας προπολογισμος ικανος να φαλυριση ενα ολοκληρο στουτιο στιλ Paramaunt.Φωτισμος Athens 2004,ειδικα εφε Star wars.Ελπιζω να καταλαβατε.  Μεχρι τοτε θα βολευτω με ταινιες τις Maria beattys --bleuproductions.com καλουτσικες ειναι και αυτες.

 

Απάντηση: Re: Ο σκηνοθέτης μέσα τους: ερωτικές φαντασιώσεις

Μελετώ και αναμένω.
Αναμένω και απορώ.
Απορώ και παίρνω επιτέλους θέση.
Δεν ξέρω ποιοί ακριβώς συνειρμοί σε οδηγούν να προσπαθήσεις να ερμηνεύσεις
το κεφάλαιο Φαντασίωση με κινηματογραφικούς όρους, υπάρχουν κι΄άλλες τέχνες
που εφάπτονται εκφραστικά με τη σεξουαλικότητα, ζωγραφική, μουσική, ακόμα και γλυπτική.
Φαντάζομαι πως κίνηση, εικόνα, φως, ήχος σε εκφράζουν καλύτερα. Μαζί σου.
Απορώ όμως γιατί ξεκινάς από τη μέση,
"το στόρυ που επινοούμε ή ανακαλούμε με παραλλαγές προκειμένου
να προκαλέσουμε ή να υποβοηθήσουμε τη σεξουαλική διέγερση
που λαμβάνει χώρα κατά μόνας και συνήθως οδηγεί σε αυνανισμό μετά οργασμού."
και όχι από την αρχή.

Δεχόμαστε πως το ζητούμενο είναι η καύλα και ο οργασμός.
Συμφωνούμε οτι πρέπει να το περπατήσουμε μέχρις εκεί.
Απλά, ξεκάθαρα ερωτήματα.
Γιατί Με φτιάχνει το χ και οχι το ψ;
Ποιός παίζει ή δεν παίζει συχνά στις φαντασιώσεις Μου και γιατί;
Τι δηλώνουν ή υποδηλώνουν "σκηνικά, κοστούμια, φωτισμοί" και άλλα;

Εντάξει, ο Γούντυ Άλεν κατάφερε να θησαυρίσει από τις ψυχώσεις του
και ο Λίντς να βρει χρηματοδότες για τις διαστροφές του.
Μαγκιά και των δυό τους!
Ο Μήτσος κι η Μαρία όμως τι κάνουν, πως το κάνουν, γιατί το κάνουν;
Να το δούμε κι' απ' αυτήν την πλευρά;

Ας το πάρουμε σαν το παλιό ανέκδοτο με τις 2 περιπτώσεις.
Λοιπόν, υπάρχουν 2 περιπτώσεις:
Ή παίζω στη φαντασίωση Μου ή είμαι απών.
Αν είμαι απών υπάρχει θέμα.
Αν παίζω υπάρχουν 2 περιπτώσεις:
Ή κάνω πάνω-κάτω ο,τι και στην πραγματικότητα με ελαφρές παραλλαγές
ή ξεσαλώνω.
Αν κάνω "παραλλαγές στο ίδιο θέμα" έχουμε πρόβλημα.
Αν ξεσαλώνω υπάρχουν 2 περιπτώσεις:
Ή ξεσαλώνω σαν τον Πόντιο του άλλου ανέκδοτου
(-πως αναγνωρίζεται ένας Πόντιος σε μία παρτούζα;
-Είναι ο μόνος που γαμάει τη γυναίκα του!),
ή ξεσαλώνω με το(τα) αντικείμενο(α) του πόθου Μου.
Αν ζήλωσα τον Πόντιο πάω κατευθείαν γιά το ντιβάνι με το ανάκλιντρο.
Αν την έχω δει πλατύτερα υπάρχουν πάλι δύο περιπτώσεις:
Ή φαντασιώνομαι αυτό που θα μπορούσα να έχω αλλά δεν μπορώ να φέρω βόλτα,
ή φαντασιώνομαι αυτό που θα΄θελα να φέρω βόλτα αλλά δεν έχω.
Στην πρώτη περίπτωση η κατάσταση είναι μείζονος σημασίας.
Στη δεύτερη, αρχίζει η βεντάλια να ανοίγει ξανά...

Ηθικό δίδαγμα:

Δεν το ψάχνουμε κάπως έτσι
για να δούμε το τι και το πως αυτού που "αν πετύχει,
τύφλα να΄χει το γαμήσι;"

Υ.Γ. 1. Ο Ούμπέρτο Έκο έχει δηλώσει κατά του πορνό με το επιχείρημα
ότι μας κάνει να συγκρίνουμε μοιραία τις πορνοστάρ με τις συζύγους μας
οπότε και υποτιμούμε τις δεύτερες.
Ελέγχονται ως βάσιμες οι φήμες ότι πάσχει από μικροφαλία.

Υ.Γ.2. Αφού η κινούμενη εικόνα συνάδει με τις φαντασιώσεις μας,
πέρα από σκηνικά,κοστούμια και φωτισμούς να μη λησμονούμε τον
Μέγα Χίτσκοκ:
"Τρία πράγματα χρειάζονται για μία καλή ταινία:
Το σενάριο, το σενάριο και το σενάριο"

*********
Μην τσιμπάτε!
Δεν υπεκφεύγω με θεωρητικούρες.
Ακολουθώ το καλό παράδειγμα της συμπαθούς νηματοθέτριας.
Οι φαντασιώσεις Μου σπάνια περιλαμβάνουν το υποκείμενο της υποταγής Μου.
Ίσως επειδή μπορώ να το ελέγχω άρα δεν έχω ανάγκη και να το φαντασιώνομαι.
(Χρειάζομαι κούρα γιατρέ Μου; )
Εαν το φαντασιωθώ πάντως θα είναι παιχνιδιάρικο,
απαραίτητα παρέα με άλλη βανίλα γκόμενα,
συνήθως αντίθετης εμφάνισης, ο τόπος θα είναι ένα επαρχιακό
ψευδο- βικτωριανού στυλ ξενοδοχείο στυλ "HOTEL ΑΙΓΛΗ", Καλάβρυτα,
όπου απαραίτητα την ώρα του play θα ανοίξει κάποια κρυφή
κουφωτή πόρτα στη μεσοτοιχία, (με τη λουλουδάτη ταπετσαρία να κρέμεται)
και θα κάνει ένα σύντομο νωχελικό πέρασμα ο Νότης Πιτσιλός,
(δεσπόζουσα μορφή του cult ελληνικού σινεμά του '70),
ρίχνοντας -δίκην ποιητή-την αθάνατη ατάκα του
"Βάλε λίγη βαζελίνη για να δούμε τι θα γίνει!",
πριν εξαφανιστεί σε άλλο κρυφό δωμάτιο για να πάρει μάτι ή να την πάιξει.
(Γιατρέ μου, πάσχω αξιοπρεπώς. Ενοχλώ; )