Παιχνίδια του μυαλού ή μαριονέτα στο παιχνίδι του σύμπαντος?

Γνωρίζεις κάτι καινούργιο. Το προσπερνάς στα ελαφριά…

-"Οχι"…

Δεν σ’αφηνει. Το σύμπαν δεν σ’αφήνει. Ξανά ρίχνεις μια ματιά. Εντάξει…μια ψιλοσύμπτωση ήταν. Τίποτα το ιδιαίτερο…

- "Οχι λέμε"…

Επιμένει. Ρε τι φάση? Κι άλλη σύμπτωση? Εντάξει…ενδιαφέρον…αλλά όχι τώρα…

- "ΤΩΡΑ"

- "Καλά ντε μη βαράς"…θα το κοιτάξω…

- "ΤΩΩΩΡΡΡΑΑΑΑ ΛΕΜΕ."

- "ΕΝΤΑΞΕΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ!" Πάω…


Το έχετε ζήσει? Έτσι ή με τις όποιες παραλλαγές. Για μια σχέση με θετικό πρόσημο ή ακόμα και αρνητικό. Για έναν άνθρωπο ή ακόμα ακόμα και για κάτι άσχετο όπως μια δουλειά. Γενικώς αυτή η αίσθηση ότι μερικές φορές κάποιος από κει πάνω μας κάνει χαβαλέ. Μας ρίχνει σφαλιάρες να ξυπνήσουμε. Για να δούμε επιτέλους αυτό που διαρκώς προσπαθεί να μας κάνει να δούμε όσο κι αν εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα.


Δεν πιστεύω στην προδιαγεγραμμένη μοίρα. Στην τελική πάντα εμείς έχουμε τον τελευταίο λόγο μαζί και την ευθύνη αυτού. Γι’αυτό άλλωστε έχουν υπάρξει και φορές που έγραψα τις προσταγές του σύμπαντος εκεί που δεν πιάνει μελάνι… αλλά ότι έχω νιώσει αυτές τις περίεργες κατευθυντήριες γραμμές στο παρελθόν… τις έχω νιώσει.

 

Ωραίο..!
Το σύμπαν δεν κατάλαβα πού υπεισέρχεται, αλλά ΟΚ...

 

Eλάχιστα πράγματα γνωρίζουμε για το σύμπαν - ξέρουμε ότι γαμιέται.  

 

Το σύμπαν δείχνει τον δρόμο...
Πηδάει, πηδιέται, ωραία πράματα...
Κι όσα παιδάκια το ακούνε γαμούν και γαμιούνται δώθε-κείθε και περνούν καλά...
Τα άλλα, που δεν το ακούνε - τα "κουφά" ντε- έχουν πάρει λίγο όρτσα δγιότι δεν πάνε στους ωριλάδες...
Φοβούνται μάλλον καταπώς φαίνεται...
Παλιοκατάσταση.

 

Είμαι σε μια μοναχική πεσμένη διάθεση και έρχεται αυτό.

- Γεία σου είμαι καινούργιος και θα εισβάλω στην ζωή σου... (εσύ μας έλειπες τώρα... τα έχω ξαναπεράσει, το έχω δει το παραμύθι)

-Είμαι ενδιαφέρον και θα σε τραβήξω σαν μαγνήτης θα σε κάνω να γελάς... (είσαι ίδιος με όλους τους άλλους με άλλο πρόσωπο, δεν θα ασχοληθώ κάν.)

Επιμένει... το ένστικτό λέει όχι... μην ξεβολεύεσαι... θα τα φάς τα μούτρα σου...

-Ήρθα για να σε ταλαιπωρήσω... (Το ξέρω, θα ξαναπεράσω αυτό το στόρυ και θα φάω τα μούτρα μου)...

Πολλές φορές λέω οτι είμαι μουτζομένη... κάποιος μου κάνει πλάκα....
Αφού το πέρασα αυτό το μάθημα, έμαθα είμαι πιο έμπειρη οκ δεν την πατάω.... γιατί κάθε μ!@#%^^&& στιγμή την ξαναπατάω;;;;

Πιστεύω οτι τελικά όλα γίνονται για κάποιο λόγο... ή τελικά όλοι μας είμαστε μαζόχες και προσελκύουμαι το πρόβλημα  

 

Γιατι το μαθημα που νομιζουμε ότι μαθαμε, δεν ηταν τελικα αυτό που ''επρεπε'' να μαθουμε. Προσελκύουμε λοιπον ξανα και ξανα τις ιδιες καταστασεις .Μεταξεταστεοι και ανεπιδεκτικοι μαθησεως, ωσπου να περασουμε στο επομενο μαθημα και παλι από την αρχη .

 

Παιχνιδια του μυαλου. Ειναι η αναγκη το τι θελουμε να πιστεψουμε, το τι μας βολευει.

 

Μαριονετα οχι. Παικτης ναι. Παικτρια εξισου.

 

Συμφωνώ..άλλωστε όλοι λίγο πολύ παίκτες είμαστε

 

Αυτο ξαναπες το...

Αυτο δεν ειναι παιχνιδι του συμπαντος. Αυτο ειναι το μοτιβο του εαυτου σου στην παρουσα.

Ρε συ...μην εισαι ΤΟΣΟ πραγματιστης. Με ξενερωνεις. Ασε λιγο τη φαντασια μου να κανει παιχνιδια... 

Ναι προφανως χρησιμοποιησα τη λεξη για να δωσω εμφαση αλλα και γω το ιδιο λεω. Οι επιλογες στην τελικη δικες μας.


Παρολαυτα εγω μιλαω για διαφορετικα πραγματα.
Πχ... 1) Προσπαθω να ξεκινησω κατι καινουργιο και στο πρωτο ραντεβου πεφτω πανω στον μεγαλο ερωτα που εχωνα δω 6 μηνες.
2) Προσπαθω να αποφυγω μια κοπελα και την βρισκω συνεχως μπροστα μου. Αποκορυφωμα πεταω για Λονδινο και την πετυχαινω στο αεροδρομιο. Φυσικα στην ιδια πτηση....και εν τελει εχοντας κανει ξεχωριστα check in καθομαστε στις διπλανες θεσεις!
3) Σε περιοδο που παλευω να τιθασευσω τον εαυτο μου και να μην κανω καμια βλακεια (κερατο) με βρισκει στο facebook κοπελα που εχω να την δω 15 χρονια και το μονο κοινο που εχουμε να μοιραστουμε ηταν...σεξ.

Και αλλα διαφορα τετοια κουλα. Εννοειται οτι παντα η επιλογη ειναι δικη μου. Αλλα η αισθηση ειναι οτι καποιος με κοροιδευει και σπαει πλακα μαζι μου.

Υ.Γ. Τα παραδειγματα ειναι προιον φαντασιας και ουδεμια σχεση εχουν με πραγματικα προσωπα και καταστασεις.

 

Μάλιστα, οι συμπτώσεις, δεν είναι πια συμπτώσεις, το νέο μου μότο.*