Ποια ειναι η μεγαλύτερή σου φοβία;

Χαχα κόβουν την διασκέδαση;

 

Οι κροκόδειλοι! (Σοβαρολογώ).

 

Σκορπιοί, βιασμός, μεγάλα ύψη, μεγάλα βάθη, να πεθάνει κάποιος δικός μου και η ανικανότητα να ανταπεξέλθω στις προσδοκίες μου.

 

Το ότι μόλις έκοψα το κάπνισμα. Για αυτό πο

Εκτός από αυτό .. Ότι κόβω το κάπνισμα.

 

Ο θάνατος.

 

Να έλθει η μερα που για συνεχίσω να υπαρχω θα χρειάζομαι βοήθεια.

 

Δεν είναι πάντα κακο.

 

Πώς το εξηγείς;

 

There is no sush thing as death, life is only a dream.

 

Ο θάνατος καθαυτός ή ο τρόπος που θα προέλθει;

 

Για όσους έχουν παιδιά ακόμη και η φευγαλέα σκέψη ότι μπορεί κάτι να τα συμβεί είναι ο χειρότερος εφιάλτης.

Για όσους δεν έχουν ίσως η μοναξιά και το άδοξο κατά το δοκούν του καθενός τέλος.

 

'Εζησα πέρισυ το δάγκωμα του σκορπιού... 72 ώρες να νιώθω το χέρι Μου να καίγεται σα να είναι μέσα σε φούρνο στην υψηλότερη δυνατή θερμοκρασία χωρίς ανάπαυλα, χωρίς ανακούφιση ούτε δευτερολέπτου. Ούτε παυσίπονα να πιάνουν, ούτε οροί, ούτε κορτιζόνες, ούτε τίποτε... Εκτός και αν αυτό ήταν το low του σκορπιού με όλα αυτά και δεν μπορώ καν να φανταστώ ποιό θα ήταν το high του χωρίς όλα αυτά... Η Αδρεναλίνη στο φουλ. Να ουρλιάζω, να χοροπηδάω, να ψέλνω. Η μάχη με τον πανικό ώστε να μην κάνει κατάληψη... Ο εγκέφαλος να δουλεύει σε εξωφρενικούς ρυθμούς πεγάγωντας μου διαρκώς εικόνες και φλασάκια και κάνοντας 356 διαφορετικές σκέψεις παράλληλα και ταυτόχρονα και σε πλήρη διαύγεια... Κανένα έλεος, κανένα διάλειμμα, καμμία ανάπαυλα... Ύπνος αδύνατος... Όταν τελείωσε όλο αυτό η ανακούφιση ήταν απερίγραπτη. Και μετά για δέκα ημέρες, αν έχεις το θεό σου, στερητικό σύνδρομο τρελό... Να μου λείπει ο σκορπιός... Αυτό κι αν είναι δηλητήριο, όχι παίζουμε... Καθόλα μεταμορφωτική εμπειρία... Α.