Περί φόβου... ο λόγος.

isnogood όταν γίνεσαι γονιός σκέφτεσαι εντελώς διαφορετικά, να είσαι σίγουρος.
Αψηφούσα τους κινδύνους, έτρεχα με την μηχανή μου, αλλά αυτά πριν πολλά χρόνια.
Τώρα που οι γιοί μου καβαλάνε μηχανή τρέμει η ψυχή μου.
Όταν είσαι νέος δεν έχεις την αίσθηση του κινδύνου, όσο μεγαλώνεις όμως αλλάζεις σκεπτικό.
Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις όμως.....
Οι ανεύθυνοι-ανίκανοι πατεράδες που κοιτάνε μόνο το βόλεμα τους, ας μην το σχολιάσω τώρα αυτό, ίσως κάποια άλλη στιγμή.

 

Διαβασα όλα το post στο νήμα και μετά απο αρκετή σκέψη αποφάσισα οτι διαισθάνομαι πολύ φόβο εδω μέσα.

Μη φοβάστε, εγώ είμαι εδώ.

 

Για να μας σπάσεις και σε μας τα δόντια;;    
Μόνο εάν προσλάβει ο Κωνσταντίνος έναν οδοντίατρο χαχαχαχα

 

Απάντηση: Περί φόβου... ο λόγος.

Οι νεκροί και οι αναίσθητοι δε φοβούνται, savagebarbarian.
Yπάρχουν βέβαια κι αυτοί που τους φόβους τους, τους στόλισαν με ιδέες και θεωρίες για να μην τους βλέπουν ούτε οι ίδιοι.
Τόσο πολύ τους φοβούνται.

Α.

 

Το αίσθημα του φόβου σου φανερώνει πράγματα που χωρίς αυτό δεν θα τα αντιλαμβανόσουν. Και είναι πολύ χρήσιμο. Όπως και η αίσθηση του κινδύνου επίσης. Απαραίτητη σε όσουν οδηγούν μηχανή. Όσοι δεν την έχουν ανεπτυγμένη κινδυνεύουν.

Όμως ο φόβος μπορεί να σε οδηγήσει σε λάθος κινήσεις. Όποτε πρέπει απλά να προσπαθείς να τον απομονώσεις και να κάνεις αυτό που πρέπει (αν υπάρχει κάτι που πρέπει να γίνει) άφοβα.

Αυτό εννοεί κάποιος που λέει ότι δεν φοβάται.

 

Όμως υπάρχουν και περιπτώσεις υπερβολικού φόβου. Κλασσικό παράδειγμα ο φόβος σπασίματος δοντιού διαμέσου forum στο διαδίκτυο.

Αυτές οι περιπτώσεις χρήζουν ιδιαίτερης αγωγής.

Γιατί έχετε κολλήσει όλοι με το ατυχές μου αυτό περιστατικό ?

 

Απλούστατα γιατί το θεωρούμε ΑΔΥΝΑΤΟΝ !!!!

 

Δε φοβάμε το χρήμα, αλλα αυτό με φοβάτε  

 

Απάντηση: Περί φόβου... ο λόγος.

Φοβαμαι μην μου κοπει η συνδεση στο ιντερνετ.
αααα...και η ορεξη:conf:

 

Re: Απάντηση: Περί φόβου... ο λόγος.

Σα Domstess μην έχεις stress. Να στέλνεις τους slavmissive να μεταφέρουν τα μηνύματα. Αλλά αγόρασε καλού κακού και μερικά ταχυδρομικά περιστέρια.

 

Ο φόβος είναι η φυσιολογική αντίδραση σε κάτι που είναι απειλητικό, σε κάτι ξαφνικό ή σε κάτι που δε γνωρίζουμε, αλλά που θα μπορούσε να είναι απειλητικό. Φοβόμαστε να περπατάμε στην άκρη του γκρεμού γιατί μπορεί να παραπατήσουμε και να πέσουμε, έναν ξαφνικό κρότο, ή κάτι σκιές μέσα σε έρημα σοκάκια τη νύχτα.

Επίσης είναι φυσιολογικός φόβος η ανησυχία μήπως χάσουμε κάτι που θέλουμε πολύ ή μήπως πάθουμε κάτι που δε θα θέλαμε να πάθουμε, αρκεί να υπάρχουν αρκετές πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο.

Η «φοβία» είναι ο παράλογος φόβος, ο φόβος προς κάτι που δε μας απειλεί στην πραγματικότητα ή οι πιθανότητες να μας απειλήσει είναι ελάχιστες. Είναι μια ψυχική διαταραχή που μπορεί να ελαφρά έως πολύ βαριά και ανυπόφορη.

 

εγω φοβαμαι τον οδοντιατρο .... σε ποια κατηγορια ανηκω ? ... το μονο καλο ειναι οτι πανω στον φοβο μου πεταω κατι απιστευτες ατακες .... την τελευταια φορα ενα 6χρονο κοριτσακι με λυπηθηκε και καθησε να μου κανει παρεα για εμψυχωση ...
πως το λεει ο Παπακωσταντινου ? ...."Δεν γινεται ποιο κατω απο δωωωωω..."