Περί ισότητας των φύλων και άλλων δαιμονίων

Υπάρχει μία αντίληψη που θέλει τις γυναίκες (υποθετικά) ως μία ισχυρή εκπολιτιστική δύναμη και που θεωρεί ότι αν οι γυναίκες ήταν και κοινωνικά το ισχυρό φύλο όπως (πιθανά) βιολογικά, τότε οι κοινωνίες μας θα ήταν πολύ καλύτερες και δε θα τις έκαναν μαντάρα άνθρωποι σαν τον πολύ κακό Αδόλφο, που όντας άντρας, τόσα δεινά προξένησε στην ανθρωπότητα.

Εδώ ρωτάω:

Θυμάται κανείς τί φύλου ήταν το πρόσωπο που ως επικεφαλής των τοντόν μακούτ (τάγματα θανάτου επί δικτατορίας Ντυβαλιέ στην Αϊτή), βούλιαξε μία πάμφτωχη κοινωνία στο αίμα, τον θάνατο, τα βασανιστήρια και την απόγνωση; Όχι; Γυναίκα ήταν επικεφαλής των τοντόν μακούτ. Οι άντρες συνάδελφοί της θεωρήθηκαν πολύ διστακτικοί,πολύ ανθρώπινοι, όχι επαρκώς διεφθαρμένοι, με υπερβολικούς φραγμούς και δεν πήραν τη θέση.

Όχι επειδή οι γυναίκες είναι καλύτερες ή χειρότερες. Επειδή οι έχοντες την μεγαλύτερη ισχύ συμπεριφέρονται με έναν ορισμένο τρόπο - είτε είναι γυναίκες, είτε είναι άντρες.

Όποιος θέλει, μπορεί να βρει και να διαβάσει το διάσημο κείμενο της φεμινίστριας Γκλόριας Στάινεμ "Αν οι άντρες είχαν περίοδο". Με χιούμορ, η Στάινεμ εξηγεί ότι οι κοινωνικοί θεσμοί είναι πάντα ιδεολογικά προσανατολισμένοι στα πρότυπα των θεωρούμενων ως ισχυρών. "Αν οι άντρες είχαν περίοδο..." λέει χαρακτηριστικά "...τότε θα διαθέταμε εθνικό ινστιτούτο για τη δυσμηνόροια, όχι για την καρδιοπάθεια".

Όσο για τις επαγγελματίες Domme... Υπήρξε ζήτηση για το είδος και φροντίσαν για την προσφορά. Επί χρήμασι δεν ασκούν το έργο τους; Δεν τις καθιστά υπεράνω αντρών η δουλειά τους - παρά μόνο κατά τη διάρκεια των σκηνών και επειδή έτσι θέλησαν να κάνουν το κέφι τους κάποιοι άντρες. Αυτή είναι η ένδειξη ανωτερότητας του γυναικείου φύλου; Ένδειξη κατωτερότητας τη βρίσκω εγώ.

Ένδειξη όχι ανωτερότητας των γυναικών, αλλά απλής ισότητας των φύλων στον ερωτικό τομέα, θα ήταν αν μπορούσαν και οι γυναίκες, κάποια στιγμή που είχαν διάθεση για σεξ, να μπορούσαν να εκτονωθούν μέσα από εναλλακτικές επιλογές ανάλογες των ανδρών. Αλλά όχι... οι ετεροφιλόφυλες γυναίκες, αν θέλουν οποιασδήποτε μορφής σεξ που να περιλαμβάνει διείσδυση, είτε ως Dommes είτε ως femsubs είτε ως vanilla, πρέπει να αρέσουν σε κάποιον άντρα. Να έχουν την έγκρισή του, την προτίμησή του από άλλες γυναίκες. Αλλιώς δε γίνεται.

Και εν πάσει περιπτώσει, υπάρχουν στον πλανήτη μας κοινωνίες όπου οι γυναίκες είναι όντως το ισχυρό (και κοινωνικά) φύλο. Μόνο που δεν έχουν καμμία σχέση με αυτά που οραματίζεται η GreekMistress. Προσωπικά, γύρισα την πλάτη στο φεμινισμό που ως τότε με ενδιέφερε ιδιαίτερα, όταν επέστρεψα από διακοπές σε ένα τέτοιο μέρος...

 

Οι άντρες που βρίσκονται στην εξουσία έχουν ένα χαρακτηριστικό που οι γυναίκες (ευτυχώς) δεν διαθέτουν: Την επιθετικότητα. Μιλάω πάντα κατά μέσον όρο.
Αυτό γίνεται σε όλους μας προφανές από τα πρώτα κιόλας στάδια της ζωής μας. Τα μικρά κοριτσάκια παίζουν με τις κούκλες τους ενώ τα αγοράκια παίζουν πόλεμο και πλακώνονται μεταξύ τους. Η βία και η επιθετικότητα ακολουθεί τους άντρες στο σχολείο, στο γήπεδο, στη συναναστροφή με διαφορετικές κοινωνικές ή φυλετικές ομάδες και σε αρκετές περιπτώσεις μέσα στο σπίτι τους.
Οι γυναίκες προσπαθούν πάντα να λύνουν τα προβλήματά τους με τη συζήτηση μέσα από έλογες διαδικασίες.
Γι αυτόν ακριβώς το λόγο είμαι βέβαιος πως ένας κόσμος διοικούμενος από γυναίκες δεν θα παρουσίαζε τη θλιβερή εικόνα που βλέπουμε σήμερα σε πολλές χώρες.

 

Τα posts των tenderlilly και MasterJp απηχουν και τις δικες μου αποψεις. Θα ηθελα να συνοψισω πως η εξουσια διαφθειρει και οδηγει σε απληστια και σκληροτητα και αναισθητοποιηση. Το αν θα αντισταθει καποιος στην διαφθορα αυτη ειναι θεμα παιδειας και οχι θεμα φυλου η αλλων χαρακτηριστικων.
Ενα μεγαλο ονομα της ψυχιατρικης στην Ευρωπη ο Dr Max Luscher (καθηγητης
ψυχιατρικης στο Παρισι, Λουσερνη, Βασιλεια κ.α) αναφερει σχετικα με ομαδες ατομων που θεωρουν εαυτους "ανωτερους" απο τους αλλους:
"many who belong to a particular community feel that they are somehow better than others.....Aggresive groups have a tendency to see themselves as a community of special people. They seek out weaker or somehow opposing outsiders as victims.Its not the victim who is at the root of this brutal intolerance . The real cause lies in the preassure for validation that leads to provocation and aggresion....Why do we need attention and acknowledgment? My answer is this. We need acknowledgment because we cant bring ourselves to approve of our unfulfilling lives.... The preasure for validation serves as a way to separate ourselves from others, to put ourselves in a higher class. Once you ve distanced yourself, you can treat others as worthless, demoralize them, or even hate them. Then they can be your scapegoat for your own sense of worthlessness."

 

RE: RE: Περί ισότητας των φύλων και άλλων δαιμονίων

Δεν είναι απαραίτητα κακή η επιθετικότητα - μπορεί να παίρνει τη μορφή της δημιουργικότητας και συχνά την παίρνει. Η σωστά διοχετευμένη επιθετικότητα είναι χρήσιμη για κάθε κοινωνία σε εξέλιξη. Και τώρα πιά, λόγω εκπαίδευσης, υπάρχουν και "επιθετικές" γυναίκες. Προβλήματα υπάρχουν μόνο στις φάσεις που τα επιθετικά στοιχεία είναι περισσότερα από τα μη επιθετικά.

Επειδή μαθαίνουν από νωρίς τί επιθυμούν οι ενήλικοι από αυτά, προκειμένου να επιβιώσουν. Δυστυχώς. Τα αγοράκια όμως φτιάχνουν και κατασκευές, φτιάχνουν ομάδες για να παίζουν πόλεμο, μαθαίνουν να χειρίζονται προβλήματα έτσι. Τα κοριτσάκια, αν δεν αντισταθούν στις κούκλες, αστα να πάνε... σίγουρα δεν γίνονται σας τις γυναίκες της επιθυμίας σου.

Μόνο σε καταστάσεις που ελέγχουν απολύτως. Μόνο όταν δεν είναι πιό συμφέρουσα για τις ίδιες η επίκληση υψηλών συναισθημάτων που μόνο αυτές οι ίδιες διαθέτουν.
Απλά οι γυναίκες συνήθως δεν εκφράζουν καθαρά τί θέλουν - δεν είναι βέβαιες πάντα ότι δικαιούνται να θέλουν και ακριβώς επειδή δεν έχουν λύσει το πρόβλημα αν πρέπει να θέλουν να ασκούν εξουσία και με ποιό τρόπο θα το κάνουν, συνήθως δεν τα καταφέρνουν στη διπλωματία.

Κάνε μία βόλτα σε κοινωνίες που διοικούνται από γυναίκες, ρίξε μία ματιά α) στο πώς ζουν οι άντρες εκεί και β) στο ποιό είναι το τελικό αποτέλεσμα, και το ξανασυζητάμε το θέμα.

Πιθανά, σε ένα κόσμο διοικούμενο από γυναίκες, με τη δική σου λογική, ούτε ο τροχός δε θα είχε ανακαλυφθεί ακόμα, αφού οι γλυκιές μου "δεν είναι επιθετικές" και "όλα τα προβλήματα τα λύνουν με συζητήσεις". λολ

Αλλά πέρα από όλα αυτά, πέφτεις και σε προσωπικές αντιφάσεις xalakat. Δε θες αυτές τις γυναίκες που οι λογική τους εξελίχτηκε από το σημείο εκκίνησης "παίζω με κούκλες", και ας τις εκθειάζεις εδώ πέρα. Θες αυτές που έχουν αναπτύξει μία ερωτική επιθετικότητα και "ξέρουν να παίρνουν αυτό που θέλουν" σαν άντρες.

 

Δεν ξέρω καλοί μου άνθρωποι, εγώ έδερνα τα αγοράκια όταν σε παιχνίδια πολέμου με έβαζαν να κάνω την νοσοκόμα αντί τον στρατιώτη και χάριζα τις κούκλες μου ώστε να μου αγοράσουν playmobill και μπάλες. Και όμως είμαι γυναικα και από την άλλη κατέληξα και σκλάβα. Πρέπει να είμαι πολύ διαταραγμένη.
Σοβαρά όμως τώρα, βάζοντας ταμπέλες σε γενικότερα σύνολα, πχ γυναίκα ανώτερη, άνδρας κατώτερος ή και το αντίστροφο, ή κακοποιημένο, καταπιεσμένο κλπ παιδί = submissive ή Dominant, μου φαίνεται απλώς σαν μια προσπάθεια να δικαιολογήσουμε τις οποιεσδήποτε φυσικές τάσεις μας. Γιατί τέτοια ανάγκη αιτιολόγισης, αναγνώρισης και επιβεβαίωσης?

 

Και εγώ Κύριε, τουλάχιστον εν μέρη.  

 

RE: RE: Περί ισότητας των φύλων και άλλων δαιμονίων

xexe carissa μια από τα ίδια κι εδώ. Ποτέ δεν έπαιζα με κούκλες, προτιμούσα να διαβάζω, έπαιζα ποδόσφαιρο, πόλεμο, βόλους, κι επειδή λόγω φύλου έπρεπε να διαλέξω ρόλο διάλεγα αυτον της αμαζόνας.

 

εγώ πάλι χάλαγα τον κόσμο για να είμαι στρατηγός όταν τα αγόρια έπαιζαν πόλεμο. Που και που τα κατάφερνα, ιδίως όταν κανένα μεγαλύτερο αγόρι είχε μπει τιμωρία στο σπίτι του και δεν έπαιζε.

Μιά φορά, μία γειτόνισσα, η γεροντοκόρη της γειτονιάς, με έπιασε από το χέρι και μου είπε: "Κοριτσάκι μου δεν κάνεις καλά. Στα αγόρια και στους άντρες, θα λές πάντα "ότι θέλετε" και να δεις που τα πράγματα θα γίνονται όπως τα θέλεις εσύ, χωρίς φωνές."

Χάρηκα αφάνταστα πολύ με αυτό που άκουσα. Να γίνετε ότι θέλω, χωρίς τσακωμούς και διαπραγματεύσεις και άκομψες φωνές! Τί καλά! Την επόμενη φορά που παίζαμε πόλεμο και κανονίζαμε τις ομάδες, όταν με ρώτησαν τι θα κάνω σήμερα, πήρα το πιό γλυκό μου ύφος και είπα "ότι θέλετε".

Κατέληξα βοηθός νοσοκόμας, γιατί τη θέση της νοσοκόμας την είχε μόνιμα ένα άλλο κοριτσάκι. Όλο το απόγευμα κουβαλούσα "τραυματίες" στο "ιατρείο". Πολύ βαρετό. Και έβριζα μέσα μου τη γειτόνισα. "Δεν είναι να απορείς που δεν παντρεύτηκε, με τέτοια μυαλά" έλεγα.

λολ.  

Τι δηλώνει ο μύθος;

 

Κι εγώ μικρή πόλεμο έπαιζα και ήμουνα ο φόβος και ο τρόμος της γειτονιάς γιατί έδερνα άσχημα   Τις κούκλες τις ξεμάλλιαζα ή της χάριζα και ζητούσα αυτοκινητάκια. Αν κρίνω από τις μέχρι τώρα δηλώσεις των sis sub/slave ήμασταν από μικρές ενάντια στο κατεστημένο με ανεπτυγμένη επιθετικότητα. Τώρα πως γίναμε υποτακτικές δεν ζει και ο Φρόιντ να τον ρωτήσουμε.