Πασκάλ Μπρυκνέρ

"Μέσα στην καρδιά αυτής της πληρότητας, ξέσπασε ο πυρετός που έκανε όλα τα προηγούμενα να μοιάζουν με παιδικό παιχνίδι. Οι τρέλες μας άρχισαν ένα χειμωνιάτικο βράδυ σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο Λονδίνο όπου περνούσαμε το σαββατοκύριακο. Κοιτάζαμε τηλεόραση. Συγχωρέστε μου αυτή την πεζότητα, αυτή είναι η εποχή μας. Έδειχνε ένα από αυτά τα ανούσια και υπνωτιστικά προγράμματα που αποτελούν και την επικίνδυνη γοητεία αυτής της εφεύρεσης, και δε φανταζόμαστε ούτε στιγμή πως ύστερα από λίγο θα ξεφεύγαμε από αυτή την ήρεμη απόλαυση. Με τα μάτια μισόκλειστα, αποχαυνωμένος από ένα γερό γεύμα, είχα αρχίσει να μισοκοιμάμαι, έτσι όπως ήμουν ξαπλωμένος κατάχαμα ενώ η Ρεβέκα ήταν καθισμένη πλάγια μπροστά στη συσκευή, ντυμένη μ’ ένα απλό μωβ φανελάκι και γυμνή απ’ τον αφαλό ως τα δάχτυλα των ποδιών. Ξαφνικά κι ενώ από μερικά λεπτά ήδη στριφογύριζε και σφιγγόταν, άνοιξε τα πόδια της κι άφησε να τιναχτεί πάνω στην οθόνη ένα μικρό σιντριβάνι, σαν για να σβήσει τις κινούμενες εικόνες του. Αυτή η άνεσή της με κέντρισε. Ήταν σαν μια σκανδάλη που το τράνταγμά της συνέχισε να ηχεί μέσα μου. Ο ύπνος μου έφυγε μεμιάς. Την πλησίασα και χωρίς μια λέξη ξάπλωσα χάμω. Κοιταζόμαστε με αυτές τις βαριές ηλεκτρισμένες ματιές που προμηνάνε τις οριακές πράξεις. Η Ρεβέκα, σαν ο ρόλος αυτός να ήταν γνωστός από πάντα, κουκούβιασε πάνω από τον θώρακά μου, σήκωσε τη φανέλα της ως τα στήθη και με τινάγματα κοφτά αλλά βίαια έχυσε τα νερά της πάνω στο σώμα μου. Με πλημμύρισε ολόκληρο, κρατώντας μου το κεφάλι σφιγμένο ανάμεσα στα γόνατά της και αναγκάζοντάς με να ρουφήξω τα υγρά της θέλγητρα με μεγάλες γουλιές μέχρι να χορτάσω."

"Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα"

 

Αγαπημένος ο Μπρύκνερ.
Θυμάμαι είχα ξεκινήσει από τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα, μετά πήγα στο μέγαρο των χαστουκιών, το θείο βρέφος(πολύ γέλιο), οι κλέφτες της ομορφιάς(μονορούφι), ο Αγ. ζιγκολό και τώρα τελευταία έχω πάρει το η νέα Ερωτική Αναρχία αλλά δεν το έχω διαβάσει ακόμα.

Ανέκαθεν μου άρεσε η ανώνυμη αγάπη, αυτή με την οποία οι γάτες ανταμείβουν όποιον τις πλησιάζει και τις ταΐζει. Θέλουν τη δόση τους από χάδια και κανακέματα και τη ζητιανεύουν από τον πρώτο τυχόντα. Συμμεριζόμουν αυτή την απληστία και ξεκινούσα σε αναζήτηση της ίδιας ταγής, με την οποιαδήποτε. Ποτέ άλλοτε δεν είχα εκδηλώσει γενικά την αγάπη μου τόσο πολύ, όσο από τη στιγμή που δεν ήμουν πια ικανός να αγαπήσω ειδικά ένα άτομο. Καμιά μίμηση ερωτικής λατρείας δεν με απωθούσε και εννοούσα να καλύπτω τη φιληδονία μου με τη μάσκα της πιο μεγάλης τρυφερότητας. Τα γλυκόλογα δημιουργούσαν μια άμεση οικειότητα που πέθαινε ύστερα από μια ώρα, αλλά έδινε την αυταπάτη του έντονου βιώματος. Μονάχα η ηδονή μού υπαγόρευε τις φλογερές μου φράσεις που εκείνη τη στιγμή τις πίστευα ειλικρινά. «Αν δεν ήσουν εσύ, θα ήταν κάποιος άλλος». Να τι θα έπρεπε να λένε οι εραστές όταν αγκαλιάζονται. Πιστεύουν πως είναι απαραίτητοι, αλλά είναι εναλλάξιμοι.

από το "ο Αγ. ζιγκολό"

 

Ένα μεγάλο μέρος της φιλοσοφικής σας σκέψης συνδέεται με τη σεξουαλικότητα, τις ανθρώπινες σχέσεις. Πώς βλέπετε την κοινωνία, τώρα που η σεξουαλική απελευθέρωση και ο ηδονισμός απώλεσαν την επαναστατική τους δυναμική;

O ερωτισμός και ο ηδονισμός έχουν ακόμα μεγάλη ισχύ μέσα στην κοινωνία. Δεν είναι, βέβαια, τόσο επαναστατικά όπλα όπως στο παρελθόν, γιατί εξαφανίστηκαν τα δόγματα και τα ταμπού. Είναι γεγονός, όμως, ότι οι άνθρωποι απολαμβάνουν στο μάξιμουμ την ελευθερία του ερωτισμού και του ηδονισμού που ξεκίνησε τις δεκαετίες του '60 και του '70.

 

Μπρύκνερ

 

Η αεναη ευφορια. Καταδεικνυει πως η επιδιωξη της ευτυχιας, γινεται ψυχαναγκασμος.

 

Ακριβως!